Generaties aan kinderen waren bang en doodsbang door de boeken in de serie Scary Stories to Tell in the Dark, een bloemlezing van griezelige verhalen die perfect waren voor een Halloween-lezing of een goede schrik. De erfenis van deze boeken werd gevoeld in de bewerking van dit jaar, die een select aantal verhalen weeft tot een historisch stuk dat zich tegen het einde van de jaren 60 afspeelt.
Geregisseerd door André Øvredal van Trollhunter en The Autopsy of Jane Doe, is Scary Stories to Tell in the Dark gevuld met verwijzingen, niet alleen naar het beroemde bronmateriaal, maar ook naar vele andere facetten van het horrorgenre. Van eerbetoon tot verborgen details van de pagina's, hier zijn 10 details die je misschien hebt gemist tijdens het kijken naar Scary Stories to Tell in the Dark.
10 The Movie bevat The Hearse Song
Scary Stories to Tell in the Dark heeft een behoorlijk beklijvende score, waarbij elke geest een uniek stuk voor zich laat componeren. Een opmerkelijke is de onheilspellende muziek die de muziekdoos van Sarah en Lou Lou speelt, die, in tegenstelling tot de andere deuntjes, een reeds bestaand nummer is.
Het lied van de speeldoos is een arrangement van The Hearse Song, dat ook als gedicht in de originele boeken werd genoemd. Het melancholische lied, dat in grimmige details beschrijft wat er met een lijk gebeurt, is eigenlijk een klaagzang uit de Eerste Wereldoorlog die veel wordt gezongen door Amerikaanse en Britse soldaten.
9 Verwijzingen naar klassieke horrorfilms
Scary Stories to Tell in the Dark, dat zich afspeelt in 1968, is een eerbetoon aan de horrorfilms uit de tijd die het genre vandaag bepaalden. Het meest prominente eerbetoon is aan George A. Romero's Nacht van de levende doden, een klassieker die te zien is in een drive-in theater.
Bovendien blijkt Stella een horrorkop te zijn die vooral dol is op de horrorfilms die in de jaren '50 zijn uitgebracht. Enkele voorbeelden zijn Beast from Haunted Cave, Frankenstein's Daughter, Indestructible Man en Mesa of Lost Women - die allemaal te zien zijn via hun originele posters in haar kamer.
8 Stephen Gammell's Art
Afgezien van de spookachtige verhalen geschreven door Alvin Schwartz, is Scary Stories to Tell in the Dark vooral bekend om de begeleidende kunst van Stephen Gammell. Om de aura van angst van de boeken perfect vast te leggen, hebben de filmmakers te veel moeite gedaan om Gammells beklijvende illustraties tot leven te brengen.
Dit is het beste te zien aan Harold and the Pale Lady, die visueel nauwkeurig zijn voor hun gedrukte tegenhangers. Een opmerkelijke verandering is de Big Toe-vrouw, wiens gezicht was gebaseerd op het iconische spookachtige gezicht uit het verhaal The Haunted House.
7 De andere verhalen
Wanneer Stella door Sarah's boek bladert, slaat ze een aantal verhalen over die geschreven zijn vóór de gebeurtenissen in de film. Sommige van deze verhalen zijn te lezen in de boeken die de film inspireerden, en ze worden vermoedelijk bewaard voor toekomstige afleveringen.
Deze andere verhalen zijn onder meer The Attic, Cat's Paw, Stranger en The Wendigo. In de film wordt gezinspeeld dat elk van deze verhalen eigenlijk het duistere lot vertelt dat elk van de leden van de familie Bellows overkwam, die allemaal Sarah in het huis opgesloten hadden om hun corruptie te verbergen en hun rijkdom te behouden.
6 Sarah's boek was gebaseerd op The One In Pan's Labyrinth
Sarah's boek is een oud boek dat op zichzelf verhalen schrijft, mogelijk bezeten door haar geest of op zijn minst bekrachtigd door een bovennatuurlijke aanwezigheid. Als de functie en het uiterlijk van het boek bekend voorkomen, is dat omdat het is geïnspireerd op het boek in Pan's Labyrinth.
