(Bijgewerkt met video)
Of het nu gaat om het schrijven van een film, tv-serie, roman of een andere vorm van verhalen vertellen, één feit komt boven alles uit: het einde is moeilijk. Het sentiment wordt jaarlijks bewezen, aangezien talloze films een intrigerend uitgangspunt, meeslepende actie of krachtige berichten leveren, om vervolgens met de slotact te morrelen. Soms kan de climax van de film zo slecht worden uitgevoerd dat het publiek zich afvraagt of de gebeurtenissen die eraan voorafgingen de moeite waard waren.
Onze lijst met 10 goede films verpest door vreselijke eindes laat zien dat sterke films ondanks een gebrekkige climax nog steeds kunnen slagen, maar naar onze mening zouden ze nog meer geliefd zijn als hun conclusies net zo foutloos waren. Onnodig te zeggen dat er SPOILERS in overvloed zijn, dus lees op eigen risico.
-
10. AI kunstmatige intelligentie (2001)
Achteraf gezien zou de AI Artificial Intelligence van regisseur Stanley Kubrick altijd verdeeldheid zaaien. De futuristische hervertelling van het Pinocchio-verhaal - geïnjecteerd met elementen van sciencefiction en de meer ongepaste kanten van de mensheid - werd opgeschort met de dood van Kubrick in 1999, en viel uiteindelijk in handen van Steven Spielberg.
Voor het grootste deel van de film, het verhaal van de zoektocht van een robotjongen om geliefd te worden bij zijn menselijke familie, verstoten, achtervolgd, gekweld en op zoek naar een mystieke 'Blauwe Fee' om hem 'een echte jongen' te maken, past in de stijl van Kubrick.. Maar net wanneer de film zijn sombere conclusie bereikt, komt er onaangekondigd een plotwending binnen die David (Haley Joel Osment) millennia de toekomst in springt. Het einde van de film kan niet beslissen of hij sentimenteel of somber wil zijn; een tot nadenken stemmende conclusie, maar een veel schoner en rechtlijniger dan de voorgaande film (doordrenkt van Kubrick-beelden en betekenis) leek te beloven.
-
9. De negende poort (1999)
Regisseur Roman Polanski's The Ninth Gate werd door velen verwacht, zowel vanwege de ster als het eerdere werk van de regisseur aan Rosemary's Baby. In navolging van de zeldzame boekhandelaar Dean Corso (Johnny Depp) die werkt aan het verifiëren van een eeuwenoud boek dat is ontworpen om de krachten van Satan op te roepen, worden onderweg talloze personages vermoord voordat Corso moet toekijken terwijl zijn werk wordt gebruikt om 'de negende poort binnen te gaan'. '- waarbij de poging niets dan een nieuwe dood tot gevolg had.
Net zoals een ontbrekende pagina wordt onthuld als de boosdoener, fladdert die pagina letterlijk het verhaal in en belandt vierkant in de schoot van de hoofdpersoon. Eindelijk onthullend het waargebeurde verhaal dat zich afspeelt, de film brengt Corso naar de drempel van onsterfelijkheid, boek in de hand - en het scherm vervaagt naar wit. Fans hebben hun eigen theorieën bedacht, maar meer dan enig ander item op onze lijst mislukt The Ninth Gate door simpelweg een echt einde te missen. Dus in plaats van de griezelige, humeurige thriller die eraan voorafging, blijven kijkers achter hun hoofd krabben over de echte boodschap van de film.
-
(adrotate group = "29")
8. Tekenen (2002)
Als we het hebben over 'slechte eindes', duurt het niet lang voordat de naam van M. Night Shyamalan opduikt. Hoewel het verbluffende einde van The Sixth Sense zijn naam versterkte (en Unbreakable bewees dat een wending iets van een handelsmerk zou worden), duurde het niet lang voordat er enkele tekortkomingen aan het licht kwamen. Geen van zijn films leidt tot meer verdeeldheid dan Signs, waarin hij een klein gezin op het platteland van Pennsylvania volgt dat een buitenaardse invasie van de aarde vermoedt en persoonlijk getuige is.
