Netflix is onderdeel geworden van onze kijkcultuur. Wat ooit een gemakkelijk platform was om onze favoriete films en shows te bekijken, is een levensvatbare studio op zich geworden, met genoeg slagkracht om de grootste sterren in Hollywood binnen te halen voor hoofdrollen. Een zogenaamde 'Netflix-ster' zijn heeft niet langer een negatief stigma - in feite hebben veel van de acteurs op deze lijst de streamingdienst te danken voor hun doorbraken en / of heropflakkeringen in hun carrière.
Iedereen moet ergens beginnen en het is duidelijk dat de debuutrollen die sommige van deze sterren moesten spelen, niet de meest interessante delen van hun leven zouden worden.
Ondanks het recente succes dat deze acteurs misschien hebben gezien, zijn er filmische skeletten in elk van hun kasten; een celluloid aandenken aan een tijd dat ze echt een slechte prestatie leverden. Een prestatie die zo slecht is dat ze in sommige gevallen waarschijnlijk de flitsende gadget van Men in Black willen gebruiken en het bestaan van die onderdelen uit hun geheugen willen wissen. Maar laten we onze handen uit de mouwen steken en de bodem van het vat schrapen totdat zulke dingen mogelijk zijn.
Hier zijn 15 gênante rollen die Netflix-sterren willen dat je vergeet.
15 Winona Ryder - Lost Souls
Lost Souls (2000) is een hete puinhoop. Een horrorthriller die leent van meer films dan we hier willen noemen, het was een box office-flop en een teken dat Winona Ryders regering op de A-lijst van Hollywood ten einde liep. Ze geeft een ongelooflijk amateuristisch optreden, bijna alsof ze om te beginnen alles vergat wat haar zo'n goede actrice maakte. Haar lijnweergave is vreemd plat, haar reacties zijn soms overdreven en te ingetogen in andere.
Ryders ambtstermijn bij Stranger Things bewijst dat ze angst en paranoia vakkundig weet uit te spelen, waardoor de onbekwaamheid van Lost Souls nog verwarrender wordt. De film heeft een rating van 7% op Rotten Tomatoes, waarmee het haar laagste release tot nu toe is, en stond op de 95ste plaats van de 100 slechtst beoordeelde films van de site uit de jaren 2000.
14 Jason Bateman - Teen Wolf Too
Net als Barrymore was Jason Bateman een kinderster die voorbestemd leek te vervagen, maar als volwassene wraakzuchtig terugkwam. Hij was de speerpunt van hitcomedies als Horrible Bosses (2011) en Identity Thief (2013), evenals dramatische films als The Gift (2015) en Netflix's Ozark (2017).
Voor de laatste kreeg de acteur de beste aandacht uit zijn carrière en werd hij zelfs genomineerd voor een Golden Globe. Met andere woorden, zo ver als je maar kunt krijgen van Bateman's slechtste rol, het titulaire monster in Teen Wolf Too (1987).
Dit tandeloze vervolg laat alles vallen wat het origineel zo leuk maakte, voor 90 minuten aan flauwe grappen, schunnige protheses en belachelijk slecht acteerwerk.
Bateman had zijn aanwezigheid op het scherm nog niet vastgesteld, wat begrijpelijk is gezien het feit dat het zijn eerste film was, maar dat verandert niets aan hoe saai en vergeetbaar hij in die film was.
13 Robin Wright - Speelgoed
Vanaf haar doorbraak in The Princess Bride (1987) tot haar kenmerkende rol in Netflix's House of Cards (2013-), is Robin Wright een toonbeeld van consistentie geweest. Ze is complementair aan elke film waarin ze verschijnt, of het nu als hoofdrolspeelster of als ondersteunend personage is.
Nou ja, bijna elke film. Zelfs Claire Underwood zelf kon de ramp van Toys uit 1992 niet redden. De zwarte komedie, waarin Wright de hoofdrol speelde tegenover Robin Williams, Joan Cusack en Jamie Foxx, was een beruchte flop - een film die The Los Angeles Times omschreef als een 'totale misrekening'.
Wright speelt Williams 'liefdesbelang in deze film, en hoewel ze oprecht lijkt in haar genegenheid, zorgt de bizarre toon en de verwarrende dialoog van de film ervoor dat ze vreselijk stijf overkomt. Ze besteedt al haar schermtijd aan het reageren op Williams 'capriolen, in die mate dat ze zich een lid van het publiek voelt in plaats van een personage dat onze aandacht verdient.
