Het maakt niet uit of je het een videogamefilm, een stripboekfilm of gewoon een actie / komedie over de nerdcultuur in het algemeen beschouwt - Scott Pilgrim vs. the World is een van de beste voorbeelden van alle drie. Geregisseerd en mede geschreven door Edgar Wright van Shaun of the Dead faam en met een cast van bekende maar nog steeds opkomende sterren, was Scott Pilgrim helaas geen groot kassucces. De film kreeg echter veel lovende kritieken en wordt sindsdien beschouwd als een moderne klassieker met een enorme fanbase.
Gebaseerd op de Scott Pilgrim-serie graphic novels van Bryan Lee O'Malley die debuteerde in 2004, bracht de film vele jaren door in verschillende stadia van zwangerschap voordat Wright - met hulp van zijn co-schrijver Michael Bacall (die het scenario schreef) voor 21 Jump Street) en O'Malley - eindelijk hebben bedacht hoe ze de strips kunnen omzetten in een live-actiefilm en toch hun oorspronkelijke geest behouden. Het resultaat was een film die eruitzag, klonk en aanvoelde als geen andere film, waarbij de door videogames geïnspireerde strips werden omgezet in een visueel hoogstandje dat moeilijk te bekijken is zonder een glimlach op je gezicht.
Er gaat natuurlijk veel in zo'n onderneming zitten, zowel achter de schermen als voor de camera's. Aangezien het nu acht jaar geleden is dat zowel de film uitkwam als de publicatie van het laatste nummer van de stripreeks, voelde het als een goed moment om terug te blikken op deze magische film en wat er allemaal aan heeft gedaan om hem zo speciaal te maken.
Hier zijn 20 geheimen achter het maken van Scott Pilgrim Vs. De wereld.
20 De jongen is van mij
De Scott Pilgrim-film werd gemaakt op hetzelfde moment dat Bryan Lee O'Malley nog actief aan de stripreeks werkte.
Omdat er geen bestaand einde was om de film op te baseren, moesten Edgar Wright en het bedrijf hun eigen einde bedenken.
Oorspronkelijk zou de film eindigen met de hereniging van Scott met Knives Chau in plaats van bij Ramona Flowers te blijven. In feite was dat einde zelfs neergeschoten. Wright, Michael Bacall en zelfs O'Malley besloten allemaal dat de film een meer bevredigende conclusie zou hebben als Scott zijn happy end had met het meisje voor wie hij de hele film had gevochten: Ramona.
Bovendien zou het slijmerige Gideon-personage van Jason Schwartzman ook veranderen in een robot voor de climax van de film, maar dat idee werd lang voordat de film in productie ging, afgebroken.
19 Er kan er maar één zijn
Michael Cera is vrijwel perfect in de rol van Scott Pilgrim. Het argument kan worden aangevoerd dat het tot dusver zijn beste prestatie is geweest. Toegegeven, de hele film heeft een perfecte casting.
Vooral Cera geeft de film veel van zijn hart en hij bewandelt precies de juiste balans tussen het vastleggen van de essentie van het originele personage en het zich ook eigen maken. Blijkbaar wist Edgar Wright dat allemaal al voordat de film in productie ging.
De regisseur zei dat hij een fan van Cera was sinds hij hem op Arrested Development had gezien, en zodra Wright wist dat hij een Scott Pilgrim-film zou maken, wilde hij meteen dat Cera de titelrol zou spelen. Hij zegt dat hij voor de rol zelfs nooit iemand anders in gedachten had.
18 Een reis van zes jaar
Hoewel het zes jaar duurde voordat de Scott Pilgrim-strips waren aangepast aan het grote scherm, waren producenten al op zoek naar regisseurs kort nadat het eerste nummer was gepubliceerd. In feite had Scott Pilgrim vs. The World de volgende film van Edgar Wright kunnen zijn nadat zijn doorbraakhit, Shaun of the Dead, de producers hun zin had gegeven.
Als Edger Wright niet van plan was geweest Hot Fuzz te filmen na het voltooien van Shaun of the Dead, is het mogelijk dat Scott Pilgrim eerder is uitgebracht.
