Haaien krijgen alle glorie! Ja, Jaws is een bonafide meesterwerk, en de zoutwater-moordmachines zijn bijna op maat gemaakt om actie- en horrorfilmantagonisten te zijn, maar grote reptielen bestaan al net zo lang en kunnen net zo dodelijk zijn. Natuurlijk, krokodillen, slangen en hun koelbloedige broeders zijn wat traag, maar dat weerhoudt veel filmmakers er niet van om ze eng te maken. Voorbeeld: Alexandre Aja's zojuist uitgebrachte Crawl, een magere, gemene kleine thriller over een student die haar vader probeert te redden uit de kaken van vraatzuchtige alligators uit Florida tijdens een orkaan. Helaas voor fans van de film zijn grote reptielenfilms historisch gezien verschrikkelijk, met een paar edelstenen die glinsteren tussen zoveel modder als de ogen van een loerende maneater in een middernachtmoeras. Maar zoals genre-liefhebbers weten, kan 'slecht' heel leuk zijn,en hieronder staan tien films om te bekijken als je merkt dat je naar meer spanning van de geschubde variëteit verlangt.
10 Lake Placid (1999)
9 Rogue (2007)
In dit krokodillenavontuur speelt Michael Vartan van Alias als een Amerikaanse reisjournalist een riviercruise met een stel medetoeristen die rampzalig misgaat wanneer de gids van de boot (Radha Mitchell) probeert een vermist schip te redden. Van de regisseur van de beruchte Aussie-shocker Wolf Creek, neemt Rogue de tijd, zet een schare solide personages neer en dompelt zich onder in de locatiefotografie voordat hij waterige, tandachtige, thrashy terreur op het kleine vaartuig loslaat.
Vartan laat zien waarom hij alleen in de jaren negentig een beroemdheid was, maar Mitchell is een sympathieke en stoere hoofdrolspeler, en Sam Worthington verschijnt voor een korte maar indrukwekkende ondersteunende beurt als haar skeezy voormalige beau.
8 levend opgegeten (1976)
Tobe Hooper's follow-up van The Texas Chain Saw Massacre vertelt het verhaal van een psychotische veteraan genaamd Judd (Neville Brand) die eigenaar is van een smerig, vervallen motel in de Louisana Bayou, en de vervelende gewoonte heeft om zijn gasten te spietsen met een hooivork en eten te geven. ze naar zijn alligator. Een echt vreemde kleine chiller die behendig de moordende hillbilly / animal attack-subgenres overtreft, Hoopers film heeft een podiumgevoel (veel mist en lugubere verlichting) waardoor het een verworven smaak is, maar nooit minder dan intrigerend. Houd je ogen open voor een knipper-en-je-zult-het-missen-camee van Robert Englund als beschermheer van het plaatselijke hoerenhuis in de openingsminuten van de film.
7 Alligator (1980)
6 Killer Crocodile (1989)
Na te zijn blootgesteld aan enorme hoeveelheden giftige chemicaliën, pikt een abnormaal grote krokodil een groep vrienden op die onderzoek doet naar de milieuonvriendelijke praktijken van een lokale operatie. Italiaanse filmmakers uit de jaren tachtig maakten van het afzetten van Amerikaanse eigendommen een kunstvorm, en Killer Crocodile is vooral opmerkelijk als een afzetterij, een komische late vijftien jaar nadat Jaws door bioscopen had gebeten en bijna een decennium na Alligator. Spannende en typisch grafische bloedige scènes worden onderstreept door een typisch uitstekende Riz Ortolani-score en versterkt door dat oh-zo-Italiaanse rusteloze camerawerk. Een echt blauw schuldig genoegen dat je doet afvragen waarom Spaghetti Animal Attack geen subgenre op zich is.
5 Primeval (2007)
Michael Katleman's puinhoop van een film trok een berucht lokaas-en-wissel voor diegenen die hoopten getuige te zijn van een seriemoordenaaractie en kreeg in plaats daarvan een 25-voet-krokodil, hoewel oneerlijkheid het minste probleem is van deze film. Met een subplot over de burgeroorlog in Afrika dat totaal niets bevat dat op specificiteit lijkt, is het maar al te duidelijk dat dit onmetelijk werd opgevuld toen het croc-spul slechts ongeveer twintig minuten van de totale looptijd in beslag nam. Toch loont het voor killer croc-fans niet om kieskeurig te zijn.
4 The Giant Gila Monster (1959)
Wanneer de lichamen van twee vermeende weggelopen tieners zich in een nabijgelegen kreek bevinden, ontdekt een klein stadje in Texas dat er een enorme hagedis door de woestijn in de buurt zwierf. Een door de wol geverfd voorbeeld van alles wat heerlijk en belachelijk is aan het gigantische monster-gek van de jaren 50, The Giant Gila Monster biedt oubollige actie, hot rod-races en een meer knuffelig dan eng gigantisch beest voor plezier op zondagmiddag. Het was ook het onderwerp van een aflevering van de altijd geweldige MST3K!
3 Mega Shark Versus Crocosaurus (2010)
In dit vervolg op de toch al belachelijke Mega Shark Versus Giant Octopus, moet de monsterlijke prehistorische haai waarvan het publiek eerder getuige was van de strijd met een gigantische koppotige nu het opnemen tegen een torenhoge Afrikaanse krokodil. Mega Shark Versus Crocosaurus, een SyFy-kanaalstijlschlocker met bijpassende effecten, is desalniettemin smakelijker dan de ironische recente output van dat kanaal, aangezien het in ieder geval doet alsof het serieus is. Mega Shark Versus Crocosaurus geeft kijkers precies wat het belooft in de titel en is het onderste van het vat entertainment dat trots dat onderscheid draagt.
2 Sssssss (1973)
1 Anaconda (1997)
Filmmaker Terri Fores en haar cameraploeg doorzoeken het Amazone-oerwoud om een verloren gewaande stam te vinden. Ze komen een vreemdeling tegen die Paul (Jon Voight) heet, gestrand op een rivieroever die belooft hen te helpen de stam te vinden als ze hem helpen. Maar al te snel leidt het vreemde gedrag van Paul hen ertoe dat hij de expeditie gebruikt om een legendarische en dodelijke anaconda te vinden en te vangen. Deze redelijk braindead Clinton Era-actievoerder is ondanks de snel vernederende speciale effecten in zichzelf verouderd. Hoewel het allemaal rechtlijnig wordt gespeeld, maakt alles, van de ugly-as-sin slang tot Voights off-colour optreden als een Zuid-Amerikaanse man met een zwervend accent, Anaconda tot een camptastische jungle-ravotten.