Sommige films verleggen de envelop, terwijl andere films de envelop verscheuren, deze door een versnipperaar halen en dit doen zonder je zorgen te maken over hoe ze door de mainstream zullen worden waargenomen. Dit is wat de volgende films hebben gedaan en ze zijn - berucht of niet - ingebed in het DNA van de filmgeschiedenis vanwege de provocerende emoties die ze opwekten, niet alleen onder bioscoopbezoekers, maar ook onder censuur van de overheid en zetels van politieke macht. Ze verbeelden verschillende vormen van geweld, op zo'n unieke, maar moreel twijfelachtige manier, dat mensen over honderden jaren deze films zullen bestuderen om onze reacties daarop tussen toen en nu te vergelijken.
Hier is de lijst van Screen Rant met de 10 meest schokkend gewelddadige films ooit gemaakt.
10 Cannibal Holocaust (1980)
Het geweld is zo bruut in deze Italiaanse exploitatiefilm dat sommige mensen dachten dat het echt was. Er ontstond controverse over de grafische weergave van Cannibal Holocaust van de botsing tussen een stam in het Amazone-oerwoud en een Amerikaanse filmploeg die opnamen maakte in hun afgelegen gebied. De film is een amalgaam van verontrustende beelden die bedoeld zijn om onze zintuigen te choqueren. Seksueel geweld, dierenmishandeling en kannibalisme behoren tot de meest bloedige momenten, maar de grootste schok was het gerucht dat de film een "snuiftabakfilm" was en dat de acteurs daadwerkelijk voor de camera werden vermoord.
Dit was niet waar, maar men geloofde het genoeg dat regisseur Ruggero Deodato naar de rechtbank ging zonder dat zijn acteurs hem ter verdediging kwamen. Waarom niet? Ze ondertekenden een vertrouwelijkheidsovereenkomst voorafgaand aan de release van de film waarin ze verklaarden dat ze in geen enkel type media zouden verschijnen om de film er nog realistischer uit te laten zien.
9 Rambo (2008)
Toen Sylvester Stallone besloot Rambo terug te brengen voor een laatste doorstart in 2008, maakte hij geen grapje. Deze keer krijgt John Rambo de taak om een groep missionarissen te redden die in een afgelegen gebied worden vastgehouden door een militant Birmese regime.
Zodra zendelingen zijn vermoord en wraak in het spel komt, zijn er veel gruwelijke beelden om te aanschouwen: Rambo maakt tientallen slechteriken vloeibaar met een gemonteerd Gatling-pistool en haalt letterlijk een andere uit elkaar, voor het geval je die avond anatomieklas hebt gemist.
8 Onomkeerbaar (2003)
Geregisseerd door Gaspar Noe, is Irreversible zo gewelddadig dat zelfs de sterke maag het misschien niet volledig kan bekijken. Roger Ebert zei ooit dat het "een film was die zo gewelddadig en wreed is dat de meeste mensen hem niet kunnen bekijken". De film bevat een grafische verkrachtingsscène van negen en een halve minuut, met de Italiaanse superster Monica Bellucci, die mensen woedend maakte op Noe.
Niet alleen de verkrachtingsscène, maar ook andere gewelddaden worden afgebeeld. In een bijzonder wrede scène knuppelt een man een ander dood met een brandblusser, waarbij zijn schedel wordt verpletterd, en Noe weigert weg te snijden. Er zijn geen grenzen aan wat er in de bioscoop kan worden afgebeeld, en Noe wil ervoor zorgen dat je dat onthoudt.
7 Passion of the Christ (2004)
Mel Gibson is niet bang om geweld te tonen in de films die hij regisseert. Apocalypto en Braveheart hadden allebei op deze lijst kunnen staan, maar in plaats daarvan nemen we genoegen met The Passion of the Christ. De Bijbel is niet tam van geweld en de film maakt ons daar terdege van bewust, door te vertellen over Jezus 'laatste dagen van lijden vóór zijn uiteindelijke kruisiging.
Er zijn slechts drie zinnen in de Bijbel die melding maken van het geselen van Jezus en toch wijdt Gibson meer dan 10 minuten aan schermtijd aan Jezus die wordt geslagen totdat hij instort. De kruisigingsscène is niet beter, aangezien Gibson blijkbaar wil dat het publiek de pijn zoveel mogelijk voelt.
Gibson heeft echter verklaard dat hij gelooft dat de Bijbel een veel gruwelijkere kruisiging beschrijft dan de film. De film is schokkend, extreem, en probeert je de - zoals de regisseur van de film heeft gezegd - "enormiteit van het offer" te laten zien. Door de wreedheid op het scherm zag het publiek het offer niet alleen, maar voelde het het ook.
6 Hostel: Part II (2007)
Hoe gewelddadig de eerste Hostel-film ook werd, hij bereikte nooit de martelende toppen van zijn vervolg. Drie vrouwelijke Amerikaanse studenten reizen naar het buitenland in Oost-Europa, waar ze worden gelokt, ontvoerd en aangeboden aan sadistische leden van een ondergronds bedrijf waar klanten mensen kunnen kopen voor marteling en moord.
