De Game Boy, Game Boy Color en Game Boy Advance waren enorme successen voor Nintendo, die de markt voor handhelds die vandaag de dag nog steeds wordt gehandhaafd, snel en stevig vastgreep, ondanks enige verzwakking door apps voor mobiele telefoons.
Ondanks het lagere vermogen in vergelijking met de thuissystemen van die tijd, slaagden alle iteraties van de Game Boy erin om een aantal werkelijk ongelooflijke klassiekers te hebben. Link's Awakening, de eerste handheldZelda, is bijvoorbeeld niet alleen een uitstekende game, maar ook een van de beste in de hele Zelda-franchise.
Zelfs derden vonden enorm veel succes op de systemen, zoals bij Castlevania: Aria of Sorrow. Dan zijn er natuurlijk Pokémon, die niet verder uitgewerkt hoeven te worden.
Maar met zoveel spellen, en zo veel goede, is het gemakkelijk om enkele verborgen juweeltjes uit het oog te verliezen die we ons herinnerden te hebben gespeeld, maar die niet helemaal kunnen bedenken hoe ze werden genoemd.
Dus, voor onze lijst met 16 Game Boy-spellen die we niet hebben gespeeld
Maar Can't Remember The Names Of, we hebben de archieven van de GB, GBC en GBA doorzocht om te ontdekken wat enkele van deze lang verloren gewaande jeugdfavorieten mogelijk waren. Laten we er meteen in duiken en kijken of we wat herinneringen kunnen opdoen!
16 Castlevania II: Belmont's Revenge
Konami 'sierde' (term die heel losjes wordt gebruikt) de originele Game Boy met drie Castlevania-games, die allemaal over het algemeen de formule en gameplay van hun oudere NES-broers volgen en hun opzettelijk onhandige platformactie, ploeterende bewegingen en uitstekende muziek zijn de belangrijkste punten van de ervaringen.
De eerste game, Castlevania: the Adventure, is wat de meeste mensen zich herinneren, vooral vanwege het touwklimmen en de gigantische, rollende oogballen. Of misschien het derde spel, Legends, omdat het de vrouwelijke stamvader van de Belmont-clan, Sonia, introduceerde? Maar hoe zit het met degene die eigenlijk goed was?
De tweede in de rij, Belmont's Revenge, is de enige van het trio die erin slaagde een waardig familielid te zijn ten opzichte van de NES-serie, en het is ook degene die vaak verkeerd wordt onthouden.
Alles wat een tandje hoger ligt dan zijn voorganger, met name de uitstekende soundtrack (hoe een Game Boy in staat was om deze ongelooflijk complexe partituur te produceren, zullen we nooit weten), zorgt Belmont's Revenge voor een bloedstollende entree in de geprezen Castlevania-franchise die zijn directe broers en zussen.
15 Wario Blast: met Bomberman
Herinner je je Wario nog? Weet je, die mollige, kwaadaardige versie van Mario in een geel overhemd? We weten allemaal van zijn geweldige Game Boy-games, de Wario Land-serie, maar hoe zit het met die andere, waar hij zijn beruchte bommen gebruikte? Nee, niet Wario's Woods, de andere.
Dames en heren, die game die je zo moeilijk probeert te onthouden, is de enige echte Wario Blast, met niemand minder dan Hudson's Bomberman.
Op de een of andere manier werkt deze bizarre cross-over uitstekend. Spelers kunnen een van beide bom-happy individuen kiezen, en dan worden ze in de klassieke Bomberman-grid-gebaseerde tactische gevechten gestort waar de serie bekend om staat. Dingen zijn natuurlijk niet zo ingewikkeld, maar er is veel plezier te beleven, vooral in multiplayer, of via de verbeteringen van de Super Game Boy Player op de SNES.
14 Harry Potter en de Steen der Wijzen
Het is niet zo dat niemand zich Harry Potter- of Harry Potter-videogames herinnert, maar als je ze vraagt welke ze zich zullen herinneren dat ze op een draagbare computer hebben gespeeld, brengen ze graag de vreselijke actie-platformgame voor de Game Boy Advance naar voren.
Er was echter een ander spel gebaseerd op de Sorcerer's Stone voor een draagbare game, maar het was voor de Game Boy Color en was en blijft naar alle waarschijnlijkheid het superieure product.
Dit was de RPG Harry Potter and the Sorcerer's Stone, die qua plot meer aan het boek hing, maar ook uitstekende RPG-systemen en gevechten had, die de wereld een grote diepgang gaven, zowel op verhaal als qua gameplay die niet te zien was in een van zijn tijdgenoten.
Beter nog, met de setting van een RPG (samen met hun sterke afhankelijkheid van tekstgesprekken) had de speler het gevoel dat ze deel uitmaakten van Harry's Wizarding World. Je leerde langzaam de lay-out van Zweinstein, waar je klassen waren en waar bepaalde leraren en studenten zouden zijn als je ze nodig had.
