Het doet bijna pijn om te erkennen hoe oud de Sam Raimi Spider-Man-films zijn geworden. Ze zijn George W. Bush eerste term, clicky-wheel iPod oud. De films met Tobey Maguire in de hoofdrol legden een groot deel van de basis voor superhelden, dus fanboys zijn meneer Raimi veel dank verschuldigd voor het op gang brengen van het feest. Gezien alles wat hij had opgezet met Spider-Man en Spider-Man 2 (waar Roger Ebert dol op was en het de 'superheldenfilm voor mensen die niet naar superheldenfilms gaan' noemde), baarde Sam Raimi een driekoppig monster in de vorm van Spider-Man 3. Terwijl de promotietrailers onze aandacht trokken met plagen van Spider-Man en zijn Venomous-spiegelbeeld, was de derde inzending The Godfather: Part 3 of the Marvel Universe.
Nu Marvel eindelijk aan het roer staat van een van Stan Lee's meest geliefde personages, zijn we nog maar een paar weken verwijderd van Tom Holland's gekke kijk op de web-slinger.
Hoe misleidend was Spider-Man 3? Laten we het maar uitzoeken. Hier zijn 16 manieren waarop Spider-Man 3 het personage ruïneerde
16 De webhangmat
Wij hier bij zijn zeker geen frigide en onverschillige mensen. Als we de capaciteit hadden om onze vrouwen te behagen met webhangmatten, zouden we dat heel goed kunnen. In theorie. Daarin schuilt het probleem met Spider-Man 3, een film die de mogelijkheden benutte en tot leven bracht. Met de webhangmat uit de hel verlichtte Sam Raimi een van de meest onwaarschijnlijk zoete liefdeslocaties in elke superheldenfilm. Het is een grillig idee, zeker, en het maakt de zeer geliefde Mary Jane duidelijk heel gelukkig.
Door Peter Parker echter een webhangmat te laten maken, ontkracht Raimi in zijn eentje onze superheld voorbij het punt van terugkeer. En laten we eerlijk zijn, er was niet veel ruimte over voor sappigheid met Tobey Maguire's serieuze, maar vaak miezerige portret.
15 Topher Grace
Topher Grace is een getalenteerde acteur en een grappige, energieke artiest. Zonder hem zou That 70's Show nooit voorbij de piloot zijn gekomen. Dat gezegd hebbende, blijft het erg moeilijk om een realiteit te accepteren waarin casting-regisseurs zich voorstelden dat hij de rol zou spelen van Spider-Man's geliefde aartsvijand, Venom. Met alle respect voor Mr. Grace, deze artistieke "keuze" heeft evenveel aantrekkingskracht als het casten van Nick Offerman als Jor-El. Hij is een andere goede acteur op zich, maar net als bij Topher Grace konden we zijn komische wortels gewoon niet lang genoeg uit het oog verliezen om zijn rol in het stripboekuniversum te accepteren.
Toegegeven, Sam Raimi's wereldopbouw was erg verheven en theatraal, misschien wat de creatievelingen zagen als een natuurlijke fit voor Grace. Helaas, zelfs als we zijn arrogante en irritante grapjes in de film negeren, is het kijken naar Topher Venom-kruipend in zijn zwarte turnpakje reden genoeg voor een opstand.
14 Emo-Peter Parker
Ongeveer een uur na Spider-Man 3 wordt web-slinging vervangen door een muzikale strijd om het verstand. In een van de vreemdste romantische duels in de recente herinnering, liet Sam Raimi Peter Parker het opnemen tegen Mary Jane, de worstelende Broadway-sterretje. Spider-Man steelt niet alleen de donder van Mary Jane van tijd tot tijd, maar er is zelfs een scène waarin een Dashboard Confessional-uitziende Parker zijn haar opzij kamt en door SoHo raast alsof hij in een vroege iTunes-commercial zit. MJ, nu gedegradeerd naar een plaatselijke jazzbar om haar stemspieren te strekken, wordt door emo-pete verslagen.
Zittend in de hoek (zoals emo-artiesten doen), dartelt Peter met de piano en past zijn Spidey-gevoel toe op een aantal angstaanjagend burleske dansbewegingen. Op de grens tussen horror en hysterie, culmineert deze bizarre scène in een close-up van een ronddraaiende Peter Parker, die fluistert: 'Graaf hier eens op.' Historici blijven de etymologie van deze uitdrukking zoeken en vinden deze alleen op verlaten Sam Raimi-harde schijven. Een beetje respect is de heer Maguire verschuldigd voor het vervullen van de eisen van deze verontrustende scène.
13 Absurde geboorte van Sandman
Er valt veel te beleven aan de digitale creatie van de treurige slechterik Sandman. Het vormveranderende zand is als een 3D-versie van de woestijntaferelen in Aladdin, maar hoe cool het er ook uitziet, de scènes die leiden naar de formatie van Sandman zijn verbazingwekkend zinloos.
