Harry Potter is een franchise die geen introductie behoeft. Het is de serie die een hele generatie kennis heeft laten maken met lezen (voor het plezier, niet alleen omdat ze materiaal voor dat schooljaar hadden gekregen). De serie die tot de verbeelding spreekt van fans van alle leeftijden.
Ja, volwassenen hadden er misschien de voorkeur aan gegeven de edities op te halen met de donkere, scherpere, volwassen omslagen, maar het is nog steeds hetzelfde boek erin. Net als een goede Nintendo-console, is het hele ding voor alle leeftijden hier echt van toepassing.
Er is gewoon iets buitengewoons aan de wereld die JK Rowling heeft gecreëerd. Het is eigentijds en herkenbaar, maar toch doordrenkt van het middeleeuwse beeld van enorme kastelen verlicht door brandende fakkels. Het is vertrouwd, maar toch volledig origineel en uniek. Rowling combineert fantasierijke trollen van tovenaars, draken en trollen met het gedrang van het normale (of liever: Dreuzel) leven.
Harry ontmoet onderweg verschillende draken en schrijft op perkament met een ganzenveer, maar hij zit ook in de metro in Londen en trekt grappige blikken aan van mede-pendelaars (omdat de gigantische Hagrid bij hem is). Tegenwoordig staren die forenzen alleen maar naar hun mobiele telefoons en zouden ze niet merken dat er een andere passagier in brand stond, maar verder is dat de intrigerende nevenschikking van Harry Potter.
Dit is ook terug te zien in de grote verscheidenheid aan verschillende magische wezens die Harry tegenkomt. Er zijn fantasieklassiekers zoals draken, trollen en eenhoorns, maar er zijn ook allerlei fascinerende beesten van Rowlings eigen creatie.
Laten we, van de bescheiden Flobberworm tot de monsterlijke Lethifold, eens kijken naar enkele van de krachtigste (en meest jammerlijk zwakke) magische wezens uit de serie.
20 De Flobberworm
Dat klopt, vrienden. We trappen dit feest op de goede manier af, met het meest vervelende, walgelijke en slijmerige lekkende wezen in de franchise. Als er een Harry Potter-voedselketen is, staat dit ding daar onderaan. Heck, zelfs een passerende huiself zou deze dingen kunnen bedreigen door hun lunchgeld over te dragen.
De Flobberworm is een volkomen oninteressante bruine worm, die alleen bekend staat om twee eigenschappen: het slijm dat het aan beide uiteinden afscheidt (wat handig kan zijn bij het maken van toverdranken) en het feit dat het eigenlijk behoorlijk groot kan zijn. Flobberworms kunnen ongeveer tien centimeter lang worden, dat wil zeggen
Nou, dat is nogal een verdomd krachtige worm.
Anders dan dat, is er absoluut niets interessants over hen te zeggen. Maar maak je geen zorgen. Zodra je Letterlijke Flobberworm op de saaie meter hebt geraakt, is de enige manier om naar boven te gaan.
19 De kabouter
Kabouters zijn misschien niet al te veel een stapje hoger dan de Flobberworm, qua kracht, maar we doen het hier langzaam aan. Maak je geen zorgen, er zijn enkele enorme, slaterende draken die je droevige, vleselijke lijfje zullen verpletteren in brokken verslagen spam die later opduiken, beloven we.
Als je bekend bent met Harry Potter en de Geheime Kamer, de tweede inzending in de serie, weet je dat de familie Weasley een kabouterplaag heeft in de tuin van hun buitengewoon magische huis, The Burrow. De kabouters van dit universum zijn niet de schattige kleine jongens met hengels en witte baarden die we kennen, maar aardappelachtige kleine wezens met grote hoofden.
De Wemels verdrijven ze van hun tuin door ze boven hun hoofd te draaien (om ze duizelig te maken) en ze vervolgens over de muur te gooien; het idee is dat ze daarna de weg terug niet meer zullen kunnen vinden. Ze zijn onschadelijk genoeg, maar kunnen een harde beet afgeven als ze worden geprovoceerd.
18 De Niffler
Dat klopt, vrienden. Je hebt een van deze kleine jongens in actie gezien in Fantastic Beasts and Where to Find Them, en je viel meteen voor zijn schattige karakter en wilde er vijftien voor jezelf adopteren. Bijna iedereen die die film heeft gezien, deed het, dus maak je er geen zorgen over. Je bent niet alleen.
