Sinds Man of Steel werd aangekondigd als geschreven door David S. Goyer en uitvoerend geproduceerd door Christopher Nolan, zijn de beweringen dat de film een geval was van Superman die 'de Dark Knight-invloed' kreeg, blijven bestaan. Ook al komen de twee mannen letterlijk uit totaal verschillende werelden.
Maar volgens Goyer zal deze incarnatie van Superman (Henry Cavill) het realisme niet inruilen voor fantasie, of moeilijke vragen voor speciale effecten. In feite wordt Man of Steel helemaal niet benaderd als een stripboekfilm.
Hoewel Marvel misschien succes heeft gevonden bij het ontwikkelen van stripboeken tot films zonder veel van de humor en verwondering uit het bronmateriaal te verwijderen, deden Goyer en Nolan iets anders met hun kijk op Batman. Het verwijderen of opnieuw bedenken van elementen om een ouder wordend verhaal bij te werken of om het materiaal te helpen een modern publiek aan te spreken, kan door sommigen als godslastering worden beschouwd, maar voor Goyer staat het allemaal in dienst van een sterker verhaal.
In het laatste nummer van Empire Magazine (via CBM) schetst Goyer zijn benadering van een verhaal dat bijna iedereen kent. Hoewel fans respectvol blijven voor de films die aan Man of Steel voorafgingen, zouden fans deze zomer iets heel anders moeten verwachten:
"We naderen 'Superman' alsof het geen stripfilm is, alsof het echt is … Ik ben dol op de Donner-films. Ik ben er helemaal weg van. Het viel me gewoon op dat er een idealistische kwaliteit aan hen was kan wel of niet werken met het publiek van vandaag Het viel me op dat als Superman echt in de wereld zou bestaan, dit verhaal in de eerste plaats een verhaal zou zijn over het eerste contact.
"Hij is een buitenaards wezen. Je kunt je gemakkelijk een scenario voorstellen waarin we een film als 'ET' zouden maken, in plaats van dat hij rondrent in panty's. Als de wereld erachter zou komen dat hij bestond, zou dat het grootste zijn dat ooit gebeurde in de menselijke geschiedenis … Het valt binnen het idee om het onmenselijke te vermenselijken. Hij is gemaakt van staal, hij is niet van vlees, figuurlijk gesproken. We portretteren hem als een man, maar hij is geen man. '
De scenarioschrijver trekt geen slag in zijn karakterisering van Superman als een alien (zijn pak maakt dat al duidelijk), en niet de simpele belichaming van "waarheid, gerechtigheid en de Amerikaanse manier" waartoe hij zo vaak wordt gereduceerd. Tijdens het proces lijkt Man of Steel echter evenzeer een verhaal te zijn over samenlevingen en hoe zij buitenstaanders zien. Specifiek, hoe de hele mensheid iets zou zien als 'buiten' onze eigen ervaringen als een volwaardige buitenaardse entiteit.
Het is niet moeilijk om de thema's immigratie, verbondenheid en gemeenschappelijke identiteit te zien waar Goyer naar streeft (bewerend dat dit een film is die volgens hem 'de wereld op dit moment nodig heeft'), maar het bedenken van een Superman die zo duidelijk van de mensheid verwijderd is brengt deze herstart in totaal verschillende rijken. Zoals Goyer zinspeelt, heeft Richard Donners Superman (1978) zich nooit beziggehouden met het laten zien hoe de regering of de mensen op straat zouden reageren op een buitenaards wezen dat zich onder hen zou hebben verstopt.
Superman Returns (2006) van Bryan Singer sprong nog verder in de acceptatie van Superman als een beroemdheid, niet alleen als een superheld. Maar Cavill's slotregels in de volledige Man of Steel-trailer stelden de vraag heel duidelijk aan alle kijkers: "Mijn vader geloofde dat als de wereld erachter zou komen wat ik werkelijk was, ze me zouden afwijzen … wat denk je?"
Die bereidheid om vooroordelen, angst, paranoia en zelfs haat onder ogen te zien zonder de, laten we zeggen, minder vleiende neigingen van de mensheid te bedekken, belooft een film die op zijn minst nieuw is, zo niet universeel aangenaam. De thema's op het werk hebben indruk gemaakt op uitvoerend producent Christopher Nolan, net als de visie van regisseur Zack Snyder op het grote scherm. Maar hoe vertel je zo'n serieus, gefundeerd verhaal over een superheld uit een andere wereld?
Dat is een vraag die nog moet worden gesteld door DC-superheldenfilms, aangezien het eerdere werk van Nolan en Goyer aan Batman een uiterst persoonlijk verhaal was van lijden en trauma. De taak is moeilijker, maar aan het eind van de dag kan het verhaal van Superman worden teruggebracht tot één kernvraag van identiteit. Een vraag waar in de paar teaser-trailers naar wordt verwezen, maar die afhangt van de mogelijkheid om het echt te laten voelen:
"Het is duidelijk een veel langer proces met een personage als Superman. Het is veel gemakkelijker om een realistische kijk op Batman te geven. Je weet dat niets Superman kan kwetsen, vermoedelijk anders dan Kryptonite. De uitdaging was simpelweg: kunnen we een manier bedenken om die elementen laten werken, citeer zonder citaat, in de echte wereld? Het is echt een verhaal van een man met twee vaders."
Niemand heeft David S. Goyer of Zack Snyder er ooit van beschuldigd het zichzelf gemakkelijk te maken. En alsof je zo'n persoonlijke strijd combineert met 'massale' actie en achtergronden, is het woord uit Warner Bros. dat een groot deel van de richting en haalbaarheid van een Justice League-film zal afhangen van hoe Man of Steel wordt ontvangen door het publiek.
Het rapport komt van Variety, waar Warner Bros. President Jeff Robinov uitlegt dat de studio "wacht op de resultaten" van Snyder's Man of Steel voordat ze verder gaan. Dat feit is tot nu toe aangenomen, maar dit zet zeker een domper op iedereen die enorme geheime aankondigingen verwacht op Comic-Con 2013.
Wat vind je van Goyers benadering om Superman aan de grond te zetten en de reactie van de wereld op zijn aanwezigheid direct onder ogen te zien? Is dit het verhaal waarop je wachtte om verteld te worden (op film) of helemaal de verkeerde richting?
Man of Steel is in de bioscoop te zien op 14 juni 2013. Haal het maartnummer van Empire aanstaande donderdag op in de kiosk.
-
Volg Andrew op Twitter @andrew_dyce.