Wright was al van plan om vervolgens Hot Fuzz te regisseren, dus zette hij Scott Pilgrim een paar jaar op een laag pitje om eerst de actiefilm met Simon Pegg en Nick Frost te maken. Toen hij terugkeerde naar Scott Pilgrim, en met nog meer werk aan het verhaal door middel van de strips op dat moment, was het eindelijk tijd voor iedereen om aan de film te gaan werken.
17 Quentin Tarantino schiet te hulp
Regisseurs Edgar Wright en Quentin Tarantino zijn goede vrienden, maar ook wederzijdse fans van elkaars werk. Tarantino staat ook bekend als zeer creatief genereus met zijn filmvrienden, doet regelmatig suggesties en biedt aan om te helpen bij hun films wanneer hij wordt getroffen door een idee waarvan hij denkt dat ze er iets aan hebben.
In het geval van Scott Pilgrim vs. The World bedacht Tarantino de titelreeks van de film, die vervolgens vrij laat in productie werd genomen, omdat het team nog niet had besloten hoe ze de titel van de film zouden introduceren. na de eerste koude opening.
Zou het niet leuk zijn om zoveel creativiteit te hebben dat je al je eigen films kunt maken en toch geweldige ideeën over hebt die je gewoon weg kunt geven?
16 Geïnspireerd door The Hive Mind
Tussen zijn twee stints met het spelen van Marvel Comics-personages op het grote scherm, speelde Chris Evans een scène-stelende uitvoering in Scott Pilgrim als egoïstische filmster Lucas Lee, een van Ramona's kwaadaardige exen.
Hoewel hij te veel memorabele regels heeft om te tellen in zijn vrij korte scène in de film, werd een van de grappigste eigenlijk geïnspireerd door een real-life uitwisseling tussen Edgar Wright en een beroemde muzikant.
Wallace van Kieran Culkin vertelt Lucas dat hij een "grote fan" is, waarop Lucas zelfvoldaan antwoordt: "Waarom zou je dat niet zijn?" Volgens Wright is dat in wezen letterlijk het gesprek dat hij ooit had met Pelle Almqvist van de band The Hives, waarbij Almqvist terloops Wright's beroep van respect voor de rocker afzwoer. Wright kreeg duidelijk de laatste lach in zijn carrière.
15 The Obligatory Creator Cameo
Het is een behoorlijk oude Hollywood-traditie, baseer een film op iets anders en laat de maker, ster, enz. Van het originele ding een cameo in de film maken. En ja hoor, de originele Scott Pilgrim-maker Bryan Lee O'Malley verschijnt kort op het scherm in Scott Pilgrim vs. The World, naast zijn toenmalige vrouw - en collega-cartoonist - Hope Larson.
De cameo van O'Malley en Larson bevat geen regels, maar ze staan tijdelijk centraal in een scène waarin veel van de belangrijkste cast van de film op de achtergrond zijn.
De scène in kwestie is hierboven afgebeeld en vindt plaats wanneer Scott en zijn vrienden iets drinken na hun eerste optreden van de band in de film. Er was geen happy end voor het huwelijk van O'Malley en Larson, aangezien het paar in 2014 scheidde.
14 Een nerd staat alleen
Het is gemakkelijk aan te nemen dat alle acteurs in een film als Scott Pilgrim enthousiaste nerds zijn, die in het echte leven veel met videogames en dergelijke zijn. Wat we vaak vergeten, is dat het gewoon acteurs zijn. De mensen in Scott Pilgrim hoeven niet langer gamers te zijn, aangezien mensen in juridische drama's echte advocaten moeten zijn.
Daartoe waren de meeste cast zich niet bewust van veel verwijzingen naar videogames die door Scott Pilgrim verspreid waren. Een opmerkelijke uitzondering is Brandon Routh, een zelfverklaarde gaming-nerd die honderden uren in World of Warcraft heeft gestoken en in zijn vrije tijd veel videogames speelt.