Het begint allemaal met Flint Marko, onlangs op de vlucht voor Rikers Island, die een aantal van de meest verrassend onbekwame politie van de NYPD tegenkomt. Als ze hem eindelijk te pakken krijgen, springt Marko over een grillig prikkeldraadomheining (zonder verwondingen) en rent hij de nacht in. Hoewel het een bijzonder heldere avond is, ontwijkt Marko de arrestatie door de politie en valt hij in een enorme wetenschappelijke put. In dit monsterlijke en gapende mangat vallen is zo roekeloos dat je het bijna expres zou moeten doen. De wetenschappers (die blijkbaar midden in de nacht dergelijke experimenten uitvoeren) merken dat er een vreemd voorwerp in hun eigen persoonlijke Sarlacc-put zit en gaan ervan uit dat het maar een vogel is. Het was duidelijk niet.
Dan, nadat Marko Sandman is geworden, ongetwijfeld het experiment dat geen van de wetenschappers had verwacht, komt niemand de faciliteiten controleren. Natuurlijk, Sandman is geboren, maar het kostte veel dwaze teksten om daar te komen.
12 Venom Blob Dormant for Two Acts
Om de onderbenutting en het misbruik van Venom in Spider-Man 3 te benadrukken, overweeg je de volgende analogie: Ben Afflecks potentiële op zichzelf staande Batman-film introduceert een nieuwe Robin (opwindend!), Die hem voor 80% van de film in een kerker laat opsluiten. Helaas komt Venom vroeg in Spider-Man 3 op aarde aan (handig, naast de sexy webhangmat), maar hij blijft in larvenvorm voor de eerste twee acts.
De Venom-klodder verstopt zich achter Peter Parker's bureau en druipt en sleept huurvrij mee, terwijl hij hoge kosten met zich meebrengt voor het betalende publiek. Vreemd genoeg is de Venom-klodder dreigender dan de fysieke weergave van Topher Grace. Misschien had de klodder in alle drie de acts inactief moeten blijven en op de loer liggen voor de juiste regisseur om hem uiteindelijk te gebruiken. Zou het eindelijk kunnen gebeuren in Marvel's aanstaande Spider-Man-reboot?
11 Dramatische Harry
Er is een onuitgesproken regel voor acteurs die spelen wat het publiek beschouwt als 'de slechterik'. Speel in geen geval in op het idee van het personage. Zoek in plaats daarvan zijn menselijkheid en rechtvaardig zijn daden. Lees voor verdere discussie wat Jon Bernthal zei over het aanpakken van de rol van Frank Castle.
In Spider-Man 3 speelt Harry Osborne van James Franco zich als een Bond-schurk, waarbij hij martini's mixt en grijnzend om het publiek te laten zien dat hij echt niet goed van plan is. Het enige wat ontbreekt is een Blofeld-kat in Harry's armen. Om eerlijk te zijn, is de twist tussen Harry en Peter enigszins gerechtvaardigd. Leugens en onenigheid tastten hun relatie aan en Harry's vader stierf in de handen van Peter. De omstandigheden zijn onmiskenbaar, maar Raimi neemt een clownshamer mee naar het complot en dwingt ons Harry te bekijken, vaak omringd door goed getimede bliksemschichten, mokkend, sluierend en gekleed in het volledige pantser van zijn overleden Goblin-vader.
Wat ons helaas leidt naar …
10 Harry's Bizarre Butler
Terwijl Harry van plan is wraak te nemen op Peter Parker en iedereen die hem in de weg staat, ontvouwt zich een werkelijk onverwachte scène. Harry's butler, Bernard Houseman, waggelt in beeld met alle chutzpah van een man in het hospice. Het is duidelijk dat we op het punt staan een diep ontroerende scène over vaders en zonen te zien. Helaas onthult Bernard een belangrijk stuk informatie dat ofwel zijn grove ontoereikendheid als butler blootlegt, ofwel zijn strijd met de ziekte van Alzheimer onthult.
Bernard vertelt de door oorlog verscheurde (en nu met littekens bedekte) Harry dat hij de wonden van zijn stervende vader heeft schoongemaakt. Hoewel Spider-Man eruitziet als de schuldige partij, vertelt de butler dat Spidey het leven van Norman Osborne niet heeft beëindigd. Bernard, wraakzuchtige geest en wijze die hij is, zat toen ongeveer vijf jaar op deze informatie, wachtend op het geschikte moment om de bom te laten vallen. Dit, gecombineerd met de wetenschap dat Bernard wordt gespeeld door de vader van Bill Paxton, maakt de scène bijna onmogelijk om naar te kijken.
