Televisiehorror heeft de afgelopen jaren een beetje een renaissance beleefd. Van series over seriemoordenaars tot de terugkeer van de anthologiethrillers, de meeste grote netwerken hebben op zijn minst geëxperimenteerd met het toevoegen van meer angstaanjagende elementen aan hun primetime-line-ups. Series als Scream en Bates Motel zijn een eerbetoon aan geliefde horrorfilms. Anderen, zoals The Vampire Diaries en Penny Dreadful, maken gebruik van tijdloze kennis over dingen die 's nachts tegen het lijf lopen.
Maar sommige series vallen echt op als fantastische voorbeelden van hoe angstaanjagend tv kan zijn met de juiste creatieve geesten die de touwtjes in handen hebben. Sommigen waren hun tijd ver vooruit en werden daardoor ongenadig verkort, terwijl anderen echte klassiekers zijn geworden, die iconische personages creëren en het genre voor de komende generaties vormgeven. Ze hebben ons allemaal een reden gegeven om met het licht aan te slapen. Hier zijn de 14 beste horror-tv-shows aller tijden.
14 Twilight Zone
Het rijdende themalied. Rod Serlings onheilspellende introductie. Surrealistische verhalen over onmogelijke wendingen van het lot. The Twilight Zone was geen horrorshow in de strikte zin van het woord, omdat het zelden een echt gevoel van angst creëert. Maar meer dan 50 jaar nadat de oorspronkelijke run op CBS eindigde, blijft het een van de meest zenuwslopende tv-series ooit geproduceerd.
Elke aflevering was bedoeld om het publiek te kalmeren en uiteindelijk om een les te leren. Met zes seizoenen tijdens de oorspronkelijke run, vertelde de anthologiereeks sci-fi en psychologische spannende verhalen van Ray Bradbury en Richard Matheson, en leverde talloze - en vaak briljante - twist-endings op. De Twilight Zone creëerde ook een sfeer die sindsdien bijna ongeëvenaard is op netwerk-tv. Serling bedacht de soorten verhalen die bij ons blijven lang nadat we ermee klaar zijn. En met levendige mannequins, levende poppen, mensen met varkensgezicht en vliegende wezens die William Shatner achtervolgen terwijl hij vastzit in een vliegtuig, heeft het onderweg zeker een aantal huiveringwekkende momenten gehad.
13 De buitengrenzen
Net als The Twilight Zone concentreerde deze ABC-serie zijn inspanningen op het vertellen van enge, op zichzelf staande verhalen. Het had twee incarnaties - een korte oplage in 1964-1965, en vervolgens een revival op Showtime die duurde van 1994-2002. Hoewel The Outer Limits vaak met zijn voorganger is vergeleken - met goede reden - heeft het wel zijn eigen verdiensten, vooral als het om de schrikfactor gaat.
Tijdens de tweede run bevat de serie consequent bizarre en vaak fantastische verhalen van een indrukwekkende reeks schrijvers, met name George RR Martin en Stephen King. Beide versies van The Outer Limits boden ambitieuze make-up en speciale effecten: glazen handen die de toekomst kunnen zien, zeedieren en aliens met een menselijk gezicht die erop uit zijn om de aarde te koloniseren met hun meest ongewenste burgers. Terwijl monsters tijdens veel van The Outer Limits- afleveringen amok maakten, waren veel van de meest memorabele momenten gericht op de psychologische impact van het onbekende. Ze verkenden nucleaire holocaust, vijandige buitenaardse wezens en de dreiging van surveillance, waarbij ze een primaire paranoia aanboorden over niet alleen de wereld om ons heen, maar ook die dingen die we kunnen voelen maar niet kunnen zien.
12 Night Gallery
Rod Serling kon gewoon geen genoeg krijgen van de wekelijkse anthologiereeks. Na het afronden van The Twilight Zone richtte hij zijn aandacht op Night Gallery , een show die zich richtte op puur bovennatuurlijke verhalen. Het uitgangspunt was vrij eenvoudig: Serling introduceerde drie schilderijen, die vervolgens min of meer tot leven kwamen in de vorm van drie afzonderlijke macabere verhalen. Net als andere anthologiereeksen uit die tijd, gebruikte Night Gallery een lijst met opmerkelijk talent om zijn verhalen tot leven te brengen - Joan Crawford en Sally Fields verschenen elk in gedenkwaardige afleveringen; Serling aangepaste verhalen van HP Lovecraft en August Derleth; en de allereerste aflevering bevatte het regiedebuut van Steven Spielberg.
