Het beëindigen van een film is vaak een kwestie van verliezen, vooral als het gaat om de laatste regels die de kijkers horen. Bij superheldenfilms is er vaak de extra complicatie van geplande vervolgfilms. Dit betekent dat elke oplossing slechts tijdelijk kan zijn en dat de dingen niet te veel moeten veranderen. Dit betekent vaak dat de film zijn laatste momenten gebruikt om een toekomstige aflevering op te zetten, en zogezegd dingen vooruitbetaalt.
Maar soms, zelfs met deze sequels in gedachten, slagen de films erin om de ervaring van het bekijken ervan perfect samen te vatten. Dit geeft de lijn vaak een bepaald gewicht. Op andere momenten werkt de lijn omdat het het publiek charmeert of verrast. Er is geen formule voor een perfecte laatste regel, en vaak zijn ze ongelooflijk afhankelijk van alles wat hen voorafging. Vanwege deze diversiteit zijn de regels op deze lijst breed, van serieus tot hilarisch tot ergens daar tussenin. Een laatste opmerking: scènes na de aftiteling, hoewel vaak wonderbaarlijk, worden hier niet in overweging genomen (sorry, Deadpool's Ferris Bueller-riff).
Met dat in gedachten, hier zijn de 15 beste laatste regels in superheldenfilms.
15 Captain America: Civil War - "If you need us, if you need me, I'll be there"
Marvel houdt meestal van stilstand. Het creëert een situatie die duidt op toekomstige dynamiek, maar doet vrij weinig om de dynamiek van de Avengers, die het centrum van dit universum vormen, inhoudelijk te veranderen. In Captain America: Civil War vindt echter een daadwerkelijke verschuiving plaats. In plaats van de helden terug te brengen naar het punt waar ze waren toen de film begon, verschijnt er een breuk; een die Tony en Steve ervan weerhoudt om samen te werken. Vanuit dat licht gaan de laatste regels van Civil War over het verzoenen van verschillen, en het besef dat meningsverschillen niet hetzelfde zijn als een volledig verbroken relatie.
De laatste scène van Civil War slaagt erin om een nieuwe dynamiek op te zetten voor de Avengers en tegelijkertijd het publiek gerust te stellen met de wetenschap dat het, alleen omdat de dingen zijn veranderd, niet betekent dat deze jongens niet voor hetzelfde team vechten. Als de tijd daar is, komen ze weer bij elkaar. Tony en Steve zijn het misschien over alles oneens, maar daarom hebben ze elkaar nodig.
14 X-Men: First Class - "Ik heb liever Magneto."
X-Men: First Class was oorspronkelijk bedoeld als een Magneto-oorsprongsverhaal dat lijkt op X-Men Origins: Wolverine. In plaats daarvan werd het een oorsprongsverhaal voor alle X-Men, maar de laatste zin gaat nog steeds naar Michael Fassbender's Erik, die besluit om voor het eerst zijn beruchte alter ego aan te trekken in de slotmomenten van de film. Erik en Charles zijn uit elkaar gegaan nadat ze begrepen dat ze het nooit eens zullen worden over de beste manier om met hun relatie met mensen om te gaan. Het is op dit moment dat Erik accepteert wie hij is en zijn eigen team van mutanten vormt die zijn doelen delen.
First Class is een fascinerend oorsprongsverhaal, een verhaal dat lagen van complexiteit toevoegt, niet alleen voor Erik en Charles, maar ook voor personages als Mystique en Beast. In deze film gaat mutant zijn over zelfacceptatie en over het verzoenen van de manier waarop je jezelf ziet met de manier waarop anderen je zien. In de slotscène accepteert Erik wie hij werkelijk is. Hij is niet alleen een slachtoffer van de holocaust, of een metaalmanipulator, of zelfs Erik. Hij is Magneto.
