Een paar jaar geleden begon Disney hun oude geanimeerde klassiekers opnieuw te maken als live-actiefilms (hoewel ze CGI-effecten gebruiken om de meeste personages en omgevingen te creëren, het zijn nog steeds in wezen geanimeerde films - het zijn gewoon beter uitziende animatiefilms.). En aangezien die films steeds populairder worden en ongeveer $ 1 miljard per persoon verdienen, lijkt het er niet op dat het Muizenhuis ze binnenkort zal stoppen.
Veel van hen zijn gewoon goedkope cash-ins, maar met een paar hebben de regisseurs van de gelegenheid gebruik gemaakt om de klassieke cartoons waarmee ze zijn opgegroeid opnieuw te zien. Toch zijn ze een allegaartje. Hier zijn Disney's live-action remakes, gerangschikt op Rotten Tomatoes-score.
9 Dombo (46%)
Tim Burton's Dumbo-remake van eerder dit jaar wilde zijn taart hebben en hem ook opeten. In een misplaatste poging om een niet-pc-film bij te werken voor het pc-publiek van vandaag, wil de Dumbo-film uit 2019 de praal van het circus vieren en tegelijkertijd de dierenmishandeling van het circus bekritiseren, zonder de dichotomie van beide te erkennen. Zoals altijd is de cast briljant, met grootheden als Colin Farrell, Eva Green, Michael Keaton en Danny DeVito die het ensemble vormen.
Misschien was Burton niet de beste keuze om deze te regisseren, want wat de originele Dumbo zo geweldig maakte, was de warmte en de ziel, en Burton's films hebben over het algemeen geen warmte of ziel (behalve Edward Scissorhands, maar dit was niet het werk van Scissorhands Burton; het was het werk van Corpse Bride Burton).
8 Alice in Wonderland (51%)
Tim Burton regisseerde een live-action-remake van Alice in Wonderland voor Disney lang voordat de studio live-action-remakes als een uurwerk aan het pompen was. Burton's versie was niet zo surrealistisch als het Disney-geanimeerde origineel - of, inderdaad, zo surrealistisch als het bronmateriaal van Lewis Carroll. Het is niet verwonderlijk dat hij het regisseerde als een Tim Burton-film, met alle sombere beelden, gotische architectuur, griezelige personages en Johnny Depp in een dwaas kostuum dat een gek speelt die zijn fans gewend zijn.
Het sombere palet en de deprimerende historische context waren niet naar ieders smaak, maar Burton drukte er tenminste zijn persoonlijke artistieke stempel op en ging voor iets waar hij trots zijn naam op zou zetten, in tegenstelling tot een in de fabriek gemaakt product voor een sappig salaris.
7 The Lion King (53%)
Jon Favreau's vervolg op zijn fotorealistische remake van The Jungle Book was een fotorealistische remake van The Lion King. Het grootste probleem met de laatste is dat - hoewel Favreau enkele interessante wijzigingen heeft aangebracht in The Jungle Book om het voor een modern publiek op te schudden - The Lion King in feite een shot-voor-shot-remake is. Favreau's rechtvaardiging hiervoor is dat de meeste opnames in het origineel niet verbeterd konden worden, maar dat betekent gewoon dat de remake volkomen zinloos was.
Als het origineel het verhaal al perfect heeft verteld, waarom zou je dan überhaupt een remake maken? Het antwoord is natuurlijk geld, en het onmiddellijke succes van The Lion King aan de kassa kan daarvan getuigen. Het ziet er prachtig uit en de cast is gevuld met toptalent, maar het hele ding is zo overduidelijk overbodig.
6 Maleficent (54%)
Dit is meer een heruitvinding dan een remake, aangezien het de slechterik uit Doornroosje neemt en haar een tragische held maakt, en de focus van het verhaal, maar het is technisch gezien nog steeds een remake en het past in dit hele geldgrijpende plan van Disney, dus het telt. In alle opzichten is Maleficent eigenlijk een redelijk goede film. De kostuums van de film zijn spectaculair (echte kostuums, ontworpen door mensenhanden en gedragen door menselijke acteurs, zullen altijd beter zijn dan die van CGI), de cinematografie is om voor te sterven, en de muzikale score van James Newton Howard is, zoals verwacht, gevuld met schitterende composities.
Natuurlijk berust het succes van de film op de hoofdrol van Angelina Jolie, en ze is betoverend en geniet duidelijk van de kans om een klassieke, grommende, kwaadaardige schurk te spelen met iets meer gravitas dan normaal. te zien krijgen.