12 Neil Patrick Harris - Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore
De titel zegt het al - we leven niet in een dimensie waarin een film genaamd Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore allesbehalve slecht kan zijn, en Neil Patrick Harris had beter moeten weten.
Het is ook niet zo dat de film werd uitgebracht tijdens Harris 'moeilijke jaren, toen hij vooral bekend stond als Doogie Howser of die ordinaire kerel van Harold en Kumar. Dit werd uitgebracht in 2010, ver in het vijfde seizoen van How I Met Your Mother! Er is geen excuus, maar ik dwaal af.
Harris vertolkt Lou, een beagle die eigenlijk werd ingesproken door Tobey Maguire in de eerste film, en die momenteel aan het hoofd staat van het spionageagentschap van het hoofdkantoor.
De film zit momenteel op 14% op Rotten Tomatoes, maar nadat je het hele ding hebt doorgenomen, ben je misschien geneigd te denken dat dat een te hoge score is.
11 Taylor Schilling - The Lucky One
Taylor Schilling werd van de ene op de andere dag een sensatie toen Netflix 'Orange is the New Black in première ging in 2013. Als hoofdrolspeler Piper Chapman was ze woest, tragisch, grappig en een actrice die sterk genoeg was om alles in de praktijk te brengen. Voor de seizoenen die volgden, heeft Schilling twee Golden Globe-nominaties en een Emmy-nominatie verdiend voor Outstanding Lead Actress in a Comedy Role.
Speel tegenover Zac Efron, voordat hij erachter kwam wat hij met zijn komische talenten moest doen, is Schilling een stereotiep droommeisje wiens hoofddoel is om er mooi uit te zien. Hoewel ze hierin slaagt, is er nauwelijks genoeg karakter (of plot, wat dat betreft) om het haar de moeite waard te maken. The Lucky One heeft momenteel 20% op Rotten Tomatoes, en veel critici wijzen erop dat Efron en Schilling verbleken in vergelijking met de leads in andere Nicholas Sparks-aanpassingen.
10 Joel Kinnaman - Suicide Squad
Joel Kinnaman heeft niet het beste geluk als het op blockbusters aankomt - zijn eerste poging, de remake van RoboCop uit 2014, werd met een universele schouderophalen begroet, en zijn samenwerking met Liam Neeson Run All Night in 2015 leverde nauwelijks winst op. Beiden verbleken echter in vergelijking met de verlegenheid die de Suicide Squad van 2016 was - de film was gekoppeld aan de frisse lucht die het DC Extended Universe zou redden.
Suicide Squad was een mislukking die zijn cast opende voor de spot van internet, en Kinnaman, zoals Rick Flag, was een van de gemakkelijkste doelwitten.
Zijn optreden is de heilige drie-eenheid van slecht acteren: hij heeft geen persoonlijkheid, hij heeft absoluut geen enkele chemie met de andere acteurs en zijn dialoog bestaat bijna uitsluitend uit exposities. Kinnaman lijkt veel comfortabeler (en capabel) op het kleine scherm, zoals blijkt uit Netflix's Altered Carbon, waar hij een gemartelde detective speelt.
9 Jane Fonda - Schoonmonster
Jane Fonda is een levende legende - ze heeft zeven Academy Award-nominaties, twee overwinningen en een cv dat leest als de grootste hits van de jaren 70 en 80. Je kunt je alleen maar voorstellen wat ze dacht toen ze uit een vijftienjarig pensioen kwam om te schitteren in de romantische komedie Monster-in-Law uit 2005.
Het is elk rom-com-cliché uit de vroege jaren 2000, minus de charme en sympathieke karakters. Fonda speelt een moeder die spart met de verloofde van haar zoon, de irritant lieve Jennifer Lopez, en het gebrek aan chemie die deze twee vertonen, moet worden bestudeerd in acteercursussen.
Fonda is zo opzettelijk onaangenaam, zo onmogelijk om voor te rooten, het is gemakkelijk om je af te vragen waarom ze überhaupt aan de rol heeft deelgenomen. Gelukkig heeft Fonda haar positie in het afgelopen decennium herwonnen, zoals blijkt uit rollen in Paolo Sorrentino's Youth (2015) en Netflix's Grace & Frankie (2015-).
