In de afgelopen jaren zijn bepaalde Netflix- series de gouden standaard voor televisie geworden, ter vervanging van de eerdere grote namen in premiumtelevisie zoals HBO en Showtime in gesprekken over kwaliteit en prijsuitreiking.
Ongeacht of de show een drama, een sitcom, een sciencefictionwerk of een periodeserie van hoge kwaliteit is, Netflix heeft consequent zeer vermakelijke en goed gemaakte series uitgebracht.
Hoewel Netflix zeker een reputatie heeft opgebouwd voor het produceren van shows en films van hoge kwaliteit, heeft een deel van hun recente output aangetoond dat de streaminggigant misschien begint te slippen in termen van kwaliteit. Met elke serie wankelt in kwaliteit, worden er opmerkelijke fouten gemaakt op één belangrijke afdeling: gieten.
Maar zelfs een serie met het beste schrijven, regisseren en ontwerpen zou niets zijn als de castingbeslissingen niet helemaal klopten. Helaas, hoe vaak ze het doel ook hebben bereikt met casten, Netflix heeft ook behoorlijk wat vreselijke miskramen gehad.
Hier zijn de 9 ongelooflijke Netflix-castbeslissingen (en 8 vreselijke).
17 Incredible: Uzo Aduba (Orange Is the New Black)
Toen haar personage in seizoen één werd geïntroduceerd, werd Suzanne Warren als een ongelukkige clou gebruikt. Suzanne's personage, bekend als "Crazy Eyes", vertoonde in gelijke mate gepassioneerde intensiteit en kwetsbaarheid, waarbij ze zichzelf loyaal verklaarde aan Piper vanaf het moment dat ze haar ontmoette, maar uiteindelijk werd haar hart gebroken.
In de daaropvolgende seizoenen is Suzannes personage een van de meest genuanceerde personages uit de serie geworden.
Door de met een Emmy bekroonde uitvoering van haar portrettist, Uzo Aduba, heeft Suzanne een vaak hartverscheurende voorstelling gegeven van het snijvlak van psychische aandoeningen, onverschilligheid, racisme en homofobie.
In haar vluchtige momenten van geluk zorgt Suzanne voor enkele van de grootste lol van de serie; en in haar vele momenten van strijd en liefdesverdriet verheft Suzanne's personage, dankzij Aduba's optreden, de serie naar een heel ander niveau van dramatische kwaliteit.
16 Verschrikkelijk: de hele cast van Friends from College
Met zoveel ogenschijnlijk komisch talent in één cast als de serie Friends from College opschept, had dit echt een trefzekere hit voor Netflix moeten zijn.
Matig schrijven, volkomen verfoeilijke personages en een cast die elkaar op de een of andere manier niet goed uitspelen in een enkele sleutelscène leidden tot dit slecht doordachte werk dat op zijn best polariseerde en in het slechtste geval pande.
Met in de hoofdrollen Keegan-Michael Key, Cobie Smulders, Nat Faxon, Billy Eichner en Fred Savage, heeft de serie een cast opgebouwd die letterlijk tientallen jaren ervaring heeft in comedy.
Toch landt er in het hele eerste seizoen nauwelijks een enkele grap, hoe getalenteerd de bezorger ook is.
En nu Netflix deze cringe-waardige sitcom voor een nieuw seizoen heeft verlengd, ziet het er helaas naar uit dat deze anders getalenteerde komieken in de nabije toekomst deze niet-grappige zinnen zullen blijven leveren.
15 Ongelooflijk: Krysten Ritter (Jessica Jones)
De televisie staat tegenwoordig vol met antihelden die tegen hun eigen demonen vechten, hetzij in de vorm van alcoholisme, tragische verleden of verborgen schuldgevoelens.
Maar weinig van die antihelden worden geconfronteerd met alle drie, en nog minder doen dit terwijl ze worstelen met de bevoegdheden die ze hebben gekregen en de manieren waarop hun lichaam zonder hun toestemming is gebruikt.
De titulaire held van Jessica Jones is een personage dat in de schijnwerpers van superheroïsme belandt, geconfronteerd met de realiteit dat ze opnieuw moet deelnemen aan dingen die ze niet wil doen.