Het punt is echter dat Nifflers meer zijn dan alleen superleuke, ondeugende kleine plakjes schattige wolligheid. Hun verlangen naar alles en nog wat glitterachtig kan zijn, in combinatie met hun molachtige neiging om te graven, graven en nog wat te graven.
Als je een huisdier Niffler bij je thuis introduceert, ben je dat
Nou, ik zal niet lang meer een huis hebben. Deze gravende Britse beesten zullen de plek sneller vernielen dan een groep peuters op een verjaardagsfeestje.
17 De Doxy
De Doxy heeft als bijnaam de Bijtende Fee, die je waarschijnlijk alles vertelt wat je moet weten over zijn kwaadaardige bedoelingen (en zijn kleine gestalte).
Deze kleine gevleugelde mensachtige wezens onderscheiden zich van feeën door hun extra ledematen en door het donkere haar dat het lichaam bedekt. Ze zien er misschien net zo bedreigend uit als een slapende Flobberworm, maar ze hebben een krachtig wapen: zeer scherpe tanden die gif in het gebeten slachtoffer injecteren.
Koppel dit aan hun neiging om op donkere, vochtige plaatsen op de loer te liggen en degenen die ze tegenkomen te verrassen, en je hebt hier een echte bedreiging voor je handen. In de roman Harry Potter en de Orde van de Feniks worden de inwoners van Grimmauld Place geconfronteerd met een plaag van Doxies, en het was een echte strijd.
16 De Bowtruckle
Sommigen van jullie Potterheads denken misschien dat dit iets te hoog is om de nederige Bowtruckle te beoordelen. Het is nog steeds verdomd vroeg in de lijst, maar kom op. Deze dingen zijn gewoon wandelende takken, nietwaar?
Wel, ja. Dat is waarschijnlijk wat de meeste houthakkers dachten, vlak voordat hun ogen op de bosbodem stuiterden.
Bowtruckles zijn piepkleine boswachters, gevonden in de bossen van Groot-Brittannië, Scandinavië en elders in Europa. Als de boom die ze naar huis noemen wordt bedreigd, zullen ze de 'aanvaller' aanvallen en proberen hun ogen uit te steken met hun kleine maar wrede klauwhanden.
Ze zijn meestal volkomen volgzaam en pijnlijk verlegen, ja, maar je wilt een Bowtruckle niet onderschatten. Oh, nee.
15 The House Elf
Als Bowtruckles constant worden onderschat en hun machtsniveaus blijven hangen, stel je dan voor hoe de arme oude House Elves zich voelen. Ze moeten niet alleen enorme, weelderige feesten maken voor de inwoners van Zweinstein (en heb je het soort schoolmaaltijden gezien dat ze op deze plek serveren? Holy heck), maar Dobby was er ook om de toiletten van de Malfidussen te ontstoppen en al dat soort dingen ding.
Het is niet gemakkelijk om een Huiself te zijn. Desalniettemin kun je er maar beter niet aan twijfelen dat deze kleine jongens en meiden een krachtige eigen magie hebben. Toen Harry Dobby eenmaal uit de controle van de Malfidussen had bevrijd, weerde de kleine elf moeiteloos de aanval van Lucius Malfidus af en stuurde hem languit op de grond.
Huiselfen kunnen verschijnen waar heksen en tovenaars dat niet kunnen, en kunnen zelfs mensen met zich meedragen. Dobby was op zijn eigen manier een formidabele vechter, daar bestaat geen twijfel over.
14 De Mandrake
In de volgende aflevering van "Magische wezens die er zielig uitzien, maar jou en het leven dat je leeft volkomen ruïneren als je ze oversteekt", hebben we de Mandrake.
Mandrakes maken al lang deel uit van de folklore, een vreemd soort plant-humanoïde hybride die al dan niet (volgens het specifieke verhaal) een fatale kreet heeft of anderszins degenen die het opgraven, verdoemt.
De magische Mandrake uit de Harry Potter-serie verschijnt ook in Chamber of Secrets en wordt opnieuw gepot als onderdeel van een tweedejaars les Kruidenkunde. Dit zijn zaailingen, dus heb niet de fatale kreet van volwassen Mandrakes, maar zouden de studenten nog steeds urenlang bewusteloos slaan als ze het hoorden. Vandaar de oorkappen.
Dat is heel veel kracht en heel veel verontrustend, allemaal verpakt in een piepklein pakket.
