(Dit is een recensie van The Bridge seizoen 2, aflevering 6. Er zullen SPOILERS zijn.)
-
Niet veel mensen zouden beweren dat, ondanks de verschroeiende aanwezigheid van de zon in Zuid-Texas, The Bridge een vrij donkere show is. Dus voor een aflevering van die show met de titel 'Harvest of Souls', is het vrij duidelijk dat de dingen op het punt staan donkerder te worden en dat de personages waarschijnlijk een moeilijke tijd zullen krijgen.
Dit komt slechts een week nadat Marco's aartsvijand, David Tate, zijn linkeroog terloops had uitgegraven met een lepel in een gevangenisgang. En hoewel je zou kunnen denken dat de serie dat niveau van duisternis niet zal overtreffen, is dat precies wat het wil doen in een van de meer heldere en opwindende afleveringen dit seizoen.
Het 'Eye of the Deep' van vorige week was grotendeels gericht op het concept van wraak, en de vele manieren waarop het is en niet in het voordeel is van diegenen die een soort sluiting of terugbetaling zoeken omdat ze onrecht hebben aangedaan. De effectiviteit van die wraak werd gedegradeerd tot een soort hiërarchie - dat wil zeggen, degenen met meer macht hanteerden hun wraak snel en schijnbaar met weinig of geen spijt.
Daartoe was het Fausto Galvan die alle vruchten zou plukken van het omgaan met degenen die hem op de een of andere manier hadden gekruist; met name de tieners die drugs stelen die hij op angstaanjagend snelle wijze bijna had weggevaagd.
Maar de aflevering beloofde Marco ook een soortgelijk schot op wraak; een die hij uiteindelijk weigerde te nemen, gezien de martelende omstandigheden in de gevangenis waartoe Tate was veroordeeld, hem de dood zou hebben verleend, zou de moordenaar van Gus een gunst hebben bewezen.
En misschien begreep Marco op een heel aparte manier de wanhoop van een situatie zonder einde in zicht en zonder duidelijke manier om te ontsnappen. Hoewel het beter was om Tate in de ellende te houden, was het duidelijk dat Marco zich realiseerde dat hij, of hij nu doorging met zijn wraak of niet, hij nog steeds zou worden gecontroleerd door Galvan.
De crux van 'Harvest of Souls' is dus dat alle verschillende personages zich in lastige situaties bevinden (sommige veel erger dan andere, maar allemaal behoorlijk onaangenaam), gedeeltelijk of op de een of andere manier door de universeel corrupte invloed. van Fausto Galvan en het idee om "zaken" te doen.
Als gevolg hiervan, of in een poging om met hun situaties om te gaan - ofwel als een manier om zich ervan te bevrijden of simpelweg te vechten om ervoor te bezwijken - moeten de personages omgaan met het bijna ondraaglijke gewicht van het moeten maken van een levensveranderende keuze, soms heel snel. Van Marco tot Sonya tot Frye en vooral Eva, niemand is volledig onaangetast door de gebeurtenissen die zich tijdens de aflevering afspelen. Zelfs Galvan zelf wordt aangesproken vanwege zijn brutaliteit jegens de drugsverslaafde tieners en vooral de openbare moord op de openbare aanklager Abelardo Pintardo.
Pintardo's niet-onverwachte dood is zeker het keerpunt in het seizoen sinds, zoals Grupo Clio-CEO Sebastian Cerisola uitlegt aan een nukkige Galvan: alle ogen zijn nu gericht op Juárez, aangezien het zeer waarschijnlijk is dat de deal met de regering is gesloten om de DEA in de ruil voor een vermindering van het lokale geweld kan nu in gevaar komen.
Maar Pintardo's gruwelijke ondergang door verschillende corrupte Juárez-politieagenten was niet alleen een poging om de man het zwijgen op te leggen die dichter bij een zaak tegen kapitein Robles en de Juárez-politie was gekomen dan wie dan ook; het was een machtsvertoon om aan te tonen hoe ver het kartel zal gaan tegen degenen die ertegen in opstand komen.
Het feit dat Frye en Adriana ook in de situatie zitten, nadat hun Grupo Clio / kartelverhaal is vermoord door hun redacteur (vermoedelijk bij gebrek aan bewijs) en Frye vervolgens wordt ontslagen na een demonstratie van zijn gebrek aan verlegenheid als het gaat om het afleggen van een drugstest is een verder bewijs dat het kartel en zijn medewerkers op dit moment eenvoudigweg beter zijn toegerust om problemen aan te pakken door middel van brutaal geweld, en om zijn tegenstanders vast te binden aan bureaucratische rompslomp of media-invloed.
Met de dood van Pintardo en de verschillende andere tegenslagen die de inspanningen tegen Galvan en het kartel belemmeren, laat 'Harvest of Souls' dramatisch zien hoe het verhaal van The Bridge uitgroeit tot een verhaal over de invloed van het bedrijfsleven op de regering en het rechtssysteem. Als zodanig is het veelzeggend dat Eva haar aanvaller - een man die medeplichtig is aan corruptie en geweld tegen degenen die zichzelf niet voldoende kunnen verdedigen - neerslaat met een verder eenvoudig hulpmiddel, een arbeidsinstrument dat in wezen haar klassenstatus bepaalt.
Het idee van klassenoorlog die gelijk staat aan gerechtigheid wordt bevorderd wanneer Marco en Sonya met succes Eva's ondertekende verklaring aan Pintardo terughalen voordat hij het zwijgen werd opgelegd, met als resultaat dat Marco zich bij de strijd voegde door (blijkbaar) twee van zijn vuile collega's te vermoorden.
Tot nu toe heeft The Bridge een sterk, kronkelend verhaal neergezet dat verschillende schijnbaar ongelijksoortige personendraden bij elkaar heeft gebracht. Nu heeft 'Harvest of Souls' (met de hulp van 'Eye of the Deep') de grootste stap gezet om die draden te verplaatsen naar belangrijke zaken en extra intriges, allemaal onder het zich nu ontvouwende thema van corruptie binnen bedrijven en het idee van criminaliteit wordt bestraft door regeringen onder het mom van zakendoen.
Maar het allerbelangrijkste is dat seizoen 2, terwijl het de hoek omgaat op dit opwindende keerpunt, de aanzienlijke rijping van The Bridge van een dom seriemoordenaarsdrama tot een over het hoofd geziene serie met enkele grote, competente en meeslepende ideeën blijft demonstreren.
The Bridge gaat volgende woensdag verder met 'Lamia' @ 22:00 op FX.
Foto's: Byron Cohen / FX