Zelfs de meest populaire filmfranchises bereiken een punt waarop een direct vervolg gewoon niet mogelijk is. Er zijn verschillende redenen waarom dit het geval zou kunnen zijn. Misschien zijn kerncastleden hun rol ontgroeid of zijn ze niet geïnteresseerd om ze opnieuw te spelen. Misschien is het huidige verhaal al zo overtuigend ingepakt dat er simpelweg geen verhaal meer te vertellen is, waardoor een vervolgfilm overbodig wordt.
In situaties als deze is een oplossing waar filmmakers steeds meer op vertrouwen, in plaats daarvan een prequel te ontwikkelen. Het is ook logisch: de voorheen onontgonnen oorsprong van personages en hun wereld kan nieuwe vertelmogelijkheden bieden die onmogelijk zouden zijn in een typisch vervolg. Deze flashback-flicks kunnen ook een franchise nieuw leven inblazen door verrassende informatie te onthullen die ons volledig doet heroverwegen hoe we de films zien die al zijn uitgebracht. Aan de andere kant kan een slecht ontworpen prequel een negatieve invloed hebben op de publieke perceptie van een voorheen gerespecteerde filmserie. Veel voorkomende kritiek op mislukte prequels omvat hun neiging om bestaande karakteriseringen te ondermijnen, gevestigde continuïteit te mishandelen en in het algemeen de verhalen die ze zouden moeten verbeteren te bezoedelen.
Het is duidelijk dat het volgen van de prequel-route geen gegarandeerde manier is om het voortdurende succes van een franchise te garanderen. Inderdaad, soms was een spiritueel vervolg of reboot waarschijnlijk een betere optie geweest - of zelfs gewoon accepteren dat de serie zijn beloop heeft gehad en doorgaan naar een ander project. Hoe dan ook, het lijkt erop dat de prequel hier is om te blijven.
Hier zijn 11 Prequels die filmfranchises pijn doen (en 9 die ze hebben gered).
20 Hurt - Star Wars: Episode I - The Phantom Menace
Star Wars - Episode I: The Phantom Menace , het affichekind voor slechte prequels, is niet zo slecht als de tegenstanders beweren, en ook niet zo goed als de aanhangers beweren. Inderdaad, het beste woord om de poging van regisseur George Lucas in 1999 te beschrijven, zou eigenlijk 'middelmatig' zijn. Voor alles wat er is om van te houden aan The Phantom Menace (epische lichtzwaardduels, pulserende pod races) is er net zoveel te haten (ongelijk tempo, overmatig vertrouwen op CGI, Jar Jar Binks).
In veel opzichten is de grootste fout van deze prequel dat het de hele Star Wars- saga te vroeg begint. Zoveel van wat hier gebeurt, is in wezen overbodig, wat betekent dat het publiek vrijwel meteen door kan gaan naar de volgende aflevering, Attack of the Clones , zonder veel te missen. Dat is niet de manier om de meest verwachte trilogie aller tijden te lanceren!
19 Opgeslagen - Fantastische beesten en waar ze te vinden zijn
De aankondiging dat Warner Bros.Pictures van plan was om de Harry Potter- franchise nieuw leven in te blazen met een bewerking van Fantastic Beasts en Where to Find Them werd met scepsis onthaald, zo niet regelrechte spot. Dit was ook niet helemaal ongegrond: het bronmateriaal in kwestie is een slanke fictieve gids gewijd aan de buitensporige wezens van JK Rowlings magische wereld.
Er is geen verhaal om over te spreken, dus fans vroegen zich af hoe het als basis kon dienen voor een blockbuster. Gelukkig hebben Rowling en regisseur David Yates bewezen dat de twijfelaars ongelijk hadden en werkten ze samen om dit slanke boek om te vormen tot een kritisch en commercieel succesvol prequel-avontuur. Fantastic Beasts $ 800 miljoen aan de kassa meer dan verdiende de film een vervolg - daarover later echter meer.
18 Hurt - X-Men Origins: Wolverine
In puur financiële termen heeft X-Men Origins: Wolverine de bredere X-Men- franchise geen schade aangericht, omdat het een zeer nette winst voor 20th Century Fox werd. Maar sterke kaartverkoop vertelt niet altijd het hele verhaal, en Hugh Jackmans eerste solo-uitje als Logan-mutant werd breed uitgemeten door fans en critici.
