Netflix bracht hun ongelooflijke achtdelige miniserie, Our Planet, op 5 april uit, na vier jaar nauwgezet werk. De indrukwekkende productie, verteld door de veelgeprezen natuurdocumentair David Attenborough, is meer dan een visueel feest - het is ook een schreeuw om de hulp van de mensheid om haar steentje bij te dragen aan het redden van de aarde. Aflevering na aflevering laat het publiek kennismaken met oude wonderen om te laten zien hoe zowel flora als fauna worden uitgehold door de verwaarlozing of onzorgvuldigheid van onze eigen samenleving, en tegen het einde van de serie zullen kijkers er zeker van zijn dat ze hun steentje willen bijdragen om meer van de schoonheid van onze planeet.
In die geest gingen de bekroonde uitvoerend producent Keith Scholey en cinematograaf Jamie McPherson zitten om te bespreken waarom Our Planet zo'n belangrijke onderneming was en wat ieder van ons kan doen om de natuurlijke schoonheid van de aarde nog even om te buigen.
De serie is zo rechttoe rechtaan over de bedoeling ervan, namelijk dat we de planeet moeten beschermen en ervoor moeten zorgen dat deze verschillende soorten niet uitsterven. Dus ik vroeg me af wat enkele dingen zijn waarvan je denkt dat kijkers ze onmiddellijk kunnen doen om de natuur te beschermen?
Keith Scholey: Wat we hebben met de serie is een geweldige online site genaamd ourplanet.com, die is ontworpen om deze vraag echt heel gedetailleerd te beantwoorden. Maar kortom, hoe wij als individuen dingen consumeren, heeft een enorme impact op onze dieren in het wild, en voedsel is een groot probleem. En als mensen goed nadenken over hoeveel vlees ze eten, of ze seizoensvoedsel eten dat niet over de wereld hoeft te worden vervoerd, en al deze kleine dingen, zal het de natuur veel minder onder druk zetten.
Dat is logisch. Jamie, sommige schoten - zoals in het mierennest - zijn zo verbazingwekkend dat ik me niet eens kan voorstellen hoe ze worden gemaakt. Hoe stel je ze in en hoe lang duurt het om het juiste soort beeldmateriaal te krijgen?
Jamie McPherson: Ik heb die niet specifiek gemaakt, maar elke shoot varieert van misschien twee weken voor de korte tot misschien zeven weken als je ergens afgelegen gaat, zoals Antarctica of Rusland. Omdat je een week of zo de tijd hebt om beide kanten op te gaan. Het is eigenlijk een shoot by shoot basis. Maar we hebben de nieuwste technologie die we gebruiken om de camera's dichtbij te krijgen, dus we storen de dieren niet, maar we leggen gedrag vast dat mensen hopelijk nog niet eerder hebben gezien. En het vertellen van deze verhalen die mensen enthousiast maken.
Hoe lang duurt het om erachter te komen waar je verborgen camera's moet plaatsen en hoe je ervoor kunt zorgen dat ze perfect gecamoufleerd zijn?
Jamie McPherson: Ik denk dat er in aflevering één enkele externe camera's waren. En ze werken samen met experts die de sporen kennen. Er waren enkele luipaardbeelden, deze verbazingwekkende beelden, die werden vastgelegd door die camera's terwijl ze samenwerkten met experts die de route van de dieren kennen. Ze kunnen de camera's op de juiste plek plaatsen, en dan is het gewoon een kwestie van weken en soms maanden wachten voordat ze langskomen en de foto's maken die we nodig hebben.
Keith, je hebt eerder samengewerkt met David Attenborough, en hij schrijft ook het voorwoord voor het begeleidende boek van Our Planet. Hoe actief is hij bij het proces betrokken?