Hoewel het merendeel van de film vasthoudt aan het idee van een enkele familie die getuige is van een buitenaardse invasie, plant het einde van de wending een buitenaardse aanvaller in hun woonkamer, waaruit blijkt dat elke traumatische gebeurtenis, mislukking en excentriciteit van het gezin voorbestemd was om hen te redden.. Goddelijke tussenkomst is prima, maar de draai wordt botter geleverd dan al het voorgaande. Buitenaardse wezens die ervoor kiezen om een planeet binnen te vallen die bedekt is met water (hun enige zwakte) is genoeg van een plotgat, maar het feit dat de drankjes die door het huis verspreid waren van alles hadden kunnen zijn, toont aan hoe onnodig onhandig de conclusie eigenlijk was.
-
7. The Devil's Advocate (1997)
Afgezien van de grappen van de advocaat slaagde The Devil's Advocate erin om niet alleen een demonisch / bovennatuurlijk drama te bieden dat feitelijk was gebaseerd op het echte New York, maar een drama dat werd versterkt door een sterke cast - Al Pacino als de eerder genoemde duivel bovenaan de lijst. Het heeft ook een wending: nadat Pacino's 'John Milton' de jonge advocaat Kevin Lomax (Keanu Reeves) heeft verwelkomd in de top van zijn vakgebied - wat hem zijn vrouw en ziel kostte - onthult hij dat hij Lucifer zelf is., en Kevin is zijn zoon.
Gevraagd om samen met zijn halfzus de antichrist te verwekken, vernietigt Kevin het plan van zijn vader uit vrije wil: zelfmoord plegen. In plaats van dat de film eindigt met de duivel die opnieuw wordt gedwarsboomd, wordt het verhaal teruggespoeld, waardoor Lomax terugkeert naar de eerste scènes van de film. Er wordt geen verklaring gegeven voor precies hoe (heeft Satan hem teruggestuurd om het opnieuw te proberen? Zat het allemaal in zijn hoofd? Heeft Satan meesterschap over het universum?), Maar Kevin grijpt de kans om het goede te doen. Dat zou zelf een ietwat sappig einde zijn geweest, maar het laatste shot van een lachende Pacino die duidelijk nog steeds zijn zoon wil bederven, verandert de film in een verwarrend moraalverhaal, in plaats van de donkere, deprimerende afdaling in immoraliteit die het tot dan toe was geweest..
-
6. 2001: A Space Odyssey (1968)
Het zou een understatement zijn om Stanley Kubrick's 2001: A Space Odyssey een mysterie te noemen, maar het is niet de raadselachtige en onopgeloste aard van het verhaal zelf dat het probleem bleek te zijn. Het kernmysterie van de film - de vreemde zwarte monolieten die schijnbaar de mensheid oproepen - lijkt opgelost, maar het laatste contact stuurt het publiek in plaats daarvan door de ruimte, voordat het een shot van het beruchte 'Starchild' sluit; een kolossale foetus die in de ruimte naast de aarde zweeft.
Het is begrijpelijk dat veel critici net zo in de war waren als het publiek, met de boodschap die moeilijk te vatten was onder de schokkende beelden. Maar de boodschap is niet geheel dubbelzinnig: de monoliet gaf apen de wijsheid om wapens en gereedschappen te gebruiken, en deze tweede sprong (duidelijker te begrijpen in de roman uit '2001') voert mensen voorbij hun eigen leven en dood, en komt als pasgeborene tevoorschijn in een gloednieuw bewustzijn van het grotere universum. 2001 blijft een klassieker voor alles, van muziek tot decorontwerp, maar de bereidheid om zelfs nieuwsgierige kijkers in verwarring te brengen, betekende dat de boodschap voor velen, zo niet de meesten, verloren blijft. Na decennia lang de thema's in kaart te hebben gebracht die sci-fi zou volgen, eindigt de film op een meer gejammer dan de (intellectuele) knal die hij had verdiend.
VOLGENDE PAGINA: The Wolverine, I Am Legend en meer …
1 2