The Breakfast Club, geschreven, geproduceerd en geregisseerd door John Hughes, is een film uit 1985 met vijf leden van de iconische Brat Pack uit de jaren 80: Judd Nelson als John Bender, Molly Ringwald als Claire Standish, Emilio Estevez als Andrew Clark, Anthony Michael Hall als Brian Johnson en Ally Sheedy als Allison Reynolds. Deze vijf studenten, die de vijf archetypen vertegenwoordigen - de crimineel, de prinses, de atleet, het brein en de mandkoffer - worden gedwongen om een zaterdag in detentie door te brengen onder strikt toezicht van directeur Vernon.
Deze typische jaren 80-film definieerde generaties tieners en is nog steeds een van de meest invloedrijke coming-of-age-films ooit gemaakt. Het is een tijdloze klassieker die steeds weer opduikt in de popcultuur, zoals veel andere films en tv-programma's er vaak naar verwijzen. Bovendien verwijzen velen van ons er in ons dagelijks leven regelmatig naar. Vandaag zetten we de tien beste popcultuurreferenties op een rij die zijn gemaakt door The Breakfast Club.
10 "EET MIJN SHORTS."
The Breakfast Club is een waanzinnig citeerbare film. We konden de hele dag besteden aan het citeren van de meest memorabele regels, het naspelen van delen van de film en het bespreken van de beste zingers. Een van de vele hilarische en creatieve comebacks van Bender, "eat my shorts", is zeker een van de meest memorabele oneliners van de film.
Dit eufemisme voor "eat my s ** t" staat ook bekend als de slogan van Bart Simpson op The Simpsons, maar Bender gebruikte het eigenlijk eerst. In de aflevering "A Big Piece of Garbage" van Futurama vindt de robot Bender (die is vernoemd naar John Bender) een Bart Simpson-pop die zegt "eet mijn korte broek op" en Bender verplicht.
9 "NEO-MAXI-ZOOM-DWEEBIE"
Het is een bekend feit dat veel van de dialogen van The Breakfast Club ad-libbed zijn. Judd Nelson, die Bender speelde, ad-libde de nu beruchte belediging "neo-maxi-zoom-dweebie". In de scène waarin de groep elkaar leert kennen door over hun ouders te praten, noemt Bender Brian 'de natte droom van een ouder' en voegt hij eraan toe: 'Zie het onder ogen, je bent een neo-maxi-zoom-dweebie. Wat zou je zijn? doen als je niet van plan was jezelf een betere burger te maken? '
Tot op de dag van vandaag hebben we geen idee waar de "zoom" vandaan kwam, maar deze belediging, bedacht door Nelson, wordt vaak gebruikt om de ultieme nerd te beschrijven.
8 "WEET JE WAT IK VOOR KERSTMIS KRIJG?"
Tijdens de groepstherapiescène, zoals het bekend is geworden, heeft Bender weer een van zijn gewelddadige uitbarstingen en neemt hij het op Claire. Gefrustreerd door Claire omdat ze huilde, ook al heeft ze vanuit zijn standpunt alles en hij niets, geeft Bender ons inzicht in zijn leven, namelijk zijn relatie met zijn vader: "Weet je wat ik dit jaar met Kerstmis heb gekregen? Het was een spandoek f **** n 'jaar bij de oude familie Bender! Ik kreeg een pakje sigaretten. De oude man pakte me vast en zei:' Hé! Rook op Johnny! ''
In de eerste aflevering van Community, een eerbetoon aan The Breakfast Club en opgedragen aan John Hughes, speelde Abed Nadir in feite de toespraak van Bender na om een ruzie tussen leden van de studiegroep te onderbreken. De regel werd ook gezegd in Family Guy door Tony the Tiger.
7 “DOE NIET MET DE STIER, JONGE MAN. JE KRIJGT DE HOORNEN. "
'Knoei met de stier, pak de horens.' Je hebt deze waarschijnlijk al eerder gehoord, of het nu van iemand in je leven is of van een fictief personage. En hoewel The Breakfast Club deze zin niet heeft bedacht, is het een algemeen erkend feit dat het populair is geworden. De zin wordt door directeur Vernon tegen Bender gezegd als reactie op een andere gedenkwaardige zin: "Weet Barry Manilow dat je zijn garderobe plundert?"
Er is sindsdien naar verwezen in films als Easy A, The Pacifier en Veronica Mars, maar ook in tv-shows als Suits, NCIS en Everybody Loves Raymond.
6 EEN BRAIN. EEN ATLEET. EEN MANDKOFFER. EEN PRINSES. EEN CRIMINEEL.
Hoewel The Breakfast Club deze vijf stereotypen die vaak worden aangetroffen op middelbare scholen zeker niet heeft uitgevonden, en bij uitbreiding fictieve verhalen die zich afspelen op middelbare scholen, heeft het deze termen wel populair gemaakt. De film duikt diep in deze vijf archetypen en deconstrueert ze om verder te kijken dan het oppervlakkige. Daarom heeft het zo'n grote impact gehad op de cinema, de popcultuur en het publiek. In zijn essay schrijft Brian: "Je ziet ons zoals je ons wilt zien - in de eenvoudigste bewoordingen, in de handigste definities. Maar wat we ontdekten is dat ieder van ons een brein is … en een atleet…en een mandkist … een prinses … en een crimineel."