13 Spider-man 2 - "Ga ze halen, Tiger"
Spider-Man 2 gaat helemaal over Peter Parker en de tol die het alter ego dat hij aanneemt, zijn personage en dat van zijn dierbaren oploopt. De laatste zin, uitgesproken door Mary Jane nadat ze haar bruiloft abrupt had verlaten om bij hem te zijn, is een acceptatie van dit deel van Peter. Hij zal altijd Spider-Man blijven, en nu zowel Peter als Mary Jane dat begrijpen, kan hij de held zijn die hij altijd al wilde zijn.
Terwijl ze hem ziet vertrekken, kijkt Mary Jane bezorgd, wat de impact van deze laatste woorden alleen maar vergroot. Ze heeft geaccepteerd dat zijn leven altijd in gevaar zal zijn en stond hem toe zijn krachten te gebruiken om anderen toch te beschermen. Spider-Man 2 is een van de grootste superheldenfilms van de moderne tijd, en het einde legt een perfecte speld in het verhaal van Peter Parker over zelfacceptatie. Hij is Spider-Man. Hoe angstaanjagend, geweldig en gruwelijk dat ook mag zijn.
12 Blade II - "Je dacht toch niet dat ik je vergeten was?"
Blade II kwam rond voordat iemand wist wat een Marvel Cinematic Universe was. Daardoor konden deze films zo gewaagd en zo vreemd zijn. Ze waren nieuwe grond aan het smeden en konden doen wat ze wilden. In de kern gaat Blade II over compromissen. Het is een film die Blade dwingt om samen te werken met de vampiers die hij verafschuwt om een nog sinistere dreiging te stoppen.
Op zijn laatste momenten onthult Blade echter dat hij nog steeds de vampierjager is waarvan we altijd wisten dat hij hij was. De film eindigt met Blade die Rush opspoort, een vampier die hij eerder in de film ontmoette. Wanneer de twee elkaar ontmoeten, doodt Blade Rush. Hij is nog steeds een vampierjager, en dat zal hij niet vergeten vanwege een enkele missie. Blade II was een fascinerend portret van een dominant zwart personage dat zich een weg vecht naar de top van de voedselketen. Op de laatste momenten bevestigde het zijn unieke identiteit en herinnerde het ons eraan wie Blade werkelijk was.
11 Avengers: Age of Ultron - "Avengers …"
De neiging hier zou natuurlijk zijn geweest om Captain America toe te staan de iconische zin "Avengers assemble" af te maken, maar Joss Whedon houdt ervan om verwachtingen te ondermijnen, en dat doet hij ook in Avengers: Age of Ultron. In de laatste momenten van dit vervolg op The Avengers, met een nieuw team samengesteld en klaar voor actie, besluit hij in plaats daarvan Cap af te sluiten, zodat het publiek alleen het eerste woord kan horen. In veel opzichten was het de laatste grap van Joss Whedon, een laatste momentje om je te herinneren aan alle dingen die hij zo goed deed in beide Avengers-films.
Whedons ongelooflijke vermogen om voor deze personages te schrijven en ze aan te scherpen, is duidelijk in beide films, maar het is uiteindelijk Whedons eigen persoonlijkheid die het meest schittert in het eindproduct. Beide films hebben een zekere lichtheid die alleen Whedon kan bieden, en het is dat soort lichtheid waardoor hij het publiek kan laten hangen zoals hij deed aan het einde van Ultron. Hij ontzegde hun tijdelijk voldoening, zelfs toen ze begrepen dat het echt het einde was.
10 Batman Returns - "Merry Christmas Alfred, en goede wil jegens mannen … en vrouwen."
Batman Returns gaat net zoveel over Catwoman als over Batman, dus het is passend dat de laatste regel een erkenning van dat feit is. Hoewel het door Bruce is uitgesproken, is het een Bruce die nu precies begrijpt waar hij altijd mee te maken had in Selina Kyle, en precies hoeveel respect ze verdient. Op de laatste momenten van de film vindt Bruce een kat in een steegje in Gotham. Hij is op zoek naar Catwoman, die verdween tijdens de eindstrijd.
