13 Hours heeft elementen van een magere en efficiënte actie / thriller, maar is opgeblazen en overdreven dankzij Michael Bay's regieaanpak.
13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazibrengt ons terug naar het jaar 2012, waar het land Libië zich in een tumultueuze staat van verandering bevindt na de dood van "kolonel" Muammar Muhammad Abu Minyar al-Gaddafi (de belangrijkste leider / heerser van Libië gedurende decennia), een jaar eerder. Dit is de omgeving waarin CIA-beveiligingscontractant en militair veteraan Jack Silva (John Krasinski) zich bevinden bij aankomst in de Libische stad Benghazi. Daar werkt Silva samen met zijn collega-aannemers - waaronder zijn oude vriend Tyrone "Rone" Woods (James Badge Dale), naast Mark "Oz" Geist (Max Martini), Kris "Tanto" Paronto (Pablo Schreiber), John "Tig" Tiegen (Dominic Fumusa), en ene Dave "Boon" Benton (David Denman) - om beveiliging te bieden bij een CIA-bijgebouw,waar de Chief (David Constabile) de aannemers ziet als niet meer dan een laatste redmiddel als er iets misgaat, voor zover het de veiligheid betreft.
Terwijl Silva en zijn collega-aannemers hun bezorgdheid uiten over de beschermende maatregelen die zijn getroffen op de Libische Amerikaanse diplomatieke compound - waar momenteel een ambassadeur Chris Stevens (Matt Letscher) is gehuisvest - biedt het beveiligingsteam van de compound de verzekering dat de situatie zorgvuldig wordt aangepakt. Wanneer terroristische militanten de Amerikaanse compound aanvallen op de verjaardag van de terroristische aanslagen van 11 september, gaat het echter snel van kwaad tot erger - en wanneer duidelijk wordt dat de back-up te laat zal zijn om te helpen, valt het op Silva en zijn mede-aannemers. om een wanhopige reddingsmissie te lanceren … zelfs als de militanten zich voorbereiden om het Benghazi CIA-station aan te vallen.
Gebaseerd op Mitchell Zuckoffs boek uit 2014 "13 Hours: The Inside Account of What Really Happened in Benghazi", 13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi biedt volop jingoistische houding, maar schuift ook rond de politiek rond de terroristische aanslagen in Benghazi in 2012 - in plaats daarvan, het verkennen van een actie / thriller-verhaal in Black Hawk Down-stijl dat is gecentreerd rond een klein team van ex-militaire aannemers die bij het incident betrokken waren. Het aangepaste 13 Hours-script geschreven door Chuck Hogan - de mede-maker van The Strain TV-show en de auteur van het bronmateriaal van The Town, "Prince of Thieves" - biedt zelfs een strak geconstrueerd verhalend skelet van drie bedrijven waarop de film kan voortbouwen., met nauwelijks een bungelende plotdraad of vreemde verhaal die raaklijn te vinden is.
Het probleem is dat 13 Hours ook de spanningen tussen de aannemers en leden van de CIA (in het bijzonder de chef van de bijlage) in grote lijnen schildert, terwijl er tegelijkertijd niet voldoende ontwikkelingstijd op het scherm wordt geboden voor de gelijknamige 'geheime soldaten' om te bedragen tot veel meer dan tweedimensionale archetypen. Regisseur Michael Bay rekt vervolgens de verhaallijn uit tot een speelduur van bijna tweeënhalf, met een focus op het genereren van spanning en spanning - iets waardoor de toch al hardhandige vertelaanpak van de film des te meer ham-fisted wordt tijdens het proces. Het eindresultaat: 13 Hours lijkt op een langspeelfilmversie van een seizoen uit de tv-serie Homeland (in het bijzonder seizoen 4), zij het met de CIA-drama / thriller-show 'De beste elementen (intrigerende plotpunten en karakterontwikkeling) zijn verminderd om meer ruimte te maken voor extra spektakel en actie.
Waar de eer toekomt, maar weinig regisseurs weten hoe ze explosieve decorstukken en / of gestileerde, maar geaarde actiescènes moeten opvoeren zoals Bay doet, en 13 Hours is daar het bewijs van. De film combineert op zijn beurt de esthetische elementen van Bay's vroegere werk (constante snelle montage en dynamische keuzes / bewegingen van camerabeelden) met solide cinematografie door Dion Beebe (Edge of Tomorrow) om gevechtsscenario's en achtervolgingssequenties te creëren die erin slagen het publiek heeft het gevoel dat ook zij zich in de vuurlinie bevinden. De 13 uur durende benadering om de terroristische aanslag in Benghazi opnieuw op te voeren is visueel bombastisch en spektakelgedreven tot het punt dat het belachelijk wordt, in termen van hoeveel explosieve actie en vernietiging er daadwerkelijk op het scherm wordt getoond - en zeker,er zijn bepaalde momenten waarop Bay zijn werk fantasieloos recycleert aan films uit het verleden (in het bijzonder wordt hier een van de beroemdste shots uit Pearl Harbor hergebruikt). Desalniettemin is er geen actie in Bay-stijl zo goed als Bay zelf.