Het creatieve team - met en zonder sterren - leverde verhalen op die echt huiveringwekkend waren. We hebben het over geesten, macabere middeleeuwse dood riten, alwetend kinderen die somber futures voorzien, en parasitaire rupsen die echt liefde gehoorgangen. Voor zijn tijd - het liep van 1970 tot 1973 - verlegde Night Gallery zeker de grenzen van hoe ver een tv-show kon gaan om het levende daglicht uit mensen te laten schrikken.
11 Kolchak: The Night Stalker
Kolchak: The Night Stalker was op zoveel manieren zijn tijd ver vooruit. Het brak de vorm van andere horrorseries, die voornamelijk op zichzelf staande verhalen vertelden met weinig tot geen grotere boog. Een thriller over een Chicago-journalist / bovennatuurlijke onderzoeker, het was deels mysterie, deels monster-van-de-week en 100 procent leuk.
Centraal in de serie stond Carl Kolchak, een hardnekkige verslaggever met een voorliefde voor wrange humor en seersuckerpakken. Zijn onderzoek bracht hem naar enkele van de donkerste delen van Chicago die je je kunt voorstellen, waar hij allerlei snode wezens tegenkwam: vampiers, heksen, succubus en indiaanse geesten, om er maar een paar te noemen. Kolchak: The Night Stalker had moeite om een publiek te vinden toen het oorspronkelijk werd uitgezonden - het werd geannuleerd na slechts 20 afleveringen tijdens het tv-seizoen 1974-75 - en een noodlottige herstart in 2005 verliep niet veel beter. Maar het heeft een blijvende erfenis en effent de weg voor enkele van onze favoriete horrorseries door ons te laten zien dat er een plaats was voor niet-anthologiegeschiedenis op netwerk-tv.
10 verhalen uit de crypte
Jarenlang was tv-horror spookachtig genoeg, maar altijd een beetje afgezwakt dankzij beperkingen op de netwerkinhoud. Toen kwam Tales from the Crypt , HBO's ordinaire, godslastering doorspekte, bloederige bloemlezing die The Twilight Zone deed lijken op Sesamstraat . Gebaseerd op verschillende EC Comics-titels, werd de serie gehost door de Crypt Keeper, een woordspeling-liefhebbend opnieuw geanimeerd lijk met toegang tot een eindeloos archief van enge verhalen. Veel afleveringen zijn gemaakt door doorgewinterde Hollywood-veteranen zoals Robert Zemeckis en horrorlegendes als Tobe Hooper en William Friedkin. De constant draaiende deur van personages werd tot leven gebracht door mensen als Demi Moore, Joe Pesci en tientallen andere prominente beroemdheden uit de jaren 90.
In de zeven jaar dat hij in de lucht was, gaf Tales From the Crypt ons geldhongerige moordenaars, kannibalen, een verdorven kerstman en tientallen verachtelijke mensen die een gezonde dosis karmische terugverdientijd kregen. Het herinnerde er ook aan hoeveel leuke horror in de juiste handen kan zijn. M. Night Shyamalan en TNT hebben onlangs samengewerkt om Tales From the Crypt terug te brengen voor een nieuwe generatie horrorfans - hier hopen we dat de Sixth Sense- regisseur ook de juiste balans kan vinden tussen horror en humor.
9 Twin Peaks
Misschien wel een van de meest populaire cult-tv-shows aller tijden, Twin Peaks is geen horror in de strikte zin van het woord. In feite was de meerderheid van de baanbrekende series van Mark Frost en David Lynch een spannende studie van de menselijke natuur en andere wereldse elementen - maar eng, maar vaak niet. De zoektocht van FBI-agent Dale Cooper om erachter te komen wie Laura Palmer heeft vermoord, werd echter onderbroken door bovennatuurlijke hallucinaties, verontrustende gewelddaden en ontmoetingen met plaatsen en entiteiten die het af en toe tot een horrormeesterwerk maakten. Uitstapjes naar de surrealistische Red Room en Black Lodge leiden tot ontmoetingen met geesten en andere bewoners van alternatieve realiteit, en uiteindelijk tot botsingen met een van de meest angstaanjagende schurken in de televisiegeschiedenis. Killer BOB was een demon met een passie voor plezier en angst - en hij had er geen moeite mee om zich verontrustend uit te leven om zich met zijn slachtoffers te voeden in een poging te krijgen waar hij naar verlangde.
