Toen Buffy the Vampire Slayer 20 jaar geleden in première ging op de WB, had niemand kunnen voorzien dat het een van de meest geliefde en veelgeprezen series in de televisiegeschiedenis zou worden. Dankzij de visie van Joss Whedon, een ongelooflijk team van schrijvers en een uitstekende cast onder leiding van Sarah Michelle Gellar, overtrof de horrorkomediehybride alle verwachtingen, bracht een succesvolle spin-off voort en duurde zeven geweldige seizoenen. In die tijd bood BtVS enkele van de beste tv-afleveringen ooit aan, en talloze scènes die ons aan het lachen maakten, ons ongelooflijk bang maakten en ons hart braken.
Zoals elk tv-programma heeft Buffy echter ook zijn aandeel in minder dan geweldige momenten. Van monster-van-de-week-verhalen die meteen vergeetbaar waren tot enkele narratieve misstappen waardoor we ons allemaal afvroegen of de serie uit de koers was gegaan, er waren een handvol afleveringen die gewoon slecht waren. Hier zijn de 15 ergste afleveringen van Buffy The Vampire Slayer.
15 I Robot, You Jane (Seizoen 1, Aflevering 8)
Toen Buffy in 1997 voor het eerst op onze tv-schermen verscheen, had het world wide web nog steeds zijn hoogtepunt niet bereikt in onze dagelijkse cultuur. Tegenwoordig lijkt het idee om een vreemde online of via sociale media te ontmoeten geen biggie, maar in die tijd werd velen van ons geleerd te geloven dat de enige mogelijke uitkomst om de digitale kloof te overbruggen dood of verbrokkeling was.
"I Robot, You Jane" heeft zeker geholpen om de aanhoudende gevoelens van fans te verstevigen dat het internet eigenlijk alleen bestond, zodat enge kerels talloze manieren konden vinden om je te vermoorden. Het is de eerste Willow-centrische aflevering, dus dat gaat er ook voor - maar helaas is dat alles wat het heeft als het gaat om verlossende eigenschappen. Anders dient het in feite als een tijdcapsule voor iedereen
Anders dient het in feite als een tijdcapsule voor alle stereotypen uit de late 20e eeuw over digitale communicatie. Chatrooms vol nerdy slechteriken? Controleren. Hardhandige metafoor over niet echt weten met wie je communiceert aan de andere kant? Controleren. Tegen de tijd dat Willow en de Scoobies oog in oog komen te staan met Moloch, is het niet alleen niet eng, maar het voelt als een slechte naschoolse special. Misschien zou de geile gehoornde demon meer geluk hebben iemand te vinden die hem vrijlaat op Tinder?
14 Inca Mummy Girl (Seizoen 2, Aflevering 4)
Terwijl de "Xander sucks at love" subplot veel gelach en een behoorlijke karakterontwikkeling op Buffy teweegbracht, was dat niet het geval met "Inca Mummy Girl." In deze vroege aflevering van seizoen 2 werd de Xand-man halsoverkop verliefd op de prachtige uitwisselingsstudent die bij Buffy's huis woonde. Helaas was ze eigenlijk een oude mummie die haar buitenschoolse tijd besteedde aan het leegzuigen van de zielen van de bewoners van Sunnydale om er jong en mooi uit te zien.
Het uitgangspunt van de aflevering - Xander viel onbewust voor iemand die hem en zijn vrienden zou proberen te vermoorden - was al een keer behandeld met de aflevering 'Teacher's Pet' van seizoen 1. Deze keer waren er minder hete leraren en meer echt saaie dialogen. Het beste deel van "Inca Mummy Girl" was het zien van Willow in een Eskimo-kostuum, maar we zouden dat schattige mentale beeld graag ruilen in ruil voor een betere op Xander gerichte aflevering.
13 Bad Egg (Seizoen 2, Aflevering 12)
Gedurende Buffy's eerste drie seizoenen besteedde de serie veel tijd aan het verkennen van gewone middelbare schoolervaringen door een bovennatuurlijke lens. Dus het zou slechts een kwestie van tijd zijn voordat we werden getrakteerd op een seksueel misgelopen situatie op Sunnydale High. Helaas slaagde "Bad Eggs" er niet in om de gevaren van openbaar onderwijs en monstermetafoor te combineren.