Gedeeltelijk voelt Bruce zich aangetrokken tot Selina omdat ze zo ongrijpbaar is, en in de laatste seconden van de film zien we het Batman-insigne terwijl Catwoman toekijkt. Het einde van Michael Keaton's run als Batman bevestigde hem als een van de beste die ooit de rol op zich nam, maar in de laatste minuten draait Batman Returns om de grilligheid van Catwoman. Beide Batman-films van Tim Burton richten zich op de fundamentele vreemdheid van hun personages, en Catwoman is het hoogtepunt van dat concept. Bovendien speelt het einde zich af met Kerstmis, en wie houdt er niet van Kerstmis?
9 Hellboy II - "Baby's?"
Hellboy II is een fundamenteel charmante film en daarom zijn de laatste momenten zo onbetwistbaar perfect. Hellboy heeft een gezin gevonden en in de laatste momenten van de film begint hij te begrijpen hoe groot dat gezin gaat worden. Hij heeft niet één baby met de liefde van zijn leven, Liz, hij heeft er twee! Na een enorm gevecht met de hele mensheid op het spel, begrijpt Hellboy dat het tijd is om te settelen. Hij denkt aan een rustigere toekomst, een waar hij een echt gezin en een veilige toekomst kan hebben.
De laatste regels zijn een perfecte afscheiding. Ze dienen als een vriendelijke herinnering aan alles wat Hellboy geweldig heeft gemaakt. Zijn karakters, zijn dialoog en het geweldige gevoel van specificiteit van zijn wereld. De film eindigt met een belofte, niet een van ontberingen. Hellboy is in veel opzichten de ultieme outcast. Hij is verwaarloosd en weggegooid door de wereld. Maar op dit laatste moment heeft hij eindelijk een thuis. Hij is geaccepteerd, hij is geliefd en hij heeft een tweeling!
8 Deadpool - "Tot de volgende keer is dit je favoriete zwembadjongen in de buurt die I'm Never Gonna Dance Again zingt zoals ik met jou danste."
"Zie je? Je hoeft geen held te zijn om het meisje te pakken te krijgen. Het juiste meisje zal de held in je naar boven halen. Laten we nu dit epische groothoek afmaken, terugtrekken, daar gaan we, dat is leuk. wees het enige dat zich vanavond terugtrekt. Wie houdt er niet van een happy end, huh? Tot de volgende keer …"
Een van de meer recente inzendingen op deze lijst, Deadpool kiest ervoor om zijn laatste momenten te gebruiken om ons te vertellen dat zijn verhaal misschien zoeter was dan iemand zich had kunnen voorstellen. Deadpool was niet voor niets een groot succes. Het spot elke zelfserieuze superheldenfilm op deze lijst en gebruikt zijn centrale personage om een echt uniek verhaal te vertellen, maar ook een uitgesproken romantisch verhaal.
Uiteindelijk praat Deadpool met het publiek en vertelt de camera hoe hij de film zijn perfecte einde moet geven. Hij herinnert hen er ook aan dat zijn angsten over zijn uiterlijk grotendeels ongegrond waren. Ondanks al zijn toeters en bellen is Deadpool een grotendeels conventionele film. Waar het echt goed in is, is het publiek eraan herinneren hoe leuk superheldenfilms zouden moeten zijn. Dit zijn mensen die rondrennen en vechten tegen mensen in spandex. Ze werken er hard aan om de dag te redden, en misschien zijn ze onderweg een beetje godslasterlijk. Wat is er beter dan dat?
7 Batman Begins - Gordon: "Ik heb nooit bedankt." Batman: "En dat hoeft ook nooit."
Batmans oorsprongsverhaal is tot vervelens toe verteld, maar het is nooit beter verteld dan in Batman Begins. De eerste film in een trilogie, Batman Begins, kreeg de taak Bruce Wayne te introduceren en ervoor te zorgen dat hij een figuur was die drie films waardig was. Op de laatste momenten onthult Batman zijn wens om zijn stad veiliger te maken. Het is veelbetekenend dat Batman in ruil daarvoor geen dankbaarheid van Gotham wil of nodig heeft. Hij wil een symbool zijn, zo onbetwistbaar en krachtig dat het los kan komen te staan van pure heldenmoed. Batman is wat Gotham het ook nodig heeft, en de grenzen daarvan worden getest in het vervolg van de film.
