Er zijn niet veel superhelden met schurken die zo iconisch zijn als de helden zelf. Als ze geluk hebben, hebben ze er misschien een - zoals Superman en Lex Luthor - maar Batman heeft legioenen bekende vijanden. Zijn schurkengalerij wordt misschien alleen geëvenaard door die van Spider-Man.
De Caped Crusader heeft ook bewezen een van de meest populaire superhelden in de multiplex te zijn, met een publiek dat meer veeleisende verhalen over Bruce Wayne vraagt dan enige andere gemaskerde burgerwacht, dus fans hebben het genoegen gehad om veel van die schurken op het grote scherm te zien (soms hetzelfde personage gespeeld door meerdere acteurs). Hier zijn dus de 5 beste (en 5 slechtste) schermafbeeldingen van Batman-schurken.
10 Beste: Jack Nicholson als de Joker
Sinds Heath Ledger de te verslaan Joker werd, is de versie van Jack Nicholson grotendeels vergeten. Maar The Shining-ster deed het prima met de rol van de Clown Prince of Crime (ach, de man die Jack Torrance speelde, weet zeker hoe hij een maniak moet spelen). Momenten zoals hysterisch lachen bij de aanblik van zijn pas gebleekte huid zijn iconisch geworden en houden stand, zelfs nadat de markt voor superheldenfilms verzadigd is en nog wat.
Bovendien bracht Nicholson's versie van de Joker zijn relatie met Batman meer rond door hem een echte naam en een achtergrondverhaal te geven, waaronder de man die de ouders van Bruce Wayne vermoordde.
9 Het ergste: Arnold Schwarzenegger als Mr. Freeze
Oorspronkelijk werd Patrick Stewart overwogen voor de rol van Mr. Freeze in Batman & Robin voordat regisseur Joel Schumacher (die zich sindsdien verontschuldigde voor de film) besloot dat hij buff moest zijn en Arnold Schwarzenegger moest casten. Misschien zou Stewart een interessante nuance in het personage hebben aangebracht, ondanks het schandelijk beperkte materiaal dat door het script wordt geboden, en misschien was het een ander verhaal geweest.
In plaats daarvan is Mr. Freeze van Schwarzenegger slechts een oubollige one-liner-bezorgmachine met een halfbakken plan om iedereen op aarde te bevriezen en er planten van te maken met de hulp van Poison Ivy (wat misschien wel de meest geforceerde manier is om twee superschurken samen te werken met een gemeenschappelijk doel ooit bedacht).
8 Beste: Danny DeVito als de pinguïn
Het is verrassend dat Danny DeVito niet de eerste keus van Tim Burton was om de Penguin te spelen, want laten we eerlijk zijn: hij lijkt precies op Oswald Cobblepot. Hij heeft ook de sluwe komische karbonades en charismatische speelstijl die precies passen in de weelderige, verleidelijke gotische visuele stijl van Burton's vervolg, dat misschien nog somberder en donkerder was dan de eerste.
De truc van elke Batman-film is om een dom personage te nemen als een crimineel meesterbrein dat pinguïns manipuleert om zijn bevelen uit te voeren en ze het gevoel te geven dat ze echte mensen zijn (of op zijn minst meer dan belachelijke karikaturen), en dat is precies wat Danny DeVito deed met dit karakter.
7 Slechtste: Uma Thurman als Poison Ivy
Uma Thurman bewees in Pulp Fiction dat ze een verleidelijk, mysterieus personage kon spelen dat mogelijk niet te vertrouwen was, dus het was logisch om haar te casten als Poison Ivy, en in de film van iemand anders had ze waarschijnlijk een geweldige kijk kunnen zijn. op de rol. Met Joel Schumacher aan het roer was daar helaas geen kans op.
Wat we kregen was een subplot dat op fans raspte waarin Robin van Chris O'Donnell verliefd op haar werd en uiteindelijk haar charmes weerstond door haar met gif gevulde lippen te kussen met een rubberen mond. Het was een van de vreselijke Bat-gadgets die in die film werd geïntroduceerd, zoals het kogelvrije codestuk van de Dark Knight.
6 Beste: Jim Carrey als de Riddler
Jim Carrey, die in 1994 drie sterrende kaskrakers maakte (het eerste en misschien wel het beste jaar van zijn acteercarrière), nam de gemene rol op zich van de Riddler in Batman Forever. Hij speelde de Riddler als een Jim Carrey-personage - we kennen allemaal het type - maar gelukkig was dat precies wat de rol nodig had.
