The Walk is een onderhoudend en vaak opwindend stuk verhalen, naast een indrukwekkende vertoning van 3D-films.
In The Walk speelt Joseph Gordon-Levitt de rol van Philippe Petit, een Franse straatartiest die al op jonge leeftijd geobsedeerd raakt door koorddansen. Philippe scherpt zijn vak aan onder begeleiding van de ervaren hogedraadartiest Papa Rudy (Ben Kingsley), voordat hij erop uit trekt om zijn draad op te hangen op verschillende uitdagende en gevaarlijke locaties - soms illegaal, indien nodig. Echter, na het zien van een afbeelding van het World Trade Center halverwege de bouw, besluit Philippe dat het zijn droom is om de artistieke "staatsgreep" van de eeuw uit te voeren: een hogedraadsnoer tussen de Twin Towers lopen.
Philippe, met de hulp van zijn vrienden en collega-kunstenaar / minnaar Annie Allix (Charlotte Le Bon), reist naar het New York van de jaren 70 om zijn droom waar te maken, terwijl hij onderweg extra 'handlangers' oppikt die hem helpen het World Trade Center te verkennen en plannen te maken. hun operatie van tevoren. Maar als Philippe's date met het lot nadert, begint zelfs hij zich af te vragen of het gekke idee echt haalbaar is … en of zijn meest ambitieuze hogedraadwandeling ooit ook zijn laatste zal zijn.
Het waargebeurde verhaal van Philippe Petit's wandeling tussen de Twin Towers (in 1974) werd eerder tot leven gewekt met de Oscarwinnende documentaire uit 2008, Man on Wire. De met een Oscar bekroonde regisseur Robert Zemeckis van The Walk - wiens iconische filmografie Back to the Future, Who Framed Roger Rabbit en Forrest Gump omvat - vermijdt alleen maar te herhalen wat Man on Wire deed met Petites verhaal door het verhaal in plaats daarvan te kaderen als een eigentijdse, groter dan levensfabel, verteld door Petit zelf (wiens energieke vertelling in de film vaker werkt dan niet, over het geheel genomen).
Zemeckis en de scenarioschrijver van zijn script Christopher Browne verheffen op hun beurt The Walk tot meer dan een re-enactment van Petit's grote 'coup' en transformeren het in een Big Fish-achtige parabel over de Amerikaanse droom - een die ook dienst doet als een verfrissende subtiele (en zelfs ontroerende) ode aan het World Trade Center en wat het symboliseerde, door de ogen van Petit. The Walk streeft er vaak naar om dezelfde polariserende tonen van eigenzinnigheid te halen als eerdere Zemeckis-films (met name Forrest Gump) - soms met een beter effect dan andere, terwijl ze Petit's 'oorsprongsverhaal' onderzoekt tijdens het eerste bedrijf van het verhaal. Zodra de plot echter verder het territorium van het overvalgenre binnengaat (vergelijkbaar met Man on Wire ervoor) tijdens zijn tweede act (en de setting verschuift van Frankrijk naar de VS),De Walk echt - excuseer de woordspeling - komt goed uit.
Het is niet verwonderlijk dat het derde bedrijf van The Walk echt indruk maakt, aangezien Petit's beroemde "walk" zowel zijn persoonlijke reis als de algehele film naar een climax brengt die zowel zenuwslopend spannend als thematisch bevredigend is. Zemeckis en directeur fotografie Dariusz Wolski (de Pirates of the Caribbean-trilogie, Prometheus) gebruiken meeslepende camerahoeken en shots met een krachtig effect in de hele film - ze trekken kijkers dieper in Petit's snel bewegende en kleurrijke wereld - maar het is met de opzet en uitvoering van Petit's Twin Tower "walk" dat de film echt baanbrekend is, als een voorbeeld van waar 3D voor kan worden gebruikt in termen van filmische verhalen. The Walk verlegt niet consequent de grenzen van 3D-vakmanschap zoals Alfonso Cuarón's Gravity,maar het bereikt gelijkaardige artistieke pieken met de gelijknamige sequentie - genoeg om Zemeckis 'film op zichzelf onmisbaar materiaal in zowel 3D als IMAX te maken. (Degenen die hoogtevrees hebben - beschouw uzelf als gewaarschuwd.)
