2016 zal waarschijnlijk worden teruggekeken als een jaar dat de meeste mensen liever zouden vergeten. Een schijnbaar oneindige lijst van spraakmakende sterfgevallen door beroemdheden en een bittere presidentiële campagne betekent dat maar weinig mensen het jaar zullen beschouwen als een hoogtepunt voor de populaire cultuur.
Ondanks enkele ups en downs in de box office, was het over het algemeen een redelijk goed jaar voor films. Captain America: Civil War, The Jungle Book, Zootopia AKA Zootropolis en Doctor Strange voldeden allemaal aan hun verwachtingen, en de laatste zou hen overtreffen als het klaar is. En nog belangrijker, er waren er genoeg die veel beter waren dan verwacht. Hoewel sommige films op deze lijst niet goed genoeg presteerden om als een kassucces te worden beschouwd, overtroffen ze de algemene verwachtingen op het gebied van kwaliteit.
Hoewel we allemaal aannames doen over films voordat ze uitkomen, verrassen sommigen ons aangenaam. Dat gezegd hebbende, hier zijn 15 geweldige films uit 2016 waarvan iedereen dacht dat ze zouden zuigen.
16 Angry Birds
Waarom het zou moeten zuigen: videogames tot filmaanpassingen hebben het moeilijk gehad met critici en publiek. Hoewel sommigen, zoals Tomb Raider, veel geld verdienen, zijn er genoeg regelrechte mislukkingen in de trant van Super Mario Brothers. Dus toen het aankwam op de release van Angry Birds, gingen velen ervan uit dat het niet zo geweldig zou zijn - vooral omdat de games nu hun hoogtepunt qua populariteit hebben gepasseerd.
Waarom het beter was dan verwacht: Angry Birds is niet geweldig, maar ook niet slecht. In feite is het veel beter dan een film gebaseerd op een app waar het recht op heeft. Enkele afwijkende grappen en verschuivingen in toon terzijde, het is een film die vermakelijk genoeg is en er goed aan doet om het bronmateriaal uit te breiden tot een samenhangend verhaal. Hoewel het de verfijning van een Pixar-film mist, probeert het ouders net zo goed te vermaken als kinderen. Misschien wel de grootste klacht is de verspilling van de talenten van de voice cast, zowel Josh Gadd als Jason Sudeikis zouden veel meer kunnen doen als ze een iets meer gepolijst script kregen.
15 Pete's Dragon
Waarom het had moeten zuigen: ondanks twee Academy Award-nominaties, is het origineel niet bepaald een geliefde klassieker. En hoewel het voor de kinderen van vandaag misschien gedateerd lijkt, is het geen film waarvan mensen smeekten om opnieuw gemaakt te zien.
Ondanks een indrukwekkende cast met onder meer Robert Redford, Karl Urban en Bryce Dallas Howard, was de vroege hype voor de nieuwe film op zijn best gedempt, waarbij velen het gevoel hadden dat de film over het hoofd zou worden gezien in een te verzadigd zomerseizoen.
Waarom het beter was dan verwacht: terwijl Pete's Dragon een kleine winst maakte, is het eerlijk om te zeggen dat het geen kaskraker was. Het overtrof echter de meeste kritische verwachtingen en een 86% op Rotten Tomatoes toont aan dat de film een hit was bij critici, zelfs als gezinnen ervoor kozen om op de dvd te wachten. Pete's Dragon streefde naar dezelfde emotionele band met zijn publiek als ET of The Iron Giant, de herkenbare jongen die verbinding maakte met het buitenaardse wezen, maar het lukte niet helemaal om dezelfde soort herkenning. In tegenstelling tot het origineel - dat werd gezien als een slechte poging om de magie van Mary Poppins opnieuw te creëren - was de Pete's Dragon uit 2016 een frisse nieuwe verbeelding die geliefd was bij het publiek. Als het op een ander moment was uitgekomen dan tijdens een diep overvolle zomer, was het misschien een veel grotere hit geweest.
14 Florence Foster Jenkins
Waarom het slecht had moeten zijn: op papier is Florence Foster Jenkins gewoon weer een Meryl Streep-film waarin ze een toneelstuk speelt voor weer een Oscar, geregisseerd door de inconsistente regisseur Stephen Frears. Het speelt ook Hugh Grant, die gemakkelijk over zijn hoogtepunt heen is in termen van prestaties en populariteit, ondanks The Re-Write.