De aflevering concentreerde zich op een bubbels, Jabba de Hut-achtige demon die onder de school woonde en zijn rare insectachtige nakomelingen die SHS-studenten veranderden in door de geest gecontroleerde volgelingen. De aflevering eindigde met Buffy die vecht met twee cowboyvampiers en tevoorschijn komt uit een put bedekt met de overblijfselen van het monster-van-de-week. Er leek niet echt een doel te zijn voor deze aflevering, afgezien van het opzetten van de metafoor 'seks heeft gevolgen' die zijn vruchten afwerpt in de volgende veel meer geweldige afleveringen, 'Surprise' en 'Innocence'. Aangezien die tweedelige man zo goed werk heeft geleverd door dat punt naar huis te rijden, hebben we moeite om erachter te komen wat precies het punt van "Bad Eggs" eigenlijk was.
12 Go Fish (Seizoen 2, Aflevering 20)
"Go Fish" is het type Buffy-aflevering dat waarschijnlijk beter werkte op papier dan in werkelijkheid. Natuurlijk, het heeft zo zijn momenten: een luchtige komedie waarin de Scoobies verdachten ondervragen, een glimp van Jonathan in al zijn ongemakkelijke glorie en schattige jongens (inclusief Legend of Tomorrow's Wentworth Miller) in Speedos. Toen seizoen 2 echter helemaal was gezegd en gedaan, was deze aflevering met het zwemteam-thema voor 90 procent opvulling en slechts 10 procent leuk.
Buffy had in de loop van het seizoen al een behoorlijk aantal griezelige monsters onder ogen gezien. Afgezien van de niet erg plausibele dreiging dat Xander in een watermonster zou veranderen nadat hij undercover ging, was er niet echt een reden om je druk te maken over de personages die in gevaar waren. De resolutie waarin Gage en zijn pas-reptielachtige teamgenoten de zonsondergang tegemoet flitsten, was lachwekkend raar. Al met al voelde “Go Fish” aan als een 43 minuten durende omweg op weg naar de spectaculaire seizoensfinale die de week daarop werd uitgezonden.
11 Beer Bad (Seizoen 4, Aflevering 5)
In de meeste gevallen heeft Buffy uitstekend werk geleverd door echte problemen met horror te verbinden. Toen de serie overging van het 'High school is hell'-motief, worstelde het echter om zinvolle manieren te vinden om realiteit en fantasie te verbinden. Dit was nooit duidelijker dan met "Beer Bad", een aflevering waarin Buffy te veel drinkt met een paar sukkelige d-bags en ze allemaal in holbewoners beginnen te veranderen. Een deel van het probleem met deze inzending van seizoen 4 was dat de metafoor pijnlijk duidelijk was, maar het was niet de eerste of laatste keer dat BtVS die weg insloeg.
Wat "Beer Bad" echt zo onuitstaanbaar maakte, was het vermogen om het plezier volledig uit zelfs het meest belachelijke monster-van-de-week-avontuur te zuigen. Het was moeilijk om Buffy meer over Parker te zien peinzen dan ooit tevoren, bijvoorbeeld Angel, want dat betekende dat we moesten doen alsof we alles vergaten wat we wisten over haar veerkracht. Het zien van de moordenaar die bijna wordt verslagen door een paar Cro-Magnon-kerels, maakte alleen nog maar erger.
10 The I in Team (Seizoen 4, Aflevering 13)
Laten we dit gewoon uit de weg ruimen: de verhaallijn van het initiatief was slecht. Het was prijzenswaardig voor Buffy om zijn horizon een beetje te verbreden en een X-Files-achtig complot van de regering aan te pakken. De zoektocht van de uitverkorene naar de jacht op militaire monsters was echter vrijwel het meest onuitstaanbaar saaie verhaal dat de serie ooit heeft nagestreefd.