Daarnaast heeft The Walk een mooie, zacht verlichte, visuele stijl waardoor de wereld van de film lijkt op iets uit een droom of een nostalgische herinnering die niet helemaal op de realiteit is gebaseerd (vergelijkbaar met Life of Pi in dat opzicht). Dit element versterkt verder het idee dat Zemeckis geen docudrama over Petit maakt; deze versie van het verhaal is eerder gebaseerd op Petit's excentrieke kijk en de look van de film weerspiegelt dat verhalende kader, esthetisch. Dat is in aanvulling op de vrijheden die Zemeckis en Browne nemen met de feiten die hun scriptwerk vormen, voor creatieve doeleinden (bijvoorbeeld om indien nodig meer dramatische spanning in het verhaal te genereren, enzovoort).
Joseph Gordon-Levitt past behendig het uiterlijk van de echte Petit aan (blauwe ogen, oranje haar, pezige fysieke bouw) met zijn beurt in The Walk, terwijl hij ook pronkt met een consistent Frans accent dat (aantoonbaar) net zo authentiek klinkt als de echte Franse accenten die sommige van zijn costars hier bezitten. Maar zoals bij elke geweldige uitvoering, is het niet de manier waarop Levitt zijn uiterlijk heeft veranderd waardoor Petit tot leven komt als personage; het is zijn ongebreidelde (en soms grillige) passie en manier van doen die de acteur door en door overtuigen als een man die bereid is alles te doen wat nodig is om zijn 'onmogelijke' droom te verwezenlijken. The Walk, zoals eerder vermeld, is niet altijd zo natuurlijk grillig als het zou willen zijn, maar Levitt is echt het kloppende hart dat deze glanzende weergave van 3D-filmische showmanship tot leven brengt.
Toch zijn de ondersteunende personages in The Walk niet zo volledig ontwikkeld als Petit (en de echte belangrijke rol die ze speelden bij het uitvoeren van Petit's 'coup' wordt soms afgezwakt), maar Petit's handlangers hebben elk een eigen persoonlijkheid. Een mooie mix van menselijkheid en humor in hun respectievelijke rollen zijn getalenteerde personageacteurs als Charlotte Le Bon (The Hundred-Foot Journey), James Badge Dale (Iron Man 3), Ben Schwartz (Parks and Recreation, House of Lies), en Steve Valentine (A Christmas Carol (2009)) - met Ben Kingsley die het sterke ensemble completeert als Petit's curmudgeonly mentor, Papa Rudy.
The Walk is een onderhoudend en vaak opwindend stuk verhalen, naast een indrukwekkende vertoning van 3D-films. Als Flight de terugkeer van Zemeckis naar vorm vertegenwoordigde na een aantal jaren van regisseren van polariserende motion-capture-speelfilms, dan laat The Walk zien dat de regisseur nog steeds investeert in het vertellen van geweldige verhalen via welke geavanceerde filmtechnologie dan ook die voor hem beschikbaar is. Hoewel The Walk niet op hetzelfde niveau is als Gravity als een hele ervaring, legt het toch de lat voor toekomstige 3D-filmprojecten op tal van manieren hoger - terwijl het nog steeds de kerningrediënten van een goede film bevat (goede uitvoeringen, solide schrijven, enz..).
Degenen die nog nooit het verhaal van Petit tot leven hebben zien komen, vinden The Walk misschien wel een opwindende vertolking van zijn verhaal - een die je op het grootste scherm zou moeten ervaren. Sommige fans van Man on Wire vinden dat The Walk meer een stijl is dan een inhoudelijke versie van hetzelfde verhaal (en zouden ook problemen kunnen hebben met hoe het afwijkt van de feiten); maar nogmaals, degenen die openstaan voor een andere weergave van dezelfde plot, vinden de film van Zemeckis misschien wel een even bewonderenswaardige kijk op Petits 'artistieke misdaad van de eeuw'.
AANHANGWAGEN
The Walk speelt nu in geselecteerde IMAX 3D-theaters en zal op 9 oktober 2015 landelijk worden uitgebreid. Het duurt 123 minuten en is beoordeeld als PG voor thematische elementen met gevaarlijke situaties, en voor wat naaktheid, taalgebruik, korte verwijzingen naar drugs en roken.
Laat ons weten wat je van de film vond in het commentaargedeelte!
Onze beoordeling:
4 van de 5 (Uitstekend)