Waarom niet: het had gemakkelijk een komedie kunnen zijn die veel goedkope foto's maakte van een rijke vrouw die een ster wilde worden, ondanks dat ze helemaal geen talent had. In wezen is het een filmversie van American Idol met de man die Howard speelt in The Big Bang Theory. Het blijkt dat het allesbehalve kleingeestig is. Het is een ontroerende film die, hoewel hij waarschijnlijk niet veel zal opleveren in de weg van Oscar-glorie, de beste prestatie van Hugh Grant in jaren vastlegt en laat zien dat hij met het juiste materiaal zo goed is als altijd.
Hoewel de prestaties van Meryl Streep solide zijn, vormt haar relatie op het scherm met Hugh Grant als haar echtgenoot de kern van de film. Regisseur Stephen Frears slaagt erin elke scène met een delicate hand te begeleiden, bijna passend bij zijn betere werk in films als The Queen.
13 Ghostbusters
Waarom het had moeten zuigen: Ghostbusters is een film die maar weinig fans wilden zien worden gemaakt. Het geliefde origineel blijft een van de grappigste films ooit gemaakt en wordt algemeen beschouwd als het beste moment van Bill Murry. Zowel Murry, Dan Aykroyd als wijlen Harold Ramis waren allemaal op het hoogtepunt van hun carrière en de resulterende film was een onberispelijke klassieker. Ondanks het zwakkere vervolg had Ghostbusters een erfenis die mensen niet besmet wilden zien.
Waarom niet: hoewel verre van een enorme hit bij critici of fans, was de 2016-versie van Ghostbusters lang niet zo verschrikkelijk als mensen hadden gevreesd. De veel verguisde, geheel vrouwelijke cast werkte beter dan iedereen had verwacht en slaagde erin om te veel vergelijkingen met de originele cast te vermijden.
Terwijl de speciale effecten eruit zagen alsof ze uit een Scooby Doo-film kwamen, en een paar grappen vreselijker doden stierven dan de geesten zelf, slaagde Ghostbusters erin om een film af te leveren die niet verschrikkelijk was. Wat, als je bedenkt hoeveel mensen er kritiek op hadden voordat de productie zelfs maar begon, een prestatie op zich was.
12 Swiss Army Man
Waarom het slecht had moeten zijn: Swiss Army Man was de meest weggelopen film op Sundance en had Daniel Radcliffe als een scheten lijk. Blijkbaar was het een film die zou proberen het te maken door simpelweg overdreven raar te zijn, met weinig om het verhaal bij elkaar te houden behalve een reeks toilethumor grappen en Radcliffe's aanhoudende, zij het raadselachtige, populariteit.
Waarom niet: ondanks het uitgangspunt van hipster-aas, is Swiss Army Man een verrassend zoete kijk op de absurditeit van de menselijke conditie. Hoewel Paul Dano goed is als de gestrande man die een geanimeerd lijk vindt, is het Daniel Radcliffe (die wijselijk onderdelen kiest om afstand te nemen van Harry Potter) die schittert in een rol die hem in een zo onflatteus mogelijk licht schildert.
Hoewel het waarschijnlijk te veel is voor het reguliere publiek dat op zoek is naar een Harry Potter-achtige uitvoering van Radcliffe, is het een veel betere film dan het uitgangspunt suggereert, ondanks, of zelfs vanwege, de talloze scheetgrappen.
11 Star Trek Beyond
Waarom het waardeloos zou zijn: directeur van de twee vorige afleveringen JJ Abrams stopte met het regisseren van het derde optreden sinds de heropstart van de serie in 2009 en werd vervangen door Fast and Furious-regisseur Justin Lin. De meeste trailers waren gericht op de actie en alles wees erop dat Star Trek Beyond minder karaktergedreven was dan eerdere afleveringen. Omdat een groot deel van de erfenis van Star Trek werd gebouwd op cerebrale sci-fi tijdens ruimtegevechten, waren de verwachtingen niet hooggespannen.
Waarom het niet deed: waar we uiteindelijk op uitkwamen, was een film die Star Trek veel beter begreep dan de vorige aflevering Into Darkness. Geschreven door Simon "Scotty" Pegg, voelde de film meer aan als een lange aflevering van de originele serie, wat erg goed is omdat het tijd kostte om elk lid van de crew iets te doen te geven en om voorheen onderbenutte personages zoals Chekov meer te doen.