Koppel dat met coole nevenactiviteiten zoals Zwerkbal, en je hebt een onderschat juweeltje dat wordt overschaduwd door inferieure familieleden.
13 Yoshi
In de stijl van Dr. Mario of Tetris vallen blokken van het plafond, maar de speler, als Mario, moet de Yoshi-eierschalen matchen om de kleine dino's uit te broeden en te voorkomen dat de vier stapels te hoog worden. Hoe meer monsters je tussen de eierschalen vangt, hoe meer punten (en grotere Yoshi) je krijgt als hij uitkomt.
Over het algemeen is het een beetje vreemd in een serie die wordt gedomineerd door platformactie, maar het is een goede hersenkraker, vooral vanwege de wendingen in het genre, vooral voor degenen die van Klax of Puyo Puyo houden.
12 Ballonjongen
Balloon Fight was een van de meest herkenbare NES-arcadeklassiekers van Nintendo. Het volgde het verhaal van de Balloon Fighter, die dapper een lijn in het zand trok tegen een ras van kwaadaardige mensachtige vogels, die tegen hen vochten door de geheime kunst van ballonnen te gebruiken om te vliegen en op hun hoofd te stampen, en hun ballonnen, ondanks het feit dat het vogels waren en geen ballonnen nodig hadden om te vliegen.
Het "vervolg" van de game, Balloon Kid, belandde op de GB en, hoewel het over het algemeen de gameplay van zijn voorganger behoudt, schudt het het genre en de plot aanzienlijk door elkaar.
De broer van Alice wordt meegesleurd door een groep ballonnen à la Up, en ze wordt gedwongen de achtervolging in te zetten door een mix van Balloon Fighter's vluchtgevechten en ingewikkeld ontworpen platformpodia, compleet met baasgevechten in een heerlijk, maar onderschat draagbaar avontuur.
11 Mario Tennis
Noem Mario Tennis tegen iemand, en ze zullen zich waarschijnlijk de strakke gameplay en coole muziek van de N64-klassieker herinneren. Een kleinere groep herinnert zich misschien dezelfde strakke gameplay en coole muziek, maar op een heel ander platform, de Game Boy Color.
Door de concepten van de N64-titel te combineren met RPG-achtige progressie, laat de draagbare Mario Tennis de spelers kennismaken met Alex of Nina, en vanaf dat moment proberen ze op te staan in de gelederen en uiteindelijk de loodgieter zelf te verpletteren in sportgevechten.
Een ander cool kenmerk van deze versie van het spel was dat het de Transfer Pak kon gebruiken om je GBC-personage in de N64 te importeren en met hen en al hun vaardigheden in volledig 3D te spelen.
Ook voor al die fans die, om wat voor reden dan ook, van Waluigi houden, maakt hij zijn enige optreden in GB in de draagbare versie van het spel.
10 Dragon Ball Z: Legendary Super Warriors
Dragon Ball Z heeft sinds de debuut-inzendingen een veranderlijke reputatie in de videogamewereld, ondanks het feit dat de serie op maat lijkt te zijn gemaakt voor het interactieve entertainmentlandschap.
Een van de eerste reguliere DBZ-games was de gruwelijke Legacy of Goku. Een actie-RPG-lite, de game voldeed niet aan de belofte van de licentie, maar slaagde er toch in om twee sequels te produceren, die beide de koers enigszins verbeterden, maar niet genoeg.
Dit zijn degenen die het meest worden herinnerd door draagbare spelspelers, maar er is een handvol dat zich de veel betere Game Boy Color-inzending, Legendary Super Warriors, herinnert.
Super Warriors verwijderde alle pretenties van een actie-RPG en ging meteen voor een tactische RPG die volledig was gericht op strategie, kaarten verzamelen en de hoogvliegende gevechten waar de serie om bekend stond.
Duidelijk low-budget, met repetitieve muziek en slecht vertaald schrijven, waren de kernconcepten van de game intrigerend en diep genoeg om je de tekortkomingen ervan over het hoofd te zien, terwijl je de perfecte hand kaarten genageld en Nappa aan stukken scheurde met een goed getimede Masenko.
9 Super Robot Taisen
Advance Wars en zijn vervolg waren over het algemeen de bepalende kracht van strategietitels op de Game Boy Advance. Later kreeg het Westen eindelijk een voorproefje van Fire Emblem, wat weer een ongelooflijk solide en hardcore strategie-ervaring is. Maar hoe zit het met degenen met de gigantische robots?
Dat zouden de Super Robot Taisen: Original Generation-serie zijn. Een langlopende franchise in Japan, met de ongelooflijke cross-overs van Gundam, Big O, Tekkaman Blade en zelfs Voltron, we kregen eindelijk een voorproefje van de games met de twee Game Boy Advance-inzendingen (die handig niet voorzien van alle gelicentieerde karakters).