In Batman Begins had Gotham echter een redder nodig. Het had iemand nodig die ervoor wilde vechten, iemand die geloofde dat er mensen waren die het wilden redden. Batman gaf die mensen een reden om te vechten, wat misschien wel alles was wat ze echt nodig hadden. Gordon hoeft Batman niet te bedanken, want daar is hij niet voor. Echt, hij is er om te helpen.
6 X-Men - "Er komt nog steeds een oorlog …"
Magneto: 'Er komt nog steeds een oorlog, Charles. En ik ben van plan die met alle mogelijke middelen te bestrijden.'
Xavier: "En ik zal er altijd zijn, oude vriend."
Al in 2000 waren superheldenfilms veel minder alomtegenwoordig dan nu. X-Men stond aan het begin van hun opmars naar hun huidige bekendheid, en het is een franchise die nog steeds in een of andere vorm bestaat. De eerste film is eigenlijk een relatief intieme ervaring, zeker naar huidige maatstaven. Het volgt het conflict tussen professor X en Magneto en werkt zorgvuldig om uit te leggen waarom ze zo tegen elkaar staan.
Professor X is fundamenteel vreedzaam en gelooft dat mutanten en mensen moeten samenwerken om een betere toekomst op te bouwen. Magneto, aan de andere kant, ziet mutanten als de volgende evolutionaire stap. Tijdens de laatste momenten van X-Men's vat het perfect het conflict samen dat altijd tussen de twee personages zal ontstaan. Magneto zal er altijd zijn om zijn oorlogen te voeren, en Charles zal er altijd zijn om hem te stoppen. Ze zijn yin en yang, en in zekere zin vullen ze elkaar aan. Het is een beetje in de war, maar het is ook best mooi.
5 Guardians of the Galaxy - "Een beetje van beide"
Star Lord: "Dus wat moeten we doen? Iets goeds, iets slechts, of een beetje van beide."
Gamora: "We zullen je voorbeeld volgen, Star Lord."
Star Lord: "Beetje van beide."
Guardians of the Galaxy eindigt met de perfecte samenvatting van alles wat eraan voorafging. Deze groep buitenbeentjes zijn allemaal goede mensen, of bomen, of wasberen, maar ze hebben een rand waardoor ze een genot zijn om naar te kijken. Nadat de band zich heeft verenigd en een blijvende band heeft gevormd, gaan ze op weg naar een nieuw avontuur en besluiten dat ze geen helden of slechteriken hoeven te zijn. In plaats daarvan kunnen ze gewoon heel veel plezier hebben.
Guardians of the Galaxy is echt een film over familie, en de laatste scènes laten ons er een zien die al diep geëngageerd is. Het feit dat Gamora Peter Quinn uiteindelijk "Star Lord" noemt, is een signaal voor het publiek dat hij haar respect heeft verdiend. Dit is een bonte groep als er ooit een was, maar ze zijn samen, en dat is wat echt belangrijk is. De Guardians of the Galaxy zijn geen helden, en dat is oké. Eigenlijk is het meer dan oké. Het is wat ze in de eerste plaats het bekijken waard maakt.
4 The Incredibles - "Zie! The Underminer …"
'Ik ben altijd onder jou, maar niets is onder mij! Ik verklaar hierbij de oorlog aan vrede en geluk. Binnenkort zal alles voor mij beven.'
The Incredibles is een van Pixar's beste films, en het is ook een van de beste superheldenfilms aller tijden. Op de laatste momenten, nadat de primaire antagonist is uitgezonden en het gezin is genezen, duikt een nieuwe dreiging op in de vorm van The Underminer. Zijn laatste toespraak is volkomen hilarisch, gevuld met alle superschurkenclichés in het boek. Maar wat nog belangrijker is, het geeft de centrale familie van de film een reden om opnieuw te vechten.