13 De Eenhoorn
Nu nemen we, vrienden. De Eenhoorn heeft misschien geen giftige beten, ongelooflijke kracht of scherpe, woedende klauwtjes, maar als het gaat om krachtig magische wezens, is dit prachtige beest precies daarboven.
Folklore heeft door de eeuwen heen allerlei kwaliteiten aan eenhoorns toegeschreven, en de kijk op het dier die we in Harry Potter zien, ontleent er verschillende elementen aan. In Harry Potter and the Sorcerer's Stone wordt getoond dat het bloed van de Eenhoorn ongelooflijke krachten heeft, waardoor het Voldemort / Krinkel-hoofd in leven blijft, maar hem / het vreselijk vervloekt op een koopje.
Net als bij Centaurs zijn deze legendarische wezens op een heel andere manier krachtig. Vechters? Misschien niet, maar ze dwingen veel respect af in de magische wereld. Laat ze met rust en laat ze in alle rust hun ding doen, dat is hier de boodschap.
12 De Hippogrief
Een ander bekend (en briljant eigenaardig) wezen uit de echte folklore, de mythische Hippogrief is een wezen dat half arend en half paard is.
In de wereld van Harry Potter slaagt Hagrid erin om er een te bemachtigen, noemt het Scheurbek en probeert het te temmen. In zijn verdediging is het niet de meest superbedreigende dieren die Hagrid ooit heeft meegemaakt, en hij slaagt er tot op zekere hoogte in zijn geliefde 'Beaky' te temmen.
Nogmaals, bij Hippogriffs draait alles om respect. Draco Malfidus raakte gewond door Scheurbek omdat hij niet luisterde naar Hagrid's uitleg over hoe hij met het beest moest omgaan. Zeker, hij verdiende het helemaal, maar het bewijst maar al te goed: je zult Hippogriefs niet leuk vinden als ze boos zijn. Ze zijn niet zo dreigend als sommige van de wezens die we gaan ontmoeten, maar niet met een lange krijt.
11 De trol
Vervolgens hebben we een van de meest populaire fantasietropen in het boek. Als je in het fantasiegenre werkt en je hebt een groot, bruut soort beest nodig dat niet te groot is in de hersenafdeling, dan roep je de trol op.
In de verfilming van The Sorcerer's Stone ziet de bergtrol die Hermelien, Harry en Ron tegenkomen totaal belachelijk. Heck, we willen de kinderen die zo vroeg in de serie kijken niet traumatiseren, of wel (bewaar dat voor de Dementors over een paar jaar)? Toch was het een enorme, kolossale bruut, en die club die hij vasthoudt, zou onmiddellijk de hele filmcarrière van elk van het trio hebben beëindigd.
De traditie schrijft voor dat ze nogal dom zijn, maar verdomd sterk en erg agressief. Dat is geen geweldige combinatie.
10 De weerwolf
Weerwolven zijn moeilijk te rangschikken, qua krachtniveau. Er zijn zoveel verdomde factoren om hier rekening mee te houden. Om te beginnen zijn weerwolven het merendeel van de tijd gewone, oude sterfelijke, slappe mensen, dus een deel daarvan zal van het individu afhangen.
In Harry Potter zijn dit soort zaken nog ingewikkelder. Remus Lupin en Fenrir Greyback zijn heel verschillende soorten weerwolven. Lupos is ziekelijk, niet bereid om te transformeren, en veel daarvan wordt weerspiegeld in zijn harige vorm in de film.
Greyback is ondertussen meestal een halfbeest en heeft zelfs de volle maan niet nodig om te jagen.
Afgezien van al deze complicaties, blijft het feit echter dat weerwolven bijna uniek zijn in het actief jagen op mensen als hun favoriete prooi, en dat is
Nou, we hebben de neiging om bij dat soort dingen te fronsen.
9 De sfinx
Over het algemeen hebben de Harry Potter-films de magie van de boeken uitstekend samengevat (vooral in vergelijking met sommige andere franchises die we konden noemen). Er moesten echter onvermijdelijk compromissen worden gesloten, en een van de meest ongelukkige was het doolhof van de derde taak van het Toverschool Toernooi. In het boek zaten allerlei fascinerende wezens door het doolhof van heggen, wat gewoon geweldig zou zijn geweest om op het scherm te zien.
