De filmcarrière van Edgar Wright omvatte meerdere genres, maar hoe scoren zijn films? De regisseur varieerde van western tot sci-fi en zombies, allemaal met zijn zeer unieke vleugje visuele komedie. Wright's regiedebuut was A Fistful of Fingers in 1995, een low-budget westernparodie over een cowboy die op zoek is naar de kwaadaardige man die verantwoordelijk is voor de dood van zijn paard. De film is nooit op homevideo uitgebracht, waardoor het erg moeilijk te vinden is.
Daarom is het niet verwonderlijk dat veel mensen denken dat Shaun of the Dead Wright's eerste film was, aangezien het ook de film is die ervoor zorgde dat de rest van de wereld hun aandacht op zijn werk richtte - en het is de film die de Cornetto-trilogie mogelijk maakte. In totaal heeft Edgar Wright zes films geregisseerd en werkt hij momenteel aan een psychologische thriller genaamd Last Night in Soho. Met een gevarieerde filmografie, hoewel kort, zijn kijkers het er vaak niet over eens welke Edgar Wright-film de beste is en welke de slechtste. De waarheid is dat het geen gemakkelijke taak is, maar het moet worden gedaan.
Ga door met scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel snel te bekijken.
Begin nu
Vanwege de status "niet commercieel verkrijgbaar", is A Fistful of Fingers niet opgenomen in deze ranglijst, waardoor het in vijf films wordt teruggebracht. Laten we eens kijken wat Edgar Wright tot nu toe heeft gebracht.
5. Het einde van de wereld
De derde aflevering in de Cornetto-trilogie, The World's End, is de sciencefiction-inzending van de groep en de zwakste van het stel. The World's End volgde Gary King (Simon Pegg), een veertigjarige alcoholist die nog steeds een tienermentaliteit heeft. en worstelt om te accepteren dat de tijd is verstreken en mensen zijn veranderd. Gary keert terug naar zijn geboorteplaats om zijn groep middelbare schoolvrienden te herenigen en op een epische kroegentocht te gaan die 12 pubs omvat. Ze weten niet dat een buitenaardse invasie op het punt staat in de weg te zitten.
The World's End mixte sci-fi en Wright's komediestijl met een dosis drama die sommige kijkers zou kunnen verrassen. Maar hoewel het een van Pegg's beste uitvoeringen heeft en de actiescènes indrukwekkend zijn, valt het plat tegen de rest van Wright's werken. Het is geen slechte film (en die kroegentocht is er echt een om nooit te vergeten), maar er moest er een op de laatste plaats komen.
4. Shaun van de doden
Shaun of the Dead arriveerde zodat de rest van de Cornetto Trilogy kon gebeuren, en het was echt een goed begin. Wright nam zombies en mengde ze met komedie zonder er een grap van te maken, in tegenstelling tot andere horrorkomedies. Shaun of the Dead concentreerde zich op Shaun (Simon Pegg) en zijn beste vriend Ed (Nick Frost), die in een plotselinge zombie-apocalyps terechtkomen en een manier moeten vinden om naar de veiligste plek van de stad te gaan: de Winchester, ook wel bekend als hun favoriete pub.
Het bespot het zombie-subgenre, ja, maar het is er ook een toevoeging aan. Het heeft bloed, actie en emotie, met enkele echt gedenkwaardige komische momenten, vooral dankzij de naïviteit van Shaun en Ed. Het maakte de weg vrij voor de rest van de trilogie (inclusief het hele concept 'er is een Cornetto in elke film', hoewel dat een eigen verhaal is), en maakte het Pegg-Frost-Wright-team bekend buiten Europa, door veel te openen van deuren voor hen. Shaun of the Dead heeft een cultstatus bereikt en heeft andere films over de hele wereld geïnspireerd - het is veel meer dan alleen een horrorkomedie.