Hoewel de tijden zeker zijn veranderd sinds The Breakfast Club uitkwam, lijken deze vijf archetypen - hoe we ze ook noemden - tijdloos. Tv-programma's zoals Cougar Town, One Tree Hill en Deadly Class, om er maar een paar te noemen, hebben allemaal verwijzingen naar deze typen gemaakt.
5 DE DANS
Een van de meest iconische scènes uit The Breakfast Club is de dansmontage op Karla DeVito's "We Are Not Alone". Na het roken van wat marihuana en het hebben van een hart-tot-hart, beginnen de kinderen ongebreideld door de bibliotheek te rennen en verschillende dansbewegingen uit te voeren. Het deel waarin ze om de beurt op de reling dansen, wordt vaak in andere media gebruikt om te verwijzen naar deze John Hughes-klassieker, zoals te zien in Community, The Goldbergs, Cougar Town en The Simpsons.
Interessant genoeg had deze iconische scène heel anders kunnen zijn. Namelijk, in het originele script mocht alleen Claire dansen. Toen Molly Ringwald Hughes echter benaderde over haar onzekerheden als danseres, veranderde hij het script.
4 DE VUIST IN DE LUCHT
De laatste opname van een film kan bepalen hoe uw publiek het theater verlaat. Hoopvol? Snikken? Dolblij? Maar het is een uitdaging om een gedenkwaardig einde te maken, een laatste shot waarover nog tientallen jaren zal worden gesproken. The Breakfast Club heeft een van de meest memorabele laatste opnamen in de filmgeschiedenis. Terwijl "Don't You (Forget About Me)" van Simple Mind op de achtergrond speelt, steekt Bender triomfantelijk zijn vuist in de lucht, blij dat hij eindelijk contact heeft met iemand.
Naar dit onvergetelijke moment wordt verwezen door talloze films en tv-shows. In Easy A, een film boordevol verwijzingen naar films uit de jaren 80, zegt het personage van Emma Stone, Olive, dit: "Ik wil dat Judd Nelson zijn vuist in de lucht steekt omdat hij weet dat hij mij te pakken heeft." Uiteindelijk steekt Todd (Penn Badgley) inderdaad zijn vuist in de lucht als ze ermee instemt met hem uit te gaan. De vuist in de lucht wordt ook verwezen in Pitch Perfect, Psych en Unbreakable Kimmy Schmidt.
3 NIET JIJ (VERGEET MIJ)
Het is bijna onmogelijk om niet aan Rocky te denken als je Survivor's 'Eye of the Tiger' hoort, of Back to the Future wanneer Huey Lewis & The News 'Power of Love speelt, of The Breakfast Club als je Simple Minds' Don hoort 't You (Forget About Me). " Het is dan ook geen verrassing dat Billboard al deze nummers heeft opgenomen in hun top 50 filmnummers aller tijden.
"Don't You (Forget About Me)" is zo ongeveer een tienerlied. Het iconische nummer is door de jaren heen in talloze films en tv-shows te zien geweest, meestal als een eerbetoon aan de klassieke tienerfilm van John Hughes. Hier zijn slechts een paar voorbeelden die u kunt bekijken: Community, One Tree Hill, Pitch Perfect en Easy A.
2 DE POSTER
De poster voor The Breakfast Club is een van de meest memorabele filmposters aller tijden. Op de poster staan de hoofdpersonages ineengedoken bij elkaar en wordt verwezen naar de vijf 'typen' die in de film worden beschreven, met iets andere termen. Het werd gefotografeerd door de beroemde bekroonde portretfotograaf Annie Leibovitz, en het had invloed op de manier waarop tienerfilms vanaf dat moment op de markt werden gebracht.
In de afgelopen decennia hebben verschillende andere films, tv-shows, stripboeken en zelfs anime een eerbetoon gebracht aan The Breakfast Club door de iconische poster opnieuw te creëren. De referentie-overdosis Ready Player One deed het, de cast van Spider-Man: Homecoming (een film die sterk beïnvloed werd door John Hughes-films) deed het, de cast van Wonder Woman 1984 deed het, strips zoals Buffy the Vampire Slayer en Power Rangers deden het het, en Attack on Titan deed het.
1 HET CONCEPT
The Breakfast Club is in wezen een flessenfilm. Het verhaal speelt zich af op Shermer High School, voor het grootste deel in de schoolbibliotheek. De bibliotheek is waar de belangrijkste delen van het verhaal plaatsvinden. Dat zijn onder meer de groepstherapiescène, de dansmontage en de lunchscène.
Dit concept van een groep tieners, of soms volwassen mensen, die wordt opgesloten in een ruimte zoals een bibliotheek, een klaslokaal, een studeerkamer of wat dan ook, gedwongen tot interactie en verbinding, wordt vaak in andere media gebruikt om te verwijzen naar The Breakfast Club. We hebben dit zien doen in Spider-Man: Homecoming, Deadly Class, Riverdale, One Tree Hill, Blindspot, Dawson's Creek, The Vampire Diaries , Avatar: The Last Airbender, enzovoort. Het is een direct herkenbare visuele aanwijzing.