Spider-Man: Far From Home nam alle zorgen over de MCU weg na Avenger's: Endgame. Het vertelt een solide, op zichzelf staand verhaal en geeft ook een voorproefje van waar de held in de toekomst terecht kan komen.
Gezien het feit dat het de tweede film is van de nieuwe Spider-Man-serie, kan men het niet helpen om het te vergelijken met de andere tweedejaarsinspanningen van de webslinger, met name Sam Raimi's Spider-Man 2. Die film volgde ook uitstekend op de klassieke film uit 2002, en het houdt nog steeds stand tot op de dag van vandaag. Laten we ze echter allebei wat nader bekijken en zien hoe ze tegen elkaar opstapelen. Meer specifiek zijn hier vijf dingen die Far From Home beter deed dan Spider-Man 2, en vijf dingen die het slechter deed.
10 Erger nog: New York
Dit is een probleem dat de hele MCU teistert, hoewel ze er in de loop der jaren beter in zijn geworden. Wanneer de helden zich in de Big Apple bevinden, voelt het nooit echt. Het is zeker niet de enige locatie die ersatz aanvoelt, maar het valt zoveel meer op vanwege het aantal klassieke films dat zich afspeelt in de stad die nooit slaapt.
Spider-Man 2 heeft daarentegen een meer authentieke weergave van de iconische stad. Het doet Far From Home natuurlijk niet zoveel pijn, aangezien het merendeel van de film in Europa plaatsvindt.
9 Beter: Villain
Alfred Molina is een uitstekende acteur en doet een stand-up job als de legendarische slechterik, Dr. Octopus. De hele persoonlijkheidsmanipulatie door de armen lijkt echter te veel op de dubbele persoonlijkheid die Norman Osborne in de eerste film ontwikkelt.
Far From Home's Mysterio is een heel ander beest dan Homecoming's Vulture, en de film profiteert er enorm van. Vulture was erop uit om zijn gezin te onderhouden, waardoor het publiek sympathiseerde met zijn inspanningen. Mysterio was hebzuchtig en wilde alleen maar roem en aanbidding.
8 Erger nog: tie-in voor videogames
Lezers die oud genoeg zijn om videogames te spelen in de vroege jaren, zullen Spider-Man 2 met plezier herinneren. blies het uit het water met zijn uitgestrekte open wereld. Het was de eerste game gebaseerd op een superheld waardoor de speler zich echt de hoofdrolspeler voelde. Far From Home heeft geen directe metgezel voor videogames. Om eerlijk te zijn, is het beter dat ze het niet probeerden, aangezien Insomniac's geweldige Spider-Man-game nog vers in het geheugen ligt.
7 Beter: humor
Mensen keuren de MCU af omdat ze zich aan een specifieke formule houden. Fans kunnen dag en nacht ruzie maken over de geldigheid van dit argument, hoewel men moet onthouden dat de franchise talloze genres omvat, van sciencefiction tot politieke thrillers. Een pluspunt van Marvel's goed geoliede machine is de overvloed aan komedie die in elke film te vinden is. De schrijvers weten hoe ze deze personages moeten laten grappen en Far From Home barst van de grappen. Zelfs als de situatie nijpend wordt, heeft ten minste één personage altijd één grap om de spanning te verlichten.
6 Erger nog: je geaard voelen
Dit is geen flauw idee tegen Far From Home, omdat je geen realisme zou verwachten van een film over een middelbare scholier die een spinnenkostuum aantrekt en misdaad bestrijdt, maar de film voelt als pure fantasie.
De films van Sam Raimi hadden de luxe om een van de eerste in zijn soort te zijn en het publiek langzaam kennis te laten maken met de wereld en het personage. Omdat dingen geleidelijker gebeuren, voelen Raimi's films meer geaard aan, zelfs als het gek wordt. Maar hoe belangrijk is realisme aan het eind van de dag in een superheldenfilm?
5 Beter: zich onderscheiden van de eerste film
Spider-Man 2 voelt als déja vu. De actie blijft in New York City en Doctor Octopus lijkt te veel op de Green Goblin. Het maakt er zeker geen slechte film van, maar sommige mensen willen dat sequels de boel nog meer opschudden. Far From Home doet veel aan de Spider-Man-formule waardoor het opvalt.
Ten eerste speelt het zich bijna volledig af in Europa, met scènes in New York die de film boeken. Ten tweede is Mysterio veel anders dan Vulture in zowel motivatie als bekwaamheid. Je zou beide films achter elkaar kunnen bekijken zonder uit te branden.
4 Erger nog: zijn talent onderbenutten
Far From Home heeft overal een geweldige cast. De grote spelers leveren opvallende prestaties. De ondersteunende cast zijn ook allemaal getalenteerde individuen, maar sommigen van hen krijgen geen tijd om te schitteren. JB Smoove is bijvoorbeeld een bijzonder getalenteerde komiek, maar draagt weinig bij aan de komedie van de film. Toegegeven, hij kon zijn met godslastering beladen routine uit Curb Your Enthusiasm in een PG-13-film niet halen, maar hij had meer regels moeten hebben. Misschien is zijn beste materiaal uit beeld gehaald.
3 Beter: visuele effecten
Voor deze heeft Far From Home de tijd aan zijn kant. CGI wordt doorgaans beter en geavanceerder naarmate de jaren verstrijken. Spider-Man 2 is nog steeds een indrukwekkend visueel scherm, maar een deel van de CGI is merkbaar verouderd.
De recente film ziet er visueel geweldig uit. Niemand zal de digitale effecten voor het echte werk aanzien, maar ze zien er ook niet lachwekkend uit. Beiden zijn echter tactvol en gebruiken ze alleen om dingen te laten zien die anders onmogelijk zouden zijn met praktische effecten.
2 Erger nog: duidelijke visuele stijl
De MCU-films hebben allemaal een bepaalde uitstraling, waardoor kan worden vastgesteld dat ze zich in hetzelfde universum bevinden. Het voorkomt ook dat een van hen een unieke visuele stijl heeft. Een paar van hen zijn erin geslaagd de mal te doorbreken, zoals Thor: Ragnarok, maar Far From Home ziet er redelijk uniform uit. Spider-Man 2 werd geregisseerd door Sam Raimi, die een unieke manier heeft om films op te nemen die ze allemaal de zijne maakt. Fans van zijn oudere films kunnen zelfs overeenkomsten zien tussen Spider-Man en Evil Dead.
1 Beter: ondersteunende cast