5 Aladdin (56%)
Arme Will Smith. Zijn kijk op het Genie-personage stond op internet vanaf de tweede keer dat Disney de eerste Aladdin-trailer liet vallen. Smith is een prima acteur met veel charisma, dus het is zeker niet zijn schuld. Het is niet dat Will Smith de Genie niet kon spelen; het is dat niemand de Genie kon spelen, behalve Robin Williams. Het personage is letterlijk gemaakt en geanimeerd om Robin Williams te zijn, dus niemand anders kon of zou de Genie moeten spelen. Het is dezelfde reden waarom James Earl Jones werd teruggebracht om Mufasa te spelen in de remake van The Lion King - niemand anders kon dat personage zo goed spelen als hij.
Robin Williams stierf helaas een paar jaar geleden, dus hij had niet terug kunnen worden gebracht om de Genie te spelen (en zou dat waarschijnlijk toch niet hebben gewild, op basis van hoeveel Disney hem neukte toen de originele Aladdin-film uitkwam), maar misschien betekent dat gewoon dat Aladdin niet opnieuw gemaakt had moeten worden.
4 Belle en het beest (71%)
Afgezien van het homo maken van een van de personages (en daarmee het verbannen van de film op een paar bekrompen markten, die overigens niet het minste deukje in de kassa-inkomsten veroorzaakten), is Beauty and the Beast vrijwel een ongecompliceerde remake.
Het neemt alle iconische momenten en scènes uit de geanimeerde klassieker uit de jaren 90 (een van de weinige animatiefilms in de geschiedenis die een Oscar-nominatie voor Beste film heeft gekregen) en herschept ze in live-action. Dit was echter al begin 2017, lang voordat de hele reeks Disney-remakes vermoeiend was geworden en het was nog steeds nieuw om onze favoriete geanimeerde personages in live-actie op het grote scherm te zien realiseren.
3 Assepoester (84%)
De reden waarom de remake van Assepoester uit 2015 degene is die de trend van live-action Disney-remakes goed op gang bracht, in tegenstelling tot Alice in Wonderland uit 2010, ondanks het feit dat hij de helft van het geld verdiende, is dat Kenneth Branagh de toon vastlegde die deze remakes zo succesvol heeft gemaakt. Alice in Wonderland was somber en koud en stond volledig los van het geanimeerde origineel.
Branagh's Assepoester daarentegen was warm en nostalgisch en hield nauw aan bij de visuele stijl van het geanimeerde bronmateriaal. Nostalgie is tegenwoordig het klimaat, met onder meer de Star Wars-sequels (ook Disney) en Stranger Things die daarvan profiteren - Assepoester hielp om dat klimaat te creëren.
2 Pete's Dragon (88%)
Wat Pete's Dragon anders maakte dan sommige andere Disney-remakes zoals The Lion King en Beauty and the Beast, is dat Pete's Dragon niet zo'n geliefde klassieker is als die anderen. Disney-fans zijn er niet zo kostbaar aan als aan zoiets als Assepoester. Dus het team achter de remake kon het uitgangspunt nemen van een jongen die vrienden maakt met een draak en het in iets nieuws, iets nieuws, spinnen dat gewoon zorgde voor een heerlijke, gezinsvriendelijke ravotten met verhalen die even sterk waren als de waarden ervan.
Regisseur David Lowery slaagde erin de stijl van het origineel bij te werken met geliktere effecten zonder iets van zijn hart en ziel te verliezen, terwijl de cast, waaronder Bryce Dallas Howard en Robert Redford, uitstekende uitvoeringen gaf.
1 The Jungle Book (94%)
Jon Favreau's live-action versie van The Jungle Book was Disney's eerste echt grote remake, met een wereldwijde bruto-waarde van meer dan $ 900 miljoen. De kracht van de remake is dat het de plot en karakters van het origineel gebruikt en er iets nieuws mee te maken heeft. Het veranderen van enkele camerahoeken, de volgorde van de scènes, de lengte van sommige - het script en de richting van het origineel werden aangepast aan het huidige publiek en de adembenemende visuele stijl die mogelijk wordt gemaakt door fotorealistische cinematografie.
Elke rol was perfect gecast met een andere A-lister, van de commanderende, wijs klinkende stem van Ben Kingsley als Bagheera tot de gekke, rustgevende, lieve stem van Bill Murray als Baloo.