Krysten Ritter's weergave van het afgematte privé-oog is er een die de clichés van een hardgekookte detective overstijgt en de beschadigde heldin doordrenkt met genuanceerde representaties van trauma en momenten van onwankelbare kwetsbaarheid en onbaatzuchtigheid.
Voor een actrice die ooit vooral bekend stond om haar komische talenten, zegt het feit dat de serie met niemand anders zou werken in deze zeer dramatische rol echt veel over hoe ver ze is gekomen.
14 Terrible: Neil Patrick Harris (A Series of Unfortunate Events)
Voor fans van de iconische kinderserie van Lemony Snicket bracht het nieuws dat Netflix A Series of Unfortunate Events zou omzetten in een serie gevoelens van langverwachte vreugde. Meer dan een decennium nadat de filmserie met Jim Carrey in de steek werd gelaten, waardoor 10 van de 13 romans niet aangepast waren voor vertoning, zou de boekenserie eindelijk de aanpassing krijgen die ze verdiende.
Helaas, zo blijkt, is deze serie verre van wat de boeken verdienen.
Veel van die schuld berust volledig op de schouders van graaf Olaf zelf, Neil Patrick Harris.
Welke fouten je ook kunt vinden in de filmversie van de serie, Carrey's Count Olaf is in staat om in een handomdraai van komisch naar dreigend te schakelen. Harris 'Olaf botst echter onhandig op de afgrond van de parodie en bereikt nooit volledig de noodzakelijke sfeer van schurkachtigheid.
13 Incredible: Claire Foy (The Crown)
Een historische figuur uitbeelden in een biografisch werk is nooit een gemakkelijke taak. De taak wordt alleen maar bemoeilijkt als die historische figuur nog leeft. De moeilijkheidsgraad wordt nog groter als diezelfde levende figuur toevallig niet alleen de koninklijke familie is, maar de koningin van Engeland zelf.
Al deze factoren samen maken Claire Foy's verbazingwekkende wending als de jonge koningin Elizabeth II in de eerste twee seizoenen van The Crown des te indrukwekkender. Foy is in staat om elke mogelijke emotie met de nodige gratie en gemak vast te leggen, terwijl we kijken naar de overgang van de koningin van nieuwe leider naar elegante en koninklijke vorst.
Gereserveerd en kwetsbaar in gelijke mate, Foy's Elizabeth is alles wat een koningin zou moeten zijn.
Haar vaardigheid, naast de erkenning van haar prijzen, zal het zeker moeilijk maken om haar schoenen te vullen met de komst van Olivia Colman in seizoen drie.
12 Verschrikkelijk: Jennifer Jason Leigh (atypisch)
Het is een ongelukkig probleem met de meeste succesvolle sitcoms dat er altijd één personage in het bijzonder zal zijn dat niet bij de rest past. Het is ook meestal zo dat dit personage een onnodige hoeveelheid schermtijd krijgt, waardoor verhalende ruimte wordt gestolen van personages die boeiender, sympathieker zijn en meestal beter acteren.
In het geval van Netflix's Atypical hoef je niet verder te zoeken dan de volkomen egoïstische en zelfvernietigende Elsa, gespeeld door Jennifer Jason Leigh, om een schuldige te vinden die schuldig is aan al deze beschuldigingen.
Elsa, de belichaming van een paranoïde helikopterouder, besluit op de een of andere manier dat ze niet gelukkig is met het feit dat haar zoon met autisme onafhankelijker wordt. Als gevolg van haar ontevredenheid en de vrije tijd die haar hierdoor wordt geboden, begint ze een affaire met een plaatselijke barman, waarbij ze elk gezinslid pijn doet.
Haar karakter zou een intrigerende antiheld kunnen zijn, als Leigh's optreden van haar erin slaagde haar op afstand sympathiek te maken. Toch doet het dat niet, zelfs niet in het minst.
11 Incredible: Lili Reinhart (Riverdale)
Hoewel Riverdale in de Verenigde Staten als een CW-serie wordt beschouwd, wordt het in andere gebieden beschouwd als een originele Netflix-serie, wat betekent dat ze zowel de eer als de schuld krijgen voor de hits en missers van de serie op de castingafdeling.
Misschien is een van de duidelijkste gevallen van succes voor Riverdale het casten van relatieve nieuwkomer Lili Reinhart als het iconische buurmeisje, Betty Cooper. Riverdale heeft gedaan wat de meeste aanpassingen van Archive Comics door de jaren heen niet hebben gedaan: Betty een persoonlijkheid, een personage en meeslepende worstelingen en nuances geven buiten haar relatie met Archie.
De meeste van deze dingen zouden ondenkbaar zijn geweest zonder de ongelooflijke vaardigheden van Lili Reinhart.
Of het nu gaat om het aanboren van Betty's aangeboren goedheid in haar relatie met de gekwelde Jughead, of het verkennen van Betty's innerlijke demonen in haar donkere Betty-scènes, Reinhart heeft keer op keer bewezen dat ze een echte scene-dief is.
10 Verschrikkelijk: Taylor Schilling (Orange Is the New Black)
Orange Is the New Black is een serie over vrouwen uit alle lagen van de bevolking die zich op het dieptepunt van hun leven bevinden en de reizen die ze maken om van hen terug te komen. Bepaalde personages leveren echt meeslepende verhalen, zoals de al genoemde Suzanne, of de quasi-familie van Nicky en Red.
Andere personages begonnen de serie echter als enigszins irritant, maar werden in de loop van de jaren een volslagen vervelende verspilling van schermtijd.
Zoek niet verder dan Piper Chapman om de ergste overtreder in deze categorie te vinden.
Zoals gespeeld door Taylor Schilling, is Piper volkomen flauw, verstoken van ogenschijnlijk basale menselijke emoties die haarzelf niet ten goede komen, en niet bereid om negen van de tien keer de dwaling van haar manieren te zien.
Na een misleide seizoensboog waarin ze besloot zichzelf een bendeleider te maken, is het moeilijk om een versie van OITNB voor te stellen die haar weer sympathiek weet te maken, vooral met Schilling's lauwe acteertalent achter de teugels.
9 Incredible: Rita Moreno (One Day at a Time)
In misschien wel een van Netflix's meest clutch-voorbeelden van casten, is de onnavolgbare EGOT-winnaar Rita Moreno's rol als Lydia Riera in de reboot van One Day at a Time een waar genoegen om te zien.
Als het kloppende hart van de gepassioneerde Riera-familie, is Lydia groter dan het leven in alle opzichten die ertoe doen, fel beschermend en toegewijd aan haar familie bij elke stap die ze zet.
De finale van seizoen twee, waarin Lydia in coma ligt en de familie wordt geconfronteerd met het vooruitzicht haar te verliezen, bevestigt alleen maar wat fans van de serie weten dat waar is: de show zou nooit hebben gewerkt zonder haar. Het maakt niet uit hoe getalenteerd ze allemaal zijn, Lydia - en Moreno, samen met haar - haalt het beste in elk personage naar boven en tilt elk optreden naar een ander niveau.
Gelukkig, voor de familie Riera Alvarez en ook voor het publiek, besluit Lydia dat haar reis niet voorbij is en keert ze terug naar de familie die haar zo hard nodig heeft, zodat we ons nog een tijdje kunnen koesteren in de glorie van Moreno's eindeloze talent..
8 Verschrikkelijk: Lorenzo Richelmy (Marco Polo)
Het succes van een serie kan echt afhangen van de vraag of de hoofdrolspeler goed bij de rol past of niet. Natuurlijk, productiebudget en verhaallijn zijn ook erg belangrijk, maar als een acteur niet geschikt is voor een rol en als een publiek geen verbinding met hen kan maken, kan dat ook echt van invloed zijn op de levensduur van een serie.
Marco Polo was de eerste echte poging van Netflix tot een weelderig periodedrama op de schaal van zoiets als Vikingen of een kleiner Game of Thrones.
Ze namen de beslissing om Lorenzo Richelmy te casten als de historische titulaire figuur.
Ondanks dat Richelmy geen duidelijke fysieke gelijkenis vertoont met de historische Polo, en ondanks dat zijn optreden na het eerste seizoen vrijwel universeel werd gefilterd door critici, vernieuwde Netflix de serie voor een tweede duur seizoen … alleen om kort daarna de fout van hun wegen te beseffen. en de serie annuleren na weer een slecht ontvangen uitje.