9 Buitensporige Villainy
Naast het creëren van een cluster van inchoate delen, verhinderen films met meerdere schurken dat het publiek zich volledig achter de hoofdrolspeler schaart. Er is niet genoeg schermtijd om rond te kijken, vooral als mensen willen zien hoe gerechtigheid wordt gediend zonder al te veel diplomatie of politiek. In Spider-Man 3 dwarrelt Sandman door de stad, maakt Harry zijn beste Goblin-skaterboy-indruk en Venom baant zich een weg naar de grote finale van de film.
De film was meer een achtbaan dan een bevredigende gebeurtenis, waardoor het publiek zich afvroeg waarom ze zich zorgen zouden moeten maken over wat er net op het scherm is gebeurd. Drie schurken is genoeg voor drie op zichzelf staande films, maar volgens de legende wilde Sam Raimi een vierde slechterik in de vorm van Vulture opnemen. Ben Kingsley was eigenlijk in gesprek voordat de rol werd geschrapt (zeker buiten het budget en niet met gezond verstand), wat bijna onvoorstelbaar is. Als hij de film had gehaald, had de titel moeten worden veranderd in Spider-Man V Everyone."
8 Mary Jane's muziekcarrière
Tegen mensen rooten is onbeleefd, zelfs in Spider-Man 3. Zelfs als ze de fluiten van Renee Fleming heeft, willen mensen niet zien hoe MJ een showtune zingt. Dat is niet waarom we Spider-Man-tickets op Fandango hebben gereserveerd. Raimi besteedde bijna genoeg tijd aan Mary Jane's muzikale passies om er een spin-offserie van te maken. Als Spider-Man 3 vandaag was uitgebracht, zou ABC MJ: Birth of a Broadway Star hebben opgepikt met Agent Carter als inleiding.
In alle ernst, de MJ-subplot zorgde ervoor dat het publiek een regelrechte afkeer had van haar personage, dat gladjes leek en geobsedeerd door haar fascinatie voor 'de lichten'. Zonder twijfel bouwden de gebroeders Raimi een script dat in wezen de bloeiende "carrières" van Peter en MJ tegen elkaar opzette. Ze kunnen op veel manieren een machtspaar zijn, maar dit was niet de ideale manier om hun unieke relatie weer te geven.
7 Gwen Stacy
Schakel The Amazing Spider-Man van Marc Webb opnieuw in en kijk hoe Emma Stone het personage van Gwen Stacy vastlegt. Zeg wat je wilt over de nieuwste serie, maar ze heeft van Stacy een leuke en plezierige aanwezigheid gemaakt. In Spider-Man 3 van Sam Raimi wordt Gwen Stacy het complot ingeslagen en voegt zich bij de crimineel onderontwikkelde schurken.
Nog op de middelbare school krijgt Stacy een spraakmakende stage en speelt in feite de folie voor Mary Jane's goodie-two-shoes. Stacy, Peter Parker's laboratoriumpartner en 'vriend', helpt Spidey's zintuigen te tintelen en leidt hem er in feite van af om een goede kerel te zijn. Net als bij Sandman en Venom, vertroebelt de toevoeging van Stacy het water en ondermijnt het de belangrijkste ontwikkeling van andere hoofdpersonages. Het is zeker niet de schuld van Bryce Dallas Howard, maar niemand is volkomen onschuldig in deze tornado van een film.
6 Incompetente NYPD
Het begint allemaal met een uniforme politieagent die bovenop een vrachtwagenbed staat en Sandman probeert te vermoorden met een schop. Gelukkig maakte deze briljante politieagent nooit contact met de punt van zijn wapen, aangezien hij door de korrelige hand van de Sandman een paar stadsblokken werd gegooid. En dat is nog maar het begin.
In een van de meest matte actiescènes in Spider-Man 3 krijgt de Sandman vorm op klaarlichte dag en jaagt hij de bejeezus uit talloze omstanders. New Yorkers zijn niet snel bang, en het enige dat nog angstaanjagender is dan een gigantische zandstorm in de Big Apple (cue: Darude) is dat de NYPD duizenden munitierondes uitlaadt bij zwaar bezette gebouwen. Geen wonder dat Sandman ze een hooier gooit. Op dat moment is hij de enige die de stad beschermt.
5 Soap Opera-gevechten met Peter en MJ
Er zijn twee sequenties in de overlevering van stripboeken die het verdienen om te worden verwijderd. De eerste is in Batman Begins, waar Rachel (Katie Holmes) Bruce Wayne niet één, maar twee keer slaat omdat hij overweegt de moordenaar van zijn ouders neer te schieten. De op een na meest zondige afbeelding van mannelijke en vrouwelijke onenigheid is, verrassing, in Spider-Man 3. De scène in kwestie toont Peter Parker die jones bezig is Mary Jane zijn wettig getrouwde vrouw te maken (vraag niet waarom).
