(Dit is een recensie van Game of Thrones seizoen 6, aflevering 2 'Home'. Er zullen SPOILERS zijn.)
-
Jon Snow is teruggekomen uit de dood. Dat is niet bepaald een verrassing voor iedereen die naar de serie heeft gekeken of, waarschijnlijker, heeft gezien hoe het internet in een speculatieve ineenstorting terechtkomt sinds mannen van de Night's Watch die loyaal waren aan Alliser Thorne hun Lord Commander hebben neergestoken. Maar zelfs voordat het was gebeurd, was Jons opstanding eigenlijk meer een onvermijdelijkheid, een vast punt in het overkoepelende verhaal dat moest gebeuren nadat hij was gevallen, gezien zijn betekenis vrijwel zeker is gesteld door de dood van iedereen die dat had kunnen doen. opgestegen naar een vergelijkbaar station. Degenen die bij de show betrokken waren, van David Benioff en DB Weiss tot George RR Martin tot Kit Harington zelf, hebben zich schuldig gemaakt aan het soort misleiding dat normaal voorbehouden is aan politici die verwikkeld zijn in internationale schandalen, en gelukkig vragen over Jon Snow 's overleving is nu voorbij; onze wacht is afgelopen.
Op dit punt wekt het hebben van Jon Snow weer tussen de levenden een warm gevoel van opluchting op dat overeenkomt met elke regelrechte uitbundigheid bij zijn terugkeer. Je krijgt ook het gevoel dat de serie gewoon een plek wilde bereiken waar hij weer kon ademen, en daarmee het publiek iets anders te vertellen had, en de schrijvers iets nieuws om te voorkomen dat ze voortijdig spoilers zouden laten vallen. Als zodanig speelt Jon's terugkeer zich af via een schijnbaar mislukte opstandingsceremonie waarvan het dramatische gewicht wordt ondersteund door Melisandres afnemende geloof in haar capaciteiten en relatie met de Heer van het Licht. Dit helpt om het moment een onverwacht menselijke invalshoek te geven, waarop iemand die in het verleden wonderen heeft verricht, tekort schiet op het moment dat ze een grote overwinning nodig had.Een voor een nemen degenen die een wonder hopen te zien, zich neer bij het leven in een wereld met draken en White Walkers bestaan, waar reuzen deuren kunnen neerhalen om een muiterij te onderdrukken, maar de bastaardzoon van Ned Stark blijft levenloos. De spirituele tegenslag van zo'n standvastige ware gelovige is een krachtige agent in een serie die geen gebrek aan fanatici heeft, en gezien haar rol in Jon's opstanding - of ze er nu een speelde of niet - is de kans groot dat Melisandre terechtkomt met een even boeiende verhaallijn als de nu herrezen Lord Commander.s opstanding - of ze er nu een speelde of niet - er is een goede kans dat Melisandre een even boeiende verhaallijn krijgt als de nu herrezen Lord Commander.s opstanding - of ze er nu een speelde of niet - er is een goede kans dat Melisandre een even boeiende verhaallijn krijgt als de nu herrezen Lord Commander.
Dat is misschien wel het grootste voordeel van dit alles: Jon en zelfs Melisandre zouden weg kunnen komen van zijn dood en de daaropvolgende opstanding zou kunnen veranderen en een nieuw, vastberadener pad kunnen inslaan. Nu Ramsay Bolton op Jon jaagt, aangezien hij iedereen is die een bedreiging vormt voor zijn hoedanigheid van Warden of the North, kan er voor iemand heel weinig tijd zijn om zich behoorlijk te verwonderen over de aanblik van de jongen die nog leefde. Wat het lot van Jon ook is nu hij zeker deel uitmaakt van het voortdurende verhaal in wat ground zero zal zijn van de lang geplaagde winter en de mars van de White Walkers, hopelijk duurt het niet lang voordat de serie daar komt.