Hoewel The Underminer misschien belachelijk is, is hij wegwerpbaar. Het team waar hij tegen staat is nu solide, zelfs onbreekbaar. Ze zijn letterlijk een familie en ze zijn allemaal gekomen om hun rol binnen die dynamiek te omarmen. Liefde is wat The Incredibles drijft, en het is zeker te zien in deze slotscène. De Underminer mag dan vrede en geluk de oorlog hebben verklaard, maar hij had het waarschijnlijk eerst aan de familie Parr moeten vragen.
3 Captain America: The First Avenger - "I had a date"
Marvel-films eindigen meestal niet slecht. Ze houden ervan dat het publiek weggaat met een gevoel van opbeurendheid en vastberadenheid. Captain America: The First Avenger besluit de dingen op een minder bevredigende toon te laten. Nadat Captain America de dag heeft gered, is hij 70 jaar in ijs bevroren. Als hij wakker wordt, ontdekt hij dat alles wat hij wist en waar hij van hield uit zijn oude leven, is verdwenen. Het is gemakkelijk te vergeten, maar Captain America is misschien wel de meest tragische figuur in het Marvel Cinematic-universum.
Hij is weggerukt uit het leven en de wereld die hij kende, en nu is hij hier, in het heden, volledig vervreemd, niet alleen door de wereld, maar ook door haar mensen. Hij vertelt Fury dat hij in orde is, maar dat hij een date had. Hij had zeventig jaar geleden plannen, en nu zijn die plannen aan hem voorbijgegaan, net als al het andere in zijn vorige leven. Nu kan hij alleen maar een held zijn. Het is zijn bepalende eigenschap, want het is het enige dat met hem meekwam uit de jaren '40. Zijn naam is misschien nog steeds Steve, maar hij is eigenlijk gewoon Captain America.
2 The Dark Knight - "Omdat hij de held is die Gotham verdient …"
'… maar niet degene die het nu nodig heeft. Dus we gaan op hem jagen, omdat hij het aankan. Omdat hij onze held niet is. Hij is een stille voogd. Een waakzame beschermer. Een Dark Knight.'
Er zijn maar weinig superheldenfilms die een langere schaduw werpen dan The Dark Knight, en een groot deel daarvan komt van de manier waarop het erin slaagt de thema's van een typische Batman-film te synthetiseren in moderne gebeurtenissen. Uiteindelijk verandert Batman van een held in een slechterik, want dat is wat zijn stad van hem nodig heeft. Het mooie van de film is dat hij zijn centrale figuur deze transformatie laat ondergaan. Het staat hem toe om gehaat te worden, omdat Gotham iemand nodig heeft om de schuld te geven.
The Dark Knight weet wanneer het tijd is om te stoppen. Het einde vindt bijna onmiddellijk na de climax plaats en laat weinig tijd over voor een echte oplossing. Dat is echter een beetje het punt. Het vertelt je dat alles in Gotham niet is zoals het zou moeten zijn, maar dat Batman bereid is alles te doen wat hij kan om het goed te maken. Hij is bereid om voor zijn stad te vechten of haar vijand te worden om de reputatie van een andere man te redden. Hij kan zijn wat ze nodig hebben.
1 Iron Man - "De waarheid is, ik ben Iron Man."
Iron Man suggereert tijdens de looptijd dat dit niet jouw gemiddelde superheldenprijs is. Het bevestigt dit in de laatste minuten, wanneer Tony Stark, in plaats van zijn betrokkenheid bij de climaxstrijd te ontkennen, ervoor kiest om het toe te geven. Eigenlijk bezit hij het helemaal niet. Hij omarmt het. Hij wil voor één keer de held zijn, en na de reis die hij in Iron Man heeft gemaakt, verdient hij het bijna.
In werkelijkheid is Tony Stark echter arrogant. Hij houdt van het geluid van zijn eigen naam, en hij geniet ervan dat hij de dag kan redden. Tony Stark is Iron Man, en de wereld weet het nu. Natuurlijk, in 2008, toen de film uitkwam, had niemand enig idee wat voor soort moloch Marvel uiteindelijk zou worden. Maar terugkijkend biedt Iron Man de perfecte introductie tot dit universum, en tot het arrogante personage dat nog steeds centraal staat.