Peter en MJ spelen zich af op een unieke locatie genaamd Central Park en zetten hun sentimentele relatie voort op een schilderachtige brug, waar Mary Jane het opzegt en Peter een ring tevoorschijn haalt. Ze 'ziet iemand anders' en hij kan niet stoppen met huilen. Onder dwang van Harry gedraagt MJ zich natuurlijk buitengewoon vreemd, maar het is moeilijk om zo'n beschamend geforceerde poging tot drama te excuseren. In Spider-Man 3 vechten de twee hoofdrolspelers en voormalige geliefden bijna altijd, waardoor een sfeer ontstaat waarin er letterlijk geen veilige haven is voor alle betrokkenen.
4 Gedwongen herbezoek van oom Ben
Alleen al het filmen van een scène in zwart-wit maakt het niet artistiek. Helaas herwerkte Sam Raimi de oorsprong van de dood van Uncle Ben in Spider-Man, maakte Flint Marko de schuldige en filmde de scène in zwart-wit om het extra zwaartekracht te geven. Erger nog, Marko's pistool vuurt "per ongeluk", waardoor de morele gevolgen van de scène volledig teniet worden gedaan.
De gedwongen herhaling van zo'n fundamenteel moment is een slechte dienst voor de originele film en het publiek dat ernaar heeft gekeken. Trouwens, Marko is een te flauw en flegmatisch personage om daadwerkelijk aan deze wending te trekken. Omdat hij in feite een misleide misdadiger is die probeert goed te doen, maakt het bloed van Ben aan zijn handen de motivatie voor Peter Parker ongeldig om zijn identiteit als Spider-Man te accepteren.
3 Peter en Harry Battle for MJ
Genoeg is genoeg. Als je twee mannelijke hoofdrolspelers in een café zitten en taart en verhalen over romantische genegenheid delen, weet je dat het tijd is om ermee op te houden. Regisseur Sam Raimi was duidelijk gefascineerd door de liefdesdriehoek Harry-Peter-MJ en wilde de spanning in dat verhaal melken. Het is niet verwonderlijk dat het al vroeg vermoeiend werd.
Als Peter hoort dat ‘een andere man’ het hart van Mary Jane wint, en Harry bekent: ‘Ik ben de andere man’, kun je letterlijk een timer van 15 seconden instellen voordat de tranen in Peter's ogen komen. Waarom? Want zo eindigt elke andere confronterende scène in Spider-Man 3. De film lost de relatie van Harry en Peter handig op, maar pas nadat de jonge Osborne op zijn eigen petard wordt gehesen. Het is jammer dat Peter en Harry zo'n eentonige relatie hadden in Spider-Man 3.
2 Nieuwslezer Vertelling
Expositie is een noodzakelijk kwaad, vooral als je drie schurken, twee romantische interesses en meer in één film van normale lengte propt. In Spider-Man 3 worden nieuwslezers echter de drijvende kracht achter een groot deel van de plot, die wordt gebruikt om punten van verwarring op te helderen en het wiel te stabiliseren wanneer de verhalende zeeën ruw worden.
Zonder overdrijving zijn er minstens zestig onvervalste seconden pure nieuwslezervertelling: "Slechts dertig minuten geleden kwam de politie deze verrassende aanblik tegen: een jonge vrouw in een taxi zweefde 80 verdiepingen boven de grond in wat een gigantisch web lijkt te zijn. poging om de gijzelaar te redden is gedwarsboomd door de Zandman … wat het gevaar nog groter maakt, is de verschijning van een vreemd, zwart kostuum in een pak … "Blijkbaar is scenarioschrijven niet zo moeilijk!
1 Flint Marko's veerkrachtige medaillon
Ondanks alle inconsistenties in de pijnlijk rommelige Spider-Man 3 , blijft één ding echt betrouwbaar: het onverwoestbare medaillon van Flint Marko. Met een schattige kleine foto van zijn dochter erin, kon dit medaillon zeven jaar nucleaire aanvallen, waterstofaangedreven brandslangen en totale transmogrificatie doorstaan.
In bijna elke belangrijke scène met Flint Marko / Sandman overleeft het medaillon elke ramp. Zelfs als het de wetenschapskuil is waar Marko zijn zanderige krachten vandaan haalt, of de rioolbuizen die zijn wezen wegspoelen, kan dit medaillon niet vernietigd worden. Het zal niet alleen de desintegratie overleven. Nee, dat zou te simpel zijn. Het zal ook een reeks zeer lonende (en goed verlichte) close-ups ontvangen om het publiek er echt aan te herinneren dat Marko een liefhebbende man is. Wat ontroerend.
-
Dat zijn onze top 16! Waar sta je op Spider-Man 3? Laat het ons weten in de reacties hieronder!