Maar aangezien de terugkeer van Jon Snow het enige was dat iedereen zag aankomen, is het geen geringe prestatie dat 'Home' in feite verandert in een levendig uurtje televisie dat het seizoen overtuigender vooruit helpt dan de standaardpremière van vorige week. Er zijn twee belangrijke sterfgevallen van prominente heersers gedurende het uur. Een daarvan is de weinig geziene Balon Greyjoy, die het slachtoffer wordt van zijn nooit eerder geziene broer Euron (Pilou Asbæk) terwijl hij een noodlottige tocht maakt van de ene toren van zijn regenachtige koninkrijk naar de andere. Het tafereel past goed bij de weergave van macht die wordt toegeëigend door familie. Het is een veel voorkomend thema gedurende het hele uur, en een thema dat Ellaria's moord op Doran uit de première-aflevering van vorige week meer kracht zou hebben gegeven als het hier was opgenomen. (Maar nogmaals, het is moeilijk voor te stellen dat iets de verhaallijn van Dorne veel zou helpen.) Maar Balons dood was ook opmerkelijk vanwege de opvallende manier waarop Pyke werd weergegeven. Aangezien de Iron Islands in de eerste vijf seizoenen maar heel weinig zijn verschenen, maakt deze glimp - zowel tijdens als na de storm - het een visueel veel interessantere locatie dan eerder werd gedacht. Met een beetje geluk zal de vraag wie de opvolger van Balon wordt, Pyke laat in de serie een nieuw leven geven.
Omdat hij maar een handvol keer is gezien en is afgeschilderd als weinig meer dan een ellendige oude man, voelde Balons dood min of meer als een formaliteit; een middel tot een onzeker einde in het grotere Game of Thrones-verhaal dat zich nog steeds ontvouwt (op voorwaarde dat de discussies van Yara, Euron en Theon iets te maken hebben met meer dan alleen de toekomst van de Iron Islands). Dat betekent dat de dood van Roose Bolton het uur een voorsprong geeft. Roose was misschien een trotse man van de vleet, maar hij was sluw en geduldig. Gedreven om meer te doen dan zijn weg naar de macht te vermoorden, was Roose een gewillige en, in alle opzichten, bekwame speler in het spel van tronen, en zijn dood door toedoen van de zoon die hij legitimeerde, verlaat de show zonder een complexe speler wiens loyaliteit en acties kunnen schijnbaar een miljoen verschillende richtingen uitgaan.Zoveel vervanger voor Joffrey en zijn psychotische grillen Ramsay is geworden, zijn klim aan de macht in Winterfell laat een groot deel van de show achter in de handen van een gruwelijke, maar waarschijnlijk minder meeslepende schurk wiens handelwijze ongeveer net zo voorspelbaar zal zijn als Jon's opstanding.
Maar het was niet allemaal dood en opstanding om van 'Home' zo'n veelbewogen episode te maken. Na vorige week te hebben besteed aan het bespreken van de impact die Myrcella's dood had op Cersie, beseffen de overgebleven Lannisters in King's Landing de gemeenschappelijke vijand die ze hebben in de High Sparrow en zijn religieuze volgelingen. Thommen heeft misschien eindelijk de raad van zijn moeder gezocht en zijn tekortkomingen als koning erkend, maar de draad is van twee mannen die in wezen terug zijn uit de dood. Na een lang interval is Jaime eindelijk terug in de volledige Kingslayer-modus, terwijl de herboren FrankenMountain duidelijk maakt dat hij een kracht is om rekening mee te houden door op een snelle, brutale manier om te gaan met een openbare urinator (en opschepperige dronken).
Als er niets anders is, duidt de tijd in King's Landing op het komende conflict, maar een zeer gelokaliseerde tijd tussen groepen die te veel met zichzelf bezig zijn om zich druk te maken over wat er gaande is in de Zeven Koninkrijken. Het isolement van King's Landing suggereert een verschuiving weg van het geïnstitutionaliseerde gezag - de troon of de kerk - aangezien Brans visioenen van het verleden en Tyrion die zich goedmaken met Dany's twee draken impliceren dat de krachten die de wereld zullen redden zich ver buiten de traditionele machtszetels opstellen.. Net als Jon's vlucht uit de ijzige greep van de dood, is er meer in het verhaal dan wat er op het scherm verschijnt in Castle Black, Meereen of zelfs het wortelstelsel van gigantische weirwood-bomen. De Lannisters kunnen hun strijd voeren met de Faith Militant, Ramsay kan Winterfell hebben en Euron kan de Iron Islands innemen.Deze plaatsen en hun onderlinge strijd, hun wanhopige machtsgreep, zullen binnenkort onbeduidend blijken te zijn in vergelijking met wat er van achter de Muur komt.
-
Game of Thrones gaat aanstaande zondag verder met 'Oathbreaker' @ 22:00 uur op HBO. Bekijk hieronder een voorbeeld:
Foto's: Helen Sloan / HBO