Fantasie kan een genrebeschrijving zijn. Het overlapt vaak met sciencefiction- en avonturenfilms, en kan veel meer omvatten dan de zwaarden en schilden waar velen aan denken bij het afbeelden ervan. Op zijn best is fantasie een genre van verwondering en spektakel. De films op deze lijst moeten je meenemen naar werelden die volkomen uniek zijn. Wat geweldig is aan fantasie op zijn best, is dat deze werelden zich niet ver of volledig verwijderd hoeven te voelen van de onze. In plaats daarvan kan fantasie werelden gebruiken die aan de oppervlakte anders zijn dan die van ons om iets diepgaands te zeggen over de manier waarop deze werelden nog steeds hetzelfde zijn.
Als we naar deze lijst kijken, wordt fantasie in feite gedefinieerd als zich afspelen in een wereld waar vreemde en vaak magische dingen gebeuren die volledig buiten het rijk van de werkelijke wereld liggen. Dat leidt natuurlijk tot een breed scala aan films, allemaal verenigd door één ding: critici lijken er dol op te zijn. Rotten Tomatoes houdt rekening met het aantal recensies en het gewicht van de film voor deze lijst, en met dat in gedachten zijn hier de 15 best beoordeelde fantasyfilms ooit van Rotten Tomatoes.
15 Groundhog Day (96%)
Als het iets deed, bevestigde Groundhog Day dat Bill Murray een buitengewoon talent was. Zijn optreden is soulvol, verdrietig en helemaal levend. Groundhog Day is een fantasy-komedie film over liefde - niet alleen van iemand anders houden, maar ook van je eigen bestaan houden en dankbaar zijn voor wat je hebt. Murray, wiens cynische weerman vastzit en steeds dezelfde dag leeft, begint de tijd die hij heeft gekregen te waarderen.
Dit is natuurlijk Bill Murray, dus Groundhog Day heeft er ook baat bij dat hij vaak hilarisch is. Toch is het de verrassende ontroering van de film die je bijblijft als de credits rollen. Murray's uitvoeringen wonnen critici, net als het ingenieuze uitgangspunt van Danny Rubin, zoals bewerkt door Harold Ramis. Groundhog Day speelt elk jaar op zijn titulaire feestdag, maar je zou het vaker moeten bekijken dan dat. Als je dat doet, kan het je eraan herinneren hoe fijn het leven is, zelfs als je het gevoel hebt dat je steeds weer dezelfde dag moet leven.
14 Wings of Desire (98%)
Wings of Desire is misschien wel de meest onder-de-radarfilm op deze lijst, maar dat betekent niet dat de film van Wim Wender zijn plek niet verdient. Deze Frans-Duitse film uit 1987 volgt een engel die verliefd wordt op een vrouw en besluit dat hij een mens wil zijn en bij haar wil zijn. Het resultaat is dat Wings of Desire een mooi en ontroerend portret wordt van het leven zoals het geleefd wordt, vol verwarring, pijn en emotie.
In sommige opzichten geeft de engel in de film zijn eigen privilege op. Vroeger was hij slechts een toeschouwer, begiftigd met afstand en een zekere laissez-faire-houding. Nu is hij natuurlijk dat voorrecht kwijtgeraakt en wordt hij gedwongen te kampen met alle problemen waarmee iedereen wordt geconfronteerd, van het alledaagse tot het existentiële. Wings of Desire won critici omdat het erin slaagde zijn verhaal te vertellen met een diepe passie voor zijn personages, en door zorgvuldig te mediteren over de kwestie van mens zijn. Net als de beste kunst probeerde het het bestaan te begrijpen.
13 Lekker wijf (97%)
Babe is een film over een pratend varken, maar daarom zou het een vergissing zijn om het af te schrijven. Babe is niet alleen ongelooflijk lief, maar is ook een voorbeeld van een van de fundamentele waarheden van het maken van films: elk onderwerp kan een geweldige film maken. Babe, geschreven door George Miller van Mad Max, is het verhaal van een varken dat niet past in de wereld waarin hij is gedropt. Door het verhaal zo eenvoudig en lief te maken, wordt Babe een film waar iedereen zich mee kan identificeren en zich door kan voelen.
Verrassend genoeg resoneerden deze kwaliteiten vrij sterk bij critici, die de film bijna unaniem leken te aanbidden. Het vervolg, Pig in the City, werd ook goed beoordeeld, wat opmerkelijk is gezien het feit dat ze allebei over pratende dieren gaan. Als je besluit deze dieren serieus te nemen en hun emoties als echt en belangrijk behandelt, krijg je zoiets als Babe. Als mensen het maar vaker zouden doen.