Dit is een tactische serie met op rasters gebaseerde bewegingen a'la Fire Emblem en Advance Wars, maar met ongelooflijk veel aanpassingen en diepgang voor elke piloot, wapen en machine.
Voeg uitstekende animaties voor de handheld, een geweldige score en een uitstekende verhaallijn voor beide games toe, en je hebt een verloren klassieker met beproefde gameplay die het meer dan waard is om opnieuw te bezoeken.
8 Gargoyle's Quest
De GB had geen tekort aan platformgames of side-scrollers, want ze waren een belangrijk onderdeel van de oudere broer of zus van de GB, de NES. Hoewel spelers goede herinneringen hebben aan de geliefde maar waardeloze Super Mario Land 2, vielen veel andere games in dit genre uit de boot, zoals Gargoyle's Quest.
Je speelt in de wereld van Ghosts & Goblins en kruipt in de huid van Firebrand, een waterspuwer (en toekomstige antagonist / hoofdrolspeler in het verborgen juweel van SNES, Demon's Crest) in een zoektocht om het Ghoul-rijk te redden.
Gargoyle's Quest is een amalgaam van verschillende gameplay-stijlen (die allemaal op de een of andere manier samenwerken) en maakt gebruik van enkele Metroidvania-concepten (zoals het verkrijgen van items die iemands vaardigheden vergroten, zowel passief als actief), verkenning en willekeurige gevechten vermengd met traditionele platformactie tot groot succes.
7 Daedalian Opus
Ga naar een willekeurige retro-videogamewinkel en het is bijna een garantie dat je deze eigenaardige cartridge zult vinden tussen de stapels gebruikte GB-titels. De hoes is die van een engelachtige man, met lichtstralen die Tetris-achtige vormen oproepen. Dit heeft natuurlijk weinig invloed op de daadwerkelijke inhoud van het spel.
Na het opstarten ziet Daedalian Opus eruit als een typische Game Boy-platformgame, bijna als een verre neef van het ondergewaardeerde Super Mario Land. Maar bij het betreden van het gebouw is het ineens een puzzelspel.
Kortom, het doel van de speler is om pentomino's in een specifieke vorm samen te stellen, een soort legpuzzel zonder de eigenlijke legpuzzel. Dit lijkt in eerste instantie eenvoudig genoeg, maar voordat je het weet, scheurt je geest zichzelf uit elkaar in een poging de vormen te creëren die het spel vereist.
Nog vreemder, de naam komt van de mythische Griekse figuur Daedalus, die het beruchte labyrint creëerde. Moeten we het labyrint in dit spel ontwerpen? Of ontsnappen we aan meerdere labyrinten door vormen te creëren?
Het vreemde concept, in combinatie met het aas-en-verschuiven van de hoes en de eerste gameplay, zou de reden kunnen zijn waarom er zoveel gebruikte exemplaren rondzweven.
6 Mega Man / Mega Man Xtreme
De Mega Man-serie (rust in vrede) was absoluut legendarisch op de NES. Met zijn innovatieve eindbaasgevechten van steen-papier-schaar, wapenstelen, brullende soundtrack en strakke platformactie, werd de serie gelijknamig met "Nintendo hard" en NES-actiespellen. Bij de overgang naar de SNES kreeg de Blue Bomber een nieuwe, meer volwassen verflaag, maar bracht hij dezelfde gameplay met zich mee onder de naam "Mega Man X".
Voor meer dan een handvol mensen waren hun ervaringen met Mega Man echter schijnbaar niet in kleur, en ook niet op een NES. Nee, er waren drie Mega Man-spellen op de Game Boy, verwarrend getiteld Mega Man: Dr.Wily's Revenge, Mega Man II en Mega Man V.
Over het algemeen namen ze allemaal concepten en vijanden uit de NES-games, maar creëerden ze gloednieuwe ervaringen voor de handhelds die een beetje meer haat krijgen dan ze verdienen, maar toch eindigen als bruikbare, draagbare Mega Man-games.
Zelfs de X-serie kreeg twee Game Boy Color-inzendingen, Mega Man Xtreme genaamd, die elementen van bestaande X-games leenden, maar deze keer kon je ze meenemen voor extra plezier.
5 Xtreme Sports
Over ‘Xtreme-dingen’ gesproken: er was één titel die iedereen leek te hebben, maar niemand lijkt het zich te herinneren. Dit was de sportgerichte RPG, Xtreme Sports.
Een RPG en een cross-over van een sportgame lijken misschien een raar concept, en dat is het ook, maar op de een of andere manier heeft deze vreemde kleine game het goed gedaan. Net als bij Yu-Gi-Oh! 'S Duelist Island worden atleten uitgenodigd voor een uitje op het eiland voor een sportcompetitie, maar er is iets louche gaande onder de oppervlakte.