8 Timothy Olyphant - Dreamcatcher
Als het op zelfvoldane, ietwat sinistere karakters aankomt, is Timothy Olyphant jouw man. Hij heeft carrière gemaakt door deze twee lijnen te vervagen, zoals te zien is in zijn beste rollen: Seth Bullock in Deadwood, Raylan Givens in Justified en de ongelukkige echtgenoot in Netflix's The Santa Clarita Diet. Alleen wanneer hij gedwongen wordt om oprechte, serieuze personages te spelen, nemen de talenten van Olyphant af, en nergens is dit duidelijker dan in Dreamcatcher uit 2003.
Dreamcatcher, een bewerking van de roman van Stephen King, ziet Olyphant het uitvechten met Jason Lee, Damian Lewis en Thomas Jane voor wie de minst overtuigende uitvoering kan geven.
Alles bij elkaar genomen, zou Olyphant de winnaar kunnen zijn. Waar de anderen hilarisch slechte scènes hadden om te spelen, speelt Olyphant het eerlijk en is hij overweldigend saai in het proces. Zelfs als hij de kans krijgt om een overdreven ondergang te ondergaan, onderbouwt hij het en neemt hij het weinige plezier dat deze ramp te bieden heeft, weg.
7 Rosario Dawson - De avonturen van Pluto Nash
Rosario Dawson is de link die de Netflix MCU met elkaar verbindt, aangezien haar personage, Claire Temple, verschijnt in Daredevil, Jessica Jones, Luke Cage, Iron Fist en natuurlijk The Defenders. Het is een eer voor Dawson's karbonades als actrice dat ze in staat is om met zoveel verschillende personages te spelen, en het bewijs dat ze een lange weg heeft afgelegd sinds haar eerste grote release in 2002, The Adventures of Pluto Nash.
Voor degenen onder jullie die het niet weten, The Adventures of Pluto Nash is een van de meest weelderige, dure en onaangename komedies die ooit uit Hollywood zijn gekomen. De film bracht grote schade toe aan de sterrenkracht van Eddie Murphy, en Dawson, als zijn liefdesbelang, gaat effectief ten onder met het schip. Zij en Murphy zien eruit alsof het publiek zich verveelt, en hun scènes zinken samen sneller dan een anker naar de bodem van de oceaan.
6 David Harbor - The Green Hornet
Voordat Stranger Things (2016-) hem in ieders favoriete sheriff veranderde, was David Harbour een stoere acteur met rollen in Revolutionary Road (2008), End of Watch (2012) en The Equalizer (2014). Hij was een opmerkelijke aanwezigheid in deze films, die soms fatsoen uitstraalde en smerig sijpelde in andere, maar de schande van zijn pre-Stranger Things-carrière moet zijn gemene beurt zijn in de actiekomedie The Green Hornet (2011).
Harbor speelt de corrupte burgemeester Frank Scanlon, een personage dat zo door en door vergeetbaar was dat hij helemaal uit de film had kunnen worden geschreven en er zou niets zijn veranderd.
Harbor doet wat hij kan met het waardeloze materiaal dat hij heeft gekregen, maar zelfs hij kan zijn desinteresse niet verbergen. Hij slaapwandelend door zijn hele voorstelling, waarbij hij slordig de standaard kwaadaardige tropen raakt voordat hij de enige memorabele scènes in de film aan Christoph Waltz overhandigt.
5 Krysten Ritter - Hoe maak je de liefde met een vrouw
How to Make Love to a Woman werd uitgebracht in 2010 en had een redelijk getalenteerde cast tot zijn beschikking: Josh Meyers, Ian Somerhalder, Ken Jeong en natuurlijk Krysten Ritter. Helaas blijken hun collectieve talenten geen partij te zijn voor het pijnlijke script, dat zijn idiote titel en letterlijk niets anders waarmaakt.
Meyers, die schrijft en regisseert, slaagt erin om niet eens per ongeluk grappig te zijn, terwijl Ritter, een kracht in al het andere wat ze doet, een voorstelling levert die beter geschikt is voor een film voor volwassenen dan voor een legitieme komedie. Als Lauren, Meyers 'verloofde op het scherm, meldt Ritter zich nauwelijks. Ze maakt een paar zoete opmerkingen, nipt van haar koffie, en dat is het letterlijk. Iedereen in de wereld had het kunnen spelen.
