Er is geen argument dat we in een wereld van ongekende connectiviteit leven. De meesten van ons, zo lijkt het, zijn nooit buiten bereik van een met internet verbonden apparaat, waardoor we een paar klikken verwijderd zijn van de kennis van de hele wereld en van onze naaste en dierbare vrienden. Technologie heeft de interactie zodanig veranderd dat een zekere mate van afleiding bijna wordt verwacht. Zelfs shows hebben tegenwoordig een ervaring met twee schermen, met netwerken die je aanmoedigen om in te loggen en live met de sterren te tweeten of toegang te krijgen tot informatie achter de schermen terwijl je show op de achtergrond speelt. Ondanks dit alles was de bioscoop de enige plek waar we konden verwachten dat de uitnodigende gloed van onze smartphoneschermen vrij zou zijn.
De huurders van elementaire hoffelijkheid hebben lang gedicteerd dat de verduisterde kamer van de bioscoop ruimte genoeg had voor slechts één gloeiend scherm, het gigantische scherm waarvoor je tien dollar of meer betaalde om twee uur te zien. Texters, zoals de gabbers van weleer, werden gemeden en uitgeworpen, straf voor het verpesten van de magie van de theatrale ervaring voor de rest van het betalende publiek. Dat veranderde onlangs allemaal toen de nieuwe CEO van AMC-theaters, Adam Aron, suggereerde dat het niet langer een haalbaar verzoek was om het publiek te vragen zich los te koppelen van de buitenwereld. Nee, het publiek in zijn theaters is misschien niet onderworpen aan de normen van decorum die lang als heilig werden beschouwd voor bioscoopbezoekers en dat sms'en vanaf dit punt als geen probleem zou worden beschouwd. De reactie van internet was snel en woedend,wat uiteindelijk leidde tot een verklaring van Tim League, CEO van Alamo Drafthouse, over het belang van afleidingsvrije films.
Na dagen van afweren van de PR-nachtmerrie die werd veroorzaakt door Arons mogelijke beslissing om sms-berichten toe te staan, is AMC Theaters teruggekeerd. Volgens een Twitter-bericht dat eerder vandaag is gemaakt, overweegt de keten niet langer dat klanten hun apparaten op hun gemak gebruiken, waardoor de heiligheid van de bioscoop wordt verzekerd tegen de gevaren van onophoudelijk sms'en voor eens en voor altijd.
GEEN TEXTING BIJ AMC. Zal niet gebeuren. Jij sprak. We hebben geluisterd. Dat idee is snel naar de uitsnijruimte gestuurd. pic.twitter.com/JR0fo5megR
- AMC Theaters (@AMCTheatres) 15 april 2016
Het geheel werd afgetrapt met een interview dat Aron onlangs aan Variety gaf, waar de kersverse CEO sprak over innovatie die bedoeld is om de theaterbeleving te verbeteren. Daar meende Aron dat,
"Als je een 22-jarige zegt dat hij de telefoon moet uitschakelen, verpest de film dan niet, ze horen 'alsjeblieft je linkerarm boven de elleboog afsnijden'."
Hoewel de aanpak toondoof was, was het idee bedoeld om een hernieuwde interesse te wekken om naar de film te gaan in een tijdperk waarin de concurrentie van streamingdiensten, videogames en smartphones een hap uit de winst van het theater heeft gehaald. Hoewel er geen twijfel over bestaat dat theaters out-of-the-box moeten gaan denken om klanten aan te trekken en te behouden, bleek dit een stap te ver te zijn voor de meeste filmbezoekers, die de afgelopen dagen naar sociale media zijn gegaan om hun mening te geven. ongenoegen over deze richting.
De verklaring die vandaag is uitgegeven, erkent deze zorgen, wat bewijst dat de menigte van boze massa's die naar Twitter gaan soms een verschil kunnen maken. Met veel klanten die beloofden nooit meer terug te keren naar een AMC-theater voor hun filmische ervaring, zei Aron vandaag dat,
"We hebben luid en duidelijk gehoord dat dit een concept is dat ons publiek niet wil. In dit tijdperk van sociale media krijgen we bijna onmiddellijk feedback van u en als zodanig luisteren we constant. Dienovereenkomstig, net zo onmiddellijk, is dit een idee dat we hebben verbannen naar de uitsnijruimte."
Eerlijk gezegd is dat een grote theaterketen als AMC zelfs maar aan dit idee dacht, is enigszins verbijsterend. De bioscoop is een van de weinige plaatsen waar we in de wereld van vandaag kunnen gaan om te genieten van gedeelde ervaringen zonder ons zorgen te hoeven maken dat we omringd worden door mensen die gedachteloos door Facebook scrollen of live de details van hun bestaan tweeten. Het laatste wat het publiek wil na het betalen van hun zuurverdiende geld voor een kaartje voor de film, is de mogelijkheid dat tientallen kleine gloeiende schermen hen dreigen uit een ervaring te halen die meeslepend zou moeten zijn.
Hoewel de ketting duidelijk de juiste zet heeft gemaakt, dwingt het ons af te vragen of de schade al is aangericht. Wat voor soort verbinding tussen de hogere ups en hun klantenkring is nodig om dit zelfs als een optie te laten verschijnen? Dat het deed, versterkt het soort agressieve benadering van sms'en waar Alamo Drafthouse beroemd om is geworden. Die keten heeft naam gemaakt via hun zero-tolerance-filosofie, zonder botten over het vragen van filmteksters om te vertrekken en nooit meer terug te komen.
Hopelijk heeft iedereen zijn les geleerd en zullen geen andere ketens in de nabije toekomst een dergelijke beleidswijziging proberen. We gaan naar de film om even weg te zijn van ons dagelijkse leven, inclusief de onophoudelijke behoefte om wezenloos naar de warme gloed van onze iPhones te staren. Het is een ideaal dat heilig is voor de film die naar het publiek gaat en, voorlopig tenminste, dat ideaal is veilig.