12 The Princess Bride (97%)
The Princess Bride slaagt erin om zowel innemend als volledig zelfbewust te zijn, en prikt veel van de tropen die in de meeste sprookjes hoogtij vieren. Regisseur Rob Reiner kaderde het verhaal van de film als een grootvader en kleinzoon die een boek lazen, waardoor het elementen van meta-humor kreeg. Dat wil niet zeggen dat The Princess Bride niet charmant en lief is, want dat is het wel. Door zich echter bewust te zijn van de conventies waarmee het speelt, wordt de film veel scherper en referentieel.
De Princess Bride is om al deze redenen een absoluut succes, en critici waren het daar meestal mee eens. De beste parodieën kunnen hun onderwerpen belachelijk maken terwijl ze hulde brengen aan hen, en The Princess Bride doet precies dat. Dit is een film die de draak steekt met het hoge drama en het magische jargon van fantasiefilms, maar die ook erg verliefd is op die concepten. Het werkt omdat het beide kan zijn, en weet dat het daardoor een betere film wordt.
11 Lord of the Rings: The Return of the King (95%)
The Return of the King is beroemd om allerlei redenen. Het is het hoogtepunt van Peter Jackson's driejarige trilogie die de verhalen van het bronmateriaal prachtig vastlegde. Het is ook de eerste fantasiefilm die Beste Film won, en niet omdat hij de genre-elementen uit de weg ging. Nee, The Return of the King heeft een climaxstrijd met een leger van de doden waarbij een elf een gigantische olifant neerschiet. Het weet absoluut dat het een fantasiefilm is.
De film is ook een gedenkwaardige prestatie, zowel op schaal als in het vertellen van verhalen. Het hielp bij het definiëren van een heel tijdperk van cinema en creëerde een wereld die zo meeslepend en gedetailleerd is dat mensen er vandaag de dag nog steeds naartoe willen. Maar misschien wel het allerbelangrijkste: The Return of the King liet het publiek zien wat episch echt betekent. Dit is een trilogie-capper die emotie niet opoffert voor actie. Het begrijpt dat die dingen met elkaar verweven zijn, en gebruikt ze als zodanig. Het heeft misschien een te veel eindes, maar The Return of the King is een triomfantelijk einde van het The Lord of the Rings- verhaal … einde van het verhaal.
10 Pan's Labyrinth (95%)
Pan's Labyrinth is gewoon geweldig. Het vertelt het verhaal van de ontsnapping van een jong meisje aan de gruwelen van haar eigen wereld, en doet dat met een totaal eigen visie die alleen de regisseur, Guillermo Del Toro, naar het project kon brengen. De film speelt zich af net na de Spaanse burgeroorlog en focust op het conflict vanuit het perspectief van een klein meisje. Door die setting als een sombere achtergrond te gebruiken, is Pan's Labyrinth in staat om een film te maken die zowel sterk geaard is als vatbaar voor fantasievluchten.
Naarmate de plot zich ontwikkelt, wordt het duidelijk dat Pan's Labyrinth geïnteresseerd is in de thema's oorlog en duisternis die het al vroeg vaststelt. Door deze ideeën serieus te nemen en ze te koppelen aan een fantastisch uitgangspunt, onthult Pan's Labyrinth de manieren waarop het fantasy-genre als geheel commentaar kan leveren op de echte wereld. Critici waren het daar meestal mee eens, en hebben Pan's Labyrinth geprezen als een van de beste films van de 21e eeuw.
9 Groot (97%)
Tom Hanks is al meer dan twee decennia een van de grootste filmsterren ter wereld, maar toen Big in 1988 uitkwam, bewees het dat Hanks nog jaren een ster zou zijn. Big vertelt het verhaal van een van de eenvoudigste fantasieën van een kind die werkelijkheid is geworden. De jonge Josh wenst dat hij 30 zou kunnen zijn, en ontdekt dat zijn wens is uitgekomen. Vanaf daar is Big precies wat je zou verwachten, en het is geweldig.
De film is een van de betere komedies die er zijn, en de boodschap om de eenvoud en het wonder van je jeugd te koesteren is net zo tijdloos als maar kan. Hanks brengt grenzeloos enthousiasme in de rol en creëert bij Josh een gevoel van verwondering dat gepaard gaat met een verlangen naar de wereld die hij achterliet. Critici waren dol op de film toen hij uitkwam en het hielp Hanks de ster te maken die hij nu is. Maar zelfs zonder hem is Big belangrijk. De kindertijd is leuk, kinderen. Sla het niet over.
