Vrijwel alle output van Quentin Tarantino is zeer geliefd en gevierd. Zelfs onder zijn negen briljante werken valt Pulp Fiction op als bijzonder indrukwekkend. De speelfilm uit 1994 is een onmiskenbaar meesterwerk van begin tot eind. De uitvoeringen van doorgewinterde acteurs als John Travolta en Samuel L. Jackson zijn adembenemend, en de unieke structuur met verweven verhalen houdt het publiek betrokken gedurende de tweeënhalf uur durende looptijd.
Degenen die op zoek zijn naar een vergelijkbare oplossing na het bekijken van Pulp Fiction, zouden er verstandig aan doen om een van de tien onderstaande films te bekijken. Sommige zijn directer verwant dan andere, maar ze delen allemaal ten minste één element met Tarantino's baanbrekende tweedejaarsinspanning.
10 Over beton gesleept
S. Craig Zahler's talent voor natuurlijke dialogen zal het publiek onmiddellijk herinneren aan Tarantino's kenmerkende stijlen. Hij heeft ook een duidelijke eerbied voor grindhouse-cinema, wat blijkt uit de soms bizarre bloederige effecten die in de film aanwezig zijn.
Het brute, oneerlijke drama vermengd met hyperbolisch geweld op B-filmniveau lijkt niet te werken, maar de combinatie is effectief in Dragged Across Concrete. De speelduur van bijna drie uur geeft de film de tijd om te ademen terwijl de spanning toeneemt. Dit is Zahlers derde lange speelfilm, en zijn eerdere twee films, Bone Tomahawk en Brawl in Cell Block 99, zijn ook moderne klassiekers.
9 Rukken
Guy Ritchie's Snatch is helemaal in stijl. Er zit duidelijk wat inhoud in, maar Ritchie is vooral bekend om zijn stijl, die in de voorhoede van zijn tweede film staat. Voordat hij Sherlock Homes en een live-action Aladdin naar het grote scherm bracht, maakte hij snelle, gevatte zwarte komedies rond de gruizige criminele onderwereld van Londen.
Ernstige overtredingen worden als spelletjes behandeld en het publiek eet er elk grammetje van op. Jason Statham raakte ook bekend bij filmbezoekers door deze speelfilm en de eerste film van de regisseur, Lock, Stock en Two Smoking Barrels.
8 Schacht
Het is belangrijk om een belangrijke bron van Tarantino's inspiratie te kennen: Blacksploitation-films. Naast Spaghetti Westerns neemt de geliefde filmmaker veel aanwijzingen over uit genres die anders laag worden gehouden.
Shaft wordt beschouwd als het kroonjuweel van het tijdperk, maar andere opmerkelijke inzendingen zijn onder meer Foxy Brown en Dolemite. De regisseur ziet de waarde in deze stukken en ziet ze als kunst. Zijn liefde voor hen heeft hun status in de popcultuur verhoogd en hen een publiek gegeven dat hen zou hebben overgeslagen als hij niet was geprezen.
7 Sin City
Robert Rodriguez en Quentin Tarantino hebben een goed gedocumenteerde vriendschap. Ze regisseerden elk een van de twee films voor de dubbele speelfilm van Grindhouse, en Tarantino regisseerde zelfs een scène voor Sin City, een bewerking van Frank Miller-gruizige graphic novels.
Deze film neemt zijn fantastische noir-setting serieus, in tegenstelling tot de nonchalante houding van Pulp Fiction ten opzichte van geweld en misdaad. Net als de film uit 1994 is de film een bloemlezing die verschillende verhalen vertelt die elkaar af en toe kruisen. Het was op alle fronten een succes, maar het vervolg uit 2014, A Dame to Kill For, deed het niet zo goed, kritisch noch commercieel.
6 Boondock Saints
Deze cultklassieker volgt een stoere tweeling die besluit Boston met geweld de georganiseerde misdaad te ontnemen. Ze krijgen er de smaak van na het doden van twee gangsters uit zelfverdediging. Willem Dafoe speelt een excentrieke FBI-agent die ze tijdens de spree op de hielen zit.