Hoewel Star Trek Beyond niet zo veel indruk maakte aan de kassa als verwacht, flopte het ook niet echt. Maar het was de voltooide film die de kansen trotseerde. Veel beter dan iedereen had verwacht, gezien de gehaaste productie en een ongeteste sci-fi-regisseur, Star Trek Beyond is gemakkelijk een van de hoogtepunten van de serie en bewees dat sci-fi zowel slim als leuk kan zijn.
10 lichten uit
Waarom het waardeloos zou zijn: Behalve het saaie uitgangspunt dat mensen bang zijn in het donker, had Lights Out een klein budget en werd het geleid door een regisseur die eerder alleen korte films had gemaakt. Niemand had verwacht dat het een film zou worden die ondanks de goede cast zelfs maar een vonk van interesse zou opwekken.
Waarom het niet deed: Ja, het uitgangspunt van angst voor het donker is ter dood gebracht, maar Lights Out slaagt erin om het fris te laten lijken en elk greintje spanning uit het idee te slepen. De cast, Maria Bello en Theresa Palmer in het bijzonder, trekken enkele van de uitvoeringen van hun carrière terug en de regie is zo goed dat je zou denken dat het werd geleid door een doorgewinterde veteraan van het genre.
De film is een onbeschaamde genre-flick, maar slaagt er ook in om op verrassend slimme manieren sommige verwachtingen van het genre te ondermijnen. Hoewel het slechts 81 minuten duurt, voelt niets bijzonder gehaast, maar het is ook niet uitgesponnen. De film is zo lang als nodig is en geen seconde te lang of twee kort.
Fijne regie, geweldige optredens en een verrassing aan de kassa maken Lights Out tot een film die alle verwachtingen overtrof.
9 Buren 2: Sorority Rising
Waarom het had moeten zuigen: comedy-sequels leven zelden naar hun voorganger. Degenen met een relatief laag concept bombarderen over het algemeen. En een die tot doel heeft het origineel opnieuw te hashen met minimale veranderingen, meestal met afnemende effecten, nou dat is gedoemd te mislukken
Waarom niet: verrassend genoeg is Neighbours 2: Sorority Rising in veel opzichten veel grappiger dan zijn voorganger. Net als 22 Jump Street ervoor, geeft Neighbours 2 toe dat het vanaf het begin een zwak concept heeft en zich niet verontschuldigt. Het is de slimme feministische invalshoek van meisjes die slecht zijn geworden waardoor de film fris aanvoelt, ook al is het in wezen hetzelfde verhaal als de eerste keer.
Zac Effron is meer ontspannen dan hij al geruime tijd op de camera zit en lijkt meer op zijn gemak te zijn in zichzelf, waardoor zijn optreden veel boeiender is dan de eerste keer. Maar het is Chloe Grace Moretz die de film volkomen steelt met haar unieke vermogen om alle verwachtingen te ondermijnen. Haar hard feestende optreden is een subtiele prik in de broederschapscultuur zonder dat de film ooit prekerig lijkt.
Hoewel er hier een element van alles is gezien, zijn er enkele van de beste oneliners van het jaar, dus het is een film die de moeite van het bekijken waard is als je dat nog niet hebt gedaan.
8 Ouija 2
Waarom het had moeten zuigen: de vorige aflevering, Ouija uit 2014 heeft een behoorlijk vreselijke 7% op Rotten Tomatoes. Desondanks kostte het een indrukwekkende $ 100 miljoen tegen een budget van $ 5 miljoen, waardoor een vervolg een zekerheid werd, ondanks dat niemand er precies om smeekte.
Waarom niet: het succes van Ouija 2 is te danken aan schrijver / regisseur Mike Flanagan, die een van de beste horrorfilms in de recente geschiedenis heeft gemaakt. Ouija 2 weet zich te scheiden van het origineel, wat een fantastische prestatie is, en levert het meest verbeterde vervolg aller tijden op.
Tussen de uitvoeringen, die allemaal op het punt staan, slimme beelden en enorm veel spanning, laat Ouija 2 het publiek eigenlijk meer verlangen. Iets wat het origineel niet heeft gedaan. Het is misschien geen onberispelijke film, of zelfs een van de beste van 2016, maar het is intelligent en leuk, twee dingen die de eerste Ouija-film niet was.
Met Ouija 3 nu aan de horizon, heeft het eigenlijk behoorlijk grote laarzen om te vullen.