Er was daar een verdomde Sfinx, vrienden. Rowlings kijk op het wezen lijkt weer sterk op die van de folklore, waarin een sluw, briljant wezen wordt afgebeeld met een menselijk hoofd op het lichaam van een leeuw. Over het algemeen is het alleen gevaarlijk als de schat die het bewaakt wordt bedreigd, of als indringers de raadsels onjuist beantwoorden.
8 De Phoenix
We kennen allemaal het verhaal van de mythologische feniks. Hoewel het geen fysiek imposant of krachtig wezen is, in termen van ruwe kracht, kan deze vogel (waarvan de grootte varieert van arendachtig tot struisvogelachtig, afhankelijk van het verslag dat je leest) herboren worden in zijn eigen vlammen. en begin het leven opnieuw. Wie zou dat niet willen, als de grijze haren zichtbaar worden?
Rowlings versie van de Phoenix is zelfs nog magischer dan het bekende beest uit de Griekse en Romeinse legende. De eigen Fawkes van Perkamentus kunnen enorm zware lasten dragen en zijn tranen kunnen bijna elke wond genezen. Het is ook een enorm intelligent wezen, zoals het demonstreerde tijdens Harry's gevecht met de basilisk in de Geheime Kamer.
Zou Perkamentus een mooier symbolisch huisdier hebben gehad?
7 De Kelpie
Omdat het kasteel van Hogwarts zich in de hooglanden van Schotland bevindt, is het niet meer dan goed dat we een mythisch beest uit de Schotse folklore in dit overzicht opnemen.
De kelpie zit waarschijnlijk nog vers in het geheugen van alle fans, nadat hij de show heeft gestolen in een scène in de recente Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald. In de serie is het een kwaadaardig waterdier uit Groot-Brittannië en Ierland, dat veel verschillende vormen aanneemt, maar meestal wordt gezien als een paard.
Zijn feesttruc is om mensen te misleiden om erop te rijden, vervolgens het water in te rennen en de berijder onder het oppervlak op te eten. Om een kelpie te verslaan, vertelt Rowling ons, kunnen heksen en tovenaars een zadel op zijn rug leggen met behulp van een plaatsingshanger, waardoor het volgzaam wordt. Wat betreft ons Dreuzels? Goed
berijd geen mysterieuze paarden met biezen als manen. Dat is waarschijnlijk het beste.
6 De Acromantula
Ah, ja. Daar gaan we, vrienden. We maken zeker geen grapje meer. De laatste lichting wezens in deze lijst is inderdaad formidabel. Ten eerste hebben we degene die zeker de ergste nachtmerrie van arachnofoben overal zou zijn.
De Acromantula is simpel gezegd een enorme spin. Het bekendste exemplaar was Aragog, Hagrid's geliefde huisdier, waarvan ooit werd aangenomen dat het het monster was dat in de Geheime Kamer leefde (we zullen de echte boosdoener binnen een paar keer ontmoeten).
Intelligente wezens die in staat zijn tot menselijke spraak, Acromantula zijn zeer gevaarlijk. Maar het belangrijkste is dat we het hebben over spinnen die een beenlengte van vijftien voet bereiken. Dat is een heel stevig, heel duidelijk en heel definitief nee van ons, hier.
Kom op, Hagrid, wat dacht je hier? Zelfs de Blast-Ended Skrewts waren beminnelijker.
5 De Dementor
Dus ja. We hebben veel iconische wezens uit de mythologie gezien die hier een Harry Potter-uitzending kregen. Trollen, eenhoorns, hippogriefs, sfinxen, weerwolven
dat is allemaal goed en wel, maar we moeten hulde brengen aan een van Rowlings originele creaties, een van de meest angstaanjagende wezens in de serie: de lafhartige dementor.
Deze afschuwelijke, verhulde wezens hebben de kracht om al het geluk en alle weerstand van hun slachtoffers te halen. Ze waren beroemd in dienst (als 'in dienst' het juiste woord is) als gevangenisbewakers bij Azkaban, een rol die ze supergoed uitvoerden totdat ze
je weet wel, voegde zich bij Voldemort en liet al hun aanvallen ontsnappen. Dat is het soort dingen dat een paar punten van uw TripAdvisor-beoordeling afhaalt.
Niettemin hebben we allemaal gezien hoe beangstigend deze wezens zijn en waartoe ze in staat zijn. De kus van de Dementor (waarin het wezen de ziel van het slachtoffer verteert en ze leeg laat maar nog steeds leeft) is een van de meest gruwelijke concepten in de serie.