3. Scott Pilgrim versus de wereld
Scott Pilgrim vs the World, de meest verdeelde film van alle Edgar Wright-films, bracht een interessante mix van live-action, graphic novel en videogames mee waar niet zomaar een regisseur mee weg kon komen. Scott Pilgrim vs the World, gebaseerd op de stripserie van Bryan Lee O'Malley, volgt de 22-jarige Scott Pilgrim (Michael Cera) die het meisje van zijn dromen ontmoet, Ramona Flowers (Mary Elizabeth Winstead). Waar hij niet op rekende, is dat hij Ramona's zeven kwaadaardige exen moet verslaan om bij haar te kunnen zijn. Oh, en Scott zit in een garageband genaamd Sex Bob-Omb, dus er zijn een aantal interessante nummers in deze.
Nogmaals, Wright's visuele komedie scheen door in Scott Pilgrim vs the World, en de videogame en de graphic novel-beelden hielpen bij het vertalen van de sfeer van het bronmateriaal, evenals het gevoel voor humor - dat gelukkig erg lijkt op dat van Wright. Het is snel, grappig en het is ook een geweldig (zo niet het beste) voorbeeld van Wright's aandacht voor detail, met verborgen aanwijzingen en knipoogjes naar de graphic novel in bijna elke scène. Om nog maar te zwijgen, Michael Cera is gemaakt voor de rol.
2. Hot Fuzz
De tweede inzending in de Cornetto-trilogie ging helemaal over politiefilms - en het bespotten van elke trope die erin werd gevonden. Hot Fuzz is een buddy-agent die Nicholas Angel (Simon Pegg) en Danny Butterman (Nick Frost) volgt, twee politieagenten die een reeks moorden proberen op te lossen in het kleine dorpje Sanford. Nicholas neemt zijn werk heel, heel serieus - Andy niet zozeer. Natuurlijk nemen de dingen een wending en worden de dingen een beetje gewelddadig, maar met een aantal spannende actiescènes. Het heeft ook Timothy Dalton, voor die James Bond-fans die er zijn.
Zoals hierboven vermeld, nam Hot Fuzz elke trope in politiefilms en maakte ze belachelijk, maar gebruikte ze ook in zijn voordeel. Het derde bedrijf zou gemakkelijk deel kunnen uitmaken van een andere actiefilm, hoewel niet veel van hen zo soepel en effectief humor konden toevoegen als Wright. En naast het uitlachen van clichés van buddy-politieagenten, zijn er ook goede foto's nodig van seksistische grappen met het personage van Olivia Colman, Doris Thatcher.
1. Babybestuurder
Hoewel er maar een verschil van vier jaar is tussen The World's End en Baby Driver, voelde het als een hele lange tijd, met fans die vol spanning wachtten op zijn volgende project. Het wachten kwam eindelijk tot een einde in 2017 met Baby Driver, een actiekomedie die volgde op een jonge ontsnappingschauffeur genaamd Baby (Ansel Elgort) die nog een laatste baan accepteert, zodat hij eindelijk vrij kan zijn. Baby lijdt aan tinnitus, dus hij luistert constant naar muziek om het te laten verdwijnen (ook al is het maar een klein beetje) - daarom speelt muziek een grote rol in het verhaal.
De vorige films hielpen vast te stellen dat wat Edgar Wright het beste kan, visuele komedie is, maar Baby Driver was het hoogtepunt van zijn visuele vertelstijl. Met zijn eerder genoemde aandacht voor detail, is het niet verwonderlijk dat de achtervolgingssequenties van Baby Driver zorgvuldig zijn gemaakt en dat de montage veruit de beste van al zijn films is. Sommige kijkers vonden het niet zo leuk omdat het niet zoveel komische momenten had als de Cornetto-trilogie en Scott Pilgrim, maar het bevat wel een aantal hele goede grappen tussen alle actiescènes. Baby Driver heeft echter één grote vlek: Kevin Spacey. Buiten dat verdiende het zijn plaats aan de top.