GRID brengt de serie met groot succes terug, met een flexibiliteit die je zelden tegenkomt in racegames en die geschikt is voor iedereen met weinig compromissen.
De wortels van GRID gaan diep in de geschiedenis van racegames, na een flink aantal rebrands en naamsveranderingen te hebben doorgemaakt. Aanvankelijk heette het TOCA Touring Car Championship, maar de serie breidde zich uit naarmate het steeds meer vormen van racen opslokte, gaande van Race Driver tot de best herinnerde GRID-naam. Na een onderbreking van vijf jaar is GRID nu teruggekeerd.
Als je het vergelijkt met de eerdere games in de geschiedenis van GRID, voelt GRID 2019 zeker als een stap terug naar het centrum tussen arcade en simulatie. Terwijl sommige van de vorige titels in de serie vasthielden aan hun sim-gebaseerde roots, waaronder langere races en minder toeters en bellen, heeft GRID 2019 een meer directe methode van raceplezier volledig omarmd. Of langetermijnfans van de serie hiervan zullen genieten, zal zeker ter discussie staan, maar hoe dan ook, GRID 2019 pusht om de adrenaline te laten pompen.
Ga door met scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel snel te bekijken.
Begin nu
In de kern probeert GRID de grens tussen arcade-racen en simulatie te overschrijden. In het begin is het een beetje een schok voor het systeem, vooral voor degenen die zijn opgegroeid rond de groezelige Britse circuits van TOCA of die genoten van de lichte beweging terug naar realisme in GRID Autosport van 2014, maar in het algemeen de verschuiving naar Forza-stijl middenweg werkt goed. Met name de replay-monteur - een handelsmerk GRID-systeem waarmee gebruikers de tijd terug kunnen draaien om een bijzonder overhaaste inhaalbeslissing of een slechte inhaalactie ongedaan te maken - past perfect in deze centrale baan, misschien meer dan in andere Codemasters-titels zoals F1 2019.
GRID 2019 zet de hang naar variatie van de serie voort. GRID gooit een smorgasbord van racemodi naar de speler, met voor de hand liggende keuzes zoals moderne en klassieke toerwagens tot Amerikaanse muscle cars en eenzitter racen. De draden zijn allemaal samengesmolten tot een selectie van uitdagingen, waarbij de speler wordt gevraagd zijn veelzijdigheid als coureur te bewijzen zonder veel tijd te besteden om aan elke modus te wennen.
Kortom, succes in GRID wordt gevonden door een manusje van alles te worden om succes te vinden. Spelers kunnen één rijstijl als een bepaalde favoriet beschouwen - en de keuze van de voorkeur zal zeker van speler tot speler verschillen - maar gebruikers kunnen niet alleen focussen op één modus als ze bovenaan willen komen. Dit is inderdaad ingebouwd in de structuur van het spel, waarbij de speler niet in staat is om de laatste reeks uitdagingen aan te gaan zonder ten minste vier van de verschillende onderdelen af te vinken.
Elk voelt anders, tot de eer van Codemasters. Vanuit campagneperspectief is de Fernando Alonso-uitdaging de beste van het stel: een geconcentreerde opname van alles wat GRID spannend maakt, die culmineert in een race tegen de autosportlegende in de iconische Renault F26. Van beproeving naar beproeving springen is waar GRID het beste werkt, ook al gaat dat ten koste van de diepte.
Codemasters laat deze variëteit zeker ook werken, aangezien de gebruiker zich aanpast aan de weerstand van de muscle car versus de gewichtloze drift van de F1000. GRID is zo kneedbaar in zijn aanpak dat spelers snel elke racestijl zullen leren, maar zonder in elke modus te vliegen zonder aandacht te hoeven besteden aan de eigenaardigheden van elke auto.
Waar GRID een beetje naar beneden valt, is met zijn sporen. Er is niet genoeg opties als het op circuits aankomt, en hoewel de game gebruikers een kleine keuze biedt dankzij verkorte trackopties en weersvariatie, moet er hier wat meer variatie zijn om spelers op lange termijn betrokken te houden. Gelukkig heeft Codemasters in de loop van de tijd meer tracks als gratis content beloofd, maar voorlopig willen gebruikers misschien wat tempo maken.
Een deel hiervan is te wijten aan het gebrek aan ingewikkeldheid in vergelijking met andere recente hits die Codemasters hebben gezien. F1 2019 bevatte misschien alleen de Formule 1-circuits van het jaar, maar de diepte van het spel maakte dat goed. Evenzo liet DiRT Rally 2.0 spelers weinig andere keus dan hun vak aan te scherpen, terwijl GRID buiten de grotere moeilijkheden niet zo veel spiergeheugen nodig heeft.
Dat gezegd hebbende, is het de moeite waard erop te wijzen dat GRID gebruikers opties biedt om het simulatie-aspect op te voeren. Door het spel op de hoogste moeilijkheidsgraad te zetten en enkele ondersteuningsmechanismen zoals de racelijn te verwijderen, komt het beter overeen met een simulatie, terwijl aangepaste races ook de standaard korte racetijden kunnen verwijderen.
Een beetje meer hiervan zou ook welkom zijn in de campagne. Af en toe duiken lineaire wegraces op en laten ze iets anders zien, zoals het geval is bij de tijdritten. Iets meer hiervan zou wonderen doen, hoewel GRID nog steeds een vrij solide deal biedt in termen van een autorace-buffet.
Enkele van de andere mechanismen die GRID gebruikt, zoals het Nemesis-systeem, helpen ook. Als de gebruiker een racer van de tegenstander te vaak aanstoot, of een gevaarlijke inhaalactie maakt die meer dan een beetje verf oplevert, dan worden ze voor de rest van de race als een Nemesis toegewezen. Dit houdt zeker dingen interessant, aangezien de vijandelijke racer zijn agressie in de loop van de race verhoogt.
Dit is erg leuk en kan worden gebruikt om sneller een level omhoog te gaan, waarbij gebruikers het systeem een beetje kunnen manipuleren. Door al vroeg een opzettelijk domme manoeuvre uit te voeren en een andere auto te raken, worden ze agressiever en leuker om tegen te racen, wat een beetje chaos aan de mix toevoegt. Het draait natuurlijk allemaal om het navigeren door dat risico en die beloning, om te voorkomen dat je een te grote uitdaging aangaat of je auto beschadigt.
Het andere belangrijke verkoopargument van GRID is de nadruk op het werken met een teamgenoot. Tijdens de race kunnen spelers hun teamgenoot vragen om verdedigend te rijden of om in te halen, en buiten de races kunnen gebruikers ervoor kiezen om te upgraden naar een andere teamgenoot. Vanuit gameplay-perspectief voegt het niet echt veel toe, maar het is toch een interessante monteur, ook al is het geen verplicht onderdeel van het spel.
Over het algemeen slaagt GRID erin om spelers een opwindende selectie van verschillende race-opties te bieden. Het staat als een afwijking van Codemasters 'meest recente successen in de simulatieruimte en bereikt misschien niet helemaal dezelfde hoogten die zijn diepere games bereiken. Desalniettemin zullen degenen die plug-in-and-play-actie willen met de mogelijkheid om de moeilijkheidsgraad in een oogwenk te vergroten, veel plezier beleven.
GRID komt op 11 oktober 2019 uit voor pc, PS4 en Xbox One. Screen Rant is voor deze beoordeling voorzien van een pc-downloadcode.
Onze beoordeling:
4 van de 5 (Uitstekend)