Je kunt tegenwoordig gewoon geen X-Men- film, strip, game of tv-programma hebben zonder te vertrouwen op dezelfde oude schurken en sociaal commentaar. En nu weten zelfs de Marvel-mutanten hoe oud het verhaal is geworden.
De allereerste X-Men-film toonde een nieuw publiek de inherente symboliek en metafoor van mutantkind, maar de morele en sociale waarheid waartoe het kwam was niet bepaald ingewikkeld: "het haten van hele mensenrassen is verkeerd." En de ene film na de andere, de boodschap bleef net zo saai en net zo duidelijk. Gelukkig zijn de nieuwe helden van Marvel's Uncanny X-Men- herlancering zich er ook van bewust hoe saai het verhaal is geworden.
De verwijzing is duidelijk bedoeld als een knipoog naar de fans, waarbij Uncanny X-Men # 1 een nieuw hoofdstuk begint van een van Marvel's meest iconische X-books. Er is de gebruikelijke strijd tussen dinosauriërs en een uit de hand gelopen horde van meerdere mannen, zoals te verwachten is. Maar net als een uurwerk verschuift de actie naar senator Ashton Allen die een toespraak houdt voor menigten verslaggevers en burgers over de dreiging van mutanten, "massavernietigingswapens die onder ons rondlopen" normale, menselijke Amerikanen.
Terwijl de jonge Jubilation Lee toekijkt vanuit de menigte, kan ze het niet helpen dat ze het gewicht voelt van elke andere 'saaie politicus in een pak' die dezelfde toespraak heeft gehouden, dezelfde termen gebruikt, en - zou je het niet weten - sluit af met plannen om zo snel mogelijk een "mutant vaccin" op de markt te brengen. Het is leuk voor lezers om te weten dat in deze moeilijke tijden zelfs de schrijvers weten dat Amerikanen van Marvel Comics die mutanten uit principe haten een gevestigde traditie is.
Maar de grap wordt een stuk minder grappig in de volgende twee nummers, omdat boze menigten de Xavier School omringen en met dezelfde oude "DIE MUTIES" -paaltjes zwaaien, dezelfde haatwoorden schreeuwen, met schijnbaar geen doel of groter commentaar. Op dat moment heeft zelfs de opmerking dat de menigten die van deze buitenstaanders eisen "teruggaan naar waar ze vandaan komen" niet zo origineel zijn in hun haatgezangen, zijn zelfbewuste humor verloren. Dezelfde oude X-Men, hetzelfde oude tegengestelde van subtiel racisme.
De echte tragedie zijn de striplezers (inclusief wijzelf) die in het eerste nummer het voordeel van de twijfel aan het nieuwe creatieve team van Uncanny hebben gegeven, uitgaande van de zelfbewuste kijk op de gebruikelijke vorm van onverdraagzaamheid, xenofobie en racisme die hun helden tegemoet wordt geslingerd. betekende dat deze keer anders zou zijn. Is het erger of beter als lezers weten dat de saaie antagonisten bewust worden gerecycled? En het ergste van alles is dat het detail dat senator Ashton Allen eigenlijk anders leek te maken, en mogelijk veel interessanter, ook vruchteloos is gebleken, schijnbaar een valse start.
In plaats van mutanten te schilderen als schurken en monsters (wat de menigten sowieso doen in volgende nummers) schildert senator Allen ze als slachtoffers van hun oncontroleerbare gaven, net als iedereen. Die taal, dat de vaccins het risico, de schade en het trauma voor zowel gemuteerde als niet-gemuteerde kinderen helpen minimaliseren, kan beledigend zijn. Maar in het Marvel-universum, waar mutanten die hun krachten niet kunnen beheersen wekelijks onmetelijke schade aanrichten, en zelfs professor X gedwongen is de macht van een kind te verwijderen, heeft senator Allen in ieder geval een argument dat overtuigender is dan 'mutanten zijn eng en slecht.."
Hopelijk keert de belofte van de senator terug in Uncanny X-Men # 4 en brengt hij een deel van de nuance die we bij hem hebben opgevangen. Tot die tijd zullen lezers troost moeten putten uit de wetenschap dat hoe saai en onorigineel de massa "Go Home Muties" ook voor hen is, ze net zo saai zijn voor de X-Men.
Uncanny X-Men # 3 is nu verkrijgbaar bij Marvel Comics.