7 Bridget Jones's baby
Waarom het had moeten zuigen: ondanks de charme van de eerste film, was de tweede behoorlijk plat. Ook heeft de carrière van Renee Zellweger lang geleden een zeer lange wandeling van een zeer korte klif gemaakt. Tussen die factoren en het feit dat de Bridget Jones-franchise al meer dan tien jaar dood is, is het een vervolg waar niemand hoge verwachtingen van had.
Waarom niet: Bridget Jones's Baby was een van de grootste verrassingen van het jaar. Echt hilarisch, het was ook een traktatie voor fans van de serie die enorm veel nostalgie en charme bezorgden. Hoewel het niet te ver afdwaalt van zijn oorsprong als rom-com, levert de film meer humor en oneliners dan een van de vorige inzendingen en slaagt hij erin om het leven van het centrale personage op meer dan elk van de vorige inzendingen te verplaatsen. Net als Bridget zelf, is het een franchise die eindelijk vooruit lijkt te gaan.
Eerlijk gezegd komt het grootste deel van de eer toe aan Emma Thompson. Als co-auteur van de film voegt ze een frisse stem toe aan de serie, zelfs als ze elke scène steelt waarin ze zich bevindt als Bridget's dokter.
6 The Magnificent Seven
Waarom het slecht had moeten zijn: naar aanleiding van het thema van 2016, was The Magnificent Seven een re-make waar niemand bijzonder wanhopig naar leek. En een re-make van een re-make.. echt? We hadden deze film toch niet nodig?
Waarom niet: zeker, niemand had deze film nodig, maar regisseur Antoine Fuqua (Training Day, Olympus has Fallen) leverde nog steeds een van de meest meedogenloze, actievolle westerns van de moderne tijd. Ondanks de prachtige cinematografie had The Magnificent Seven een generieke western shoot-em-up moeten zijn. In plaats daarvan hadden we een hele reeks geweldige uitvoeringen van een cast aan de top van hun spel. Denzel Washington bewees eens te meer dat hij in zowat alles geweldig is, alsof het nodig was. Chris Pratt levert wijze krakende lijnen en actie op zijn gebruikelijke manier, en laat duidelijk zien dat hij tegenwoordig de man is om naar toe te gaan voor dergelijke rollen. Maar het is Peter Sarsgaard die echt een groot deel van de film steelt, en laat zien dat hij zoveel meer kan dan de meeste mensen beseffen als ze de kans krijgen.
Hoewel het het origineel qua nalatenschap niet zal overtreffen, is The Magnificent Seven een slimme, snelle en glorieuze western die enkele van de meest indrukwekkende acties van het jaar oplevert.
5 Deepwater Horizon
Waarom het had moeten zuigen: Door te veel voor de hand liggende woordspelingen te vermijden, werd verwacht dat Deepwater Horizon een zeer oppervlakkige aangelegenheid zou zijn. Mark Wahlberg is een charmante man en heeft een aantal geweldige films op zijn cv, maar hij staat zelden bekend om zijn genuanceerde prestaties. Evenzo gaven de eerdere inspanningen van regisseur Peter Berg, zoals Battleship en Lone Survivor, de voorkeur aan lawaai boven subtiliteit. Deze film zou toch een actiefilm worden, gebaseerd op een echte reeks tragische gebeurtenissen?
Waarom niet: het komt vooral neer op het script, waaraan regisseur Peter Berg vasthoudt alsof hij een heilige tekst vasthoudt. In plaats van een Armageddon-achtige inspanning in lawaai en patriottisme, brengt Deepwater Horizon behendig de politiek van de gebeurtenissen in evenwicht, evenals het menselijke verhaal van de gebeurtenissen terwijl ze zich ontvouwden.
Wahlberg is geweldig, volledig in zijn persoonlijkheid, maar het is Kurt Russel die laat zien dat hij zo goed is als ooit, als de baas van de gedoemde rig. Het is geen wonder dat Russel, ondanks decennia in de branche, in trek is bij regisseurs die zo divers zijn als Quinten Tarrantino en James Gunn. Misschien wel de beste prestatie komt van John Malkovich, die als de man die verantwoordelijk is voor de ramp meer weet dan een simpele slechterik.
Terwijl alles wees op een film die de nog recente tragedie zou exploiteren, leverde Deepwater Horizon een intelligente en afgemeten film af. Helaas flopte het nog steeds aan de kassa.