Je wandelt over het uitgestrekte eiland, doet wat onderzoek, maar je daagt vooral andere atleten uit voor hun medailles in puntwedstrijden, zoals rodelen, skateboarden, surfen en dergelijke.
Vreemd genoeg was er een Dreamcast-versie van het spel met de titel Sega Extreme Sports, en hoewel het verschillende evenementen toevoegt, elimineert het helaas het meest fascinerende element van het spel, omdat het een raar RPG-verhaal is.
4 Fort
In de begintijd van de GBA was er een Tetris-achtige torenverdedigingsgame genaamd Fortress te vinden tussen de verwachte lanceringstitels.
Fortress, hoewel ruw aan de randen, heeft een leuk concept dat eigenlijk enkele unieke ideeën naar de tafel brengt. Stukken vallen uit de lucht zoals zoveel andere puzzelaars, maar je doel is om ze daadwerkelijk op elkaar te stapelen en ze niet te elimineren, en daarbij stevige muren te creëren om je titulaire fort te versterken.
Uiteindelijk rust je de muren uit met power-ups zoals kanonnen om het steeds groter wordende bolwerk van je tegenstanders te belegeren.
Helaas verdoemt een gebrek aan inhoud en diepte de game op de lange termijn, en zijn boeiende gameplay-ideeën worden gedwongen om te verdorren in deze intrigerende mislukking van een lanceringstitel.
3 Warlocked
Het is begrijpelijk als je iemand zou horen praten over een geweldige RTS op de Game Boy Color, en hem vervolgens met de grootste scepsis zou behandelen. Dat scepticisme zou echter misplaatst zijn.
Warlocked is een verbijsterend uitstekend real-time strategiespel voor, van alle apparaten, de Game Boy Color. Het is een fantasiewereld waar de mensen in oorlog zijn met de beesten, en beide facties proberen de vele tovenaars van het rijk aan hun zijde te winnen. Met twee lange campagnes en een groot aantal geheimen en personages is Warlocked een geweldige ervaring voor een handheld.
Hoewel het simplistisch is vergeleken met zoiets als Starcraft dankzij de beperkte structuren en eenheden, weet Warlocked toch indruk te maken met soepele, intuïtieve bediening, boeiende gameplay, score en, schokkend, een grote hoeveelheid spraakvoorbeelden.
2 Game & Watch Gallery
Mr.Game & Watch maakte zijn Smash Bros.-debuut in de geprezen Melee, maar waar kwam deze tweedimensionale kerel vandaan? Bij het zien van hem hebben sommige spelers misschien een stoffige herinnering tot leven gewekt, ook al is het maar kort, in hun hoofd.
Voor degenen onder ons die zijn opgegroeid met de Game Boy, is het waarschijnlijk dat je eerste daadwerkelijke blootstelling aan dit personage was via de Game & Watch Gallery-serie op de handheld.
Hier zou je een verzameling van enkele van de originele Game & Watch-games van Nintendo spelen, met opnieuw gemaakte graphics met Mario en zijn vrienden.
De game zijn allemaal eenvoudige zaken met een hoge score, maar waren charmant genoeg. Er was ook de mogelijkheid om de klassieke versies van het spel te spelen, die benaderingen waren van de originele LCD-handheld-eenheden, met Mr. Game & Watch in al zijn glorie.
Plots werden zijn duikhelm en technieken voor het omdraaien van mangaten veel logischer.
1 Dragon Warrior Monsters 2
De Game Boy en zijn kinderen waren de heilige vaten voor de monsterlijk populaire Pokémon-serie. Dit enorme succes bracht natuurlijk een aantal concurrenten en klonen tevoorschijn, waarvan de meeste relatief vergeetbaar waren. Dragon Warrior Monsters vielen niet in deze afgrond.
Ondanks dat het werd overschaduwd door Pikachu, leverde de tweede game in de serie een monsterverzamelende, hardcore RPG-ervaring op die de peetvader van monsterverzamelingsgames simpelweg niet deed.
Een diepgaand verhaal voert je personage over meerdere dimensies, inclusief willekeurig verdeelde, volkomen unieke werelden, waar je nieuwe monsters zult vinden om vriendschap te sluiten, te temmen, te trainen en te fokken.
Er is een intrigerend persoonlijkheidssysteem met betrekking tot de monsters en hun capaciteiten, en de charmante kunststijl, het scenario en het schrijven zijn een perfecte aanvulling op de diepgaande gameplay, die, in combinatie met elk ander opsommingsteken, Pokémon in het stof achterlaat.
---
Kun je andere Game Boy- spellen bedenken die je vroeger speelde, maar waarvan je de namen niet meer weet? Beschrijf ze in de comments!