4 De Hongaarse Hoornstaart
Dus ja. We hebben vastgesteld dat Hagrid geen moeite heeft met meer exotische huisdieren. Als zoiets als een hagedis je iets te ver gaat, stop dan niet eens bij Hagrid. In zijn tijd bezat hij een draak, een gigantische driekoppige hond (die hij Fluffy noemde) en allerlei andere gruwelen. Hoe beangstigend moet de Hongaarse Hoornstaart dan zijn als de man zelf toegeeft dat het "een goed (zwaar) werkstuk is?"
Deze drakensoort komt natuurlijk uit Hongarije en wordt algemeen beschouwd als een van de gevaarlijkste en meest agressieve draken van allemaal. Het heeft een reptielachtige uitstraling, een smerige houding en veel meer stekels en stekels dan enig wezen echt recht heeft. Dang.
3 The Lethifold
Dat klopt. Een beetje een curveball, misschien, de Lethifold is veel obscuurder dan sommige van de andere formidabele wezens die zo hoog op onze lijst staan. Toch wordt aangenomen dat het gerelateerd is aan de Dementor is een of andere manier en is het net zo indrukwekkend. Plus een streepje extra. Fans die het weten, zijn zich volledig bewust van wat een nachtmerrieachtige creatie dit ding is. Weet je nog dat The Crimes of Grindelwald promotionele afbeeldingen van het bovenstaande lieten zien en Lethifold-klokken begonnen af te gaan?
De Lethifold is een zeldzaam wezen dat alleen in de tropen is waargenomen. Het lijkt op een donkere, zwarte mantel en glijdt rond op dezelfde manier als dementors. Het wordt het meest gevreesd vanwege zijn voorliefde voor het jagen op mensen, evenals zijn methode om dat te doen: het glijdt geruisloos huizen binnen, verstikt slapende slachtoffers en verteert ze daar en dan, en laat niets dan een leeg bed achter.
Dus daar is het. Het spijt ons zeer als u dit kort voordat u naar bed gaat leest. Het goede nieuws is dat, in een andere gelijkenis met dementors, de Patronus-bedel zeer effectief is gebleken om hen af te weren.
2 De Basilisk
De Lethifold is misschien een beetje obscuur, maar zelfs als je gewoon terloops in de serie hebt geploeterd, herken je waarschijnlijk deze grote geschubde dreiging.
Dat klopt. Tijdens het oorspronkelijke incident werd aangenomen dat Aragog de Acromantula het beest was dat in de Geheime Kamer leefde. Maar zoals we ontdekten, was het eigenlijk een basilisk, een legendarische slang met een ongelooflijk krachtig gif en een dodelijke schittering.
In de film stelt Ron dat de basilisk (of liever de huid die hij onlangs had afgeworpen) “18 meter lang moet zijn
of meer." Er is hier een echte discrepantie (het boek beweert alleen dat het "tenminste twintig voet lang is"), maar toch. Op welke manier je het ook snijdt, dit is meer dan genoeg verdomde slang om mee om te gaan. Wat een beest.
1 De Chimaera
Hierboven tussen de Basilisk, de Hongaarse Hoornstaart en andere dergelijke machtige magische wezens, was het moeilijk om een duidelijke winnaar te kiezen. We gaan echter kiezen voor de Chimaera, en als je er ooit een tegenkomt terwijl je 's nachts een kortere weg door een donker steegje neemt, zou je die beslissing waarschijnlijk niet in twijfel trekken.
Hoewel wezens zoals de Hippogrief en Centaur merkwaardige combinaties zijn van de kenmerken van twee verschillende soorten, gaat de Chimaera nog beter. Het heeft de staart van een draak, het lichaam van een geit en de kop van een leeuw.
Later in Harry Potter: Hogwarts Mystery gaat het verhaal dat er een Chimaera los zit op het terrein van de school, wat zeker een beetje verontrustend is gezien de beschrijving van het wezen in Fantastic Beasts en Where to Find Them:
"Er is slechts één geval bekend van het succesvol doden van een Chimaera en de betreffende ongelukkige tovenaar viel kort daarna ten val van zijn gevleugelde paard, uitgeput door zijn inspanningen."
Hagrid, die fan van monsterlijke beesten overal, beweerde ooit dat Chimaeras een goed, interessant onderwerp zou zijn om op school over te leren. Gelukkig heeft hij nooit de kans gehad om er een te bezitten.