Haar tijd als overheidsfunctionaris bereikte een piek in saai met 'The I in Team'. Het is een aflevering die min of meer gericht was op de verrassende onthulling dat de Slayer niet echt het hele "volg de leider" -gedoe doet. Dat leidde natuurlijk tot wrijving tussen haar en de leider van het initiatief, professor Walsh, die beslist dat de beste manier om met Buffy's insubordinatie om te gaan, was haar te vermoorden. Helemaal redelijk, toch? Op elk moment - van de niet-zo-sexy-als-ze-waarschijnlijk-gehoopt-dat-het-zou-zijn liefdesscène tussen Buffy en Riley tot de niet-zo-schokkende-als-ze-waarschijnlijk-gehoopt- -it-would-be sterfscène voor Professor Walsh - "The I in Team" was een aflevering die, misschien meer dan enig ander, een periode markeerde waarin Buffy helemaal niet als Buffy voelde.
9 Where The Wild Things Are (Seizoen 4, Aflevering 18)
Tegen de tijd dat seizoen 4 zijn einde naderde, had Buffy nog steeds moeite om zijn mojo te vinden in een post-Sunnydale High-landschap. Fans namen Riley niet op zoals ze voor Angel waren gevallen, waardoor de zware focus van het seizoen op zijn ontluikende relatie met de moordenaar meer als eentonigheid dan als een romantiek aanvoelde. Toen kregen we "Where the Wild Things Are", dat min of meer toegewijd was aan het kijken naar de twee als konijnen. Voor, zoals, de hele aflevering. Het feit dat de reden voor hun non-stop poespas was dat hun huis werd achtervolgd door mishandelde kinderen, maakte het extra vies, omdat zo'n serieus onderwerp in feite naar een subplot werd verbannen. Het enige verlossende moment in de hele aflevering was de korte glimp die we kregen van Giles die The Who zong, maar zelfs dat kon geen absoluut afschuwelijke aflevering redden.
'Where the Wild Things Are' is misschien gemaakt om de draak te steken met de voorliefde van de serie om Buffy en Riley vaak samen in bed te gooien - of het kan gewoon een teken zijn geweest dat de BtVS-schrijvers echt geen ideeën meer hadden en dacht dat Marc Blucas er goed uitzag zonder zijn overhemd aan.
8 Into the Woods (Seizoen 5, Aflevering 10)
Een consistent thema kwam naar voren toen Riley op Buffy werd geïntroduceerd: de afleveringen waarin hij centraal stond, waren behoorlijk flauw. Dat heeft meer te maken met de serie die nooit helemaal uitzoekt wat hij met zijn personage moet doen dan met Marc Blucas 'soms pijnlijk ernstige uitbeelding. Helaas, tegen de tijd dat we bijna halverwege seizoen 5 waren, was het duidelijk dat Riley gewoon niet aan het trainen was.
Vandaar 'Into the Woods', een aflevering waarin Buffy's vriend haar de schuld gaf van zijn beslissing om op zoek te gaan naar een bordeel van vampierenbloed. Riley's bewering dat hij alleen maar aandacht zocht omdat de moordenaar niet echt van hem hield, was zwak en onvolwassen. Zijn 'hou van me of ik ben hier weg'-ultimatum was ongepast en leek in te gaan tegen alles wat we over hem wisten als de geduldige en evenwichtige vriend die hij al meer dan een jaar was. Toch was het minst plausibele deel van "Into the Woods" misschien wel dat Buffy een openbaring had gekregen dat ze verliefd was op Riley, want kom op, we weten allemaal dat ze dat nooit was.
7 The Weight of the World (Seizoen 5, Aflevering 21)
De finale van seizoen 5 van Buffy the Vampire Slayer is een van de beste afleveringen in de geschiedenis van de serie - en voor het grootste deel waren de afleveringen die eraan voorafgingen even sterk. Ze boden belangrijke onthullingen, verhoogden de inzet voor Buffy, Dawn, Willow en Tara misschien hoger dan ooit tevoren, en creëerden een opwindend momentum terwijl we met ingehouden adem toekeken om hun lot te leren kennen.
Daarom was "The Weight of the World" zo frustrerend. In de aflevering zat Buffy vast in haar eigen hoofd, getraumatiseerd door het feit dat Dawn gevangen was genomen en dat de Scooby Gang de strijd tegen Glory leek te verliezen. Willow gebruikte magie om te proberen door te dringen tot de moordenaar en realiseert zich dat ze door haar verdriet heen werkt door dezelfde momenten - zowel echte als ingebeelde - keer op keer opnieuw te beleven.