Zijn felrode haar en groene spandexpak zouden vandaag niet vliegen in een superheldenfilmklimaat waar de kostuums van stripboekpersonages opnieuw worden ontworpen om eruit te zien als militaire uitrusting met praktisch gebruik voor alle iconografie, maar in termen van prestaties heeft Jim Carrey de Riddler genageld.
5 Slechtste: Tommy Lee Jones als Two-Face
De invloed van Jim Carrey's overacting met rubberen gezichten is te zien in Tommy Lee Jones 'vertolking van Two-Face in Batman Forever. Het is alsof hij slapstick-koorts opliep wanneer hij met Carrey op de set was.
Dat soort absurde over-the-top acteerwerk werkt voor Carrey - hij schreef er praktisch het boek over - en het personage van de Riddler, maar het past niet bij Jones (wiens norse persoonlijkheid ervoor zorgt dat subtiel acteren beter voor hem werkt) of de crimineel gestoord en onvoorspelbaar karakter van Two-Face. Uiteindelijk wordt zijn gewoonte om een munt om te gooien om beslissingen te nemen zijn fatale ondergang, wat het schrijven van handboeken is, maar ook behoorlijk zwak.
4 Beste: Michelle Pfeiffer als Catwoman
Anne Hathaway speelde een geweldige Catwoman in The Dark Knight Rises, maar technisch gezien was ze geen slechterik in die film. Bovendien was haar Selina Kyle niet zo geweldig als de incarnatie van Michelle Pfeiffer uit Batman Returns. Pfeiffer heeft het personage genageld door haar precies te spelen zoals ze in de strips is afgebeeld, en zich te concentreren op alles wat haar een geweldig personage maakt: zij is de enige die de vleermuis te slim af is en de enige die hem kan manipuleren.
Ze is Batman altijd een stap voor, en de slechterik met wie ze samenspeelt, een stap voor en speelt beide kanten. Het is een touch-personage om uit te halen, maar Pfeiffer had het onder de knie.
3 Slechtste: Jared Leto als de Joker
Omdat Jared Leto de Joker speelde in Suicide Squad, een soort standalone, kwam hij bijna niet in aanmerking voor deelname aan deze lijst (daarom is Catwoman van Halle Berry nergens te bekennen; technisch gezien was ze geen Batman-schurk of Catwoman, echt, met de naam Patience Phillips) - maar dankzij Batflecks cameo speelde Leto technisch gezien de Joker als een Batman-schurk.
Het probleem met Leto's Joker is dat hij zich niet afvroeg wat zijn interpretatie van het personage was; hij vroeg zich gewoon af hoe hij het anders kon spelen dan hoe Heath Ledger het speelde, aangezien er onvermijdelijk vergelijkingen zouden worden gemaakt. Zijn Joker kwam niet uit zijn ziel, zoals Joaquin Phoenix's mening schudt. Plus, met de tatoeages en de glimmende tanden, deed hij te hard zijn best om een "millennial" Joker te zijn. En hij stond niet eens voor chaos - hij plaatste zijn wapens perfect op de vloer.
2 Beste: Heath Ledger als de Joker
Heath Ledger heeft niet alleen goed werk geleverd door een stripboekschurk in een film te spelen - hij gaf een van de beste uitvoeringen die ooit op film zijn vastgelegd. Hij belichaamde de Joker en gaf hem het gevoel dat hij een echt mens was met een zeer verstoorde geest en een voorliefde voor anarchisme.
Zijn Joker is eindeloos te bekijken, even charmant als angstaanjagend, en heeft naar verluidt zelfs oprechte angst veroorzaakt bij de acteurs met wie hij scènes deelde. Geen wonder dat hij voor deze intense uitvoering een (helaas postuum) Academy Award won; hij heeft een Batman-film van Batman gestolen.
1 Slechtste: Robert Swenson als Bane
Terwijl Tom Hardy uiteindelijk het Bane-personage recht zou doen op het grote scherm (hoewel hij leed aan het feit dat hij Heath Ledger's Joker moest volgen en onbegrijpelijk was onder dat masker), liet zijn filmdebuut veel te wensen over. In feite, dat is licht uitgedrukt - het liet alles te wensen over. Dit is misschien wel de slechtste vertaling van een superschurk naar het scherm in de geschiedenis (ja, erger dan de Trevor Slattery / Mandarin nep-out).
Het mooie van Bane in de strips - en in de versie van Tom Hardy - is dat hij niet alleen fysiek bij Batman past; hij is ook een intellectuele match. De versie gespeeld door Robert Swenson in Batman & Robin is gewoon een grommende mammoet die niet in staat is om een zin te rijgen en niets weet dan verpletterende dingen.