In 2009 herstelde Quentin Tarantino zich met succes van de matte ontvangst op zijn grindhouse-slasher Death Proof met een Oscar-winnend meesterwerk. Inglourious Basterds werd opgevat als een spaghettiwestern die zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog en heeft de beste Tarantino-handelsmerken: niet-lineaire verhalen, grafisch geweld, een op hoofdstuk gebaseerde structuur, een meeslepende uitvoering door Christoph Waltz enz.
Zoals bij alle Tarantino-films, heeft Inglourious Basterds zowel momenten van verwrongen humor als momenten van rand-van-je-stoel intensiteit. Dus hier zijn de 5 grappigste (en 5 meest schokkende) momenten van Inglourious Basterds.
10 Grappigste: "De bijnaam van de Duitsers is voor mij 'de kleine man'?"
In het begin was het vreemd om BJ Novak, alias Ryan van The Office, te zien verschijnen in een film van Quentin Tarantino. Maar hoe langer hij op het scherm was, hoe duidelijker het werd dat hij perfect was voor die specifieke rol (Pfc. Utivich). Utivich lijkt veel op Ryan. Hij is meestal de "heteroman" in zijn scènes en hij heeft een droge bezorgstijl.
Dit is te zien in deze scène tegen het einde van de film. Aldo Raine vertelt Hans Landa dat zijn bijnaam 'de jodenjager' is, terwijl Landa Aldo vertelt dat zijn bijnaam 'de Apache' is. Helaas voor Utivich is zijn bijnaam niet vleiend.
9 Meest schokkend: Landa's mannen openen het vuur in de vloerplanken van de boerderij
De openingsscène van Inglourious Basterds is een van de meest intense sequenties ooit op film. Kolonel Hans Landa en zijn mannen komen aan op een Franse melkveebedrijf, op zoek naar Joodse vluchtelingen. Quentin Tarantino stelt al vroeg in de scène vast dat de melkveehouder een Joods gezin onder de vloerplanken verbergt. De scène ploetert langzaam voort, waarbij de twee personages uitvoerig over melk praten, maar we blijven verslaafd omdat we op de hoogte zijn van dit verborgen conflict.
Het gesprek wordt heviger wanneer Landa begint door te geven dat hij de boer achterna zit en zijn gezin veiligheid biedt in ruil voor het onthullen of het vermiste gezin zich in zijn plaats verstopt. De boer is het daarmee eens en bevestigt dat het gezin daar is. Dan beveelt Landa zijn mannen om het vuur te openen.
8 Grappigste: "Gorlami."
Wanneer Aldo Raine en zijn kameraden de première van Nation's Pride vermomd als Italianen infiltreren, test Hans Lando hun accenten en hun beheersing van de Italiaanse taal, omdat hij wantrouwend was. Dit was geweldig om spanning op te bouwen, omdat het betekende dat de kijker de enige was met alle informatie; niemand in de scène weet alles wat we weten.
Maar het was ook geweldig voor komedie, omdat er een lopende grap is dat Aldo zijn dikke zuidelijke accent in het minst niet aanpast wanneer hij een Italiaanse soldaat speelt. Dit komt vooral tot uiting in zijn moeizame uitspraak van 'Gorlami'.
7 Meest schokkend: "The Bear Jew" slaat toe
Quentin Tarantino bouwde meesterlijk de spanning op naar de ingang van de Berenjood in Inglourious Basterds. Zijn bange slachtoffer wachtte op zijn knieën, starend door een donkere tunnel, luisterend naar de vleermuis die op het punt stond in zijn schedel in te storten en langs de muur kletterde en steeds dichterbij kwam. Het is een heel intense reeks.
Gelukkig liet Tarantino de pak slaag niet van dichtbij zien en sneed snel naar een groter schot toen de vleermuis van de Berenjood toesloeg. Maar het was nog steeds een behoorlijk brute scène. Het wordt nog schokkender door de nonchalante houding van het personage. Hij maakt zelfs grappen: "Teddy f *** in 'Williams slaat hem uit het park!"
6 Grappigste: "Zeg 'auf Wiedersehen' tegen je nazi-ballen!"
Quentin Tarantino maakt in Inglourious Basterds een paar keer gebruik van de Hitchcockiaanse "bom onder de tafel" techniek om spanning op te bouwen. Een voorbeeld is de openingsscène op de boerderij. Een ander voorbeeld is de "Wie ben ik?" scène, waarin we weten dat sommige van de personages undercover zijn en een van hen een pistool onder de tafel heeft getrokken terwijl ze een onschuldig leuk spel boven de tafel spelen.
