10 feministische citaten uit The Handmaid's Tale
10 feministische citaten uit The Handmaid's Tale
Anonim

The Handmaid's Tale sloot onlangs zijn derde seizoen af ​​met een meer opwindende cliffhanger dan de voorgaande seizoenen. June oftewel Ofjoseph (Elisabeth Moss) slaagt erin haar mentale stabiliteit te verliezen, vijftig kinderen uit Gilead te sluipen en in slechts dertien afleveringen meerdere leiders van de New Order uit te schakelen.

De totalitaire saga is geïnspireerd op de gelijknamige roman van Margaret Atwood uit 1980. En ondanks het feit dat het boek al in 1990 tot een speelfilm was gemaakt, kon de feministische boodschap die in de originele serie van Hulu was ingebakken, niet meer uitnodigend zijn in het huidige sociale klimaat. Het gevecht en de letterlijke "girl power" die momenteel op de show toeneemt, is vergelijkbaar met hedendaagse bewegingen (hoewel op een veel barbaardere manier).

En je hoeft geen feministe te zijn om te genieten van June's snelle zwepen en sarcastische bewustzijnsstroom. Hier zijn de beste feministische citaten uit het geheel van The Handmade's Tale.

10 "Zelfs de rechtvaardigen hebben een beetje showbusiness nodig."

Beginnen met Serena Joy, ook al is ze de antithese van feminisme. Dit citaat komt uit het eerste seizoen waarin het krijgen van een kind voorop staat in Serena's geest en de manieren van Gilead haar blind zijn. Dit citaat is mogelijk een creatieve versie van een bijbelfragment dat vaak tot de rechtvaardigen spreekt. Een spreekwoord zegt: "De rechtvaardigen krijgen wat ze willen, maar de goddelozen krijgen wat ze het meest vrezen."

In dit geval beschouwt Serena zichzelf als rechtvaardig, zij het ten koste van andere vrouwen. Ze is een van de weinige overgebleven vrouwen met een greintje macht, dus het is zowel verfrissend als verontrustend om haar standpunt te zien.

9 "Ga jezelf neuken, Fred."

Dit citaat is gemaakt door Offred in seizoen 2 van "The Word", toen het duidelijk is dat June domineert over Fred Waterford. Fred, die als commandant bovenaan de totempaal staat, laat zijn zwakheden los door zijn dienstmaagd.

In de loop van de serie wordt hij meer en meer vatbaar voor June als geheel, waardoor ze de ruimte krijgt om dit soort dingen tegen hem te zeggen zonder gevolgen.

8 "Ze hadden ons nooit uniformen moeten geven als ze niet wilden dat we een leger werden."

Dit is een buitengewoon gewaagde opmerking die June maakt nadat ze weigeren haar vriendin, Janine, te stenigen. Alleen al de gedachte aan een muiterij is genoeg om een ​​dienstmaagd aan de muur te krijgen, maar deze gedachte lijkt June alleen maar vooruit te hebben geduwd. In deze eenheid beseft June het gat in het plan van Gilead.

De dienstmaagden, Marthas, en zelfs de kinderen dienen een groter front, zodat ze, hoewel ze de macht niet openhartig hebben, het potentieel hebben om hun samenleving in hun richting te sturen.

7 "Is dit genoeg voor jou?"

June wordt herenigd met haar beste vriendin, Moira (Samira Wiley), in seizoen één, en het is duidelijk dat haar vriend (ooit een krachtige vechter) is verslagen door hun omstandigheden.

In de deprimerende muren van Jezebels, de plaatselijke speakeasy en het bordeel, slaat June deze negativiteit weg door op te treden als de enige bron van reden, haar vriendin er precies aan te herinneren wat de realiteit is (en niet zou moeten zijn) van hun nieuwe zogenaamde leven.

6 "Laat de klootzakken je niet vermalen."

Het eigenlijke citaat uit de show (en het boek) is een verzonnen Latijnse uitdrukking die zegt "Nolite te bastardes carborundorum", wat zich losjes vertaalt naar "Laat de klootzakken je niet vermorzelen."

In het echte leven werd dit citaat beroemd onder feministen omdat het de groeiende bezorgdheid weerspiegelt van de onderdrukking van de gelijkheid van vrouwen. Natuurlijk is de situatie die June en haar mede-dienstmaagden doormaken veel extremer, maar toch spreekt het de vrouwelijke visionairen van vandaag aan.

5 "Verwar de zachtmoedigheid van een vrouw nooit met zwakte."

Dit citaat uit het eerste seizoen van The Handmaid's Tale dient als een voorafschaduwing van de komende gebeurtenissen. Zabryna Guevara, die de rol van ambassadeur Castillo speelt, reciteert deze zin om June eraan te herinneren dat degenen die gemeden worden niet moeten worden onderschat.

Toevallig staat de zachtmoedigheid van mevrouw Castillo in de weg als ze weigert de dienstmaagden te helpen vanwege de complicaties van haar eigen reproductie.

4 "Maar misschien zijn we sterker dan we denken dat we zijn."

Het citaat van dit seizoen drie was een beetje een opluchting voor kijkers, aangezien de hele persona van June gevaarlijk leek te veranderen. In haar zwakke moment lijkt ze zich te herinneren dat ze sterk genoeg is geweest om de obstakels van Gilead te overwinnen.

En nog meer, ze herinnert de anderen eraan dit te onthouden, insinuerend dat ze als een verenigde partij sterker zijn dan Gilead aankan.

3 "Dan moet je (het) bij elkaar houden."

Deze regel wordt een beetje een mantra voor juni. Moira herinnert haar vriendin eraan dat ze haar dochter heeft om zich zorgen over te maken. Dit is precies wat ze moet doen om elkaar weer te zien (en te overleven).

Niet dat Moira zelf deze herinnering niet van tijd tot tijd nodig heeft. June herhaalt dezelfde zin tegen haar vriendin wanneer Moira lijkt te geloven dat alle hoop verloren is. Het lijkt te dienen als de vonk die ze nodig hebben om door te gaan.

2 "Nu ben ik wakker voor de wereld."

In deze monoloog vertelt June de gebeurtenissen die aanwijzingen gaven voor de opkomst van Gilead. Ze vervolgt: "Toen ze het Congres afslachtten, werden we niet wakker. Toen ze de terroristen de schuld gaven en de grondwet opschortten, werden we toen ook niet wakker. Niets verandert ogenblikkelijk."

De regel waarin ze zegt dat ze nu "wakker" is voor de wereld, zinspeelt op het feit dat June dit soort omgeving niet veel langer zal durven laten gedijen. Het citaat komt uit het eerste seizoen en is een van de eerste onthullingen die June heeft die tot haar opstand leidt.

1 "Ik zal niet dat meisje in de doos zijn."

In deze scène probeert Serena Joy de emoties van June te manipuleren door haar een geschenk te geven. In het kleine muziekdoosje zit een sierlijke ballerina, eentje die alleen danst als ze toestemming krijgt om haar doosje te openen.

June ziet de ironie in dit geschenk en op dat moment belooft ze zichzelf niet dat meisje in de doos te worden: gevangen, gecontroleerd en gemanipuleerd.

VOLGENDE: De 10 beste muziekmomenten in het verhaal van de dienstmaagd