Een geweldig moment van de Shazam! trailers is bevestigd dat ze niet in de film voorkomen. De eerste DC-film van 2019 - en de enige die zich afspeelt in de wereld van de DCEU - heeft een nogal verrassende marketingcampagne gehad. Shazam's bijna drie minuten durende teaser-trailer vrijgegeven op SDCC in juli 2018, maar bijna acht maanden lang was er geen follow-up; theaters kregen een bewerkte versie van de Comic-Con-trailer en tv-spots onthulden meer beelden, maar pas begin maart kwam er een officiële trailer uit.
Niet dat de gespreide aanpak ertoe doet als een film er net zo goed uitziet als Shazam! doet. Inderdaad, de nieuwste internationale trailer zit vol spannende momenten, van Billy Batson die van een dak springt en in de lucht transformeert in zijn superheldenvorm tot een schurkenmonoloog die ongehoord wordt omdat de held geen superhoor heeft. Het absolute hoogtepunt moet echter de enorme meta-knipoog naar Batman en Superman zijn; de trailer toont een kind dat speelt met speelgoed dat eruitziet als de DCEU-versies van de Caped Crusader en Man of Steel (knikkend naar hun botsing in Batman v Superman: Dawn of Justice) die het John Williams 'Superman-thema neuriet voordat Shazam en Dr.Sivanna botsen voor hem.
Helaas staat dit niet echt in de film die volgende maand uitkomt. Regisseur David Sandberg heeft dit op Twitter gezegd sinds de berichten van de Shazam! trailer scene vond zijn weg online in januari, en nu het officieel is uitgebracht heeft het herhaald. Hoewel het moment een hoogtepunt is van de marketing, is het alleen in de film zonder de klassieke Superman-muziek. Volgens Sandberg was dat een beslissing van de trailerredacteuren en niet van iemand die betrokken was bij de hoofdproductie.
Hoewel dit een toch al humoristische grap een nette meta tint zou hebben gegeven, is er een redelijke logica voor Shazam! geen gebruik maken van het aanhangermoment. Hoewel het grappig is in een kort stukje marketing, zou het niet veel logisch zijn in de wereld van de film; het zou het Superman-thema van Williams binnen de DCEU heilig verklaren, en tot op zekere hoogte de Christopher Reeve-films ermee. Dit effect is dubbel waar, gezien de manier waarop die muziek al is gebruikt in de soundscape van de franchise.
Het John Williams 'Superman-thema uit het Christopher Reeve-tijdperk wordt door velen gezien als het bepalende geluid van Kal-El, hoewel het een nogal gecompliceerde relatie heeft met de DCEU. Voor Zack Snyder's Man of Steel en Batman v Superman werd Henry Cavill's Superman hoorbaar gemarkeerd door Hans Zimmer's nieuwe, operathema. Toen Joss Whedon echter de regie van Justice League overnam nadat Snyder het project had verlaten, verving hij Dawn of Justice-componist Junkie XL door Danny Elfman, die op zijn beurt de vorige thema's verruilde voor reproducties van de scores van Superman 1977 en Batman 1989. "Batman heeft maar één muzikaal thema", zei Elfman destijds, en hoewel dat zijn eigen compositie was, geldt de logica ook voor Superman.
De poging om de continuïteit-onderscheidende DCEU te verbinden met films uit het verleden was slechts een van de vele die werden gemaakt in de theatrale release van Justice League, maar blijft een van de meest verwarrende. Hoewel de toekomst van DC Films de beruchte bom van 2017 lijkt te negeren, kan de keuze van Elfman nog steeds van invloed zijn op de manier waarop erfenisaspecten - of het nu gaat om het Reeve Superman- of Burton-, Schumacher- of Nolan Batman-tijdperk - in de films worden verwerkt. Ofwel worden ze genegeerd of maken ze deel uit van de soundtrack; ze op de wereld brengen zou zeker schokkend zijn.