De scène duurt ongeveer 20 minuten en het is meestal een onbeduidende dialoog, maar we blijven verslaafd, wachtend tot Hugo Stiglitz roept: "Zeg 'auf Wiedersehen' tegen je nazi-ballen!" Voordat we het vuur openen in het kruis van zijn tegenstander.
5 Meest schokkend: "Ik denk dat dit misschien wel mijn meesterwerk is."
De laatste regel van Brad Pitt in Inglourious Basterds kan gemakkelijk worden gelezen als een meta-commentaar van Quentin Tarantino, waarin hij het duister komische epos uit de Tweede Wereldoorlog tot zijn grootste film noemt. (Er is een eerder moment van dit effect tijdens de Nation's Pride-vertoning, wanneer Adolf Hitler zich naar regisseur Joseph Goebbels buigt en hem zegt: "Dit is je beste film tot nu toe.")
Maar de uitkomst van de slotscène van Inglourious Basterds is dat de carrière van Hans Landa bij de SS niet zal worden vergeten. Landa kwam bijna naar voren als de held van de Tweede Wereldoorlog in deze alternatieve tijdlijn, maar Aldo Raine zorgde daar snel voor.
4 Grappigste: "Nein, nein, nein, nein, nein, nein!"
Net zoals Taika Waititi deed met zijn nieuwe film Jojo Rabbit en Mel Brooks deed met zijn baanbrekende komische klassieker The Producers, presenteerde Quentin Tarantino Adolf Hitler als een cartoonachtige karikatuur in Inglourious Basterds.
Het is belangrijk om aangrijpende, realistische weergaven van de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog te hebben in films als Saving Private Ryan en Schindler's List (beide geleid door Steven Spielberg, beide meesterwerken) om ervoor te zorgen dat het nooit wordt vergeten, maar het is ook belangrijk om satirische takes te hebben op deze manier om Hitler's macht weg te nemen. Een hatelijke tiran als Hitler bespotten in een film als Inglourious Basterds is een onbezonnen, bombastische manier om haatzaaiende uitlatingen te bestrijden.
3 Meest schokkend: de eerste scalperen
Wanneer we Aldo Raine voor het eerst ontmoeten, die zijn team rekruteert in het tweede hoofdstuk van de film, kondigt hij zijn mannen aan dat ze hem allemaal "honderd nazi-hoofdhuiden" verschuldigd zijn. Aldo's plan was vergelijkbaar met een Apache-verzet, in die zin dat een groep Joods-Amerikaanse soldaten achter de vijandelijke linies ging om nazi-bloed te vergieten om hun boodschap over te brengen.
Dus toen we de middelste act van de film ingingen, verwachtten we dat sommige SS-officieren hun hoofdhuid zouden laten verwijderen. Maar dat maakte het nog steeds niet minder gruwelijk toen de eerste scalperen op het scherm verscheen. Filmliefhebbers zullen Quentin Tarantino zien verschijnen als de gescalpeerde soldaat in deze scène.
2 Grappigste: "Dat is een bingo!"
Voordat hij Christoph Waltz ontdekte, begon Quentin Tarantino te vrezen dat hij een onspeelbare rol had geschreven met kolonel Hans Landa. Waltz heeft het personage echt genageld. Landa zou niet zo uniek of gedenkwaardig zijn geweest zonder Waltz 'Oscar-winnende uitvoering in de rol. We blijven zenuwachtig van dit personage, en toch is hij vreemd charismatisch.
Hij is natuurlijk volkomen verwerpelijk, maar hij is ook vlot, beleefd, meestal kalm en beheerst, en een goede gesprekspartner. Hij is ook bedrieglijk hilarisch in de scènes waarin hij niet angstaanjagend is. Zijn enthousiaste weergave van het ietwat verkeerd uitgesproken idioom "Dat is een bingo!" zal nooit niet grappig zijn.
1 Meest schokkend: Adolf Hitler wordt door Joodse soldaten aan stukken geschoten
Quentin Tarantino heeft het afgelopen decennium zijn eigen subgenre van revisionistische cinema gecreëerd met zijn eigen historische wraakfantasieën. In Django Unchained wordt een zwarte slaaf in het vooroorlogse Deep South bevrijd en getraind om blanke slavenhandelaren voor geld te doden. In The Hateful Eight marcheert een zwarte premiejager een naakte Zuidelijke soldaat zijn dood tegemoet.
En in Inglourious Basterds trekt een peloton Joodse soldaten naar Duitsland om honderden nazi's te doden en te scalperen. In de laatste akte van de film herschrijft Tarantino de geschiedenis om te laten zien dat Adolf Hitler in het gezicht wordt geschoten door twee van die Joodse soldaten.