Klachten tijdens deze prequel uit 2009 zijn onder meer de opgeblazen selectie helden en schurken, de overvloed aan slordige visuele effecten en - het allerbelangrijkste - hoe het de weergave van het favoriete personage Deadpool verprutst. Het verzet tegen de film was zo sterk dat Fox gedwongen werd om de richting van de X-Men- serie te heroverwegen, en daaropvolgende films hebben sindsdien Wolverine uit het leven geroepen !
17 Opgeslagen - De eerste zuivering
De derde Purge- film, Election Year , kwam uit in 2016, en nadat het stof was neergedaald, leek het erop dat deze actie-horrorfranchise zich had uitgespeeld. Het was niet zo dat de recensies slecht waren - ze waren net zo midden op de weg als ze ooit waren geweest. Evenzo waren de kassa's van de film tot nu toe de beste in de serie. Desalniettemin begon de Purge- formule - alle misdaad wordt in de Verenigde Staten elk jaar voor één nacht gelegaliseerd - een beetje muf te voelen.
Toen leverde The First Purge het schot in de arm die de serie zo hard nodig had, door de klok terug te draaien naar de allereerste Purge-nacht. De frisse setting van de film en de nieuwe regisseur Gerard McMurray hadden misschien geen betere recensies, maar fans leken blij - en Universal Pictures was ongetwijfeld ook enthousiast over de stijging van de inkomsten.
16 Hurt - Prometheus
Op papier had Prometheus alle juiste ingrediënten voor een sensationele prequel van Alien . Ridley Scott was weer aan het woord, een geweldige cast - waaronder Michael Fassbender, Charlize Theron en Idris Elba - had zich aangemeld en het script beloofde al lang bestaande vragen uit de mythologie van de serie op te lossen.
Ondanks dat hij zich in hetzelfde universum afspeelde als de andere Alien- films, was Prometheus in veel opzichten zijn eigen beest. Belast door bizarre religieuze boventonen, warrige samenzweringen en onhandige dialogen, leverde het verhaal maar weinig antwoorden op waar fans op hoopten. Het meest frustrerende van alles was dat de mysteries die Prometheus behandelde zo onhandig werden afgehandeld dat ze ons er alleen maar aan herinnerden dat sommige dingen beter onverklaard kunnen blijven.
15 Opgeslagen - X-Men: First Class
Na de overweldigend negatieve reactie op X-Men Origins: Wolverine , bracht 20th Century Fox Matthew Vaughn binnen om het schip recht te zetten, wat hij deed met een andere prequel. Gelukkig heeft X-Men: First Class alle elementen genageld van een superheldenkaskraker die Wolverine onhandig vond. De film had een gelikt script, fatsoenlijke actiescènes en respectabele CGI, terwijl Vaughn bewees dat hij bedreven was in het beheren van een overvol appèl van personages.
Bovendien haalde de regisseur sterke uitvoeringen uit zijn getalenteerde cast, met Michael Fassbender, James McAvoy en Jennifer Lawrence die de leiding hadden. Gooi in een ontwapenende hoeveelheid emotioneel gewicht dat perfect wordt gecompenseerd door Vaughns kenmerkende leuke regisseur, en het is gemakkelijk te zien hoe First Class de basis legde voor de X-Men- franchise in de toekomst.
14 Opgeslagen - Paranormale activiteit 3
Geproduceerd met een klein budget, haalde de eerste Paranormal Activity- film wereldwijd bijna $ 195 miljoen op en werd in 2007 warm kritisch onthaald, dus een vervolg was nooit twijfelachtig. Drie jaar later viel Paranormal Activity 2 , en ondanks dat het een behoorlijke inspanning was, was het niet helemaal in staat om de aantrekkingskracht van het origineel te heroveren.
Zowel de kaartverkoop als de recensies namen een lichte dip met deze prequel, hoewel het nog steeds goed genoeg presteerde om dat Paramount Pictures Paranormal Activity 3 (een andere prequel) groen licht gaf. Het vertrouwen van de studio in de horrorfranchise voor found footage werd beloond toen de film in 2008 uitkwam, met verbeterde recensiescores en recordbrekende, series hoge kassa's.
