A Star Is Born is naar voren gekomen als de grote Oscar-favoriet van 2019, met de bookmakers die het momenteel hebben over de beste film die alleen wordt geëvenaard door Roma. Het regiedebuut van Bradley Cooper, de vierde officiële versie van het verhaal na films in 1937, 1954 en 1976, was de toast van het festivalcircuit in de herfst van 2018 en kwam al snel naar voren als een favoriet om groots te winnen bij de Oscars. Dit werd aangemoedigd toen de veronderstelde concurrentie van eerdere Oscarwinnaars, zoals Damien Chazelle's First Man, Barry Jenkins 'If Beale Street Could Talk en Steve McQueen's Widows, ten onder ging aan de kant van de slechte box office en onduidelijke kritische lof.
Onlangs werd de prijsdiscussie gedomineerd door Green Book en Bohemian Rhapsody, de controversiële winnaars van respectievelijk de Golden Globes voor Beste Film in Comedy en Drama (hoe de American Foreign Press genres classificeert, is een andere discussie). Beiden zijn ook bekritiseerd vanwege onnauwkeurige weergaven van hun onderwerp, waardoor ze worden teruggebracht tot respectievelijk Driving Miss Daisy en hetero Walk Hard: The Dewey Cox Story, en de acties van de filmmakers; co-schrijver van de eerste, Nick Vallelonga, verwijderde zijn Twitter nadat racistische, pro-Trump-tweets opdoken, terwijl de laatste werd geregisseerd door Bryan Singer, die het onderwerp is van een reeks ernstige beschuldigingen van aanranding. En toch hebben beide nog steeds resonantie met het publiek;Green Book won de Audience Choice Award op TIFF en de Queen-film is de meest winstgevende muzikale biopic ooit.
Tegen die achtergrond wordt A Star Is Born gezien als het goede alternatief; de verdienstelijke film in een seizoen dat wordt gekenmerkt door controverse en middelmatigheid. En hoewel het misschien beter is dan een van de Golden Globes-winnaars, is het een echte teleurstelling dat het de beste film gaat winnen.
- Deze pagina: The Problems With A Star Is Born
- Pagina 2: A Star Is Born heeft een zwakke Oscar-competitie
De problemen met een ster zijn geboren als een film
A Star Is Born is zeker geen slechte film, en als regiedebuut belooft Bradley Cooper zeker een aantal interessante dingen. Hij krijgt een onverwachte uitvoering van Lady Gaga, waarbij hij haar overduidelijke muzikale talenten gebruikt als een toegang tot een meer genuanceerde kijk op het sterrendom, en het is ronduit bizar dat Sam Elliott uit de discussie over beste mannelijke bijrol is gevallen (een van de belangrijkste prijzen die de film verdient). Het hoogtepunt zit echter in de omgang met de uitvoeringen van de nummers: live opgenomen op echte muziekevenementen, de close-up ervaring op het podium is opwindend (en maakt de zwaar groen gescreende, op de lippen gesynchroniseerde Bohemian Rhapsody te schande).
Helaas heeft Cooper ervoor gekozen om dit te gebruiken als smaakmaker voor een slecht verhaal. A Star Is Born komt uit The Golden Age of Hollywood, met een verhaal dat losjes gebaseerd is op een compositie van waargebeurde verhalen - en dat is te zien. Sterren (acteurs in de '37 en '54 versie, muzikanten in de '76 en '18 nemen) stijgen en dalen, maar de manier van deze verhalende drive, het gevoel van vervanging en hoe relaties draaien en draaien is ongelooflijk ouderwets. Cooper heeft meer dan welke vorige regisseur dan ook grote inspanningen geleverd om het verhaal bij te werken, met een specifieke toespraak om beweringen van niet-originaliteit weg te wrijven, maar hij kan niet voorbij een universele waarheid komen.
Het einde van A Star Is Born is slecht, ongeacht de permutatie. In de laatste act van de film pleegt Jackson Maine (Cooper) zelfmoord na een gevecht met alcoholisme, en rationaliseert hij dat hij beter is voor de dood van Ally (Gaga); iets dat juist blijkt te zijn als zijn zelfmoord haar echt tot een ster maakt (zij het pas nadat ze eindelijk de naam van haar man heeft aangenomen). Het is er allemaal: een achterlijke kijk op depressie, een 'enige uitweg' van zelfmoord, waarbij het vrouwelijke karakter wordt bepaald door haar relatie met de man. Het hele idee is zo anachronistisch dat de enige manier om er in 2018 een film van te maken, een remake is. Helaas maakt dat het niet smakelijker, en het is ook geen excuus voor Cooper die zich door een groot deel van het emotionele conflict haast.
De problemen met een ster zijn geboren als favoriet bij een prijs
Beste foto gaat zelden naar de beste foto van het jaar. Dat is een waarheid die elke Oscar-discussie moet accepteren (maar zelden doet). In de afgelopen jaren hebben we echter een grote revisie gezien in het soort films dat wel wordt geëerd.
Vanaf het midden van de jaren tachtig zag de opkomst van Academy-specifieke Oscar-aas een hele reeks prestigieuze foto's met de illusie dat veel geweldige dingen winnen, vaak geduwd door zware campagnes van mensen als The Weinstein Company. In de jaren 2010 begon dat echter te veranderen. De dubbele tik van The King's Speech en The Artist uit 2011 en 2012 betekende een einde aan het oude school-Oscar-aas, met een nieuw tijdperk op komst. Nu zitten grote filmische prestaties - Gravity, Mad Max: Fury Road - in de beste film categorie in plaats van wegkwijnen in de techniek, terwijl de grote winnaars meestal films waren van echte artistieke prestaties - Birdman, The Shape of Water - of van groot maatschappelijk belang - 12 Years A Slave, Moonlight. Het resultaat is een veel spannendere mix van winnaars (en voor het grootste deel genomineerden).
A Star Is Born is, in concept, een terugkeer naar de dagen van weleer. Het is een remake van een oud verhaal dat geworteld is in de Gouden Eeuw van Hollywood, en hoewel het verhaal sindsdien is verschoven naar de muziekindustrie, bevindt het zich nog steeds erg in dat geliefde Academy-honkbalveld van entende makers. Als winnaar stelt het niet zoveel voor. Als het echt een geweldige film was, een film die het vermogen van Hollywood onderzocht om de afgelopen 80 jaar te evolueren, dan zou dat er niet toe doen - maar zoals al besproken is dat niet zo.
Uiteindelijk is A Star Is Born een nieuwe draai aan de oude stijlfiguren van Oscar-aas. Het heeft een voorsprong en technisch talent, maar dat is allemaal in dienst van het krijgen van dat vinkje op de stembiljetten (het is inderdaad het doel van Bradley Cooper het afgelopen half decennium geweest om een gouden baldie te krijgen). Dus waarom is het gelukt als er zoveel verandering heeft plaatsgevonden?
Pagina 2 van 2: A Star Is Born heeft een zwakke Oscar-competitie
1 2