De filmaanpassing van Goldfinch is deze week in de bioscopen te zien, maar heeft het een scène met postcredits? De derde roman van Donna Tartt, The Goldfinch, werd in 2013 gepubliceerd en werd een groot succes en won uiteindelijk de Pulitzer Prize for Fiction. Natuurlijk klopte Hollywood kort daarna aan, met John Crowley (Brooklyn) die zich aanmeldde om te regisseren vanuit een aangepast scenario van Peter Straughan (Tinker Tailor Soldier Spy). Warner Bros. stemde er later mee in om de film samen met Amazon Studios te financieren, waarbij Amazon de exclusieve streamingrechten kreeg en WB The Goldfinch in bioscopen over de hele wereld uitbracht.
Ga door met scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel snel te bekijken.
Begin nu
Oakes Fegley (Pete's Dragon) schittert in The Goldfinch als Theodore "Theo" Decker, een jonge jongen die pas dertien jaar oud is als zijn moeder wordt gedood bij een terroristische aanslag op het Metropolitan Museum of Art (waarvan hij getuige is). De film volgt Theo terwijl hij van de ene ouderfiguur naar de andere is overgegaan, terwijl hij ook heen en weer springt van acht jaar later, toen Theo (Ansel Elgort) antiekhandelaar is. Zijn verleden blijft hem echter achtervolgen als een van zijn cliënten afleidt dat Theo een beroemd kunstwerk heeft gestolen - het Nederlandse schilderij uit de Gouden Eeuw dat bekend staat als "Het puttertje" - in de nasleep van het bombardement.
Voor degenen die zich afvragen: The Goldfinch bevat GEEN postcredescène. De film staat, net als het bronboek van Tartt, op zichzelf en wordt volledig afgesloten voordat de aftiteling begint te rollen. En hoewel de credits nog steeds de moeite waard zijn (zoals bij alle films), mogen degenen die rondhangen niets extra's verwachten na de slotscène van The Goldfinch.
Fegley en Elgort worden in The Goldfinch vergezeld door ervaren veteranen (en, in het geval van de eerste, een Oscarwinnaar) Nicole Kidman en Jeffrey Wright, als twee van Theo's ouderlijke voogden of mentoren tijdens zijn kronkelende reis. Luke Wilson en Sarah Paulson spelen de rol van Theo's alcoholische, emotioneel gewelddadige vader en zijn vriendin, met Stranger Things en IT's Finn Wolfhard die Theo's jeugdvriend Boris Pavlikovsky spelen. De originele roman van Tartt staat tot de nok toe gevuld met personages die Theo door de jaren heen helpen of in gevaar brengen (of een beetje van beide doen), dus het is alleen maar passend dat de filmaanpassing evenveel wordt gestapeld met getalenteerde acteurs.
WB bracht The Goldfinch in première op het Toronto International Film Festival voorafgaand aan de theatrale relase, in een poging om een aantal prijzenseizoen buzz voor de film op te bouwen. Helaas zijn die plannen tot nu toe niet gelukt. De vroege recensies van de Goldfinch waren behoorlijk schaamteloos negatief en de kritische consensus is sindsdien niet bepaald verbeterd. Ongetwijfeld zijn er genoeg mensen (vooral fans van het boek van Tartt) die van plan zijn de film toch te zien. Maar nogmaals, degenen die dat wel doen, mogen niet verwachten dat er iets bijzonders zal gebeuren als de kredieten van The Goldfinch eenmaal van start gaan.