Misschien wel het meest aantrekkelijke aspect van het merkwaardige subgenre van de rampenfilm is high-budget spektakel en overdaad. En soms vangen de beste van dergelijke films perfect die geest van een speelse vuurwerkshow. Ze bevatten een ensemble van sterren, gekke archetypen, lange looptijden en ultramoderne effecten die de rampen van onze nachtmerries tot leven brengen.
Af en toe zijn er zelfs scenario's die je dwingen je af te vragen wat je zou doen in overlevingssituaties. Maar verder nog, wanneer een niveau van aangrijping wordt ingebouwd, is het genre rijp voor meeslepend drama en sociaal commentaar. Rijker materiaal maakt gebruik van primaire thema's van lijden, uithoudingsvermogen en cynische afbeeldingen van gewelddadige regressie. Laten we dus eens kijken naar de tien meest vermakelijke of ontroerende rampenfilms.
10 War Of The Worlds (2005)
De ambitieuze kijk van Steven Spielberg op de klassieker van HG Wells kreeg vreemd genoeg warmere recensies van critici dan van het publiek. Misschien waren het familiemelodrama en het soms opschorten van ongeloof voor sommigen een beetje te veel. De film is echter een absoluut spannende rit.
De Tripod-ontwerpen zijn geweldig, de CGI is overtuigend, de score van John Williams is goed en de actiescènes zijn meeslepend dankzij geaard camerawerk. Het is in de eerste plaats een overlevingsverhaal, dat zowel de vriendelijkheid als de wanhopige meedogenloosheid laat zien waartoe mensen hun toevlucht nemen tijdens noodsituaties. Ook is het gevoel van mysterie en ontzagwekkende vernietiging bevredigend.
9 Het Poseidon-avontuur
Gene Hackman leidt de cast in deze scheepsramp. Het is conceptueel robuust, met de eenvoud en intriges van het ondersteboven draaien van een schip. Het zorgt voor een reeks visueel aantrekkelijke sets en een unieke hindernisbaan voor de wanhopige overlevenden. Hackman leidt een fatsoenlijke cast als priester, waardoor de film meer diepgang krijgt dan verwacht.
Deze Irwin Allen-klassieker vestigt echter verschillende archetypen die het rampensubgenre permanent zouden informeren en bestendigen. Talrijke spannende sequenties testen de humor en morele vastberadenheid van de personages. In plaats van een CGI-scherm, moeten de personages hun moeilijke, ongekende situatie te slim af zijn.
8 Onafhankelijkheidsdag (1996)
Independence Day is een schaamteloze terugkeer naar buitenaardse invasies uit de jaren 50. Het trekt opzettelijk scheef richting cheesy, maar schuwt een oprechte sterfscène niet. De film is een groot deel van zijn tijd en vraagt zich echt af hoe de jaren '90 zouden reageren op een buitenaardse invasie.
De cast van het ensemble mengt de overheid met gewone mensen, boordevol stereotypen en archetypen. De hele cast is echter zo sympathiek en vol natuurlijk charisma dat het nog steeds gemakkelijk is om te investeren. Het tempo is geweldig, en de effecten zijn gewoon top. De film streeft van ganser harte naar grootsheid en plezier, en maakt uiteindelijk elke belofte waar.
7 Titanic
De iconische film van James Cameron is een van de beroemdste romances aller tijden. Het was een popcultuur-moloch met charmante leads die duidelijk een geweldige chemie hebben. In feite zou de formule-romantiek met een klassenverdeling niet gedijen zonder hen.
Toch is het leuke historische fictie die steeds wordt geïnformeerd door de onvermijdelijke tragedie. Het schip zelf was een fascinerend schip, en het is visueel aantrekkelijk om te zien hoe het weer tot leven wordt gewekt. Zodra de ramp zich voordoet, worden de wanhoop en de keiharde actie ondersteund door Camerons bekwame, geaarde aanpak. Het zinken is genadeloos hartverscheurend en overweldigend.
6 The Towering Inferno
Dit stevige vervolg op The Poseidon Adventure heeft een opmerkelijke cast, waaronder zowel Steve McQueen als Paul Newman. De formule van zijn precedent wordt vaak herzien, met goedkope sentimentaliteit en karakters met één noot die worden gedragen door bekende gezichten. Zelfs soortgelijke thema's worden geleend, en het is zeker even claustrofobisch.
