Na een paar middelmatige afleveringen op rij geeft Bones zijn fans het bewijs dat het met het juiste script nog steeds in staat is tot hartverscheurend entertainment.
Vanaf het begin worden kijkers in de chaos van een laboratorium gegooid dat op het punt staat een potentieel gevaarlijke set overblijfselen te ontvangen en regisseur Chad Lowe versterkt de spanning met snelle cuts en een score met een hoog tempo in tegenstelling tot stromen van dialoog. Dit tempo wordt alleen maar hoger naarmate de aflevering vordert, waardoor de laatste momenten veel explosiever worden.
'The Pathos in the Pathogens' maakt ook gebruik van de chemie van de acteurs van de show om een solide ensemblestuk te presenteren. Elk lid van het team - van Brennan (Emily Deschanel) en Angela (Michaela Conlin) in het lab tot Sweets (John Francis Daley) en Booth (David Boreanaz) bij de FBI - heeft iets belangrijks bij te dragen. Een van de beste scènes is een kleine scène tussen Hodgins (TJ Thyne) en Brennan, waar de forensisch antropoloog haar collega verbijstert door haar te helpen een kruidenoplossing te vinden wanneer de moderne wetenschap hen in de steek laat.
Het is ook de eerste keer dat de romance tussen Cam (Tamara Taylor) en Arastoo (Pej Vahdat) meer organisch dan geforceerd aanvoelt. Cam is een sterk personage en ze slaagt erin die kalmte te behouden tot het einde, wanneer het lijkt alsof ze Arastoo zal moeten laten gaan. De opgewekte emoties zijn vergelijkbaar met een oudere aflevering, 'The Man in the Cell' (2007), waarin Cam zelf het slachtoffer was van een ingeademde ziekteverwekker en haar leven afhing van het team om het tegengif te ontdekken.
De muziek speelt ook een hoofdrol in dit drama. Van de up-beat montage aan het begin (met een afbeelding van het team dat koortsachtig aan het werk is om te onderscheiden wat het slachtoffer had kunnen doden en of het een daad van bioterrorisme is) tot de rustgevende noten die worden afgespeeld tijdens de nachtelijke opnamen van Washington zodra Arastoo is duidelijk, de partituur zet overal de perfecte toon.
Een ander sterk punt van deze aflevering is de aanwezigheid van Booth. Veel te lang hebben de schrijvers zich geconcentreerd op Brennan en de squinterns die in en uit het lab roteren en een van de hoofdpersonages die de prijs betaalde, was Seeley Booth. Door de jaren heen werd Booth langzaamaan meer en meer volgzaam en meer bereid om op de wetenschap te vertrouwen om misdaden op te lossen dan op zijn eigen onderbuik. Niet dat dit inherent een slechte zaak is, maar het verliest iets van de oorspronkelijke smaak van de show en de dynamiek die mensen ertoe bracht om te kijken.
Als er niets anders is, heeft dit seizoen een heropleving van Booth gezien als een man van actie en een agent die bereid is alles te doen wat nodig is om de slechterik neer te halen. Het zou interessant moeten zijn om te zien hoe dat culmineert in de seizoensfinale van volgende week.
Al met al was dit wederom een mooi ensemblewerk van de cast en crew van Bones. Lowe levert een schoon, helder verhaal dat de acteurs doordrenkt met een energie en chemie die voortkomt uit een jarenlange samenwerking. Ondertussen vertelt de partituur een prachtig verhaal dat perfect aansluit bij de vele wendingen van de plot.
Deze aflevering is het bewijs dat de juiste case karakterontwikkeling kan stimuleren zonder al te veel op te offeren in het proces. Laten we hopen dat dit ook het geval is voor de veel gehypte seizoensfinale, met de terugkeer van seriemoordenaar Christopher Pelant (Andrew Leeds).
Bones wordt uitgezonden op maandag om 20.00 uur op FOX.