13 Hurt - Dumb And Dumberer: When Harry Met Lloyd
Dumb and Dumber uit 1994 is paradoxaal genoeg een cultklassieker en een commercieel succesverhaal. Deze off-beat komedie liet veel bioscoopbezoekers (en meer dan een paar critici) achter hun hoofd krabben, maar dankzij de kracht van sterren Jim Carrey en Jeff Daniels verdiende het niettemin meer dan $ 245 miljoen.
In plaats van te slaan terwijl het strijkijzer heet was, haalde New Line Cinema de trekker van een andere Dumb and Dumber- film bijna een decennium lang niet over, en jongen, was het het wachten niet waard. Zonder de Farrelly Brothers achter de camera of Carrey en Daniels ervoor, de onverstandige prequel Dumb and Dumberer: When Harry Met Lloyd presteerde financieel ondermaats en kreeg een kritische klap. In alle eerlijkheid tegenover regisseur Troy Miller, toen het originele creatieve team eindelijk herenigd werd voor het vervolg Dumb and Dumber To in 2014, verging het ze niet veel beter.
12 Opgeslagen - Fast Five
Toen de supergeladen straatracesfilm The Fast and the Furious in 2001 uitkwam, hadden maar weinig experts kunnen voorspellen dat het een langlopende franchise zou voortbrengen. Maar 17 jaar, nog zeven films en meer dan $ 5 miljard later, vertoont de serie geen tekenen van vertraging. Een sleutelfactor in het blijvende succes van de Fast and the Furious- franchise is dat het wegdraait van de wortels van de motorsport uit de onderwereld om een meer universeel populaire 'heist movie'-sfeer te omarmen.
Deze verschuiving vond plaats met de prequel Fast Five uit 2011 - die plaatsvindt voorafgaand aan Tokyo Drift - en het was meteen duidelijk dat de producenten de juiste beslissing hadden genomen. Geholpen door Justin Lin kreeg de film veel sterkere recensies dan voorganger Fast & Furious , en hij overtrof die foto ook met een flink bedrag.
11 Hurt - Hannibal Rising
Prequels met kopstukken van schurken kunnen een geweldige bioscoop opleveren, omdat ze het publiek uitnodigen om de vaak tragische omstandigheden onder de knie te krijgen die deze personages in monsters hebben veranderd. Het nadeel hiervan is dat hoe meer je weet over het verleden van een slechterik, hoe minder mysterieus ze worden - en bijgevolg hoe minder beangstigend ze zijn. Neem Peter Webbers Hannibal Rising , die een volwaardige verkenning biedt van de oorsprong van de beruchte Hannibal Lecter.
Deze slecht opgevatte psychologische horrorfilm - gebaseerd op de al even teleurstellende roman met dezelfde naam van Thomas Harris - schildert een meer sympathieke weergave van Lecter, waardoor hij het 'anders-zijn' dat hem zo eng maakte, ondermijnt.
10 Opgeslagen - Alien Vs. Roofdier
Weinig mensen zouden Alien vs. Predator als een geweldige (of zelfs goede) film beschouwen, maar deze sci-fi / horror-mash-up - die plaatsvindt na de Predator- films maar vóór die van de Alien- serie - verdient de eer voor het doen herleven van twee grotendeels slapende franchises. Denk er eens over na: vóór 2004 was er geen Alien- aflevering geweest sinds Alien Resurrection in 1997, terwijl Predator 2 in 1990 in de bioscoop verscheen !
Door beide eigenschappen opnieuw in de schijnwerpers te zetten - zelfs in de context van ondermaatse actie-blockbuster-tarieven - wekte AVP opnieuw interesse in beide. Deze lucratieve prequel leidde niet alleen tot een direct vervolg (het op de een of andere manier nog slechtere Aliens vs. Predator: Requiem ), maar moedigde 20th Century Fox aan om ook extra zelfstandige projecten zoals Predators en Prometheus na te streven.
9 Hurt - Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald
Regisseur David Yates en schrijver JK Rowling hadden misschien een konijn uit de hoed gehaald met de eerste Fantastic Beasts- prequel, maar ze konden deze buitengewone prestatie niet herhalen met de tweede. Inderdaad, de misdaden van Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald zijn talrijk. Om te beginnen besteedt het meanderende plot te veel tijd aan het opzetten van toekomstige afleveringen, en is het doorspekt met onzinnige ontwikkelingen die de gevestigde canon ondermijnen (of zelfs tegenspreken).