4 Jon Bernthal - Grudge Match
Jon Bernthal is de koning van de cameeën. Hij springt een paar minuten in een scène, verblindt het publiek en vertrekt dan. De lijst met films waarin hij dit heeft gedaan is eigenlijk best opmerkelijk: The Wolf of Wall Street (2013), Fury (2014), Sicario (2015), Wind River en Baby Driver (beide 2017). Het enige zwarte schaap in deze cyclus, en het schaap dat ons tot nu toe de slechtste Bernthal-prestatie heeft geleverd, is het sportdrama Grudge Match (2013).
Bernthal speelt BJ Rose, de trainer die Robert De Niro's ouder wordende vechter in vorm brengt en erin slaagt om volledig onherinnerbaar te zijn in het proces.
Het is tot op zekere hoogte indrukwekkend hoe de filmmakers de talenten van The Punisher-acteur konden uitwissen, maar het is een prestatie die hem of de mensen die thuis kijken geen goed doen.
3 Ellie Kemper - The Tape
Het sprankelende gevoel voor humor van Ellie Kemper is moeilijk om niet leuk te vinden, en heeft extra kracht gegeven aan moderne komische klassiekers als Bridesmaids (2011) en 21 Jump Street (2012). De talenten van Kemper hebben echter hun grenzen, zoals blijkt uit het mislukken van The Tape uit 2014.
Een ster-voertuig voor Cameron Diaz en Jason Segel, de film is volstrekt verstoken van gelach, tot het punt waarop je misschien begint te vergeten dat je naar een komedie kijkt. Kemper speelt een van hun goede vrienden, en haar eigenzinnige capriolen raken dezelfde bakstenen muur van verveling als haar medesterren.
De schtick over Kemper en haar echtgenoot op het scherm (Rob Corddry) die onervaren zijn in lustkwesties is in eerste instantie charmant, maar gaat nergens heen en leunt op haar onschuldige gedrag tot het punt dat het irritant overkomt.
2 Aziz Ansari - Ice Age: Continental Drift
Aziz Ansari is de ster van de Netflix-serie Master of None - een van de meest originele en inzichtelijke komedies van het platform. Als showrunner, schrijver en ster pakt Ansari lastige sociale situaties met hilariteit aan, terwijl ze ondertussen hernieuwde diepten laat zien als een dramatische acteur.
Ansari uitte een klein konijn genaamd Squint in Ice Age: Continental Drift in 2012, en de resultaten waren minder dan geweldig.
Als een van de vele beroemdheden die hun stem aan de film hebben geleend (Drake, Jennifer Lopez, Nicki Minaj, enz.), Is Ansari de ergste van het stel vanwege de raspende aard van zijn karakter. Zijn hyperactieve toon is veel te veel, en gezien hoe weinig hij in het verhaal meetelt, is het zo duidelijk een omweg gemaakt in het belang van een cameo van een beroemdheid.
1 Drew Barrymore - Freddy Got …
Eind jaren negentig en begin jaren 2000 was Drew Barrymore overal. Ze slaagde erin haar moeilijke verleden als kinderster te overwinnen en haar grootste succes tot nu toe te ervaren met hits als Scream (1996), The Wedding Singer (1998), Never Been Kissed (1999) en Charlie's Angels (2000).
Het is dan ook ironisch dat de ergste rol van Barrymore's carrière in dezelfde tijd opdook. De rol in kwestie is de niet nader genoemde receptioniste in Freddy Got F ******* (2001). Geregisseerd door en met in de hoofdrol Barrymore's toenmalige echtgenoot Tom Green, Freddy Got F ******* is een hopeloze kijkervaring, een komedie die de grenzen van het genre verlegt, gewoon door hoe ongebruikelijk het is.
We juichen Barrymore's bereidheid toe om haar man te steunen, en de cameo van haar receptioniste zou schattig zijn geweest in de meeste andere films, maar Green slaagt erin om haar eruit te laten zien als een amateur.
---
Hebben we de gênante rol van een Netflix-ster gemist? Laat het ons weten in de comments!