Why Cats Movie Is So Hated (Before Release)
Why Cats Movie Is So Hated (Before Release)
Anonim

Cats is nog niet eens in de bioscopen beland, maar de film heeft al veel terugslag gekregen voordat hij werd uitgebracht, om een ​​aantal verschillende redenen. Cats is gebaseerd op de langlopende Broadway-musical met dezelfde naam en heeft een enorme hoeveelheid prestige in termen van zowel achter de schermen als talent op het scherm en wil de recente box office hot streak Christmastime musicals voortzetten in de afgelopen jaren. Echter, vanaf het moment dat het voor het eerst werd aangekondigd en vooral nadat de daadwerkelijke trailers waren uitgebracht, is Cats het onderwerp geweest van een uitgebreide hoeveelheid spot online.

Alle films krijgen in verschillende mate kritiek, maar het komt zelden voor dat een titel het niveau van pre-release minachting krijgt die Cats heeft opgetrommeld. Het roept de vraag op waarom juist deze musical zo'n go-to bokszak is geworden voor mensen over de hele wereld. Welnu, zo'n reactie kan worden toegeschreven aan een samenvloeiing van ongelijksoortige elementen die zijn samengekomen om ervoor te zorgen dat deze kijk op de musical bij veel bioscoopbezoekers op het verkeerde been begint.

Ga door met scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel snel te bekijken.

Begin nu

Of Cats de eigenlijke film al dan niet goed is, is iets wat het publiek zal moeten afwachten om de eigenlijke film te zien om te bepalen. Voorlopig kan echter concreet worden bepaald welke verschillende factoren bijdragen aan de negatieve reputatie van het project vóór de release.

Het ontwerp van de katten

Laten we beginnen met iets dat rechtstreeks verband houdt met de eigenlijke film. Net als het originele ontwerp van de filmversie van Sonic the Hedgehog, wordt het ontwerp van de katachtige personages in Cats algemeen beschouwd als zo abjectief zenuwslopend dat mensen zich niet eens kunnen voorstellen dat ze de film zouden zien. Door herkenbaar menselijke gezichten op humanoïde CGI-kattenlichamen te plaatsen, ontstaat een gevoel van visuele dissonantie die eerder afleidt dan potentiële kijkers helpt onder te dompelen in dit unieke universum van zingende en dansende poesjes. Om op te starten, helpen de stijve bewegingen van de personages in promotiemateriaal, die schijnbaar voortkomen uit de motion-capture-animatie die wordt gebruikt om de bewegingen van acteurs op de set vast te leggen, verder om een ​​barrière te creëren tussen de kijker en de personages in Cats.

The Voice Cast

Het idee om een ​​abstracte Broadway-musical als Cats te vertalen naar een verhalende speelfilm is al een raadselachtig idee, maar des te meer is de cast met sterren die voor de film is samengesteld. Taylor Swift, James Corden en Jason Derulo zijn drie van de meest prominente figuren in de marketingcampagne voor Cats. Hun aanwezigheid in de posters en trailers doet denken aan de castingkeuzes in DreamWorks Animation-films zoals Shark Tale of Monsters vs. Aliens, waar het gewoon een stel voice-overs van beroemdheden zijn die in één film worden gestopt, ongeacht of ze wel of niet in hun karakters. Katten als film is al een absurd idee,er een maken met Jason Derulo in een grote hoedanigheid voegt niet alleen een extra laag belachelijkheid toe, maar ook een vleugje cynische marketing aan dit muzikale brouwsel dat zich goed leent voor pre-release spot.

Slepende gevoelens over Les Miserables

De laatste musical van regisseur Tom Hooper, Les Miserables, debuteerde in 2012 in een uitstekende box office en tal van seizoenoverwinningen, maar sindsdien heeft de film een ​​verdeeldheid zaaiende reputatie bij het publiek opgebouwd. De zangpogingen van Russell Crowe en het repetitieve camerawerk zijn in de jaren sinds de release vooral voer voor veel kritiek geworden. Nu Hooper met Cats terugkeert naar de wereld van de muzikale cinema, heeft ongenoegen over zijn werk aan Les Miserables ertoe bijgedragen dat potentiële bioscoopbezoekers een hoge mate van twijfel over hem hebben geïnformeerd, terwijl hij weer een nieuwe speelfilmaanpassing van een beroemde musical aanreikte. Net zoals je de mensen kon horen zingen in Les Miserables, kun je nu door Hoopers omgang met die musical uit 2012 ook horen dat mensen hun bezorgdheid uiten over hoe hij met Cats omgaat.

Vreemd marketingmateriaal

Het aanwakkeren van de pre-release-razernij van spot is een reeks vreemde marketingbeslissingen voor Cats, de belangrijkste onder hen cornball-slogans ('Get your tickets meow!'), Kattenoren die worden versierd bovenop taxi's in New York City en achter de -scènes featurettes die het project behandelen met een enorm gevoel van grootsheid. Een deel ervan roept de moedig zelfverzekerde gevoeligheden op van de marketing voor de eerste Deadpool-film, maar veel ervan is slecht overgegaan, waarbij alleen benzine over het razende vuur van pre-release-spot wordt gegooid dat Cats heeft bedacht. Een uitzondering op de alom bespotte marketing: het officiële Cats Twitter-account, dat een onderscheidende persoonlijkheid en knowhow over internettaal draagt ​​die tot veel grappige tweets heeft geleid.

Katten zijn altijd al een punchline geweest

Al deze elementen hebben bijgedragen aan de pre-release negativiteit voor de filmversie van Cats, maar de grootste boosdoener achter al deze pre-release kritiek is simpelweg dat Cats altijd een go-to-punchline is geweest in het popcultuurlandschap. Hoewel het het landschap van Broadway-musicals voor altijd veranderde, hebben het ontbreken van een concreet plot, onorthodoxe visuele keuzes en het feit dat het een show is over mensen die het gedrag van katachtigen nabootsen gedurende twee uur (naast vele andere kenmerken die in de show aanwezig zijn) het wordt een routineuze bron van spot. Popcultuurverwijzingen naar Cats zijn zelden vleiend, zoals blijkt uit een grap over The Critic over de vurige vernietiging van een theater met Cats en een uitgebreid segment in het laatste seizoen van Crazy Ex-Girlfriend.

Met dat alles al bijna drie decennia deel van de algehele reputatie van Cats, de broadway-musical, is het geen wonder dat een aanpassing van een speelfilm voor de release vergelijkbare niveaus van dubieuze minachting zou opleveren. Het werd nog onvermijdelijker door de andere eerder genoemde controversiële elementen die de productie achterna bleven. Of al die negativiteit vóór de release de box office van het project belemmert of niet in contrast staat met een alom goed ontvangen film, valt nog te bezien. Voorlopig is het echter gemakkelijk om alle pre-release-gesprekken te zien die Cats hebben opgetrommeld, evenals de talloze elementen die het door scepsis doordrenkte gesprek informeren.