Cara Delevingne maakte voor het eerst furore in de mode-industrie voordat ze overstapte naar het acteerrijk met een kleine rol in Anna Karenina. Ze werd wereldwijd bekend door haar rol als Enchantress in Suicide Squad van vorig jaar en speelt nu de rol van Lauraline in Valerian and the City of a Thousand Planets.
Dane DeHaan kreeg erkenning toen het camcorderfilmdrama Chronicle onverwachts een financieel succes werd. Een jaar later verwierf hij wereldwijde bekendheid met zijn rol in Kill Your Darlings. Het sci-fi- en stripboekrijk is niets nieuws voor hem, aangezien hij Harry Osborn heeft geportretteerd in The Amazing Spider-Man 2. Nu treedt hij in de schoenen van Valerian in de Valerian and the City of a Thousand Planets van deze maand.
Screen Rant kreeg de kans om met Cara en Dane te praten op de persdag, waar we bespraken wat ze verwachtten bij het werken aan een Luc Besson-film, hoe het was om vechtsequentiechoreografie te leren en hoe ze de chemie tussen hun personages konden bevorderen.
Jongens, deze film was zo leuk. Het was als snoep voor mijn oogbollen.
Cara Delevingne: Dat is een heel goede manier om het te zeggen. Suiker constant hoog.
Precies. Precies. Als je weet dat je aan een Luc Besson-film in een sci-fi genrefilm werkt, wat verwacht je dan? Omdat er zoveel is dat ik me herinner van het vijfde element en nu is het dit, dus wat hadden jullie verwacht?
Cara Delevingne: Ik bedoel, ik weet niet of ik iets anders verwachtte dan het feit dat ik er net klaar voor was. Zoals, ik ging gewoon open en klaar om te leren, want het is Luc Besson, in godsnaam! Zoals, weet je, zijn films zijn legendarisch! En daarmee realiseerde ik me niet eens echt de omvang van het hele ding in termen van de studio, de ruimte, de hoeveelheid werk. En, weet je, dit is weer een film die hij zijn hele leven zo wilde maken, zijn kennis erachter, zijn liefde en passie. Het is gewoon onmogelijk om het niet te voelen. Het is besmettelijk.
Een andere vraag die ik voor jullie heb, is dat er zelfs een kleine scène is met jullie op het strand en alleen al de hoeveelheid choreografie die daarin zit is best verbazingwekkend. Dane, kun je met me praten over een deel van de ervaring die je tijdens deze hele film had met dat soort dingen?
Cara Delevingne: Ik was eigenlijk vergeten hoe moeilijk dat was.
Dane DeHaan: Ja. Er was veel choreografie.
Cara Delevingne: Het was alsof dat ons dansje was dat we moesten doen.
Dane DeHaan: Ja. Ik bedoel, een van de grootste uitdagingen van de film was de fysieke uitdaging. We moesten allebei heel hard trainen om fysiek in staat te zijn om het te doen. Er waren dagen waarop het voelde als het lopen van een marathon, dus het ging erom ervoor te zorgen dat we in topconditie waren, zodat we elke dag konden leveren en niet flauwvielen.
Cara Delevingne: Maar zelfs toen, vanwege onze karakters en vanwege hun gedisciplineerdheid, voelde het niet als meer dan ze zouden moeten doen als dat zinvol was. Zoals, voor het personage, zoals, om eerlijk te zijn, ik heb me nog nooit zo goed en sterk gevoeld in mijn leven. Het heeft me later echt geïnspireerd.
Dat is geweldig.
Dane DeHaan: Nou, weet je, als je minstens 2 uur per dag in de ruimte niet traint, beginnen je spieren te verslechteren.
Cara Delevingne: Ja. Achteruitgaan.
Werkelijk?
Dane DeHaan: Ja. Het is waar. Astronauten trainen 2 uur per dag in de ruimte.
Wauw. Dat wist ik niet. Dat is gek. Ik hou van de chemie tussen Valerian en Laureline. Is er iets dat je naar de scène kunt brengen dat niet precies op de pagina stond met jullie als acteurs?
Dane DeHaan: Ik heb gewoon het gevoel dat chemie iets is dat je moet laten gebeuren.
Cara Delevingne: Omdat het niet noodzakelijk op de pagina staat, denk ik.
Dane DeHaan: Het is niet zoals we waren, ik heb niet het gevoel dat we zoveel of zoiets aan het verbeteren waren, maar …
Cara Delevingne: Ik bedoel, we hebben een klein beetje gedaan, maar, vooral ik denk dat meer toen we samen waren, ik het gevoel had toen het werd geschreven, want zelfs het script is een aantal jaren geleden geschreven, ik heb eigenlijk niet het gevoel dat onze relatie in de manier waarop we elkaar behandelden, is misschien iets veranderd. Omdat ik denk dat zelfs in het script, het meer was dat hij absoluut de majoor was en ik de sergeant, terwijl ik nu het gevoel heb dat de film nu uitkomt, ze zeker meer gelijk zijn. Je weet wat ik bedoel? Ze hebben allebei hun sterke en zwakke punten, maar ze zijn allebei, weet je, ze vormen een team, ook al beseft hij het misschien niet zo goed.