8 Lord of the Rings: The Two Towers (96%)
De tweede The Lord of the Rings-aflevering op deze lijst, The Two Towers, loopt net voor op zijn opvolger. Natuurlijk werd de hele trilogie kritisch aanbeden, deels omdat het fantasie tot iets maakte dat zowel serieus als zeer vermakelijk kon worden gewaardeerd. Misschien is de bepalende prestatie van The Two Towers de strijd om Helm's Deep, die misschien nog steeds het grootste decorstuk van de hele trilogie is.
De andere opmerkelijke toevoeging aan The Two Towers is Smeagol, over wie we veel leren in deze aflevering, en die perfect tot leven is gebracht door Andy Serkis. The Two Towers heeft aan weerszijden een rand over de films omdat deze in het midden vastzit. Het hoeft het publiek niet aan deze wereld bloot te stellen of alles vast te binden. In plaats daarvan kan het donkerder en meer introspectief zijn, en kan het kijkers meenemen naar een wereld die ze al begrijpen om ons te laten zien hoe de dingen zijn veranderd sinds ze het voor het laatst hebben bezocht.
7 8 1/2 (98%)
De 8½ van Frederico Fellini valt een beetje op deze lijst. Het is een beetje serieuzer dan de meeste andere inzendingen, en het is toevallig ook vreemd. De film volgt een Italiaanse filmmaker die creatief vastzit en besluit zijn eigen gedachten over zijn leven en zijn liefdes te onderzoeken. Deze gedachten worden op het scherm weergegeven en worden vaak nogal vreemd en fantastisch als hij wordt geconfronteerd met manifestaties van alle vrouwen in het leven, zowel echt als ingebeeld. Naarmate de filmmaker introspectiever wordt, merkt hij dat de film die hij maakt steeds autobiografisch wordt.
8½ wordt algemeen beschouwd als een meesterwerk, een zorgvuldige meditatie over de dingen in het leven die ons menselijk maken. Terwijl kunst en leven zich vermengen, beginnen we te beseffen hoe persoonlijk creatie is, en zien we dat 8 ½ ook een liefdevol eerbetoon is aan de kunst van het filmmaken. Critici waren dol op de film toen ze uitkwam, en fronsen er vandaag nog steeds over.
6 The Beauty and the Beast (95%)
Dit is waarschijnlijk niet de Belle en het Beest dat je verwachtte, maar het is eigenlijk de best beoordeelde bewerking van dit verhaal. Deze Franse film uit 1946 van Jean Cocteau lijkt in veel opzichten op zijn geanimeerde tegenhanger, maar krijgt ook de kans om donkerder en vreemder te zijn dan de kinderfilm ooit zou kunnen zijn. Terwijl de jonge vrouw voor het beest valt, krijgen we een meer specifiek idee van waar dit soort vreemde fixatie vandaan kan komen.
Uiteindelijk wijkt de film af van het populaire geanimeerde verhaal als het beest Belle's trouw test - een test die ze niet doorstaat vanwege verzachtende oppervlakken. Le Belle et la la Bête verschuift naar een verhaal van liefde en verlies. Het wordt een surrealistische reis over uiterlijk en zorg, een reis die critici betoverde toen de film uitkwam. Er is een reden waarom de geanimeerde opvolger van deze film zo populair is, en het heeft veel te maken met de ongelooflijk sterke en unieke visie van deze film.
5 Miracle on 34th Street (96%)
Er zijn tal van geweldige kerstfilms, maar Miracle op 34 th Street is een van de allerbeste. De film volgt Kris Kringle, een kerstman die ongelooflijk populair wordt in de Manhattan Macy's, en uiteindelijk beweert dat hij de echte kerstman is. Nadat hij deze claim begint in te dienen, wordt een rechtszaak aangespannen om zijn geestelijke gezondheid en zijn authenticiteit vast te stellen.
Miracle on 34 th Street is opvallend serieus, vooral voor een kerstfilm. De echte ideeën zijn die over wat volwassenheid van mensen afneemt, en deze ideeën zouden uiteindelijk centraal komen te staan in veel kerstfilms, en zelfs in de fantasie als genre. Critici hielden van de film vanwege zijn geloof in de echte magie van de wereld, en vanwege zijn ernst en oprechtheid. Het mag technisch gezien worden gedefinieerd als een fantasie, maar Miracle on 34 th Street zou beweren dat de magie ervan heel echt is. En de meeste beoordelingen zijn het daar absoluut mee eens.
