Klassieke films worden steeds opnieuw gemaakt; het lijkt meer dan ooit te gebeuren in het huidige tijdperk van het maken van films. Hoewel bijna elke film een mogelijke remake lijkt, is het het horrorgenre dat zijn verhalen keer op keer opnieuw verteld krijgt. Van angstaanjagende eenmalige hits tot franchises met iconische moordenaars, het gebeurt de hele tijd.
Soms zijn de remakes hits, zoals It uit 2017 of Evil Dead uit 2013. Helaas gaat het meestal de andere kant op. Het kan moeilijk zijn om een horror opnieuw te maken, omdat het de tweede keer vaak niet zo eng is. Hieronder vind je tien gevallen waarin de remake niet aan het origineel voldeed.
10 Halloween
De Halloween-franchise is geen onbekende voor regisseurs die het verhaal op nieuwe plaatsen brengen. Niemand ging echter zo ver als Rob Zombie toen hij het in 2007 volledig herstartte. Hij vertelde het verhaal als zowel een remake als een prequel, waarin hij Michael Myers als kind liet zien en probeerde te graven in wat hem ertoe bracht de formidabele moordenaar te worden..
Het origineel van John Carpenter uit 1978 heeft nooit uitgelegd waarom Michael Myers een moordenaar was en eerlijk gezegd is hij op die manier veel enger. Hem als kind laten zien en in zijn psyche kijken, waren opwindende ideeën op papier. In de praktijk nam het uiteindelijk afstand van het personage en leverde het niet de klassieker op die het origineel was.
9 Poltergeist
De Poltergeist uit 1982 is een legendarische horrorfilm waar fans graag naar terugkeren wanneer het Halloween-seizoen aanbreekt. De film wist de kijkers af te schrikken, ondanks een kindvriendelijke PG-beoordeling. Toen andere remakes financieel succes hadden, was het een voor de hand liggende oproep om er een voor Poltergeist te proberen.
De beste remakes zijn echter remakes die een eerbetoon zijn aan het origineel en toch een manier vinden om ons iets nieuws te vertellen. Het draagt bij aan de beleving. Deze versie van 2015 deed dat niet. In plaats daarvan speelde het dingen veel te veilig en gaf het ons meestal te veel van hetzelfde. Het was niet slecht; het deed gewoon niets nieuws.
8 House Of Wax
In 1953 kreeg House of Wax overwegend negatieve recensies. Na verloop van tijd werd de film een soort cultklassieker. Het heeft nu een rating van 95% op Rotten Tomatoes en werd geselecteerd voor bewaring door de National Film Registry. In 2005 werd een remake gemaakt die niet helemaal dezelfde eer verdiende.
Met Chad Michael Murray, Elisha Cuthbert en Paris Hilton in de hoofdrol, werkt de cast als een perfecte tijdcapsule voor het tijdperk. De film bevat ook een handvol inventieve moorden. Het zat gewoon vol clichés, zoals het personage van Hilton in het algemeen liet zien. Uiteindelijk voelde deze film gewoon een beetje generiek aan.
7 Puls
Japanse horrorfilms worden vaak opnieuw gemaakt voor een Amerikaans publiek. Soms werkt het, zoals The Ring, maar soms mist het de plank. Dat was het geval voor Pulse uit 2006, dat was gebaseerd op de Japanse film Kairo. En dat is jammer als je bedenkt hoeveel dit ervoor heeft gehad.
De getalenteerde cast bestond uit Kristen Bell, Ian Somerhalder en Christina Milian. Horroricoon Wes Craven schreef gedeeltelijk het script. Dat had genoeg moeten zijn. Helaas vertaalde het niet goed toen het opnieuw werd gemaakt en werd het door critici en publiek afgewezen. Het leidde echter tot twee rechtstreekse dvd-sequels.
6 A Nightmare On Elm Street
Toen de remake van A Nightmare on Elm Street voor 2010 werd aangekondigd, waren de fans enthousiast. De versie uit 1984 is een van de beste horrorfilms ooit gemaakt en gaf ons een legendarisch personage in Freddy Krueger. Jackie Earle Haley nam de rol over na een uitstekende prestatie in Watchmen en het voelde als een perfecte match.