13 Geen Britten toegestaan
Voor zijn eerste "Amerikaanse film" wilde Edgar Wright een punt maken dat de cast van Scott Pilgrim vs. The World geen Britse acteurs zou bevatten. Hij had aanvankelijk gedacht dat hij daarin was geslaagd, totdat een Brit tijdens het gietproces ongemerkt doorglipte.
Wright realiseerde het zich pas nadat Satya Bhabha al in de rol van zingende, dansende, magie-gebruikende schurk Matthew Patel was gegoten. Bhabha was niet alleen een geboren Londenaar, maar de acteur groeide ook op niet ver van waar Wright woonde. Bhabha speelde de rol en hij werd duidelijk om een goede reden gecast, dus Wright besloot er gewoon voor te gaan.
12 Een cast van (meestal) twintigers
De cast van Scott Pilgrim vs. The World was vrij jong op het moment dat ze de film maakten. Omdat het Hollywood en zo was, waren ze allemaal nog een aantal jaren ouder dan de personages die ze speelden, maar we hebben het tenminste niet over acteurs die veertig spelende tieners pushen.
Hoewel de acteurs misschien een paar jaar ouder zijn dan hun personages, neemt het thema jeugdigheid niet weg uit de film.
Zoals opgemerkt door acteurs Thomas Jane en Clifton Collins Jr, waren zij de enige twee acteurs in de cast die op het moment van productie ouder waren dan 30. Die jeugdigheid in het echte leven is een groot deel van wat ervoor zorgde dat de geest van de film zo goed doorkwam en dat is wat de Vegan Police zo'n indrukwekkende aanwezigheid gaf toen ze bleken merkbaar ouder te zijn dan alle anderen.
11 Voor een goede tijdoproep …
We beseffen het op dat moment niet, maar als Scott naar het papiertje kijkt dat Ramona's nummer bevat, krijgen we een idee van de gebeurtenissen in de film. De zeven X'en onderaan het papier, zoals zowel het publiek als Scott zelf zouden leren, vertegenwoordigen de zeven kwaadaardige exen die Scott zal moeten verslaan om bij Ramona te zijn.
Wat we ons ook niet realiseren, is dat het telefoonnummer zelf een betekenis heeft, en we hebben het waarschijnlijk al eerder gezien. Universal Studios is eigenaar van dat telefoonnummer en ze gebruiken het in veel van hun films in plaats van de overdreven 555-5555. Andere films die het telefoonnummer 212-664-7665 hebben gebruikt, zijn onder meer The Adjustment Bureau, Definitely Maybe en München.
10 Een vertrouwde stem
Voice-oververtelling kan lastig zijn om in een film uit te voeren en het kan gemakkelijk heel, heel fout gaan, maar Scott Pilgrim doet het met veel succes.
'The Voice', zoals het in de aftiteling wordt genoemd, dient typisch om iets uit te leggen over Scott's innerlijke gedachten of verleden dat een bepaald moment in de film invult. Als het vreemd bekend klinkt, is dat omdat het zo is.
Bill Hader van Saturday Night Live-faam geeft die stem. Hij doet ook de voice-over voor de fictieve arcadespel Ninja Ninja Revolution van de film, waarbij hij zijn getalenteerde pijpen gebruikt om een andere stem te creëren dan de zijne, maar nog steeds genoeg klinkt zoals hij. Je had waarschijnlijk een flauw vermoeden dat je wist wie het was, maar je kon het gewoon niet helemaal plaatsen.
9 Knipper niet
Een van de doelen van Edgar Wright bij het maken van Scott Pilgrim was dat het een live-actiefilm zou worden, maar met het gevoel van een stripboek / videogame / tekenfilm. De meest voor de hand liggende manier waarop dit werd bereikt, was door de charmante visuele effecten van de film, maar er was ook iets anders dat iets subtieler was en iets dat de meeste mensen waarschijnlijk niet eens opmerkten. Wright stond niet toe dat de cast op de camera knipperde.
Het paste bij de cartooneske, videogamesfeer van de film.