Er is sadisme en bloed, maar uiteindelijk lijkt Roth zijn publiek te choqueren op welke manier dan ook. De film was zo grafisch dat het Lagerhuis van het Verenigd Koninkrijk verklaarde dat het mogelijk illegaal zou kunnen zijn om stills van de film te bezitten, aangezien het kan gelden als "extreme pornografie". De meeste schuld ligt bij scènes die vrouwonvriendelijk en gewelddadig gedrag tegenover vrouwen weergeven.
5 A Servian Film (2010)
Deze Servische film met de toepasselijke titel werd in zoveel Europese landen verboden dat je jezelf net zo goed aan de politie kunt overgeven als je in het bezit bent van de dvd op dat continent. Verkrachting, moord, necrofilie en kindermishandeling spelen een prominente rol in de plot van de film, die draait om een pornoster die per ongeluk in een pornografische "snuiftabak" -film terechtkomt. Het meest verontrustende moment in de film is zo verontrustend dat we het hier niet eens kunnen noemen, maar vertrouw ons als we zeggen dat je een sterke maag en een wil van staal nodig hebt om er doorheen te zitten. De filmmakers beweren dat het geweld politiek gemotiveerd is, aangezien het de mislukkingen van het Servische postcommunistische regime aan de kaak stelt. Jij mag het beoordelen.
4 Battle Royale (2000)
Battle Royale laat The Hunger Games eruit zien als een speciale kindermiddag. De plot is zo vergelijkbaar en toch is de uitvoering zo anders. Het speelt zich af in een toekomst waarin Japanse bigwigs negende klassers dwingen elkaar in een tijdsbestek van 3 dagen te doden. Het resultaat is een bloedbad als geen ander; denk dat Kill Bill The Running Man ontmoet.
De film veroorzaakte nogal wat opschudding in Japan, waar de release leidde tot een debat over overheidsmaatregelen tegen mediageweld. Dit werd nog verder versterkt toen regisseur Kinji Fukasaku minderjarige kinderen die de film niet konden zien, vertelde "binnen te sluipen, en ik moedig je aan om dat te doen". De film is nooit in de bioscoop uitgebracht in de Verenigde Staten, waar het waarschijnlijk niet door de MPAA-beoordelingsraad zou zijn gekomen zonder een NC-17. In de loop der jaren is Battle Royale echter een cultklassieker geworden en de film die veel filmfanaten wilden dat The Hunger Games was geweest.
3 Ichi The Killer (2001)
Films over de Japanse maffia - de Yakuza - zullen altijd een soort gewelddadig aspect hebben. Ichi the Killer neemt dat geweld en maakt er bloedige kunst van. Vanwege de brute weergave van grafisch geweld en wreedheid in de film, werd Ichi the Killer in veel landen over de hele wereld verboden. Waarom zou iemand verrast zijn met zo verwrongen inhoud?
Een personage wordt aan haken gehangen en gemarteld, terwijl de mond van een ander personage wordt verminkt en … nou, het is beter om je eetlust te redden. Braakzakken werden uitgedeeld tijdens de middernachtvertoning van de film op het Toronto International Film Festival. De film, afkomstig van de Japanse auteur Takashi Miike, is een kunstzinnige mix van bedachtzame malaise en grotesk bloedvergieten.
2 Salo, of 120 Days of Sodom (1975)
De titel zegt het al, nietwaar? Deze kunstfilm uit 1975, geregisseerd door Pier Paolo Pasolini, is gebaseerd op The 120 Days of Sodom van de markies de Sade. De film draait om de verontrustende ontvoeringen van achttien kinderen door de fascistische Libertijnen, die hun slachtoffers onderwerpen aan moord, gedwongen seksuele handelingen en sadisme.
Martin Scorsese heeft door de jaren heen betoogd dat film 'artistieke verdienste' heeft en vele andere auteurs hebben de film en de regisseur royaal verdedigd. Paolini probeerde hardnekkige, relevante thema's te onderzoeken, zoals politieke corruptie, machtsmisbruik en fascisme. Criterion bracht het uit als onderdeel van hun collectie in 2011. Dit was Pasolini's laatste film, aangezien hij kort voor de release werd vermoord.
1 Ik spuug op je graf (1978; 2010)
Een vrouw trekt op vakantie in het bos, maar wordt gevangen genomen door een groep mannen die haar om de beurt verkrachten. In de meeste films zou ze worden vermoord en dat zou het einde zijn, maar in een speling van het lot slaagt ze erin te ontsnappen … nauwelijks. Wraak is een gerecht dat het best koud wordt geserveerd en beide versies van deze film geven een geheel nieuwe betekenis aan die term.
De ontsnapte neemt uiteindelijk haar eigen wraak door elke verkrachter een voor een te vermoorden op de meest wrede en ongewone manieren die je je kunt voorstellen. Er is een aanval op een bierfles, een ingenieuze castratie en een zeer gedenkwaardige steekpartij. Velen zagen de film als een kritiek op het feminisme, terwijl anderen het als een feministische kritiek zagen. Wat je ook van de film vindt, het blijft kijkers tot op de dag van vandaag achtervolgen. De remake uit 2010 is net zo schokkend: in sommige scènes wordt de lat hoger gelegd en wordt de boodschap over vrouwelijke empowerment aangepast aan de 21e eeuw.
-
Dit zijn niet de enige films die de grenzen van filmgeweld verleggen. Hebben we gewelddadige films gemist die je schokten? Laat het ons weten in de reacties hieronder!