4 13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi
Waarom het slecht had moeten zijn: regisseur Michael Bay is geweldig als je epische scènes van vernietiging of massale auto-achtervolgingen wilt met, nou ja, meer vernietiging. Maar als het erom gaat terughoudendheid te betrachten en de personages de film over de explosies te laten leiden, is hij daar meestal niet de man voor.
Waarom niet: 13 Hours is mogelijk de beste film die Michael Bay ooit zal maken. Hoewel ja, het heeft elementen van de gung-ho balls to the wall-actie waar hij beroemd om is, het is ook een voorbeeld van een regisseur die een goed doordachte, intelligente en indrukwekkende film kan maken als hij een fatsoenlijk script krijgt. Je zou willen dat hij dit soort films veel vaker maakte. Hij houdt de politiek wijselijk aan de kant en levert zowel visuele aantrekkingskracht als focust op de betrokken mannen.
John Krasinski heeft zijn hele carrière gewacht op een script als dit en laat zien dat mensen het bij het verkeerde eind hadden om te lachen toen hij ooit in verband werd gebracht met de rol van Captain America. Samen met Pablo Schriber en James Badge Dale levert hij een aantal van de beste acteerprestaties in elke Michael Bay-film.
Ondanks dat het na 144 minuten binnenkomt, voelt 13 Hours niet alsof het zijn welkom heeft overtroffen, omdat het je meeneemt op een reis van hoe het er echt uitziet om in de minderheid te zijn, vechtend voor de mannen naast je, met weinig hoop op back-up die binnenkomt tijd.
Ondanks dat het verrassend emotioneel was, en gemakkelijk het beste werk van Michael Bay, bombardeerde het de kassa.
3 De ondiepten
Waarom het zou moeten zuigen: tussen het feit dat haaienfilms in wezen een hoogtepunt bereikten met Jaws en sindsdien lam waren, op enkele uitzonderingen na, en de reclame die impliceerde dat The Shallows 90 minuten Blake Lively in een bikini zou zijn, hoopt voor een geweldige film waren niet hoog.
Waarom niet: Ja, het is een haaienfilm. Ja, elke keer als er gevaar dreigt, kun je de klassieke John Williams-score neuriën om elke scène beter te maken. Maar The Shallows is niet alleen een afzetterij van Jaws. Het slaagt erin veel spanning uit een eenvoudig uitgangspunt te halen: Blake Lively is heet, gewond en moet naar de kust en langs de Grote Witte Haai die haar in de weg staat.
Hoewel de marketing impliceerde dat er veel gratis foto's van het lichaam van Blake Lively zouden zijn, concentreert regisseur Jaume Collet-Serra zich eigenlijk op haar acteertalenten en lost ze eindelijk het argument op of ze een film alleen over talent kan dragen. Ze kan.
Ondanks een paar absurde momenten waarop de haai veel slimmer lijkt dan hij eigenlijk zou moeten zijn, vestigt The Shallows zich stevig als een solide genrefilm, zo niet een klassieker.
2 Deadpool
Waarom het slecht had moeten zijn: Ondanks dat Fox's X-Men het moderne tijdperk van stripboekaanpassingen inluidde, waren hun recente inspanningen een beetje lauw, waarbij Marvel's eigen aanbod door de meerderheid van de critici en het publiek als veel beter werd beschouwd.
Een low-budget film gebaseerd op een achtergrondpersonage uit de vreselijke X-Men Origins: Wolverine zou geen enorme hit worden. Zelfs Fox had weinig vertrouwen in het project en sneed op het laatst mogelijke moment in het budget.
Waarom niet: twee woorden: Ryan Reynolds. Hoewel veel mensen van Deadpool een geweldige film hebben gemaakt en een enorme hit aan de kassa, is het te danken aan de 11 jaar dat Ryan Reynolds smeekte om de film te laten maken, dat is de ware reden waarom de film zelfs bestond.
Deadpool verdient zijn R-rating met hilarisch over-the-top actie en enkele van de meest grafische seksuele scènes die je ooit in een stripboekfilm zult zien. Maar het is ook verrassend ontroerend, en het publiek wilde een relatie als die van Wade en Vanessa boven die van klassieke stripcombinaties Lois en Clark. Het is in wezen een liefdesverhaal.
Wacky, grof en gevuld met meta-humor, Deadpool trotseerde op alle mogelijke manieren de verwachtingen.