"Spartacus: War of the Damned" Episode 2 Review - Rolomkering
"Spartacus: War of the Damned" Episode 2 Review - Rolomkering
Anonim

Om de zoveel tijd moet een serie een aflevering opgeven om alle stukken op tafel te leggen. In 'Wolves at the Gate' gebruiken de schrijvers van Spartacus: War of the Damned het uur om te gaan met een aanzwellende cast van nieuwe personages, meerdere verhaallijnen (elk met hun eigen verschillende motivaties) en de noodzaak om dit allemaal in de richting waarin de serie tot een einde komt.

Dat de aflevering nog steeds tijd weet te vinden voor wat zwaardzwaaien, is een prestatie op zich, gezien het aanzienlijke gewicht van het plot en de voortgang van de serie die het moet behandelen. Maar dit is goed; met de hoeveelheid informatie die in dit uur van televisie is gestoken, is het logisch dat de resterende afleveringen de vrijheid zullen hebben om beter te ontdekken wie deze personages zijn terwijl ze marcheren naar wat het publiek weet dat het einde zal zijn.

Ondanks dat hij een verrassend buff en tawny Julius Caesar, gespeeld door Todd Lasance, moet introduceren, geeft 'Wolves at the Gate' ook meer inzicht in de gemoedstoestand van Spartacus en hoe het nastreven van zijn zoektocht zwaar op zijn geweten begint te drukken. Het veroveren van de stad aan zee is niet alleen strategisch belangrijk, maar de nasleep ervan illustreert hoe ver de schrijvers van de show gaan om een ​​niveau van consistentie met hun personages te behouden.

Tijdens 'Enemies of Rome' deelden Spartacus (Liam McIntyre) en Gannicus (Dustin Clare) een verrassend oprecht gesprek over persoonlijke kwesties die ongebonden werden gelaten en de gedachtewisseling dreef af naar de vraag hoe ver deze oorlog tegen Rome zou gaan. Gannicus onthulde dat zijn persoonlijke problemen werden aangepakt door de woorden van een stervende Oenomaus. Aan zijn kant heeft Spartacus echter niemand om 'zulke kalmerende woorden te breken', wat suggereert dat de rebellenleider en de man waar zo velen naar opkijken een tijdlang enigszins stuurloos is wat betreft het kennen van de grenzen van zijn achtervolging.

Daarom plaatst de aflevering Spartacus in de onaangename rol van het nemen van (of direct verantwoordelijk zijn voor het nemen van) onschuldige levens. Zeker, dit zijn Romeinen, mensen die gemakkelijk mensenlevens kopen, verkopen en verhandelen en, zoals te zien is op de markt kort nadat Spartacus en zijn bemanning zich een weg banen door de stad, nemen ze gewillig, bijna vrolijk deel aan de vicieuze en langdurige steniging van een slaaf die de naam 'Spartacus' zou uitspreken of woorden van rebellie zou durven fluisteren. Dus ja, in termen van oorlog zijn deze mensen de vijand, maar als ze vallen, weegt het verlies aan mensenlevens niettemin zwaar op Spartacus.

Voordat Spartacus de stad innam, ontmoet ze een vrouw genaamd Laeta, gespeeld door Anna Hutchinson van Cabin in the Woods, en hoewel ze Roman is en de vrouw van de hoge ambtenaar, Ennius, lijkt ze ook wat medeleven te hebben met slaven. - of in ieder geval een beter begrip van de menselijke conditie dan sommige Romeinen - wanneer ze tegen haar man zegt: "Toon een dierlijke vriendelijkheid en het zal loyaliteit geven tot de hemel valt. Laat het niets dan de zweep zien, en vraag je niet af waarom het tanden draagt.. " Het is niet bepaald een oprecht pleidooi voor gelijkheid, maar Laeta pleit in ieder geval voor een meer humane behandeling waarvan het lijkt dat er echt geen is.

Er is een scène kort nadat Spartacus in de stad aankomt, waar hij de graanvoorraden van de stad inventariseert en wordt geconfronteerd met Ennius, die hem herkent omdat hij de steniging van de slaaf heeft beëindigd door de doodsteek af te leveren. De twee delen het gevoel dat extreem geweld zonder reden iets is om te verafschuwen, maar de vraag wat 'oorzaak' is, blijft lang na de ontmoeting hangen en resoneert nog meer als het bloedbad van de nacht (en vooral de aanblik van het kleine meisje en haar moeder Spartacus had gesproken met liegen onder de vele slachtoffers) onthullen dat de actie van zijn leger even veroordelend is als alles wat de Romeinen hebben gedaan.

Door de rolomkering dreigt Spartacus te worden wat hij probeert weg te vagen, maar het geeft ook een kijkje in het denken dat aan beide kanten bestaat, wat illustreert hoe vergelijkbaar ze eigenlijk zijn. Spartacus spaart het leven van degenen die niet zijn omgekomen bij de eerste aanval, en hoewel er onder zijn leger moppert, is de groeiende zorg niet hun onverzadigbare bloeddorst, maar de beslissing om de overlevenden in ketenen te leggen. Het is een noodzakelijke voorzorgsmaatregel, maar de vraag "met welk doel?" doemt groot op. Hoewel ze nu op gespannen voet staan, lijkt het waarschijnlijk dat Laeta's aanwezigheid in de serie zal zijn om te voorkomen dat Spartacus te ver in de andere richting afdrijft.

Ondertussen, terug in het huis van Crassus, is de dynamiek van verschillende relaties duidelijker geworden, dankzij de komst van Julius Caesar. Naast het officieel rechtzetten van de voor de hand liggende gehechtheid die Crassus (Simon Merrells) heeft met zijn slaaf Kore (Jenna Lind) - die werd gefaciliteerd door de Caesar in de veronderstelling dat ze een geschenk van Crassus aan hem was - bevordert het ook het conflict tussen vader en zoon. Tiberius (Christian Antidormi) heeft niet helemaal voldaan aan de verwachtingen van zijn vader, en zoals vastgesteld in de vorige aflevering, mist de jongeman het begrip van de vijand (of mensen, eigenlijk) die zijn vader heeft. Toch krijgt Tiberius de rol die hij zocht, ten koste van Caesar, die niet goed bij de man past.

Maar uiteindelijk is dit een uur waarin we kennis maken met nog een personage dat een belangrijke rol zal spelen in de serie (en misschien zijn eigen) langs de lijn. Hoewel de afbeelding van Julius Caesar waarschijnlijk velen fout zal noemen, voegt zijn aanwezigheid een interessante rimpel toe aan de familiesituatie in Crassus - vooral nu zijn leger op weg is naar de vijand.

Diverse items:

  • Volgens Crassus is Caesar "een man van lage behoeften". Wat er ook gebeurde met dat slavin en het mes, het leek zeker een voorbeeld van die bewering.
  • Om welke reden dan ook, het feit dat Caesar op Patrick Swayze in Point Break lijkt, maakt zijn excentriciteiten en de fit die hij aan het einde van de aflevering gooit zoveel leuker dan wanneer hij eruitzag als Ciarán Hinds in Rome.
  • Nu Crixus (Manu Bennett) zich lijkt te hebben gevestigd in een huiselijke (zoveel als er één kan zijn) rol met Naevia (Cynthia Addai-Robinson), lijkt het erop dat Spartacus sterk is gaan vertrouwen op het gezelschap van Gannicus.

-

Spartacus: War of the Damned gaat aanstaande vrijdag verder met 'Men of Honor' @ 21:00 op Starz. Bekijk hieronder een voorbeeld van de aflevering: