Elk vervolg op een verhaal dat decennia eerder eindigde, zal eerder dan later in de problemen komen. Hoewel Dragon Ball Super verre van een perfecte vervolgreeks is, verbetert het Dragon Ball echt op manieren die verbeterd moesten worden. Voor elke misstap (of drie) is er een verrassende hoeveelheid zelfbewustzijn en bereidheid om om de hoek te leunen.
Dat gezegd hebbende, valt de pure kwaliteit van Dragon Ball Z echt niet te ontkennen. Dit was de tweede anime die zich toelegde op het aanpassen van een van de beste gevechtsmanga aller tijden - en hoewel het rommelig was, deed het overal behoorlijk goed werk. Dragon Ball Z is over het algemeen de betere serie, maar Super overtreft het zo nu en dan.
10 SUPER: Vrouwelijke vertegenwoordiging
Akira Toriyama heeft het altijd moeilijk gehad om vrouwen in de originele Dragon Ball te schrijven. Tenzij hun naam Bulma was, zouden ze geen zinvolle ontwikkeling krijgen. Verdorie, zelfs arme Bulma belandt eerder vroeger dan later aan de zijlijn. Zelfs met personages als 18 en Videl in de Boo-boog eindigde DBZ met een mannelijke zware cast.
Dragon Ball Super lost dit gelukkig op. Ondanks al zijn problemen had het Tournament of Power de beste geslachtsvariant die de franchise ooit heeft gezien. Nog steeds niet perfect, maar echt heel goed voor Dragon Ball. Personages als Caulifla doen veel voor de franchise, en iemand als 18 in de actieve actie zetten is een stap voorwaarts.
9 DBZ: Muziek
Als het op muziek aankomt, is er gewoon geen concurrentie tussen Dragon Ball Z en de score van Dragon Ball Super. Dat laatste wordt pas op afstand interessant als de Goku Black-boog en de eerste drie bogen vreselijke muziek bevatten. De eerste is gecomponeerd door een Shunsuke Kikuchi die het seriegeluid al had gevonden met de originele bewerking.
Kikuchi's composities zijn geschikter, brengen een betere emotie over en zijn veel beter geplaatst dan die van Sumitomo. Dit wil niet zeggen dat Norihito Sumitomo het slecht doet - het Tournament of Power en Broly hadden geweldige scores - maar Kikuchi's composities zijn van een heel ander niveau.
8 SUPER: ondersteunende cast is meer aanwezig
Naarmate Dragon Ball Z vordert, weven personages langzaam in en uit het plot. De Saiyan-boog bevat eigenlijk alleen Goku, Gohan en Piccolo als hoofdpersonages met iedereen op de achtergrond totdat de Saiyans verschijnen en iedereen vermoorden. Namek is slechts een paar sleutelfiguren en niemand die nieuw leven werd ingeblazen, speelt een grote rol in de celboog.
Dragon Ball Super spant zich actief in om personages in elke boog te laten zien, hetzij door afleveringen van een deel van het leven, hetzij door iedereen aan het begin of einde van de verhaallijn te laten samenkomen. Met deze aanpak voelt de cast zich als een meer verenigde groep.
7 DBZ: ondersteunende cast is relevanter
Maar een verenigde groep is niet bepaald Dragon Ball-achtig. Keer op keer laat de originele serie zien dat deze personages het contact verliezen als ze niet actief samen zijn. En dat is prima, ze hebben allemaal hun eigen leven en voelen zich er duidelijk prettig bij. Dit betekent vaak dat tekens niet aanwezig zijn in DBZ, maar waarom zouden ze dat wel moeten zijn?
Deze aanpak houdt de actieve ondersteunende cast relevant. Waarom zou je de moeite nemen om in een personage te schrijven dat niet kan of wil bijdragen aan het hoofdperceel? Schrijf ze op, erken dat ze bestaan en breng ze dan terug wanneer ze maar willen. Het is leuk dat Oolong er is om te feesten, maar niemand heeft een aflevering nodig waarin hij rock, paper, scissors speelt.
6 SUPER: tempo
De fatale fout van Dragon Ball Z is altijd het beschamend slechte tempo geweest en zal dat altijd blijven. Het is niet zo memetisch verschrikkelijk als sommige fans beweren, maar het is een serie die soms echt vermoeiend kan zijn om naar te kijken. Degenen die de manga hebben gelezen, zullen waarschijnlijk nog meer moeite hebben, gezien het trage tempo van DBZ in vergelijking.