Het was niet de eerste of laatste keer dat de serie probeerde de hersenen aan te pakken; "The Body" heeft actie en introspectie uitstekend gecombineerd, en "Normal Again" van seizoen 6 bood ons ook een kijkje in Buffy's kwetsbare mentale toestand. Helaas kwam "The Weight of the World" op precies het verkeerde moment in de serie, omdat het in feite veel van het momentum dat zich naar de finale had opgebouwd in de wacht zette. Uiteindelijk hebben we niet veel geleerd van onze reis in Buffy's brein, behalve dat ze een hete minuut nodig had voordat ze klaar was om te vechten.
6 Bargaining Part 1 (Seizoen 6, Aflevering 1)
De centrale vraag voor Buffy-fans toen we seizoen 6 ingingen, was simpel: hoe gaan ze de moordenaar terughalen uit de dood? Ze verspilden geen tijd met het beantwoorden van die vraag, maar helaas deden ze dat ook in wat gemakkelijk de zwakste seizoenspremière in de geschiedenis van de serie was.
De belangrijkste focus van "Bargaining Part 1" was op Willow's poging om haar BFF met magie nieuw leven in te blazen, maar midden in deze gedenkwaardige gebeurtenis kwam een demonische motorbende opdagen die probeerde Sunnydale over te nemen. Het resultaat was een buitengewoon ongelijkmatige aflevering. Veel van de belangrijke actie - zoals Willow die tegen alle wijsheid en rede ingaat en een gevaarlijke onderneming aangaat en, weet je, Buffy daadwerkelijk weer tot leven komt - voelde verwaterd aan dankzij het rare en chaotische subplot. Natuurlijk, de Buffybot was een paar minuten leuk, maar we hadden allemaal zin in het echte werk, en deze aflevering liet ons er echt op wachten.
5 Flooded (Seizoen 6, Aflevering 4)
Gedurende Buffy's zeven seizoenen had onze heldin veel gecompliceerde problemen. Ze vocht tegen boosdoeners, vocht door depressies en verdriet en slaagde er altijd in om door te gaan. Dat maakte deel uit van wat seizoen 6 moeilijk maakte voor veel fans om door te zitten. Buffy, die worstelde met het feit dat ze uit de hemel was getrokken en gedwongen werd weer op de Hellmouth te wonen, maakte een serieuze (en begrijpelijke) funk door. In afleveringen als 'Flooded' voelde het echter alsof ook wij leden door haar ellende.
Buffy moest uitzoeken hoe ze haar rekeningen moest betalen en wat serieuzere zaken, zoals uitgebreide huishoudelijke reparaties, moest oplossen. Het maken van een aflevering rond het algemene thema 'het leven is waardeloos' zou misschien veel beter hebben gewerkt als de hele serie niet min of meer op dat concept was gebaseerd. Het verschil tussen een aflevering als "Flooded" en de rest van Buffy's afleveringen was echter dat in plaats van het probleem aan te pakken met haar kenmerkende humor en innerlijke kracht, de moordenaar in veel opzichten gewoon zo verslagen leek. Hoewel dat misschien realistisch leek, dwong het ons niet echt om te blijven kijken.
4 Doublemeat Palace (Seizoen 6, Aflevering 12)
Voortbordurend op het "alles is verschrikkelijk" -thema van seizoen 6, vond "Doublemeat Palace" Buffy een baan aannemen die aantoonbaar moeilijker was dan de moordenaar zijn: werken in de dienstensector. Zeker, het idee om mevrouw Summers in een suf uniform te zien was in principe vermakelijk, maar over het algemeen vond de aflevering nooit echt leuk. Buffy had nog steeds een hekel aan haar leven, maar nu sliep ze met Spike om zichzelf af te leiden van haar ongeluk - en we waren er getuige van dat ze het tijdens een van haar pauzes in een steegje begonnen te krijgen (serieus, de geur van vet en dubbel vlees was geen uitschakelen?). Het feit dat ze de snode handelingen van haar baas met mensen in een vleesmolen ontdekte, voegde zojuist een extra laag ‘ieuw’ toe aan een toch al lastige aflevering.
