(Deze samenvatting bevat SPOILERS voor de aflevering 'Commissies en vergoedingen'. Als je de aflevering nog niet hebt gezien, stop dan nu met lezen)
In de focus op het onderwerp generatieverschuiving, heeft Mad Men de inspanningen van het seizoen grotendeels geconcentreerd op het optimisme van de jeugd en het niet-aflatende verlangen van de jongeren om hun plaats in de wereld te zoeken en te verwerven. Megan (Jessica Paré) en Michael Ginsberg (Ben Feldman) zijn zeker de poster-kinderen geweest voor dit idee, aangezien ze relatief vroeg in een of andere vorm een beetje succes hebben gevonden. Maar één vraag overbrugt de generatiekloof, en dat is: hoe zit het met de velen die zichzelf daarbuiten plaatsen en alleen tegenslag en ontgoocheling vinden? Op welk punt is het te vroeg om afgemat te worden, en wanneer rechtvaardigt een mislukking het ooit om de handdoek in de ring te gooien?
Mad Men is altijd een programma geweest over die door succes gedreven mensen voor wie het woord "nee" geen haalbare optie is; mislukking is niet gemakkelijk voor hen, en als het toeslaat, slaat het hard toe. We hebben het keer op keer gezien, aangezien Don (Jon Hamm) geconfronteerd werd met een situatie van op handen zijnde afwijzing die hij op de een of andere manier in triomf weet te veranderen - een waarin hij niet alleen de overwinnaar is, maar het object van aanbidding, ook. Dit seizoen was echter een beetje een verandering. Don is afgedwaald van zijn streven naar succes, schijnbaar tevreden met wat hij heeft bereikt. Hij is afgedreven van waar hij het meest comfortabel is: de bestuurdersstoel. En nadat hij Peggy (Elisabeth Moss) aan een rivaliserend bureau heeft verloren, begint Don weer het licht te zien.
Dus terwijl Don zich klaarmaakt om echt opnieuw te beginnen - niet het soort jacht op Jaguar dat zijn partners ertoe bracht Joan (Christina Hendricks) te pimpen, maar de ijzeren vastberadenheid van een man die weet hoe hij moet krijgen wat hij wil - zijn vastberadenheid voor aan vernieuwing wordt voldaan door het abominabele falen van Lane Pryce (Jared Harris). En te bedenken dat velen na de gebeurtenissen van 'Signal 30' hun bezorgdheid uitten dat de emotioneel onrustige partij Pete Campbell (Vincent Kartheiser) zou zijn - vooral nadat hij een bijzonder nederige pak slaag kreeg - het blijkt dat Lane het dichtst bij de rand.
Nadat hij een kredietlijn had afgesloten om zijn belastingproblemen te dekken, en het vervolgens had gemaskeerd als een overschot om voor kerstbonussen te gebruiken, was Lane's bedrog uiteindelijk van korte duur. Wanneer hij wordt geconfronteerd met Bert Cooper (Robert Morse) over een geannuleerde cheque die hij blijkbaar had ondertekend, speelt Don het cool, ondanks opnieuw gehekeld te worden door Cooper. Hij geeft Lane de gelegenheid om schoon te maken, en wanneer Lane dat doet, is hij verplicht zijn ontslag te eisen. Lane's reactie, een mengeling van geforceerde spijt en gerechtvaardigde verontwaardiging, gecombineerd met zijn nogal ongericht gedrag sinds de seizoenspremière, vormt de weg voor wat er daarna komt.