Het kwam eindelijk uit en de respons was niet geweldig. Zowel fans als critici hadden problemen met zaken als tempo en acteren. Het grootste aspect waar fans het niet mee eens waren, was de verandering in Freddy's achtergrondverhaal. Het voelde alsof de filmmakers voor iets scherper gingen.
5 Vrijdag de 13e
Net als Michael Myers en Freddy Krueger is Jason Voorhees een horroricoon. Met zijn kenmerkende hockeymasker en machete maakte hij meer moorden dan enig ander monster of moordenaar in de filmgeschiedenis. Er was iets liefs aan de campiness van de franchise dat het zo leuk maakte.
Toen het in 2009 de remake-behandeling kreeg, voelde het als een film die zichzelf te serieus nam. Met dank aan de filmmakers voor hun poging om diepte toe te voegen aan Jason, maar het publiek wilde gewoon meer van het gewelddadige, bloederige entertainment dat ze zo leuk vonden aan de serie. Het was een kassucces, maar er zijn geen vervolgpogingen ondernomen.
4 Het bloedbad van Texas Chainsaw
The Texas Chainsaw Massacre, uitgebracht in 1987, geldt als een van de meest angstaanjagende films aller tijden. Een anonieme moordenaar met een brutaal wapen en vage motivaties zorgden voor iets waar mensen door hun vingers naar keken. Er zijn veel afleveringen van deze franchise geweest, maar in 2003 kwam er een directe remake.
Het was weer een geval van een remake die niets bijzonders op tafel bracht. Het Texas Chainsaw Massacre vertrouwde op veel van wat het origineel tot een klassieker maakte, maar werkte nooit zo goed. Toch was het, net als anderen op deze lijst, op zijn minst een financieel succes.
3 The Wicker Man
Veel horrorfilms worden na verloop van tijd cultklassiekers. Dat was het geval met The Wicker Man uit 1973. Maar toen het in 2006 opnieuw werd gemaakt, werd het nog meer een cultklassieker, alleen om heel andere redenen. In plaats van een enge film te zijn, was deze film campy en had hij veel gelachen.
Nicolas Cage geeft een van zijn meest over-the-top uitvoeringen ooit en het resulteert in een van de meest onbedoelde humor in de filmgeschiedenis. Er zijn overal vreemde situaties en de film probeert een paar dingen te veel tegelijk te zijn. Toch is er een innemende kwaliteit over hoe wild het allemaal is.
2 Een gemiste oproep
Net als Pulse was One Missed Call een andere remake van een succesvolle Japanse horrorfilm. Het origineel had dezelfde titel en kreeg gemengde kritieken van critici. Om het het beste te maken, moest deze versie kijken naar wat werkte en wat niet, en van beide afbouwen om iets beters te produceren.
Helaas had het daar moeite mee. One Missed Call uit 2008 is een van de weinige films met een score van 0% op Rotten Tomatoes, met bijna 100 recensies. Dat is moeilijk. Hoewel het geen hoge verwachtingen had om aan te voldoen, leverde dit nog steeds niet op wat de oorspronkelijke opzet was.
1 Psycho
Psycho van Alfred Hitchcock is een geweldige film aller tijden, ongeacht het genre. Het was baanbrekend; goed genoeg om er een tv-serie van hoge kwaliteit op te baseren. Psycho was een meesterwerk dat hielp het slasher-genre in te luiden. De remake uit 1998 had zoveel waar te maken.
Regisseur Gus Van Sant maakte de vreemde keuze om uiteindelijk hulde te brengen aan het origineel door dit te doen als een shot-for-shot remake. Dat betekende dat het niets nieuws toevoegde en het voelde alsof het nog steeds vastzat in de jaren zestig. En hoewel we van Vince Vaughn houden in het meeste van wat hij doet, voelde hij zich ondanks zijn inspanningen misplaatst als Norman Bates. Deze film zou het affichekind moeten zijn om niet te proberen de klassiekers te moderniseren.