Overstappen van film naar film kan uitputtend zijn, en ik moet bekennen dat de vermoeidheid intreedt nu het festival halverwege raakt. Vier en vijf films per dag zien is zwaar werk (eerlijk gezegd) en als je tussen de vertoningen heen beweegt om interviews te gaan doen met de acteurs en regisseurs, moet je scherp blijven.
Sterke koffie, en veel werkt voor mij.
Nicolas Cage geeft een enorm vermakelijke en wild overdreven prestatie in Werner Herzogs remake van Bad Lieutenant en hoewel de film op geen enkele manier de gemeenheid van het origineel benadert, houdt Cage ons scherp met een optreden dat consequent langs de lijn loopt. Cage is altijd een van de meest moedige acteurs geweest die in films werkte, bereid om voor een deel groot te worden, zelfs als dat betekent dat je te groot wordt en er belachelijk uitziet zoals hij deed in Peggy Sue Got Married. Hier trekt hij zich altijd terug als hij uit de pas lijkt te komen, en hij bewandelt die lijn tot in de perfectie.
Zijn karakter is een agent in New Orleans in de dagen nadat de orkaan Katrina de stad verwoestte. Wanneer een familie wordt vermoord, wordt hij toegewezen aan de zaak, ondanks het feit dat hij lijdt aan hevige rugpijn waardoor hij verslaafd is aan pijnstillers, om nog maar te zwijgen van een reeks andere medicijnen die hij voor de lol gebruikt. Cocaïne, crack en wiet zijn degenen die we het vaakst zien, maar deze agent is verslaafd aan iets veel gevaarlijkers: macht. En dat in de handen van een man die hoog is en een 44 magnum hanteert, gevaarlijk is.
Hij terroriseert regelmatig jonge mannen en vrouwen. Hij stopt voor een nachtclub en lijkt voor niemand te zorgen totdat hij een beetje hart toont en zijn vriendin onderduikt nadat ze is geslagen en bedreigd door een paar zakenmensen die ze allebei oversteken. Op een gegeven moment in de film is hij een moorddadige aannemer overgestoken, een partnerschap aangegaan met een drugsbaron, zich overmatig uitgebreid met zijn bookmaker en is hij gerapporteerd voor het opruien van een oudere dame die een zoon heeft in het Amerikaanse Congres.
Cage is energiek zoals altijd, maar er is ook een trieste intensiteit aan zijn prestatie, iets dat ons naar binnen trekt en ons blijft aanmoedigen voor deze man. Hij probeert het juiste te doen, hij wil het goede doen, maar het betekent vaak dat hij de wet overtreedt om het voor elkaar te krijgen.
Herzogs film zit vol metaforen, hagedissen en alligators, en is behoorlijk bizar, maar verankerd door Cage's geweldige prestatie, die tot de beste werken uit zijn carrière behoort.