7 Ongelooflijk: Mahershala Ali (Luke Cage)
Als de casting van een EGOT in Rita Moreno een van de beste castingbeslissingen van Netflix is, is de casting van nu Oscarwinnaar Mahershala Ali voor de rol van Cornell "Cottonmouth" Stokes misschien wel een van de op een na beste dingen die ze ooit hebben kunnen doen.
Als de meedogenloze en charmante Cornell "Cottonmouth" Stokes, Ali is in staat om zijn eindeloze bron van talent aan te boren, de diepten van de lelijkste kanten van de mensheid te plunderen om een van de beste schurken van de MCU tot nu toe te leveren - en misschien zelfs de beste schurk. in het Marvel Netflix-universum.
Luke Cage voelt zich als serie een stuk minder plezierig zonder dat zijn aanwezigheid tijdens het laatste halve seizoen groot opdoemt.
Het valt niet te ontkennen dat een groot deel van wat de serie doet werken, Ali's indrukwekkende talent is - dus we kunnen ons alleen maar afvragen wat het tweede seizoen zal bedenken om die aanzienlijke leegte te vullen.
6 Verschrikkelijk: KJ Apa (Riverdale)
Net zoals Netflix een deel van de eer verdient voor de succesvolle casting van Lili Reinhart als Betty Cooper, verdienen ze ook zo veel van de schuld voor de vreselijke miscasting van KJ Apa als Archie Andrews.
Natuurlijk is Riverdale's versie van Archie om te beginnen zeer problematisch. Archie is onwankelbaar egoïstisch, totaal onwetend en openlijk onachtzaam over de gevoelens van vrouwen gedurende een groot deel van het eerste seizoen van de serie, en Archie lijkt in niets op de schattige sukkel die fans van de strips al zoveel decennia hebben leren kennen en liefhebben.
Maar Archie echt onuitstaanbaar maken, is hoe slecht de uitvoering van Apa is. Op de een of andere manier, paradoxaal genoeg variërend van monotoon tot overdreven dramatisch, en soms in dezelfde scène, is zijn interpretatie van Archie bijna ondraaglijk om te verdragen, vooral wanneer hij wordt omringd door veel meer begaafde jonge acteurs.
5 Ongelooflijk: John Lithgow (The Crown)
John Lithgow wordt al lang beschouwd als een ongelooflijke acteur met een verbazingwekkend bereik.
Of het nu in komedie of drama, in film of op het podium is, Lithgow heeft keer op keer laten zien dat hij een echt talent is.
Het was echter misschien zijn bekroonde, hartverscheurende wending als de beroemde premier Winston Churchill in seizoen één van Netflix's The Crown die het publiek echt liet zien waartoe de acteur in staat zou kunnen zijn in de meest verrassende rol.
Lithgow zelf heeft zijn eigen verwarring geuit omdat hij als de legendarische Britse figuur is gecast, maar ongeacht zijn nationaliteit bewees hij keer op keer dat hij zoveel meer was dan de juiste man voor de baan.
Of het nu op zijn momenten van leiderschap was of in zijn echt tedere en hartverwarmende band met Foy's jonge koningin Elizabeth II, Lithgow's optreden deed er alles aan om deze illustere historische figuur zo menselijk te maken dat zijn portret nog vele jaren een van de beste uitvoeringen zal blijven..
4 Verschrikkelijk: Finn Jones (Iron Fist)
Er is nauwelijks iets dat we kunnen zeggen over hoe slecht Finn Jones's optreden als Danny Rand is dat nog niet is gezegd. Ongetwijfeld de zwakste Marvel-eigenschap op Netflix, zo niet de zwakste Marvel-eigenschap, Iron Fist is bijna onmogelijk om er doorheen te komen.
Met slordig schrijven, saaie personages, matte vechtscènes en eigenlijk een gebrek aan iets dat het standaard Marvel-tarief plezierig maakt, heeft de serie bewezen gemakkelijk te zijn voor critici overal om erop te wijzen hoe ze geen komische aanpassing moeten maken.