Als een scène perfect was gefilmd maar één persoon knipperde met zijn ogen, zou Wright de scène opnieuw doen. Wright was van mening dat het gebrek aan knipperen de film een anime-gevoel zou geven.
Het is moeilijk te zeggen of het effectief was of dat de meeste kijkers het zelfs opmerkten, maar de cast zou later luchtige verhalen vertellen over Wright die anders perfect goede opnames deed omdat iemand met zijn ogen knipperde.
8 Muzikale authenticiteit
Iedereen die Juno heeft gezien wist al dat Michael Cera een beetje gitaar kon spelen, maar hoe zit het met alle anderen in Scott Pilgrim die in de verschillende bands optreden? Elke persoon die je in de film ziet die zingt en / of een instrument bespeelt, doet dit in feite, of doet op zijn minst een exacte pantomime voor een achtergrondtrack.
Terwijl sommige mensen werden gecast omdat ze het reeds bestaande vermogen hadden om hun instrument te bespelen, deden anderen dat niet en moesten ze leren voor de film.
Cera moest ook een aantal lessen volgen om goed genoeg bas te leren spelen voor zijn rol. Hij moest natuurlijk ook het gevechtsthema uit Final Fantasy II leren spelen.
7 De leeftijdskloof
We hebben al enkele interessante feiten behandeld over de leeftijden van de acteurs in Scott Pilgrim, voornamelijk dat ze allemaal iemand speelden die jonger was dan ze waren. Maar dat is niet het enige rare versnapering met betrekking tot de leeftijden van de personages en de acteurs die ze spelen.
Een deel van de film gaat over het feit dat Scott, een 23-jarige, een relatie heeft met Knives Chau, een 17-jarige middelbare scholier. De actrice Ellen Wong, die Knives portretteert, is echter drie jaar ouder dan Michael Cera. Misschien is dat de reden waarom hun enigszins ongepaste relatie niet zo griezelig las als het had kunnen zijn.
Anna Kendrick, die de zogenaamd jongere zus van Scott speelt, is ook ouder dan Cera. Als klap op de vuurpijl is Cera zelfs een jaar jonger dan Johnny Simmons, die "Young Neil" speelde.
6 The Wright Stuff
De meest directe verwijzing in Scott Pilgrim vs. The World naar de originele graphic novels, althans visueel, zijn de geanimeerde flashback-sequenties die worden gebruikt wanneer Ramona het verhaal vertelt van een van haar kwaadaardige exen. Het zou gemakkelijk zijn om aan te nemen dat Bryan Lee O'Malley deze zelf heeft gedaan, aangezien het bijna precies lijkt op de originele strips.
Edgar Wright riep de hulp in van zijn broer Oscar om Ramona's flashbackscènes tot leven te brengen.
De gelijkenis met O'Malley's werk was natuurlijk geen toeval, Oscar wilde de sequenties eruit laten zien als de Scott Pilgrim-strips. Naast het werken aan enkele van de andere films van zijn broer, heeft de getalenteerde Oscar ook een storyboard gemaakt voor Solo: A Star Wars Story en Wonder Woman.
5 10 redenen waarom
Bryan Lee O'Malley was nauw betrokken bij Scott Pilgrim vs. the World, maakte verhaallijnen en voerde een dialoog. Hij maakte ook spiekbriefjes voor elk personage die hielpen om ze uit te werken, en stuurde ze naar scenarioschrijvers Michael Bacall en Edgar Wright, die ze vervolgens samenbrachten tot een lijst met '10 geheime dingen' over elk personage en ze uitdeelden aan hun respectievelijke acteurs..
O'Malley beweerde later dat de personage-aantekeningen bedoeld waren om luchtig te zijn en niet zo serieus moesten worden genomen in de weergave van hun personage door elke acteur. Hoewel de meeste van die "geheime dingen" geheim blijven, werd onthuld dat de lijst die aan Aubrey Plaza werd gegeven, vermeldde dat haar personage, Julie, verliefd was op Scott. Of dit haar karakter heeft geïnformeerd of niet, is onbekend. Plaza speelde Julie precies zoals je van haar verwacht.