Keith Scholey: Mijn co-partner en ik, we werken al met David sinds we begin twintig waren, dus we gaan een lange, lange weg terug. En toen we met dit project begonnen, wilden we heel graag dat David er deel van uitmaakte, en hij was het daarmee eens. Zijn hoofdrol in deze serie gaat over de vertelling. Hij komt tegenwoordig niet veel op vakantie omdat hij 92 is, maar hij is een van de meest bekwame scenarioschrijvers en hij is een ongelooflijk bekwame verteller. Dus eigenlijk heeft hij een enorme impact op het script. We maken altijd scripts voor hem, en dan besteedt hij er veel tijd aan om eraan te werken. En dan natuurlijk de bevalling, laten we heel erg aan hem over. Hij maakt dus echt deel uit van het verhaal en een deel van de vertelling op Our Planet.
Over het verhaal gesproken, het voelt alsof de serie is opgedeeld in zeer complete bogen voor verschillende locaties en verschillende soorten. Ga je op locatie uit met een plan voor welke beelden je gaat vastleggen? Of laat je het draaien zolang je er bent en kijk je wat voor verhaal je krijgt?
Keith Scholey: Nee, absoluut. Ons proces is dat we aan het begin van een serie veel onderzoek doen en echt op zoek gaan naar sleutelverhalen. En in Our Planet wilden we niet alleen een goed dierenverhaal. We wilden verhalen die resoneerden met de milieucrisis. Elk verhaal moet je dus een mooie natuursequentie vertellen of laten zien, maar ook een grotere boodschap hebben. Dus we zoeken heel, heel hard naar die (boodschap), en dan zoeken we de beste locatie om het te filmen. We proberen in contact te komen met wetenschappers om zoveel mogelijk details te krijgen, en dan gaan we op pad. Het lijdt echter geen twijfel dat wanneer u opdaagt, het nooit helemaal is zoals u had verwacht. En dat is wanneer ik denk dat de vaardigheden om natuurfilms te maken beginnen. Je hebt je plan, en dan komt de realiteit je binnen. En je doet je best met de situatie die je moet vertellen om dat verhaal te vertellen.
Zijn er specifieke momenten die u zich herinnert toen u probeerde een verhaal te krijgen dat uiteindelijk heel anders werd?
Keith Scholey: Ik denk het niet, nee. Ik denk over het algemeen bij deze - we hadden een aantal shoots die mislukten. Dat het gewoon niet lukte, weet je, het weer was verkeerd of de gebeurtenis die we probeerden te filmen, kwam niet helemaal uit. Maar over het algemeen zijn de dingen waar we voor gingen, wat in de serie ging.
Dat is geweldig. Ik weet dat Silverback verschillende natuurgerelateerde documentaires heeft gemaakt, maar dit is de eerste die jullie met Netflix hebben gedaan, toch?
Keith Scholey: Dat is inderdaad zo. We kwamen samen met Netflix, ik denk dat het ver terug was in 2014, en het klikte meteen met hen. We deelden allebei de ambitie om een grote wildlife-serie te maken met een milieuboodschap. Dus dat is de eerste die we ooit hebben gedaan, en het was een geweldige ervaring.
Dat is geweldig om te horen. Gaven ze je zoveel creatieve vrijheid als je wilde, of waren er bepaalde regels die je moest volgen?
Keith Scholey: Als je een natuurdocumentaire gaat maken, als je nu documentaire televisie gaat maken, dan geven ze je volgens mijn ervaring meer ruimte dan wie dan ook in de branche. Ze zeiden altijd aan het begin: 'We hebben een heel lichte aanraking. We willen dat jij als filmmakers maakt wat je wilt maken. We houden van je werk. ' En toen bleven ze daar de hele tijd volledig trouw aan. Maar ze hebben heel, heel goede redactionele mensen die je heel goede feedback geven en met wie je dingen kunt afstemmen. Ze hebben dus een enorme impact op het creatieve proces, maar het is echt een partnerschap en daar hebben we van genoten.
Jamie, wat zijn enkele van de scènes of shoots waaraan je hebt gewerkt die je het meest memorabel waren of waar je het meest trots op bent?