Lane staat voor een totale ondergang en lijkt samen te komen nadat zijn vrouw, Rebecca (Embeth Davitdz), een nieuwe Jaguar heeft gekocht om hem te feliciteren met zijn recente succes. Met een beetje ironische opmerking wordt zijn eerste poging om een einde aan zijn leven te maken vertraagd door het niet starten van de notoir onbetrouwbare Jaguar. Onverschrokken gaat Lane naar het kantoor, typt de ontslagbrief die Don heeft gevraagd en hangt zichzelf op. Het is een tragisch einde voor de man die aantoonbaar het meeste risico heeft genomen in de poging om Sterling Cooper Draper Pryce tot leven te brengen. De schok van Lane's dood wordt afgemeten aan zijn eigen onvermijdelijkheid, maar dat doet niets af aan de emotionele impact van de situatie. De dingen waren opgekeken; hij had geloofd dat hij uit de financiële problemen was gekomen zonder dat het wijzer was,SCDP was erin geslaagd Jaguar aan de grond te krijgen na aanvankelijk de eerste poging om het autobedrijf het hof te maken te verprutsen en hij had onlangs een nogal prestigieuze aanstelling gekregen. Maar om Glen (Martin Holden Weiner) te parafraseren: "Alles wat je denkt dat je gelukkig zal maken, verandert in onzin."
Voor sommigen betekent dat besef dat ze teruggaan naar de plek waar ze het meest op hun gemak zijn. Zoals hierboven vermeld, is dat voor Don de stier bij de horens pakken en achter een bedrijf aan gaan waarvan hij zichzelf had laten geloven dat SCDP niets te zoeken had.
Don en Roger (John Slattery) krijgen een ontmoeting met Ed Baxter (Ray Wise), in de hoop Dow Chemical te landen. Don's poging om Dow te landen is de Draper van weleer - tot aan de dreiging van het ontslaan van Ken (Aaron Staton) als hij nog steeds een probleem heeft om achter zijn schoonvader aan te gaan voor zaken. (Blijkt dat Ken geen probleem heeft, hij accepteert gewoon niet dat Pete Campbell ergens in de buurt van de deal is.) Voor anderen is het besef echter dat ze, ondanks al het tegengestelde bewijs, misschien niet klaar zijn om accepteer de realiteit die hoort bij het gaan voor die dingen die ze het meest verlangden.
Met betrekking tot Sally (Kiernan Shipka) is het de verschuiving van een kind naar een steeds onafhankelijkere jonge vrouw. Nadat ze zich een weg uit een skireis met Betty (January Jones) en Henry (Christopher Stanley) had uitgebroken, gebruikte Sally haar tijd met Megan om op te treden als de volwassene die ze voelde dat ze aan het worden was - koffie bestellen en onaangedaan blijven door het steeds volwassenere gesprek van Megan's vriend. Geconfronteerd met het verleidelijke vooruitzicht van tijd alleen in Manhattan, haalt Sally Glen over om enkele uren te reizen om haar te zien. De twee gaan naar het museum en het gesprek gaat uiteindelijk over de mogelijkheid van seks. Precies op het juiste moment wordt Sally 'een vrouw', zoals haar moeder zou zeggen, en het vooruitzicht hiervan stuurt haar terug naar de vrouw die ze onlangs had gemeden; het stuurt Sally om haar weg terug "naar huis" te vinden,een plek die niet veel in de serie ooit kunnen terugkeren.
Hoewel Mad Men veel met het idee van de dood te maken heeft gehad, is het niet zo direct gerelateerd aan de acties van een enkele persoon (Don) sinds de hangende zelfmoord van zijn halfbroer Adam Whitman (Jay Paulson) in seizoen 1. Dus het is geen verrassing dat Don in de nasleep van een dergelijke gebeurtenis de verantwoordelijkheid voor Glen op zich zou nemen, de jongeman vertelde dat het te vroeg voor hem is om zo pessimistisch te zijn, hem naar huis te brengen, hoewel het zou betekenen dat hij een paar uur uit de weg moet rijden en stappen uit de bestuurdersstoel om Glen te geven wat hij wilde - terwijl hij er tegelijkertijd voor zorgde dat het niet waardeloos werd.
-
Mad Men sluit seizoen 5 aanstaande zondag af met 'The Phantom' @ 22:00 op AMC. Neem een kijkje in de onderstaande aflevering: