Na bijna een decennium te hebben gewacht, werd in het einde van 2013 een nieuwe consolegeneratie gelanceerd met een overweldigend enthousiasme. Voor de allereerste keer zijn twee grote consoles niet alleen in hetzelfde jaar, maar in dezelfde maand als elkaar uitgebracht: Microsoft's Xbox One en Sony's PlayStation 4.
In de maanden voorafgaand aan de release van de consoles veranderde Microsoft op beroemde wijze zijn beleid met betrekking tot het nieuwe Xbox-systeem, wat resulteerde in behoedzaamheid van fans. Maar nu, bijna drie jaar later, hebben beide consoles tientallen miljoenen exemplaren verkocht en kijken ze al naar de toekomst met nieuwe, verbeterde systemen.
Maar het punt is dat er meer dan een paar rapporten zijn die aangeven dat deze generatie de laatste consolegeneratie ooit zal zijn. Of dat waar is of niet, valt nog te bezien (we betwijfelen het). Als Microsoft, Sony en Nintendo echter willen dat consumenten een nieuwe generatie kopen, hebben gamers enkele garanties nodig.
Hier zijn 15 dingen die we moeten zien in de volgende generatie videogameconsoles.
15 Volledige 4K-ondersteuning
Microsoft en Sony zijn momenteel allebei ondergedompeld in het ontwikkelen van 4K-compatibele consoles: Microsoft met Project Scorpio en Sony met PS4 Neo, twee namen waarvan we aannemen dat ze nog steeds tijdelijke aanduidingen zijn. Vanwege de lange levensduur van de vorige consolegeneratie, waren videogamers reikhalzend uit op een nieuwe generatie consoles die full-HD-graphics zou leveren met gameplay van het hoogste niveau. Helaas beperken de vorderingen, hoewel indrukwekkend in vergelijking met de vorige generatie, de mogelijkheden van de consoles, met name met de komst van 4K-televisies.
Op dit moment is 4K wat 1080p tien jaar geleden was. Het is de toekomst, en dat weten we allemaal, maar om daar te komen zal enige tijd duren. Natuurlijk zijn er momenteel 4K-televisies en 4K Blu-ray-schijven beschikbaar, waarbij sommige games zelfs 4K-resolutie ondersteunen, maar de algemene videogamebranche zal de komende jaren niet voldoen aan een 4K-standaard. Maar dat betekent niet dat consolefabrikanten de technologie moeten negeren. Als consumenten een nieuwe consolegeneratie willen kopen, moeten die consoles alles ondersteunen wat een computer zou moeten ondersteunen. Anders zal er altijd een gevoel van minderwaardigheid zijn rond consoles.
14 Platformoverschrijdende gameplay
Ondanks alle vorderingen in de videogame-industrie wilden spelers één ding dat altijd al een droom leek: platformonafhankelijke gameplay; het spelen van een game op het ene platform met iemand die de game op een ander platform speelt (bijv. Battlefield 4 spelen op Xbox One met iemand op PS4). Om platformonafhankelijk spelen mogelijk te maken, moeten niet alleen de consoles compatibel zijn, maar moeten ook de fabrikanten samenwerken - niet apart.
Er zijn zowel voor- als nadelen aan het toestaan van platformonafhankelijk spelen. Dit zou betekenen dat gamers kunnen kiezen welk platform ze ook willen en toch met hun vrienden kunnen spelen, ongeacht op welk platform die vrienden spelen. Daarin schuilt echter het nadeel. Consolefabrikanten zouden de exclusiviteitsfactor verliezen en consumenten indirect dwingen een platform te kiezen dat al hun vrienden hebben.
Toch is platformonafhankelijk spelen de toekomst - en Microsoft heeft dat bewezen met hun implementatie van Xbox Play Anywhere, waarin vrijwel alle door Microsoft geproduceerde games platformonafhankelijk compatibel zullen zijn met pc-spelers. Bovendien heeft Microsoft gezegd dat de Xbox One nu "klaar" is voor platformonafhankelijk spelen met PS4. Misschien zal de volgende generatie consoles genetisch zijn ontworpen voor cross-play.
13 Achterwaartse compatibiliteit
Toen de nieuwe consoles in 2013 werden uitgebracht, kwamen ze zonder de optie van achterwaartse compatibiliteit, wat betekent dat je geen games van eerdere consolegeneraties kon spelen met de nieuwe consoles. Dat leek misschien niet een flagrante kwestie, maar dat was het echt.
Microsoft heeft geprobeerd deze kwestie te verhelpen door in november 2015 achterwaartse compatibiliteit te introduceren (Sony biedt dit nog steeds niet aan op de PS4). Maar raak nog niet opgewonden; hoewel de Xbox One nu achterwaartse compatibiliteit met Xbox 360-games ondersteunt, kun je niet zomaar een game invoegen en verwachten deze te spelen. Er is een lijst met bijbehorende games op de Xbox-website, en elke maand worden er meer toegevoegd, maar het aantal ondersteunde games is nog steeds beperkt.
Consolefabrikanten moeten op hun hoede zijn voor hun beslissing om geen achterwaartse compatibiliteit op te nemen bij het ontwerpen van de volgende consolegeneratie. Op die manier zouden spelers, in plaats van vrijwel elke grote titel van vorige generaties opnieuw te maken en te remasteren, de uitgebrachte game van die generatie eenvoudig op hun nieuwe console kunnen spelen. Het werkte goed voor de Xbox 360 en PlayStation 3; waarom niet voor de volgende consolegeneratie?
12 Gratis online spelen zonder abonnement
Om een onlinedienst van hoge kwaliteit te kunnen onderhouden, is financiering nodig, die wordt verkregen door de consument een jaarlijkse vergoeding in rekening te brengen. Maar het punt is: moeten mensen ervoor betalen? Als consumenten al honderden dollars betalen voor de aanschaf van een console, een controller en ten minste één game, waarom zouden we dan extra moeten betalen om die game online te spelen, vooral omdat de meeste videogames tegenwoordig gericht zijn op online spelen?
De populariteit van Xbox Live heeft een tijdperk van pay-to-play online multiplayer ingeluid, terwijl op PlayStation 3 gratis online kan worden gespeeld, zij het met verschillende nadelen. Met de PlayStation 4 implementeerde Sony echter een eigen betaalde online abonnementsservice: PlayStation Plus. Hoewel beide abonnementen verschillende voordelen en incentives bieden, zoals gratis maandelijkse spellen, willen de meeste mensen gewoon online met hun vrienden spelen - en dat deel zou in ieder geval gratis moeten zijn. Consumenten betalen genoeg omdat het alleen is om een game te spelen die bij de lancering al dan niet werkt.
11 Betere premium online services
De belangrijkste reden waarom mensen betalen voor onlineservices zoals Xbox Live Gold en PlayStation Plus, is om online met hun vrienden te spelen. Maar als Microsoft en Sony spelers willen laten betalen om online te spelen, dan moeten hun diensten van de allerhoogste kwaliteit zijn. Het punt is dat consumenten momenteel topprijzen betalen voor premiumdiensten die weinig tot geen innovatie uitstralen, laat staan waardevolle prikkels bevatten. De enige dingen die bij deze services horen, behalve de mogelijkheid om online te spelen, zijn af en toe gratis games en minuscule kortingen.
Een logische keuze zou dan zijn om online spelen gratis te laten zijn en tegelijkertijd een premium-service beschikbaar te stellen voor de reguliere jaarlijkse vergoeding van $ 50 tot $ 60, waaronder services als Games with Gold en PlayStation Now, onder andere. Maar zoals het is, bieden die twee services games aan die niet minder dan een jaar oud zijn. Als de bedrijven betere (lees: nieuwere) games of grotere kortingen op nieuw uitgebrachte titels zouden aanbieden, zouden consumenten wellicht eerder geneigd zijn om mee te doen.
10 Exclusieve DLC zonder tijdsbestek
Downloadbare content (DLC) en seizoenspassen zijn twee termen waarvoor videogamers de afgelopen jaren een inherente vijandigheid zijn gaan ontwikkelen. Dat komt doordat uitgevers voortdurend de kloof tussen hen en consumenten uitbreiden, die willen dat de game waarvoor ze $ 60 plus hebben betaald alles bevat, en niet een extra $ 15 tot $ 50 aan DLC hoeven te betalen om de levensduur van de game te verlengen.
Tegenwoordig zal de uitgever, voordat een game wordt uitgebracht, details onthullen over de seizoenspas van de game, waarvoor consumenten een eenmalige vergoeding (meestal $ 50) betalen die hen toegang geeft tot alle toekomstige DLC. Maar het punt is dat die inhoud soms eerst op één platform wordt uitgebracht. Dat komt door marketingafspraken tussen studio's en consolefabrikanten (zie: Destiny en Sony, en Dragon Age: Inquisition en Xbox).
Het eerst verkrijgen van downloadbare content lijkt misschien een commercieel voordeel voor consolefabrikanten, maar in feite dwingt het alleen studio's om vrijwel de helft van hun fans te vervreemden. Daarbij wordt de kwaliteit van de game op een specifiek platform in vergelijking met andere platforms niet langer de belangrijkste factor bij de aankoop van een persoon, maar eerder de timing van de release van de inhoud - en dat schept een riskant precedent.
9 Lagere prijzen voor digitale inhoud versus detailhandel
Digitale inhoud is de toekomst. Iedereen weet dat, daarom zien computers tegenwoordig af van schijfladen en worden een aanzienlijk aantal videogames digitaal gekocht. In 2010 overtrof de digitale verkoop van pc-games de detailhandel, wat een nieuw tijdperk inluidde voor platforms zoals Steam.
Het punt is, als een digitale kopie van een videogame goedkoper is om te produceren, waarom is het dan niet goedkoper om te kopen? Het antwoord kan liggen in de branche-retailers die hun winstgevendheid willen behouden. In 2014 zei GameStop-president Tony Bartel tegen investeerders: "We willen ervoor zorgen dat onze branche niet dezelfde fout maakt als andere entertainmentcategorieën door de waargenomen waarde van digitale goederen aanzienlijk lager te maken dan die van een fysiek spel."
Terwijl de prijzen voor consolegames - digitaal en in de detailhandel - op $ 60 blijven, is de gemiddelde prijs voor een digitale pc-versie van dezelfde game doorgaans minstens $ 10 goedkoper, zo niet meer, dan in de winkel. Als we de volgende generatie consoles willen kopen, moet er een variatie zijn tussen de prijzen voor digitale inhoud en inhoud voor de detailhandel.
8 Concurrerende prijzen en meer verkoop
Zoals eerder vermeld, is de standaardprijs voor een videogame $ 60, of het nu een rollenspel, een actie-avonturenspel, een first-person-shooter of zelfs een game voor één speler is. Soms is die prijs gerechtvaardigd wanneer we kijken naar de "herspeelbaarheid" op lange termijn van bepaalde games, maar soms is dat niet zo. Daarom hebben veel consumenten gepleit voor een concurrerende prijsstructuur.
Het is een feit dat niet alle spellen evenveel geld waard zijn. Een game als Destiny is voor sommige mensen misschien wel $ 60 waard, maar jaarlijkse releases zoals FIFA en Madden zijn dat misschien niet. Een concurrerende prijsstructuur zou het voor een groter aantal consumenten mogelijk maken om games voor één speler te kopen, naast games die mensen normaal gesproken liever huren dan kopen.
Bovendien hebben de prijs van games en het essentiële gebrek aan verkoop een grote druk uitgeoefend op consumenten die meerdere titels per jaar willen kopen. Microsoft en Sony zouden er, net als de gemiddelde gamer, van profiteren door het hele jaar door meer (en betere) verkopen te hosten. Er is tenslotte een reden waarom Steam zo populair is onder pc-gamers - en waarom het ongelooflijk succesvol is.
7 veel grotere harde schijven
Toen de nieuwste consoles in 2013 uitkwamen, kwamen ze natuurlijk met geüpgradede componenten. Maar er was een intrinsieke fout in de systemen. Niet alleen moeten alle videogames worden geïnstalleerd, maar er is ook een beperkte hoeveelheid opslagruimte voor een volledige bibliotheek met titels. Daarom moeten videogamers zelf beslissen welke games ze geïnstalleerd willen houden en welke ze moeten verwijderen om ruimte te maken voor toekomstige games.
Installatie vereisen is niet het probleem; het probleem is dat de consoles, met al hun verbeteringen, slechts een harde schijf van 500 GB bevatten, die gemiddeld 10-15 AAA-titels kon ondersteunen, samen met misschien een handvol apps. Microsoft en Sony hebben geprobeerd dit probleem op te lossen met versies van 1 TB van hun consoles, maar de updates zijn jaren na de eerste release van de consoles gekomen. De volgende consolegeneratie zou gelijk moeten blijven met de opslagcapaciteit van pc's als we ze willen kopen.
6 Geen ongebruikte trucs meer
Uitbreidingsapparatuur, vooral randapparatuur, is niets nieuws in de wereld van gaming, maar het is iets dat recentelijk prominenter is geworden - en in sommige gevallen een belemmering. Sinds Nintendo de Wii U in 2012 uitbracht, is de inherente toevoeging van gimmicks zoals de GamePad, de Kinect voor Xbox 360 en Xbox One en PS Eye voor PlayStation 4 bijna noodzakelijk geworden; of dat is tenminste waarvoor ze zijn ontworpen. Maar dat is niet iets dat is gebeurd. In plaats daarvan gebruiken de meeste gebruikers zelden de randapparatuur waarmee hun systeem is geleverd.
Het oorspronkelijke concept van Microsoft voor de Xbox One omvatte de Kinect als een centraal aspect van het alles-in-één entertainmentsysteem. Nu Cortana is opgenomen op Xbox One - dat kan worden geactiveerd door rechtstreeks in een aangesloten headset te spreken - lijkt Kinect overbodig. Het is nu een extra apparaat dat geen waardevol, uniek doel dient, behalve voor Kinect-geoptimaliseerde games, die tegenwoordig nog maar weinig zijn. Misschien realiseren fabrikanten zich nu dat het opdringen van secundaire apparatuur aan consumenten niet het antwoord is op hogere winsten.
5 Bluetooth-ondersteuning
Ondanks de nieuwe consolegeneratie met tal van technologische vooruitgang, zijn veel functies in feite achteruitgegaan. De belangrijkste daarvan is het gebrek aan native Bluetooth-ondersteuning. Zoals het er nu uitziet, kunnen de Xbox One en PlayStation 4 geen verbinding maken met Bluetooth-apparaten die geen dongle hebben. Bovendien moeten de apparaten geautoriseerde producten zijn die worden ondersteund door de consolefabrikant. Je kunt de PlayStation Gold-headset bijvoorbeeld niet op de Xbox One aansluiten, ondanks dat je hem wel op een computer kunt aansluiten.
Ter vergelijking: op de PlayStation 3 konden spelers hun console verbinden met elk Bluetooth-apparaat dat ze wilden gebruiken - en het zou werken. Tegenwoordig, wanneer vrijwel alle apparaten Bluetooth-compatibel zijn, met de mogelijkheid om verbinding te maken met elk ander Bluetooth-apparaat, is het belachelijk dat de Xbox One en PlayStation 4 hun gebruikers beperken tot exclusieve consoleproducten. Om gebruikers te laten overwegen een nieuwe generatie consoles aan te schaffen, moeten basisfuncties zoals universele Bluetooth-connectiviteit beschikbaar worden gesteld.
4 Duurzame hoge framesnelheid en resolutie
Sinds de Xbox One en PlayStation 4 in 2013 zijn uitgebracht, is er een voortdurende controverse gaande over het feit dat games niet in staat zijn om volledige high-definition graphics en framesnelheid te verkrijgen of, in sommige gevallen, te behouden. Toen de nieuwe consoles in eerste instantie werden aangekondigd, dachten videogamers over de hele wereld dat de generatie van high-definition eindelijk was aangebroken. Maar dat idee was slechts gedeeltelijk waar.
De meeste first-party titels, zoals Halo 5: Guardians en Uncharted 4: A Thief's End, kunnen 1080p en 60 frames per seconde halen, omdat ze worden geproduceerd door studio's die eigendom zijn van de consolefabrikanten, terwijl veel externe titels, zoals Battlefield 4 en Star Wars Battlefront, kunnen hun volledige potentieel qua graphics en framesnelheid niet bereiken.
Mocht er een volgende consolegeneratie komen, dan moet niet alleen de ongelijkheid tussen consoles en pc-games worden verkleind, maar moet ook aan een duurzame maatstaf voor resolutie en framesnelheid worden voldaan - en de basis van een dergelijke vraag ligt bij de gebruikte componenten om de console te maken.
3 Mogelijkheid om games uit te voeren zonder te installeren
Zoals eerder vermeld, vereisen videogames van de huidige generatie een aanzienlijke hoeveelheid ruimte voor installatie, en de beperkte opslagcapaciteit van de harde schijf die aan consumenten wordt toegewezen, is belachelijk. Als het vergroten van de opslagruimte niet aannemelijk is, dan is het misschien een oplossing om terug te keren naar eerdere consolegeneraties waarin het spelen van een game zonder installatie-eis het antwoord zou kunnen zijn.
Consolefabrikanten moeten consumenten toestaan een game te spelen zonder het te installeren, waarbij alleen downloads en installaties van updates nodig zijn, zoals voor multiplayer- of game-breaking glitches - waarvan er veel zijn. Anders kan het zinloos lijken om van iemand te eisen dat hij een game op zijn harde schijf installeert met de belofte van een betere algehele ervaring.
Het afdwingen van installaties kan zorgen voor betere kwaliteit en spel, maar dat betekent ook dat consumenten moeten kiezen tussen de games in hun fysieke of virtuele bibliotheken om te spelen, want er is schijnbaar geen denkbare manier (zonder extra harde schijfruimte te verwerven) om alle games te hebben. blijven tegelijk geïnstalleerd.
2 verbeterde controller-batterijen en goedkopere prijzen
De release van de nieuwe videogameconsoles resulteerde in feite in de beëindiging van verschillende facetten van eerdere generaties - bekabelde controllers waren daar een van. Controllers vormen het centrale aspect van consolegames - een persoonlijke keuze en een groot verschil in vergelijking met het toetsenbord en de muis die door pc-gamers worden gebruikt. Het is dus logisch dat controllers niet alleen betrouwbaar zijn, maar ook lang meegaan. Een of twee controllers worden meestal geleverd in consolebundels, maar als je een extra controller koopt - of het nu een vervangende of extra controller voor een vriend is - kan de prijs hoog oplopen.
Een Xbox One-controller met een Play & Charge-kit kost momenteel $ 74,99, het duurt vier uur om op te laden en levert slechts ongeveer 30 uur gebruik op. Een PlayStation 4-controller daarentegen, hoewel goedkoop in verhouding, kost nog steeds maar liefst $ 59,99 (dezelfde prijs van een Xbox One-controller zonder een Play & Charge Kit). En aangezien PlayStation 4-controllers geen speciale kit nodig hebben om het apparaat op te laden - alleen een standaard USB-naar-micro-USB-kabel - zijn de controllers in vergelijking goedkoper. De prijs van een controller mag echter niet hetzelfde bedrag zijn als een game, want het is een vereiste om consoles te gebruiken, geen frivole add-on.
1 Minder remakes, meer originaliteit
Sinds het begin van deze nieuwe consolegeneratie in de herfst van 2013, worden videogamers overspoeld met high-definition remakes en remasters van games van eerdere generaties en, in veel gevallen, verzamelingen van een eerder afgesloten serie, meestal voorafgaand aan de release van een nieuwe aflevering in genoemde serie (bijv. Naughty Dog die Uncharted: The Nathan Drake Collection uitbrengt in de aanloop naar Uncharted 4: A Thief's End). Het maken van een of twee remakes is begrijpelijk, maar het zou niet de belangrijkste focus moeten zijn van een studio of uitgever - en daarin ligt het probleem.
Deze generatie is gefixeerd op nostalgie en de visuele kwaliteit van games in plaats van vindingrijkheid en het stellen van nieuwe benchmarks. Natuurlijk, nieuwe afleveringen - zoals Halo 5: Guardians en Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain - introduceren in gevestigde franchises nieuwe elementen met behoud van originele concepten, maar het punt is, dat is niet genoeg. De videogame-industrie houdt vol met commerciële franchises, maar om te floreren in een tijd waarin de toekomst van gaming somber lijkt, moet er innovatie en inventiviteit zijn die de grenzen verlegt in plaats van ze te verstevigen.
---
Wat wil je zien in de volgende generatie videogameconsoles? Laat het ons weten in de comments.