Bay is echter (opnieuw) zijn eigen ergste vijand als het erom gaat de spanning hier op te krikken. 13 Hours slagen erin om een visioen van Benghazi te creëren dat aanvoelt als de setting van een western (voor beter of slechter) waar gevaar op de loer ligt - maar toch, omdat vrijwel elke scène in de film met hetzelfde wordt opgenomen en gespeeld. topstijl (ongeacht de toon of stemming), wordt de techniek na een tijdje vervelender dan effectief. Bovendien, zoals eerder aangegeven, begint 13 Hours met een over het algemeen strak eerste bedrijf (verhaalgewijs en qua tempo), voordat de actie begint en langer duurt dan nodig. Over het geheel genomen zou 13 Hours beter zijn gediend door extra montage om het buitensporige spektakel weg te werken.
De 'Secret Soldiers' zelf zijn niet veel verder ontwikkeld dan de herkenbare oorlogsfilmgenre 'types' (de grappenmaker, de familieman die de oorlog niet achter zich kan laten, enzovoort), maar 13 Hours profiteert van een getalenteerde selectie van personage-acteur die zijn primaire personages tot leven brengt. The Office-aluin John Krasinski pakte extra spierkracht voor zijn rol in 13 Hours, hoewel het zijn eigen dramatische acteervaardigheden en schermchrisma zijn die hem hier het beste dienen. Evenzo doen opmerkelijke acteurs James Badge Dale (Iron Man 3), Pablo Schreiber (Orange is the New Black), Dominic Fumusa (Nurse Jackie), Max Martini (Pacific Rim) en David Denman (Krasinski's eenmalige Office costar) prima werk - het lenen van menselijkheid aan de andere leden van het gecontracteerde beveiligingsteam,net als Toby Stephens (Black Sails) in een kleine rol als Global Response Staff officer Glen "Bub" Doherty.
Helaas kan David Constabile (Low Winter Sun, Suits) alleen zoveel doen om het karakter van CIA Chief "Bob" te verheffen tot een verheerlijkt (en snotterend) obstakel dat de 'Secret Soldiers' ervan weerhoudt de dag in 13 uur op de juiste manier te redden.; hetzelfde geldt voor andere leden van de CIA in de film, zoals gespeeld door mensen als Alexia Barlier (The Missionaries) en Freddie Stroma (Pitch Perfect). Terwijl de meeste inheemse Libiërs in de film - of het nu terroristen zijn, bondgenoten van de 'Secret Soldiers', of gewoon bewoners die in het kruisvuur terechtkomen - worden afgebeeld als stereotypen van één noot, doet Peyman Moaadi (A Separation) solide en sympathiek werk in de rol van Amahl, een Libische assistent die zijn best doet om te helpen, zelfs als het bloedvergieten zich om hem heen begint te ontvouwen.
13 Hours heeft elementen van een magere en efficiënte actie / thriller, maar is opgeblazen en overdreven dankzij Michael Bay's regieaanpak. De film zal ongetwijfeld aanleiding geven tot debatten over hoe het de gebeurtenissen van de Libische terroristische aanslag in 2012 weergeeft en wat de politieke boodschap (of het gebrek daaraan) ervan inhoudt, maar dat zal meer te maken hebben met de mensen die het debat voeren - in plaats van met iets dat de film zelf eigenlijk te bieden heeft over het onderwerp. Inderdaad, 13 Hours is volwassener dan het meeste recente werk van Bay, alleen omdat de lat zo laag ligt; dus, terwijl sommige filmbezoekers 13 Hours zullen genieten en de gruwelijke weergave van militaristische gevechten zullen waarderen, zullen anderen die hopen dat het onderwerp van de film het boven het hersenloze actiefilmentertainment verheft, waarschijnlijk teleurgesteld raken.
AANHANGWAGEN
13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi speelt nu in Amerikaanse theaters. Het duurt 144 minuten en heeft de classificatie R voor krachtig gevechtsgeweld overal, bloederige beelden en taal.
Laat ons weten wat je van de film vond in de reacties hieronder.
Onze beoordeling:
2,5 van de 5 (redelijk goed)