Wat nog erger wordt, is de flagrante misvatting van Finn Jones als de onuitstaanbare Danny Rand.
Ongeacht de kleine verbetering die Jones vertoonde in The Defenders, het is duidelijk dat zijn vertolking de zwakste is van de hele cast van Marvel Netflix-helden. Hopelijk kunnen verdere seizoenen hem in staat stellen zich te verbeteren, maar we moeten ons afvragen hoeveel fans zullen blijven afstemmen.
3 Incredible: Tituss Burgess (Unbreakable Kimmy Schmidt)
Af en toe komt er een personage langs dat echt een carrièrebepalende en sterrende wending is voor een getalenteerde acteur die al lang over het hoofd werd gezien in Hollywood.
In de wereld van sitcoms van Netflix kan dit personage onmogelijk iemand anders zijn dan de meer dan levensgrote Titus Andromedon, gespeeld door de onmogelijk begaafde Tituss Burgess.
Het is waar dat de serie misschien wel Unbreakable Kimmy Schmidt heet, maar de eigenzinnige Netflix-komedie is ongetwijfeld de wereld van Titus en we leven er allemaal gewoon in. Titus Andromedon, tot leven gewekt met een lachwekkende humor en absoluut niet van deze wereld komische timing door Burgess, is zelfs meer een andere wereldse aanwezigheid dan je zou denken op basis van zijn naam.
Of hij zich nu een weg baant door romantische worstelingen of zich zorgen maakt over het feit dat hij de grote Dionne Warwick levend heeft opgegeten, Burgess brengt oprecht hart en humor in elk moment van Titus 'minder dan conventionele reis.
2 Verschrikkelijk: Erik LaRay Harvey (Luke Cage)
In de voetsporen treden van het onnavolgbare, Oscar-winnende Mahershala Ali kan onmogelijk een opwindend vooruitzicht zijn voor welke acteur dan ook. Helaas voor Erik LaRay Harvey waren dat precies de omstandigheden waarin hij zich bevond toen hij het eerste seizoen van Luke Cage inging als Luke's halfbroer Willis Stryker, ook wel bekend als Diamondback.
Het zou logisch zijn dat het hebben van een broer zich tegen zijn broer keert, een geweldige kans zou zijn voor acteurs om tegenover elkaar te werken voor echt dramatische uitvoeringen.
De prestaties van Harvey als Diamondback bereiken echter nooit het kaliber dat nodig is om te bewijzen dat hij een waardige tegenstander is.
Hij is dus niet in staat om de sterke aanwezigheid op het scherm van Luke Cage van Mike Colter te dwarsbomen.
De Marvel-schurken van Netflix zijn echt geraakt of gemist naarmate de seizoenen zich opstapelen, en helaas is Harvey's Diamondback verreweg een van de ergste.
1 Incredible: de hele cast van Stranger Things
Het casten van kindacteurs is iets dat lange tijd werd beschouwd als een van de ergste aspecten van het werken in Hollywood. Of ze nu moeilijk worden geacht om mee samen te werken of niet in overeenstemming zijn met hun volwassen tegenhangers, kindacteurs hebben een slechte reputatie gekregen, en dat allemaal zonder hun eigen toedoen.
Als het gaat om een serie met een cast die voornamelijk uit kinderen bestaat, is het veilig om te zeggen dat Stranger Things de jackpot heeft gewonnen.
Of het nu in de vorm is van de kleine krachtpatser Millie Bobby Brown, de hartverscheurende scene-steeler Noah Schnapp, of de liefdevolle Gaten Matarazzo, Stranger Things heeft zich tot het uiterste bewapend met alleen het beste van het jonge talent dat er vandaag is.
Alsof dat nog niet genoeg is, is de cast voor volwassenen net zo indrukwekkend, inclusief een sterke comeback-wending van Winona Ryder, een verpletterende prestatie van nerdlegende Sean Astin en een carrière-making-prestatie van de nieuwe held op internet David Harbor.
Als het niet voor alle monsters was die het teisteren, Hawkins, Indiana lijkt echt de perfecte plek om te zijn.
---
Wie zijn volgens jou de beste en slechtste beslissingen over het casten van Netflix ? Laat het ons weten in de comments!