Twin Peaks werd slechts twee seizoenen uitgezonden voordat ABC de stekker eruit trok - maar in 2017 krijgen we de kans om te genieten van nieuwe afleveringen, in al hun bizarre en zenuwslopende glorie, wanneer Showtime de serie opnieuw opstart voor een beperkte opwekkingsrun.
8 Bent u bang in het donker?
In vergelijking met sommige van de andere series op deze lijst, ben je bang in het donker? lijkt waarschijnlijk niet zo eng meer. Als een show over kinderen en ontworpen voor kinderen, zijn de opwinding, alles bij elkaar genomen, behoorlijk tam.
Maar halverwege de jaren negentig was de Midnight Society een SNICK-hoofdbestanddeel en de bron voor alles wat angstaanjagend was. Toen je de beklijvende, echo-achtige themamuziek hoorde en die onnodig angstaanjagende clownpop in de aftiteling zag, wist je dat er een serieuze horror op het punt stond te verdwijnen. Ja, achteraf kan het zo cheesy zijn als de hel. Maar sommige van de meest gedenkwaardige wezens van Are You Afraid of the Dark - van de Nosferatu-achtige vampier tot de Ghastly Grinner - zijn nog steeds levensvatbare kanshebbers voor nachtmerrie.
7 De X-bestanden
Meer dan negen seizoenen liep The X-Files het hele spectrum door als het ging om het behandelen van horrorthema's. Mulder (David Duchovny) en Scully's (Gillian Anderson) onderzoeken naar het onverklaarbare en paranormale raakten zowat elk denkbaar sci-fi en bovennatuurlijk element aan, van geesten en vampiers tot uitgebreide samenzweringen over buitenaardse kolonisatie.
Zelfs de meest fervente fans zijn het erover eens dat de iconische serie van Chris Carter de neiging had om vast te lopen in de mythologie, maar in termen van het leveren van onvergetelijke monsters is The X-Files moeilijk te verslaan. De ontmoetingen van Mulder en Scully met het toevalstreffer, een clan van ingeteelde moordenaars en de rekbare, orgaanetende Eugene Tooms zijn nog steeds enkele van de meest verontrustende momenten die ooit op netwerk-tv zijn uitgezonden. Zelfs de wankele reboot van de serie eerder dit jaar slaagde erin om een paar opmerkelijke wezens af te leveren, wat bewijst dat het X-Files- team het misschien nog in zich heeft om hun horror-erfenis uit te breiden.
6 Amerikaanse gotiek
Op het gebied van crimineel onderschatte horrortelevisie zou American Gothic de kroon kunnen nemen.
Het volgde Caleb Temple (Lucas Black), een jonge jongen met het unieke vermogen om spoken in te schakelen voor hulp, waaronder zijn zus Merlyn (Sarah Paulson!). Hij moest dat veel doen, aangezien Lucas Buck (Gary Cole), zijn vader en de sheriff van zijn kleine stadje in South Carolina, een brutale moordenaar en verkrachter was met zijn eigen bovennatuurlijke bondgenoten en een sterk verlangen om Caleb onder zijn ongelooflijk slechte vleugel. De serie van Shaun Cassidy was veel te zwaar voor het oorspronkelijke publiek in 1995 en duurde maar één seizoen op CBS. Maar met zijn sinistere kijk op de strijd tussen goed en kwaad, blijft het een van de meest meeslepende plotgestuurde horrorseries van de 20e eeuw.
5 Buffy the Vampire Slayer
Wat begon als een campy tienerhorror uit de jaren 90, werd uiteindelijk een van de meest geliefde tv-programma's van de jaren negentig. Buffy the Vampire Slayer volgde zijn titulaire heldin door de hel van de middelbare school tot in de volwassenheid. Onderweg versloeg Buffy Summers (Sarah Michelle Gellar) talloze vampiers en tal van andere vijanden - en beide waren de bron van de engste momenten van de serie.
Gedurende de serie introduceerde de doorbraakserie van Joss Whedon ons bij slangenmonsters, een oude vampiermeester, reptielachtige demonen die maanlichtten als vriendelijke oude mannen, en de engste slechteriken van allemaal, de zwevende, grijnzende, hartstelende heren. Ze waren allemaal op hun eigen manier angstaanjagend - en ze waren allemaal waardige vijanden voor een van de coolste tv-personages ooit.