4 Mary Poppins (100%)
Mary Poppins is zoveel dingen. Het is een musical, een komedie, een fantasie en een drama. Maar misschien wel het allerbelangrijkste: Mary Poppins is een film over een gezin dat verdwaald is. Jane en Michael Banks willen zich gewoon opgemerkt voelen, en hun vader begrijpt niet dat hij ze niet geeft wat ze nodig hebben. De film vertelt behendig dit verhaal over een man die accepteert dat plezier een onderdeel van het leven kan zijn.
Mary Poppins, een Disney-klassieker, werd zo goed beoordeeld omdat het werd begrepen als de belichaming van het Disney-merk. Julie Andrews is geweldig in de hoofdrol. Mary is een creatie die rechtstreeks uit een fantasie komt, compleet met eigenaardigheden en charmes die haar onmogelijk maken om te haten, zelfs als ze streng is. Wat de film echt doet tikken, is de relatie tussen deze kinderen en hun vader. Mary Poppins komt tenslotte niet om de kinderen te redden, ze komt om het gezin te redden
3 Het is een geweldig leven (94%)
George Bailey had een geweldig leven. Dat is het verhaal dat deze film vertelt, en het is er een die It's a Wonderful Life een blijvende erfenis heeft gegeven in de decennia sinds de release. We volgen Jimmy Stewart's Bailey van jongs af aan en we zien alle dingen die hij heeft opgeofferd om de mensen om hem heen een betere kans te geven. Met een uitgangspunt dat sindsdien vele malen is hergebruikt, wordt Stewart door een beschermengel genaamd Clarence geleid door een alternatieve versie van zijn eigen leven, een waarin hij nooit is geboren.
Hoewel het uitgangspunt nu misschien onhandig of cliché lijkt, was het destijds revolutionair. Door te kijken naar al het goede dat hij in zijn eigen leven deed, begon hij te waarderen wat hij had. Het is een prachtige film over voldoening en opoffering, en het is misschien wel de voorstelling die de oprechtheid en charme van Jimmy Stewart het beste omschrijft. It's a Wonderful Life was eigenlijk niet alom geliefd toen het werd uitgebracht, maar het is nu wel. Dank God (en zijn engel Clarence) daarvoor.
2 Harry Potter en de Relieken van de Dood - Deel 2 (96%)
Harry Potter was over het algemeen een enorm kritische succesfactor. Deathly Hallows - Part 2 is een van de best beoordeelde franchisefilms aller tijden, en dat komt tenminste gedeeltelijk door de enorme last die de film had. Dit is de film die de taak heeft om een franchise van tien jaar te beëindigen, en het moest fans tevreden stellen die de boeken hadden gelezen en degenen die dat niet hadden gedaan.
Gelukkig is Deathly Hallows - Part 2 alles wat elke fan maar kan wensen. Het is een passende climax voor de serie, een die het gewicht van het verhaal dat het vertelt, en de emoties die het drijven, begrijpt. Harry Potter is uiteindelijk een verhaal over de manier waarop liefde, en alleen liefde, elk ander gevoel en elke andere gebeurtenis die het leven ons te bieden heeft, kan overtreffen. Deze boodschap resoneerde duidelijk bij critici en publiek, en maakte van de Boy Who Lived een icoon waarvan de erfenis vandaag de dag nog steeds sterk is.
1 The Wizard of Oz (99%)
In veel opzichten was The Wizard of Oz de eerste fantasiefilm. Het verhaal van Dorothy's avontuur in Oz wordt nog steeds herinnerd, en dat soort nalatenschap komt tenminste gedeeltelijk voort uit de heelheid van de visie van de film. Het verhaal van Dorothy's avonturen in dit mystieke rijk is vandaag de dag nog steeds een betoverende kijker, zelfs zonder de explosies waaraan zo velen gewend zijn.
The Wizard of Oz besloot om briljante verhalen te gebruiken om de wereld van Oz geloofwaardig te maken. Zelfs de simpele verschuiving van een zwart-witwereld naar een wereld vol kleur duidt op het visuele wonder van Oz, zelfs in het huidige tijdperk van geavanceerde CGI is het overweldigend voor de kijker. Maar echt, The Wizard of Oz is een sprookje, en een prachtig verhaal. De reactie op de film was ongelooflijk positief bij de release, waardoor het een nominatie voor de beste film werd in misschien wel het meest gestapelde jaar ooit (gewonnen door Gone With the Wind), en het zelfs vandaag de dag een klassieker maakt.