Een duistere, morbide en deprimerende film die je ontevreden en, bij gebrek aan een betere term, icky laat voelen.
Man on Fire is eigenlijk de tweede verfilming van de roman van AJ Quinnell. (De eerste was een obscure film uit 1987 met dezelfde naam, met Scott Glenn in de hoofdrol.) Hoewel deze bewerking van de film het niet kristalhelder maakt, komt de titel voort uit het concept van "een man in brand brandt niet alleen; hij explodeert. " Omdat het werd geregisseerd door Tony Scott, weet je al dat het verhaal op de achtergrond zal komen te liggen van "high concept" gestileerde actie en geweld. Scott lijkt aan dezelfde verslaving aan hypermontage en camerawerk op de schaal van Richter te lijden als zijn oudere broer en zakenpartner, regisseur Ridley Scott. (Op verschillende momenten in de film vroeg ik me af of er tijdens de scène een aardbeving plaatsvond.) De cast heeft verschillende hoogtepunten, maar zelfs zij kunnen de film niet redden van Scott 's zwakke richting en een zeer hardhandig script van Brian Helgeland dat praktisch schreeuwt "de doelen heiligen de middelen."
Denzel Washington schittert als John Creasy, een voormalig regeringsfunctionaris en een fortuinlijke soldaat wiens carrière ernstig werd afgebroken door zijn alcoholisme. Nu werkloos en zwervend, voelt hij zich niet bijzonder trots op wat hij met zijn leven heeft gedaan. Hij bezoekt een van zijn vrienden en oude collega's genaamd Rayburn (Christopher Walken), die hem helpt aan een baan als bodyguard in Mexico. (Aan het begin van de film staat een statistiek die zegt: "Er is elke 60 minuten een ontvoering in Latijns-Amerika. 70% van de slachtoffers overleeft het niet.") De opdracht van Creasy is Lupita Ramos, de negenjarige dochter van Samuel Ramos (Marc Anthony - ja, datMarc Anthony) en Lisa Ramos (Radha Mitchell). Aanvankelijk kan Creasy niet zo goed opschieten met Pita, zoals iedereen haar noemt, maar aangezien Pita wordt gespeeld door de vroegrijp schattige Dakota Fanning, duurt het niet lang voordat de twee de beste maatjes ooit worden. Al snel begint Creasy zijn leven te veranderen en wordt hij als een tweede vader voor Pita. Nu allemaal samen: Awwww …. Serieus, de eerste akte van deze film is eigenlijk best leuk, maar de ironie is dat als de film alleen over hun vriendschap was gegaan, mensen zoals ik er nooit naar zouden hebben gekeken. De veel minder leuke Act Two begint onofficieel met een vuurgevecht die Creasy nauwelijks aan het leven vasthoudt en culmineert in Pita's ontvoering.
Kort na de ontvoering nemen de ontvoerders contact op met Pita's ouders en eisen tien miljoen dollar. Zoals iedereen die filmische ontvoeringsfilms heeft gezien, kan raden, gaat het ophalen van geld vreselijk mis. De woedende ontvoerders bellen Pita's ouders en vertellen dat hun dochter is vermoord. Rond dezelfde tijd komt Creasy weer bij bewustzijn. Nadat hij over Pita's dood hoort, snauwt hij. Hij verkort zijn langdurige herstelproces drastisch en roept de hulp in van Rayburn om hem toegang te geven tot zowat elk wapen dat ooit is uitgevonden. (Is het niet handig hoe mensen in Mexico altijd zulke wapenhandelaars kunnen vinden? Adverteren ze in de Gouden Gids of zo? Dit moet dezelfde man zijn die Linda Hamilton hielp zich tot de tanden te wapenen in Terminator 2.) punt, Creasy is - zet je schrap - een Man on Fire ™.Hij beleeft een moorddadige rampspoed, op zoek naar iemand die misschien wel een tangentiële rol heeft gespeeld bij de ontvoering. Op een paar uitzonderingen na heeft iedereen die aan zijn slechte kant terechtkomt twee keuzes: hem vertellen wat hij wil weten en een snelle dood sterven, of anders een langzame, pijnlijke dood sterven die zich meteen thuis zou voelen in een Tarantino-film. Al snel wordt het duidelijk dat Creasy niet stopt voordat hij Bill heeft vermoord. Oh wacht, verkeerde film …Ik stop niet totdat hij Bill vermoordt. Oh wacht, verkeerde film …Ik stop niet totdat hij Bill vermoordt. Oh wacht, verkeerde film …
Als je maar een klein beetje gebruiktfantasie, ik weet zeker dat je het einde kunt raden. Als je wat meer fantasie gebruikt, kun je er waarschijnlijk achter komen wie er achter Pita's ontvoering zit. Ondanks al zijn fouten heeft de film een behoorlijke cast. Denzel Washington en Dakota Fanning doen allebei goed acteerwerk, en hun interactie is erg goed. Hopelijk kan Fanning de onvermijdelijke fase van 'ongemakkelijke tienerjaren' van haar carrière overleven. De meeste kindsterren overwinnen het niet, vooral degenen die in de categorie 'vroegrijp schattig' vallen, zoals zij. Andere indrukwekkende acteerprestaties zijn onder meer Christopher Walken, die een verrassend ingetogen (voor hem) personage speelt, en Mickey Rourke, die een kleine rol heeft als de familieadvocaat van Ramos. Afgezien van het onbevredigende einde, viel het me op hoe Mexico wordt afgeschilderd als een hopeloos corrupt land. Zeker,Mexico heeft een behoorlijk deel van de problemen, maar als je deze film gelooft, zou je op het moment dat je voet zet in Mexico, verwachten dat je wordt neergeschoten, opgeblazen of doodgestoken. Een ander probleem dat ik had met de film, was dat kleine fragmenten van vertalingen constant verschillende plaatsen op het scherm bombarderen, soms zelfs als ze Engels spreken. Wat is er gebeurd met het plaatsen van volledig vertaalde zinnen onder aan het scherm als ze geen Engels spreken, en geen vertalingen als ze wel Engels spreken? Alleen een gedachte…soms zelfs als ze Engels spreken. Wat is er gebeurd met het plaatsen van volledig vertaalde zinnen onder aan het scherm als ze geen Engels spreken, en geen vertalingen als ze wel Engels spreken? Alleen een gedachte…soms zelfs als ze Engels spreken. Wat is er gebeurd met het plaatsen van volledig vertaalde zinnen onder aan het scherm als ze geen Engels spreken, en geen vertalingen als ze wel Engels spreken? Alleen een gedachte…
Een ding dat ik niet kan achterhalen, is waarom 20th Century Fox ervoor koos om deze film (opnieuw) te maken. Waarom deze, en waarom nu? Mijn beste gok is dat de tijd rijp leek voor een koelbloedige wraakfilm, aangezien de oorlog tegen het terrorisme de meesten van ons in die gemoedstoestand heeft gebracht. In zekere zin leert de film ons hetzelfde als het echte leven: uiteindelijk is er niets bevredigend aan koelbloedige wraak.
Onze beoordeling:
2 van de 5 (oké)