Hoewel de bedrijfsopleidingsvideo's en excentrieke personages in "Doublemeat Palace" misschien humoristisch vertrouwd aanvoelden voor iedereen die een baan in fastfood heeft aangenomen, was er niet genoeg om om te lachen in wat duidelijk een lichtere aflevering had moeten zijn.
3 As You Were (Seizoen 6, Aflevering 15)
Toen we het einde van seizoen 6 naderden, voelde alles gewoon af. Buffy had een ongezonde relatie met Spike, Willow worstelde om haar magische verslaving onder controle te houden, het Trio was onaangenaam en grof, en fans hadden zin in een schijn van hoe de show vroeger voelde. Weet je waar we geen zin in hadden? Meer Riley.
Toch was hij daar in 'As You Were', terugduikend in Buffy's leven en haar nog meer verward en schuldig maken dan ze al deed. Het feit dat hij zijn strenge en grotendeels onvriendelijke vrouw meebracht, maakte zijn plotselinge terugkeer alleen maar ondraaglijker. De hele aflevering voelde ongeveer net zo comfortabel als bij een reünie met familie die je nooit echt leuk vond. Personages als Xander en Dawn deden alsof ze nauwelijks hadden gemerkt dat Riley ontbrak. Door hem opnieuw te laten integreren in de Scooby Gang, hoe kort ook, werd alleen maar herhaald dat hij er nooit echt bij zou passen.
Ja, de kortstondige reünie herinnerde Buffy eraan dat haar leven iets anders nodig had dan vampierseks en ellende. Het feit dat ze een van de saaiste personages in de geschiedenis van de serie moesten terugbrengen om het seizoen weer op de rails te krijgen, zegt veel over hoeveel niet werkte.
2 The Killer in Me (Seizoen 7, Aflevering 13)
Willow had veel om door te werken nadat ze aan het einde van seizoen 6 naar de duistere kant ging. Gelukkig maakte ze veel vooruitgang in seizoen 7 en leek ze zelfs klaar om terug te springen op de datingsport in 'The Killer in Me. " Helaas liep haar lange, langzame mars naar de normaliteit ernstig mis. Nadat ze potentiële moordenaar Kennedy had gekust, begon ze de persona van Warren Mears aan te nemen - ook bekend als de man die Tara vermoordde, en die ze vervolgens levend had gevild als vergelding. Gedurende de hele aflevering vochten de persona's van Willow en Warren om dominantie en uiteindelijk kwamen we erachter dat het hele probleem tot stand kwam door een hex die Amy op haar voormalige vriend plaatste.
De aflevering voelde als een oefening in onnodige marteling, zowel voor Willow als voor ons fans die volkomen gelukkig zouden zijn geweest om Warren's onaangename gezicht nooit meer te zien. Alles wat we echt leerden van "The Killer in Me" was dat Willow nog steeds haar problemen had om doorheen te werken, en dat Amy stiekem een nog grotere eikel was dan we al dachten.
1 First Date (seizoen 7, aflevering 14)
Om de een of andere reden casten tv-programma's graag beroemdheden in willekeurige rollen. Deze bewegingen voor het casten van stunts werken zelden op een verhalend niveau, en het werkte zeker niet op Buffy the Vampire Slayer. In "First Date" speelde popster Ashanti de rol van Lissa, een jonge vrouw die Xander leuk vindt en die natuurlijk een demon wordt die hem wil gebruiken om de kwade agenda van de Eerste te bevorderen.
In zoveel opzichten voelde de aflevering overbodig en niet origineel. Xander's liefdesleven gaat niet goed en hij gaat per ongeluk uit met een demon? Je zegt het niet! De Eerste zal bij niets stoppen om een hel op aarde teweeg te brengen? Schokkend! Ashanti was niet verschrikkelijk in haar rol, hoe beperkt die ook was, maar ze bracht ook niet echt iets revolutionairs of gedenkwaardigs aan haar optreden. Het feit dat de hele serie aan het aflopen was, zorgde ervoor dat 'First Date' aanvoelde als een extra vuller, tijdverspilling die des te frustrerender werd door het feit dat er nog maar weinig afleveringen over waren.
-
Wat was je minst favoriete aflevering van Buffy? Laat het ons weten in de comments!