Het boek wordt The Book of Crossroads genoemd en wordt door Faun aan Ofelia geschonken. Daarin vindt Ofelia drie taken die ze moet volbrengen om haar titel als prinses van het ondergrondse feeënrijk terug te winnen. Net als het boek van Sarah schrijft The Book of Crossroads zijn eigen tekst, hoewel minder onheilspellend.
5 Stella's vader is Hank Schrader
Stella's vader is plaatsvervangend Roy Nicholls, een goede man die gebukt gaat onder fouten en tragedies uit het verleden. Hij wordt gespeeld door Dean Norris, die vooral bekend is door het spelen van Walter White's gezagsgetrouwe folie en de zorgzame zwager Hank Schrader in Breaking Bad.
Sinds zijn carrière als DEA-agent is Norris consequent gecast als een figuur van wetshandhaving. Enkele opmerkelijke voorbeelden zijn zijn rol als kolonel Richard Williams in The Big Bang Theory, Det. Kevin Raines in de Death Wish-remake en de beledigende Glenn Sickleman in het tonaal verwarrende The Book of Henry.
4 De Demogorgon is Harold en de bleke dame
Zowel de vogelverschrikker Harold als de Pale Lady werden gespeeld door stuntman / choreograaf Mark Steger, die vooral bekend staat om het uitbeelden van de Demogorgon in Stranger Things. Dit zou de griezelige en griezelige bewegingen van deze geesten verklaren, die alleen tot leven konden worden gebracht door de man die er goed in was geslaagd om Dungeons & Dragons-liefhebbende kinderen bang te maken.
Andere verdiensten van Steger zijn de bewuste kunstinstallatie Hoboman in Velvet Buzzsaw, de ongrijpbare Bigfoot in The Man Who Killed Hitler en Then The Bigfoot, en een Critter in Critters: A New Binge.
3 Slender Man is The Big Toe Woman
The Big Toe Woman is gemakkelijk te herkennen aan haar onnatuurlijke lengte, wat alleen mogelijk is dankzij Slender Man-acteur Javier Botet. Botet heeft eigenlijk het Marfan-syndroom - een zeldzame genetische aandoening die het lichaam van een patiënt onnatuurlijk dun en lang maakt, waarmee hij zijn naam bekend maakte in de filmwereld.
Botet's andere beroemde werken zijn onder meer drie geesten in del Toro's Crimson Peak, de gelijknamige en monsterlijke Mama in Mama (die werd geproduceerd door del Toro) en de zieke zwerver in It who want to barf op Eddie.
2 The Jangly Man symboliseert oorlogsverwondingen
Trouw aan zijn verhaal, is The Jangly Man een samensmelting van verschillende verhalen uit de originele boeken. Een specifiek voorbeeld is Me Tie Dought-ty Walker, met een pratend afgehakt hoofd.
Volgens de filmmakers was The Jangly Man bedoeld als een gruwelijke puinhoop van uiteengereten ledematen, metaforisch voor degenen die ernstig misvormd waren door de oorlog in Vietnam. Omdat de filmmakers de CGI wilden beperken, had The Jangly Man in plaats daarvan een normaal paar armen en benen die draaiden op manieren die ze niet zouden moeten verdraaien. The Jangly Man wordt gespeeld door de echte slangenmens Troy Jones, die beroemd was geworden bij America's Got Talent.
1 Het asiel is een echte plek
Wanhopig op zoek naar antwoorden, gaan Stella en haar vrienden naar het Pennhurst Hospital om erachter te komen wat er echt met Sarah is gebeurd. Het ziekenhuis waar Chuck verdwijnt, is niet alleen een beklijvend decor in de film, maar ook een echt.
De echte Pennhurst State School and Hospital was een controversieel gesticht in Pennsylvania. Het werd in 1987 gesloten nadat het beledigende gedrag van het personeel aan het licht was gekomen, maar niet voordat de geschiedenis van eugenetica, segregatie en andere onmenselijke praktijken openbaar werd gemaakt. Tegenwoordig zijn sommige gebouwen afgebroken, terwijl het meeste nog open is als spookhuistentoonstelling voor toeristen.