(Dit is een recensie van Better Call Saul seizoen 1, aflevering 2. Er zullen SPOILERS zijn.)
-
Nadat de seizoenspremière het wanneer, waar en wie van Better Call Saul had vastgesteld, krijgt de tweede aflevering de taak om verder de wereld in te duiken door een bekende ontmoeting met een bekend gezicht op te zetten, als een middel waarmee Jimmy McGill toegang zou kunnen krijgen tot een leven van criminaliteit achter de schermen.
Wat opvalt aan 'Mijo', is hoeveel het verhalende traject, de spanning en zelfs het specifieke gebruik van het landschap van New Mexico lijken op een aflevering van Breaking Bad. In feite, als je er meteen op ingaat, hebben de afleveringen die tot nu toe zijn uitgezonden, grondig werk verricht door vast te stellen hoe vergelijkbaar de boog van Jimmy McGill is met die van Walter White.
De details zijn niet helemaal hetzelfde; Jimmy's afdaling in de criminaliteit voelt niet zo haastig, noodzakelijk of bijna zo duister als die van Walt. Bovendien, wanneer Nacho (Michael Mando van Orphan Black) een soort samenwerking voorstelt om de Kettles op te lichten met het geld dat ze uit de provincie hadden verduisterd, voelt het meer als verleiding / achterbakse kansen kloppen dan de noodlottige beslissing van Walter. Maar de serie stelt niettemin een interessante parallel tussen de twee vast die nog duidelijker wordt als je bedenkt dat beide mannen op bepaalde punten van hun criminele inspanningen nieuwe namen / identiteiten aannemen.
Als 'Mijo' de look en feel heeft van een aflevering van Breaking Bad, is dat natuurlijk waarschijnlijk omdat Peter Gould en Vince Gilligan slim genoeg waren om veel van de getalenteerde mensen mee te nemen die hebben bijgedragen aan het succes van die show. Hier stapt de fantastische Michelle MacLaren, regisseur van vele memorabele Breaking Bad-afleveringen, zoals 'Madrigal' en, natuurlijk, het briljante 'Gliding Over All', achter de camera om een effectief kijkje te nemen in de innerlijke werking van de geest die zal wordt Saul Goodman.
Het uitgangspunt van 'Mijo' - om Tuco Salamanca te herstellen en hem een levensvatbare bedreiging voor Jimmy te maken, ondanks wat al bekend is over beide - vereist dat de aflevering de focus op onverwachte manieren verschuift, waarvan de meest prominente is om het lot van de skateboardwonder-tweeling in Jimmy's handen.
MacLaren haalt de spanning al vroeg op in een fantastische reeks waarin Tuco zijn aandacht verdeelt tussen een onheilspellende bloedvlek op het tapijt, zijn schattige "abuelita" die mogelijk haar programma's mist, en Jimmy's aanwezigheid in zijn woonkamer. De reeks lijkt eeuwig door te gaan, waarbij de vraag naar het lot van de tweeling elke seconde zoveel langer doet lijken. Tegen de tijd dat Tuco Jimmy naar de garage brengt en onthult dat de tweeling nog springlevend is, voelt het alsof de dagen voorbij zijn.
Maar MacLaren is daar niet klaar. Al snel bevinden Jimmy en zijn medewerkers met een rode baard zich in een herkenbaar stuk woestijn - in zoverre dat het lijkt op een dorre uitgestrektheid die Walt, Jesse of een aantal personages bezoekt die illegaal gebruik maken van de uitgestrektheid van de woestijn van New Mexico - wachtend om kregen een Colombiaanse stropdas als afscheidscadeau van hun nieuwe vriend Tuco. Het resultaat is weer een lange scène die de spanning opnieuw verschuift van Jimmy's fysieke welzijn naar zijn emotionele, waarbij het lot van twee mannen absoluut afhankelijk is van zijn keuzes en zijn acties.
Het onderhandelen over elk één gebroken been, in tegenstelling tot de eerder genoemde Colombiaanse stropdas of wat voor vreselijk ding Tuco ook maar kan bedenken, gaat een lange weg om vast te stellen wie Jimmy werkelijk is en waartoe hij in staat is. Hij is geneigd om hier en daar oplichterij te plegen, maar hij is eigenlijk een goede kerel - hij zal niet weglopen en twee kinderen laten vermoorden - maar, zoals blijkt uit het pijnlijke resultaat van zijn onderhandelingen, zijn er grenzen aan wat hij kan bereiken. Jimmy is niet het soort advocaat dat je helemaal vrijgeeft, maar je loopt misschien weg met een drastisch verminderde straf.
De Tuco-reeks legt veel van de basis voor Jimmy als personage, nu zijn boog klaar is om verder te gaan dan zijn worstelende bedrijf en zijn verleden als oplichter. En later breidt Jimmy's gesprek met Chuck, zijn 'ruimtedeken' en een rekening voor de spoedeisende hulp, die basis uit op een duister humoristische manier die helpt om het geweld van Tuco in evenwicht te brengen. Het laat ook zien waartoe Jimmy in staat is in een crisis. En wat dat ook is, het springt in het oog van Nacho, die mee wil doen aan het fleecen van de ketels.
Nacho's aankomst aan het einde van 'Mijo' komt na een fenomenale sequentie in een bar (en het eerder genoemde gesprek met Chuck), waarin MacLaren broodstengels gebruikt om het trauma van Jimmy's ervaring te onderstrepen en als katalysator te dienen voor een 'werkende' montage dat is de antithese van een uit Breaking Bad. Terwijl Walt en Jesse misschien naar het eindresultaat van zo'n montage kijken door boven een boot vol crystal meth of een opslagruimte vol geld te gaan staan, werkt en werkt Jimmy en heeft hij uiteindelijk niets anders te zien dan een gestolen plastic kopje en korte adempauze op de slaapbank van zijn kantoor.
De noodlottige scène aan het einde van de aflevering laat Jimmy voor een gedenkwaardige keuze staan. Ook al vertelt hij Nacho dat hij niet in het spel zit, we weten dat dit niet lang zo blijft. In twee afleveringen heeft de serie zijn hoofdrolspeler gepositioneerd om een gevaarlijk spel aan te gaan dat slecht afloopt. Maar het maakt de start van het spel er niet minder aantrekkelijk door.
Better Call Saul gaat aanstaande maandag verder met 'Nacho' @ 22:00 op AMC.
Foto's: Ursula Coyote / AMC