4 Beste Nintendo
Een van de eerste voor de hand liggende stukjes videogame-nostalgie die kijkers ontdekken in Scott Pilgrim vs. the World, is een zeer bekend geluidssignaal uit The Legend of Zelda: A Link to the Past. Het zou niet het laatste of belangrijkste gebruik van Zelda-muziek in de film zijn - de volgende was gereserveerd voor Scott's droomsequentie toen hij Ramona voor het eerst "ontmoette".
Volgens Wright was hij zo vastbesloten om die Zelda-liedjes in de film op te nemen dat hij persoonlijk een brief naar het hoofdkantoor van Nintendo schreef waarin hij zijn wens om de muziek te gebruiken uitlegde en de soundtracks van Zelda 'kinderliedjes voor een generatie' noemde.
Het was duidelijk dat zijn brief effectief was, en een van Scott Pilgrim's meest cruciale momenten wordt gescoord op een van de meest cruciale soundtracks van gaming.
3 Stunt Casting
Scott's strijd met de kwaadaardige ex Lucas Lee is een van de meest oneerlijke veldslagen in de hele film, althans aanvankelijk. In plaats van het alleen tegen Lucas zelf te moeten opnemen, moet Scott het hele stuntteam van de acteur onder ogen zien voordat hij Lucas één-op-één kan bevechten. Een groep jongens die allemaal een vage gelijkenis met Chris Evans delen en gemakkelijk, zoals Lucas beweert, zijn brede shots voor hem kunnen maken.
Edger Wright huurde Chris Evan's stuntdubbel in voor de Lucas Lee-vechtscène, waardoor ze hun moment kregen om te schitteren.
Gelukkig hoefden de producers van Scott Pilgrim vs. the World niet de moeite te nemen een casting-oproep te hebben voor stoere Chris Evans-types - het fictieve stuntteam van Lucas Lee bestaat uit echte stuntmannen die al met Evans werken. Het is altijd leuk als deze vaak onbezongen helden van Hollywood een zeldzaam moment in de schijnwerpers komen te staan.
2 nepbanden, echte liedjes
Een van de dingen die echt opvalt in Scott Pilgrim vs. the World is de kwaliteit van de nummers die de fictieve bands uitvoeren. Over het algemeen hebben films bands die bestaande nummers coveren, of genoegen nemen met nummers op C-niveau die iemand waarschijnlijk in een middag heeft bedacht.
Om ervoor te zorgen dat Scott Pilgrim geweldige, originele muziek had, besloten Wright en zijn team om echte rockbands te vragen om te helpen.
Dierenarts Beck schreef de liedjes voor Scott's band, Metric deed Clash at Demonhead's muziek, en Broken Social Scene deed de deuntjes voor de groep die Wallace tijdens de slag om de bands lastigvalt. Naast het schrijven van alleen de deuntjes, hielp elke band / artiest ook bij de productie van de nummers en gooide zelfs wat instrumentatie.
1 Kunst die kunst imiteert
Toen Scott Pilgrim vs. the World voor het eerst begon met filmen, waren slechts vijf delen van de boekenreeks voltooid, waarbij Bryan Lee O'Malley slechts een ruwe eerste versie had voor het zesde en laatste boek. Omdat O'Malley hielp met de film op hetzelfde moment dat hij bezig was met het afmaken van zijn laatste Scott Pilgrim-boek, had de film een invloed op het boek.
Edgar Wright en Michael Bacall waren in staat om het script gedeeltelijk af te maken op basis van wat O'Malley had gepland voor het zesde boek. In wezen schreven ze het voordat O'Malley het deed.
Het resultaat was dat O'Malley sommige dingen die ze voor de film deden leuk vond en zelfs vroeg of hij er een deel van kon lenen, inclusief specifieke regels, voor het boek. Ze waren natuurlijk verplicht.
---
Hebben we geheimen over Scott Pilgrim vs. the World gemist ? Vertel het ons in de reacties hieronder.