De film flopte bij de release, maar vond een aanzienlijke en toegewijde aanhang op homevideo. Het is misschien een irrationele machtsfantasie om deze twee mannen te volgen terwijl ze de straten van de stad schoonmaken met geweren, maar waar is een betere plek om een onmogelijke wens te vervullen dan film?
5 Trainspotting
Trainspotting van Danny Boyle is een zwarte komedie met de nadruk op het "zwart". Verslaving wordt in films over het algemeen nooit als een lachertje behandeld - en degenen die het wel als zodanig behandelen, zijn de tijd van niemand waard - maar deze film uit 1996 is zelfs naar die maatstaven bijzonder somber.
Tegelijkertijd behandelt het de ziekte niet op een melodramatische manier, maar presenteert het realistische karakters in de Schotse setting. Het onderwerp is duister en deprimerend, maar de film beweegt met zo'n ongelooflijk hectische energie, waardoor het van begin tot eind tegelijkertijd verontrustend en enorm vermakelijk is.
4 Slechte luitenant
Het personage van Harvey Keitel in Bad Lieutenant gaat in een neerwaartse spiraal van 90 minuten door met bijna elke denkbare ondeugd. De hoofdpersoon is volkomen onherstelbaar, maar wat zijn losbandigheid verhoogt, is de zaak van aanranding die hij onderzoekt.
Het slachtoffer, een non, weet wie de gruwelijke misdaad tegen haar heeft gepleegd, maar weigert ze op te geven. Geen enkel moment is licht verteerbaar, maar het is een van de meest aangrijpende misdaaddrama's uit de jaren 90, en dat is geen geringe prestatie. Abel Ferrara staat bekend om een aantal bizarre films, maar Bad Lieutenant wordt over het algemeen als een van zijn beste beschouwd.
3 In Brugge
Martin McDonagh sneed jarenlang zijn tanden bij het schrijven van toneelstukken voordat hij zijn eerste speelfilm maakte. Als gevolg hiervan zijn zijn verhalen hecht met elkaar verbonden met uitstekende dialogen die geen regels verspillen aan het scenario. In Brugge is zijn eerste volledige inspanning, en hij kwam zwaaiend het hek uit.
Deze zwarte komedie over twee huurmoordenaars is duister komisch en injecteert humor in het morbide onderwerp. Deze tegenstelling zou alleen maar verder worden verergerd in zijn latere twee films, Seven Psychopaths en Three Billboards Outside Ebbing, Missouri.
2 Goodfellas
Samen met Pulp Fiction behoort de epische maffiafilm van Martin Scorsese vaak tot de beste films ooit gemaakt, en het is gemakkelijk in te zien waarom wanneer je dit meesterwerk uit 1990 bekijkt. Het volgt het waargebeurde verhaal van Henry Hill en zijn opkomst in een georganiseerde misdaadfamilie voordat hij uiteindelijk in getuigenbescherming kwam.
Ray Liotta schittert en wordt op hun hoogtepunt ondersteund door Joe Pesci en Robert De Nero. De aankomende gangsterfilm van Scorsese, The Irishman, zal de laatste twee herenigen, maar laten we kijken of ze de magie die ze samen hadden in Goodfellas kunnen heroveren.
1 Sonatine
Takeshi Kitano maakte naam in Japan als komiek voordat hij zijn overstap maakte naar keiharde misdaadfilms die moeilijk te bekijken waren. De internationale gemeenschap realiseerde zich onmiddellijk zijn genialiteit met zijn opus uit 1993, Sonatine.
De film onderscheidt zich door een aanzienlijk deel van de speelduur te richten op de gangsters die wachten en spelen op een strand in Okinawa. Terwijl deze onderdelen worden neergelegd, neemt de spanning toe wanneer de inzet wordt vastgesteld. Bijna alle filmografie van Kitano zijn homeruns, maar Sonatine valt op door het idee dat Yakuza rondhangt.