4 True Blood
Het lijkt misschien gemakkelijk om True Blood af te schrijven als een campy genre-show. Met zijn overvloed aan vormveranderaars, weerwolven, feeën en, ja, vampiers, heeft het zeker zijn steentje bijgedragen om fantasy- en horrorfans uit alle lagen van de bevolking aan te trekken. Maar hoewel de serie meer dan alleen luchtige momenten kende, was het ook gewoon eng.
Op HBO had de maker van True Blood, Alan Ball, de vrije hand om de ante op gore te verhogen. In zeven seizoenen waren we er getuige van dat hoofden 360 graden werden gedraaid, bezeten heksen en ontelbare vampiers met geweld werden gereduceerd tot een plakkerige plas plasma. Er was ook genoeg seks om zelfs de meest doorgewinterde HBO-fans te laten blozen. Dus hoewel de avonturen van Sookie Stackhouse (Anna Paquin) in Bon Temps vaker met bloed doordrenkt waren dan niet, waren ze ook beangstigend leuk om op te starten.
3 Bovennatuurlijk
Twee broers bundelen hun krachten om door de Verenigde Staten te reizen en zo veel mogelijk kwaadaardige entiteiten neer te halen. Het is een bedrieglijk eenvoudig uitgangspunt - een die heeft geholpen om van Supernatural de langstlopende horror-tv-serie aller tijden te maken.
In de kern leent de serie zwaar van degenen die eraan voorafgingen door een grotere verhaallijn te combineren met monster-van-de-week-elementen. En die monsters zijn zeker de moeite waard geweest om meer dan eens op af te stemmen. In de loop der jaren hebben Sam en Dean Winchester (Jensen Ackles en Jared Padalecki) gevochten tegen moderne incarnaties van Bloody Mary, de lifter, en vele andere angstaanjagende urban legendes. Ze hebben ook Lucifer zelf op zich genomen, een taak die goed zou staan op het cv van elke demonenjager.
Onlangs verlengd voor een 12e seizoen op de CW, zal Bovennatuurlijk genoeg tijd hebben om ons nog wat meer bang te maken voordat de gebroeders Winchester voorgoed met pensioen gaan.
2 The Walking Dead
Weet je wat eng is? Zombies. Weet je wat enger is? Menselijke natuur. In de loop van zes seizoenen heeft AMC's The Walking Dead ons laten zien hoe echt angstaanjagend een ondode apocalyps kan zijn, aangezien het Rick Grimes (Andrew Lincoln), zijn bondgenoten en zijn vijanden volgt in hun poging om te overleven in een verlaten, wandelaar vol landschap.
In de loop van de serie waren de vervallen, ziedende, naar vlees hongerige wezens die Rick's team tegenkwam ronduit gruwelijk. Maar de menselijke vijanden die ze ontmoeten, zijn vaak veel verontrustender. Van tirannen tot ongegeneerde kannibalen, de steeds veranderende lijst van schurken van The Walking Dead heeft ertoe bijgedragen dat de serie evenzeer gaat over psychologische horror als over bloed. We hebben gekeken naar personages die we kennen en waarvan we houden, hun toevlucht nemen tot verdorven daden - namelijk het vermoorden van vrienden en kinderen en het knagen aan de keel - in de naam van in leven blijven. En we hebben niet eens gezien wat de angstaanjagend imposante grote slechte Negan nog in petto heeft.
1 Amerikaans horrorverhaal
Als American Horror Story één slogan had die de heel verschillende seizoenen omvatte, zou het waarschijnlijk zijn: "Laten we raar worden en dan onszelf laten schrikken." De anthologiereeks van Ryan Murphy is beroemd geworden omdat hij zich elk seizoen concentreert op een andere spookachtige locatie en vaak kerncastleden hergebruikt in totaal verschillende rollen. Sinds de première in 2011 heeft American Horror Story ons meegenomen in spookhuizen, covens, hotels, freakshows en een ongelooflijk disfunctioneel gekkenhuis. De personages die deze angstaanjagende plaatsen bewonen, zijn gestoord, verdorven of hebben gewoon het ongelofelijke ongeluk op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te zijn.
Soms buigt het zich naar echt bizar terrein en worstelt het om zijn weg terug te vinden. Maar als het op zijn best is, het uitdelen van wraakzuchtige Franse dienstmeisjesgeesten, misvormde demonische baby's, seriemoordenaarsclowns en Sarah Paulson ( altijd Sarah Paulson), is AHS op dit moment zonder meer de engste serie op tv.
---
Wat is je favoriete enge tv-programma? Laat het ons weten in de comments!