Jamie McPherson: Ik zou zeggen dat de reeks wilde honden uit aflevering één een van de meest verbazingwekkende wezens was om te filmen - de meest dynamische en zeer moeilijk te filmen. Dus voor die reeks hebben we de camera uit een helikopter gehaald en deze opgetuigd tot een vier-bij-vier, zodat we bij het peloton wilde honden konden zijn terwijl ze jagen. Je moet er dus 40 mijl per uur mee rijden, en het is een heel lange weg om over zeer ruige grond te reizen. Dus als je het verhaal begint op te bouwen en het personage ziet, is het erg bevredigend om te zien hoe dat allemaal werkt en samenkomt.
Zijn er zorgen over de veiligheid op de set? Zijn er voorzorgsmaatregelen die u moet nemen om ervoor te zorgen dat de bemanning veilig is, of zelfs dat de dieren veilig zijn?
Jamie McPherson: Ja, hoewel de dieren in orde zijn. Ik doe dit al 20 jaar, dus je brengt veel tijd in het veld door, je hebt veel veldambacht en je werkt met experts. We hebben veel met ijsberen gewerkt en op het eerste gezicht lijken ze gevaarlijk. Maar als je ijsberen begrijpt en je kunt ze lezen, weet je dat ze helemaal niet gevaarlijk zijn. We kijken altijd naar de dieren en besteden veel tijd aan het niet storen, niet te dichtbij komen, omdat we natuurlijk gedrag moeten zien. Je voelt je dus over het algemeen helemaal niet onveilig.
Een van mijn favoriete momenten in de vroege afleveringen waren de vogels die probeerden hun vrouwelijke tegenhangers het hof te maken, omdat het echt voelde als een drama op de middelbare school dat zich afspeelde. Zijn er andere dierengedragingen waarvan u getuige bent geweest en die u relateert aan menselijke ervaringen?
Keith Scholey: Ik denk dat er veel zijn in dit soort series. We proberen altijd in elk programma, we proberen altijd een reeks te hebben die echt grappig en emotioneel is. Ik weet niet of je de aflevering van Jungles hebt gezien, maar daarin is een ongelooflijke paradijsvogel die de meest complexe dans in de dierenwereld doet. En het is absoluut hilarisch, hij moet ongeveer acht of negen zetstukbewegingen doen en hij moet het perfect goed doen. En het vrouwtje zit boven hem en kijkt naar elk klein beetje en beoordeelt of hij goed genoeg is. Het is een fantastische reeks.
Wat we natuurlijk met de serie willen doen, is dat mensen van de natuur gaan houden. Het is erg belangrijk dat we ze de diversiteit van de natuur laten begrijpen, die ongelooflijke dingen in zich heeft. En dus is een reden om de natuur puur te beschermen, om deze ongelooflijke wezens te houden. Het is duidelijk dat er nu een grotere reden is om de natuur te behouden, want als ze afbreekt, begint ze ons eigen bestaan te bedreigen. Er zijn dus twee kanten aan Our Planet.
Van welke soorten ben je getuige geweest in de loop van de documentaire waarvan je denkt dat mensen hiervan kunnen leren of die ze kunnen gebruiken om hun eigen interacties met de omgeving te verbeteren?
Keith Scholey: Nou, het is interessant. Bijna alles komt neer op het geven van ruimte aan dieren. Een groot deel van de meeste natuurlijke systemen is dat, als je het de ruimte geeft en je het met rust laat, de dieren ermee doorgaan en het allemaal een beetje terug stuitert. Ik denk dat als hier een echte les uit kan worden geleerd, het is dat als je twijfelt, probeer het gewoon met rust te laten. Een van de grootste voorbeelden in onze open oceaanfilm is dat we het voorbeeld nemen van de grote walvissen. Ik kwam begin jaren tachtig in deze zaak toen we dachten dat de walvissen zouden uitsterven omdat er op hen werd gejaagd. Toen besloot de wereld dat ze walvissen internationaal gingen beschermen, en nu keren sommige populaties, zoals bultruggen, terug naar hun oorspronkelijke staat. Het is een verbazingwekkend voorbeeld van hoe je dit probleem kunt oplossen als we gewoon zijn overeengekomen om een paar simpele dingen te doen.
Meer: wat te verwachten van Our Planet, seizoen 2