Dragon Ball Super, ongeacht het medium, wordt met veel meer genade gespeeld dan Dragon Ball Z. Het Tournament of Power is desalniettemin een soort pacing-ramp, maar dat zou nogal wat moeten zeggen over hoe slecht het tempo van Dragon Ball Z soms kan zijn.
5 DBZ: Vechtchoreografie
Omdat Dragon Ball Z een bewerking was van een manga die was geschreven door niemand minder dan Akira Toriyama, zou de anime vaak eindigen met enkele van de beste vechtscènes die het medium ooit had gezien. Toriyama is een meester in choreografie en bijna elk gevecht in Dragon Ball Z toont zijn vaardigheden als kunstenaar.
Dragon Ball Super kan gewoon niet concurreren, zelfs niet op zijn best. Zelfs de kleinste gevechten van Toriyama hebben meer impact en gewicht dan de grootste van Dragon Ball Super. Er is meer in Vegeta's gevecht tegen Recoom dan in Goku's gevecht tegen Jiren. Het kan echt niet worden benadrukt hoe ongelooflijk de vechtchoreografie van Dragon Ball Z is.
4 SUPER: Slice Of Life
Het valt niet te ontkennen hoe goed de levensmomenten van Dragon Ball Super zijn. Het schrijven van het personage is bijna altijd duidelijk en de humor is echt hilarisch. Het kan soms vermoeiend worden om door stukjes van het leven te waden totdat het volgende verhaal toeslaat, maar achteraf zijn ze een fantastische opname.
Dus zelden geeft Dragon Ball het publiek de kans om een kijkje te nemen in het dagelijkse leven van de hoofdcast. Deze kleinere, meer intieme momenten helpen bij het toevoegen van diepte aan de wereld van Dragon Ball. Voor veel fans is dat iets waardevols, waardoor ze op een dieper niveau verbinding kunnen maken met de franchise.
3 DBZ: Drama
Waar Dragon Ball Super uitblinkt in leven en komedie, blinkt Dragon Ball Z uit in puur drama. Het vertelt een veel beter verhaal met een veel beter gewicht dan zijn vervolgreeks. Alle vier de belangrijkste verhaallijnen - Saiyan, Freeza, Artificial Humans, Majin Boo - zijn tot de nok toe gevuld met samenhangende thema's, karakterontwikkeling en veel plotwendingen.
Dragon Ball Super struikelt met de Goku Black-boog en maakt nooit goed dramatisch gebruik van het Tournament of Power. Karakterbogen voelen zich niet echt verdiend tegen het einde van Super. Dragon Ball Z maakt echter zijn cast werk voor hun groei. Vegeta, Piccolo en Gohan hebben allemaal bijzonder indrukwekkende karakterbogen in de loop van DBZ.
2 SUPER: Toernooibogen
Hoewel het Tournament of Power niet perfect is, is dat meer een fout van de verhalen van de Universe Survival-boog. Het eigenlijke toernooi biedt goede actie en is leuk om te lezen of door te kijken als je rondspringt. Het Universe 6-toernooi is net zo boeiend, zelfs als het niet erg hoog op het spel staat.
Beide toernooien zijn veel beter dan de slechte pogingen van Dragon Ball Z om toernooibogen te spelen. The Cell Games is een totale schijnvertoning waar alleen Goku en Gohan vechten; de 25e Tenkaichi Budokai wordt onderbroken voordat het zelfs maar interessant kan worden; en de serie eindigt letterlijk tijdens de 28e Tenkaichi Budokai. Super voltooit tenminste zijn toernooien.
1 DBZ: karakterontwikkeling
Om een eerder gevoel te herhalen, heeft Dragon Ball Z simpelweg een betere karakterontwikkeling dan Dragon Ball Super. Gohan, Vegeta en Piccolo zijn de duidelijke uitschieters, die het meest openlijk groeien van boog tot boog, maar vrijwel elk ander hoofdpersonage ontwikkelt zich ook behoorlijk in de loop van het Z-tijdperk.
Vooral Goku heeft een geweldige, ingetogen karakterboog waarin hij langzaam opwarmt voor zijn Saiyan-afkomst. Zelfs als de focus Goku verlaat, is het duidelijk dat iedereen om hem heen met hem meegroeit. Dragon Ball Z is een serie die wordt aangedreven door zijn personages. Dragon Ball Super wordt gedreven door het potentieel van merchandise.