Dit is echter geen natuurramp - het betoverende vuur wordt veroorzaakt door hebzucht en hoogmoed, wat even interessant is. Dit zorgt voor een echte slechterik en zorgvuldige tegenmaatregelen van de helden. De systematische vernietiging van een enorme hoogbouw levert enkele van de meest ongelooflijke praktische sets en actie in het genre op.
5 Twister
Twister benadert elke ramp op een ongebruikelijke manier, waarbij de protagonisten actief rampen najagen voor de spanning. De natuur is hier niet de vijand, maar een fascinatie, zowel wonderbaarlijk als genadeloos. Storm-achtervolging is ook een perfecte reden voor de protagonisten om om te beginnen midden in dergelijk gevaar te zitten.
De meeste rampenfilms kunnen een belemmering zijn, gericht op opgeblazen looptijd en overbevolkte casts. Maar dit verhaal concentreert zich op een klein team dat een familiale sfeer in een kleine stad biedt. Het liefdesverhaal, de personages en grappen zijn maf, maar de speciale effecten en cast zijn een absolute schat van het genre.
4 Apollo 13
Degenen die niet de minste interesse hebben in wetenschap of het ruimteprogramma, kunnen nog steeds worden vermaakt door dit ongelooflijke verhaal. Ron Howard's film legt het gevoel van verwondering over de ruimte en zijn mysteries vast. Zijn diepe toewijding aan de waarheid is lovenswaardig en uniek onder rampenfilms.
De psychologische effecten op de astronauten en hun families zorgen voor aangrijpend drama. Hun gezinsdynamiek en kameraadschap zijn overtuigend en intrigerend. Zoals bij veel wetenschappelijk georiënteerde verhalen, is er een overvloed aan probleemoplossing. Dit houdt een wanhopige, opwindende urgentie zowel in de ruimte als op de grond.
3 Zwaartekracht
Dit is gemakkelijk een van de visueel meest boeiende films in elk genre, ongeacht het indrukwekkende puin. Het heeft een opmerkelijk korte looptijd, met golven van absoluut adembenemende vernietiging van de ruimte. Alfonso Cuarón is duidelijk een eigen auteur, met briljante beelden en innovatieve technische bezigheden.
Hoofdpersoon Sandra Bullock levert een even charmante en aangrijpende uitvoering, alleen gedurende het grootste deel van de film. Zonder haar zouden de overtuigende visuele effecten niets betekenen. Het is een thematisch eenvoudig verhaal, maar het is nog steeds een ontroerend verhaal. Het gaat erom een reden te vinden om te overleven, en niet alleen de wil.
2 De vogels
Deze apocalyptische Hitchcock-thriller gebruikt een mysterieus rampscenario om personagedrama aan te wakkeren. Wat begint als een eenvoudige romantische komedie, is doordrenkt met verdachte vogelactiviteit die alleen maar escaleert in geweld. Het is echt een uniek concept, dat zo'n gewoon dier neemt en zijn vertrouwdheid met horror verpest.
Gezien het dubbelzinnige einde, laat staan een angstaanjagende dinersequentie, is het zeker van toepassing op het rampgenre. Het intrigerende uitgangspunt is echter slechts een voertuig voor even boeiende, thematisch levendige relaties. Elk van de personages heeft genuanceerde problemen die ze onder druk moeten zetten om het hoofd te bieden aan de steeds onderdrukkende ramp.
1 Het onmogelijke
Dit verhaal over een echte natuurramp is het meest ontroerende en angstaanjagende in het genre. De tsunami is onberispelijk realistisch, met scènes van terreur met zowel ingrijpende shots van bloedbad als intieme gezichtspunten. Deze film is meer geïnteresseerd in de nasleep van een ramp dan in de gebeurtenis zelf. Als zodanig richt het zich vooral op de wanhopige pogingen van een gezin om zich te herenigen.
De actie en het bloed zijn echter absoluut genadeloos, met weerzinwekkende afbeeldingen van verwondingen en ziekte. Uiteindelijk verdient de film zeker zijn titel, waarbij de ongeloofwaardigheid zowel frustratie als inspiratie biedt.