Het meest teleurstellende van alles is hoe verstoken van emotie de hele zaak is. Met zoveel nieuwe en terugkerende personages die strijden om schermtijd, is het moeilijk om echt verbinding te maken met hun worstelingen. Het is dankzij deze tekortkomingen dat Crimes of Grindelwald de slechtst beoordeelde en (tot nu toe) laagste brutowinst is in de Harry Potter- franchise.
8 Hurt - Indiana Jones and the Temple of Doom
Leuk weetje: Indiana Jones and the Temple of Doom is eigenlijk een prequel. Dit versnapering gaat meestal over de hoofden van meer informele kijkers, die vergeten dat Raiders of the Lost Ark zich afspeelde in 1936 - een heel jaar na de gebeurtenissen in Temple of Doom .
Prequel of niet, het tweede hoofdstuk in de Indiana Jones- franchise werd algemeen beschouwd als de zwakste inzending in de serie - in ieder geval tot de release van 2008's Kingdom of the Crystal Skull . Het is waar dat de reputatie van Temple of Doom in de jaren sinds de release in 1984 is verbeterd. Toch blijft het de laagst opbrengende Indiana Jones- film, en niet minder dan regisseur Steven Spielberg zelf heeft het zijn minst favoriete film van de partij genoemd!
7 Opgeslagen - Red Dragon
Ridley Scott's The Silence of the Lambs vervolg Hannibal verdeeld publiek, maar de follow-up prequel Red Dragon meest linkse mensen gelukkig. Met Brett Ratner in de regisseursstoel deze keer, is Red Dragon voorspelbaar niet zo psychologisch verfijnd als Lambs, noch zo brutaal subversief als Hannibal. Toch is het een stevig verteld horrorthriller-garen dat enorm profiteert van de talenten van acteerkrachtcentrales Anthony Hopkins, Ralph Fiennes en Edward Norton.
De kritische beoordeling van Red Dragon is misschien gestopt met onvoorwaardelijke lof, maar de film sloeg aan de kassa. Het financiële succes van Red Dragon maakte de weg vrij voor de minder succesvolle prequel Hannibal Rising , voordat het in wezen opnieuw werd opgestart als onderdeel van NBC's Hannibal TV-serie.
6 Hurt - The Nun
Alleen al op basis van de kassa-inkomsten, zette The Nun het spectaculaire van het Conjuring Universum voort, waarbij ze meer geld binnenhaalde dan alle films die eraan voorafgingen. Dat is waarschijnlijk de reden waarom nog twee Conjuring spin-offs - een niet nader genoemd Annabelle- vervolg en 'donker sprookje' The Crooked Man - zich momenteel in verschillende productiestadia bevinden. De commerciële prestatie van The Nun logenstraft echter zijn sombere kritische vertoning.
De prequel van Corin Hardy scoorde de laagste scores van de franchise op review-aggregatorsites Rotten Tomatoes en Metacritic. Misschien nog belangrijker is dat The Nun de slechtst ondervraagde Conjuring- film op CinemaScore is, wat aangeeft dat reguliere bioscoopbezoekers er net zo ongelukkig mee waren als critici. Dit alles gecombineerd impliceert dat The Nun mogelijk meer schade heeft toegebracht aan het merk Conjuring dan de gezonde bottomline anders suggereert.
5 Opgeslagen - Star Wars: Episode III - Revenge Of The Sith
De Star Wars- prequels zijn een behoorlijk allegaartje, maar Star Wars - Episode III: Revenge of the Sith wordt algemeen beschouwd als de best uitgevoerde van het stel. Dat wil niet zeggen dat het op geen enkele manier perfect is: de eerste helft varieert enorm in termen van kwaliteit en toon, en pijnlijke dialogen en oogverblindende CGI blijven overal bestaan.
Toch krijgt Revenge of the Sith meer gelijk dan verkeerd, en heeft het af en toe flitsen van schittering die zo geïnspireerd zijn - met name twee verbluffende montagesequenties - die ze tot de beste momenten van de saga behoren. Als zodanig bracht het de prequel-trilogie tot een bevredigend einde en hielp het de slechte smaak die Episode I en II in de mond van kijkers achterlieten uitwissen.
4 Hurt - 300: Rise Of An Empire
300: Rise of an Empire speelt zich zowel voor als na Zack Snyder's 300 af - en overlapt er zelfs af en toe mee. Toch vindt een aanzienlijk deel van het door testosteron gevoede quasi-historische epos van Noam Murro plaats in de aanloop naar zijn voorganger, dus het kwalificeert zeker als een prequel. Ondanks dat het gedeeltelijk hetzelfde tijdsbestek deelt als de originele film, slaagde Rise of an Empire er niet in het succes te evenaren.
Natuurlijk, Murro deed geweldig werk door Snyder's kenmerkende hypergestileerde visuele stijl en het gebruik van snelheidsovertredingen na te jagen, maar het script waar hij aan werkte - dat niet het voordeel had van een veelgeprezen graphic novel van Frank Miller om te tekenen op - was gewoon niet helemaal goed. Zonder een solide verhaal voor kijkers om aan vast te houden, was Rise of an Empire slechts een bescheiden hit, waardoor plannen voor voorgestelde sequels voor onbepaalde tijd werden vastgehouden.
3 Hurt - The Huntsman: Winter's War
The Huntsman: Winter's War is misschien wel de tekstboekdefinitie van een onnodige follow-up - prequel of anderszins. Per slot van rekening schreeuwde niets over de vergeetbare originele Sneeuwwitje en de Jager: "Er is hier meer verhaal te vertellen." Nou, dat is niet helemaal waar: vermoedelijk overtuigde de winst van $ 368,6 miljoen aan de kassa de studiogroepen van Universal Pictures ervan dat er nog een film schreeuwde om gemaakt te worden.
Zo kwamen we uit op deze overbodige flashback-functie, die een nog minder boeiend verhaal opleverde dan het lauwe verhaal van de eerste film. Toegegeven, Winter's War biedt adembenemende visuals en een topcast - met nieuwkomers Emily Blunt en Jessica Chastain die de afwezigheid van Kristin Stewart ruimschoots goedmaakten. Aan het eind van de dag is het het verhaal dat ertoe doet, en daarom flopte deze prequel uiteindelijk.
2 Opgeslagen - The Godfather Part II
Zeggen dat The Godfather - die de Academy Award voor Beste Film won en terecht wordt beschouwd als een van de beste films aller tijden - besparing nodig heeft, is een beetje rekbaar, maar The Godfather Part II bracht dit gangsterverhaal naar nog grotere hoogten, en was cruciaal voor het beschermen van de reputatie van de trilogie tegen de slechte pers van Deel III later.
Een prequel en een vervolg in één, Godfather Part II verbetert zijn uitstekende, maar conventionele voorganger door twee tijdlijnen met elkaar te verstrengelen voor een nog grotere dramatische en thematische resonantie. Regisseur Francis Ford Coppola en scenarioschrijver Mario Puzo weven het flashback-verhaal van Deel II behendig in de huidige verhaallijn, waarbij ze op meesterlijke wijze de machtsgreep van Vito Corleone naast elkaar plaatsen met de afdaling van zijn zoon Michael in onherstelbare schurken.
1 Hurt - The Hobbit Trilogy
De Hobbit- films bevatten een groot aantal adembenemende momenten die de Lord of the Rings- trilogie waardig zijn die de franchise lanceerde. Zelfs met regisseur Peter Jackson weer achter de camera en een cast van de bovenste plank van nieuwe en terugkerende acteurs aan boord, verbleekt dit trio van prequels in vergelijking met wat ervoor kwam.
De Hobbit- films missen veel belangrijke componenten die The Lord of the Rings zo speciaal maakten. In plaats van praktische effecten en make-upprotheses te combineren met digitale effecten, leunt Jackson zwaar op de CGI-knop. In plaats van scherpe scripts die de uitgestrekte saga van JRR Tolkien voor het grote scherm stroomlijnen, krijgen we logge scenario's vol met plotthreads en vreemde personages. Het resultaat is dat films niet hetzelfde zijn als fans die verwachten van een bezoek aan Middle-earth!
---
Wat zijn enkele andere prequels die filmfranchises hebben gekwetst (of gered)? Laat het ons weten in de comments!