Een kunstwerk dat indruk maakt als een competent voorbeeld van minimalistische vertelkunst, maar toch te koud en te ver van het publiek verwijderd voelt om op een dieper niveau gewaardeerd te worden.
In All is Lost bevindt een naamloze man (Robert Redford) zich op een gevaarlijke plek in het midden van de Indische Oceaan, nadat zijn jacht - de Virgina Jean genaamd - in botsing komt met een ronddrijvende zeecontainer. De oude zeeman toont een kracht en vindingrijkheid die zijn leeftijd trotseert, aangezien hij erin slaagt de beschadigde romp van zijn gewaardeerde schip te repareren (ondanks dat hij hiervoor beperkte voorraden heeft) en enorme hoeveelheden water uit de hoofdcabine pompt.
Omdat zijn navigatieapparatuur en radio tijdens het ongeval kapot zijn gegaan, moet de raadselachtige zeeman vertrouwen op zijn kennis van de zee en zijn instincten om te overleven. Wie zal uiteindelijk triomfantelijk weglopen in deze oerstrijd tussen mens en natuur?
All is Lost, geschreven en geregisseerd door JC Chandor (Margin Call), is een aangrijpend verhaal over overleven op zee in de trant van Alfonso Cuarón's ruimtethriller Gravity, maar zonder de revolutionaire visuele stijl en onconventionele opnametechnieken. De verhalende beats zijn vergelijkbaar, maar het script laat de filosofische aspecten en emotionele componenten weg die aanwezig zijn in Cuarón's film. Wat je uiteindelijk oplevert, is een kunstwerk dat indruk maakt als een competent voorbeeld van minimalistische verhalen, maar toch te koud aanvoelt en afstandelijk van het publiek afstaat om op een dieper niveau gewaardeerd te worden.
De grootste kracht van de film ligt in het vermogen om jou het gevoel te geven dat jij ook op zee vastzit naast het personage van Redford (in de aftiteling wrang aangeduid als "Our Man"); Pas op voor mensen met een sterke oceaanfobie. Dankzij de shotkeuzes gemaakt door Chandor en zijn frequente cameraman Frank G. DeMarco - gecombineerd met onderwaterbeelden die zijn gemaakt door Peter Zuccarini (Life of Pi) - houdt de film over het algemeen de illusie in stand dat Redford duizenden zeemijlen verwijderd van het land vastzit., met uitzondering van een paar noodzakelijke CGI-achtergronden (tijdens een oceaanstormsequentie) die desalniettemin een duidelijke 'budgetlook' hebben.
All Is Lost stroomt in een goed tempo voort (mede door Pete Beaudreau's montage), maar vindt ook af en toe tijd om even stil te staan bij de setting; hoewel, misschien niet vaak genoeg. De oceaan komt gewoon nooit volledig tot leven als personage, omdat het verhaal wordt verteld vanuit een te veel klinisch perspectief, zelfs tijdens de momenten waarop verschillende natuurlijke elementen (stormen, zonsondergangen, waterleven) worden uitgedrukt in wat poëtisch moet zijn. mode. Krediet waar krediet verschuldigd is: de film eindigt met een visueel weelderig beeld - maar met weinig fundament om op voort te bouwen, voelt het uiteindelijke effect een beetje leeg aan.
Het script van Chandor heeft een strakke structuur van drie bedrijven en verspilt geen tijd als het gaat om de voortgang van het verhaal, maar het deelt ook de schuld voor de tekortkomingen van de film. In wezen kan elk object en / of obstakel waarmee Redfords protagonist zijn pad kruist, worden geïnterpreteerd als een metafoor voor iets; toch zijn hun betekenissen vaak te stomp of onderontwikkeld. Omdat we zo weinig weten over wie "Onze Man" is - en wat de wereld om hem heen voor hem persoonlijk betekent - neigt de symboliek ofwel te breed of te subtiel te zijn voor zijn eigen bestwil.
Redford is geen onbekende als het erom gaat dat hij het scherm alleen moet vasthouden, nadat hij het al in 1972 had gedaan, in Jeremiah Johnson. De 77-jarige acteur doet uitstekend werk bij het omgaan met de fysieke uitdagingen van zijn rol hier, maar de jarenlange ervaring geïmpliceerd door zijn acties en verweerde huid zijn gewoon niet genoeg om van 'Our Man' een volledig afgerond personage te maken..
Als hoofdrolspeler gaat Redford ook met gemak om met de stoïcijnse maniertjes van 'Our Man', maar hij worstelt tijdens de intermezzo's tussen de actie / sensatie - waar het de bedoeling is dat hij diepe gedachten en / of emoties overbrengt met weinig meer dan een simpele gezichtsuitdrukking - en dus als hij wanhopig wordt, heeft dat niet zo'n sterke impact. Het is moeilijk om te investeren in iemand wiens ziel nooit echt doorschijnt, buiten het verlangen van het publiek om deze hardwerkende man niet vermoord te zien.
Over het geheel genomen is All Is Lost als het kijken naar een verfilming van The Old Man and the Sea; dat wil zeggen, een verhaal waarin het verhaal is ontdaan van zijn rijkere thematische inhoud en opgenomen in de stijl van een visueel schone, maar meestal gevoelloze documentaire over hoe het is om alleen in de oceaan te stranden. Noem het een nobel, maar slechts gedeeltelijk succesvol experiment - een experiment dat voor sommigen waarschijnlijk een meeslepende filmervaring zal zijn, maar voor anderen een onbevredigende reis over de oceaan.
Mocht je nog steeds twijfelen, dan is hier de trailer van All Is Lost:
_____
All Is Lost speelt nu in een beperkte theatrale release. Het is 106 minuten lang en scoort PG-13 voor korte grof taalgebruik.
Onze beoordeling:
2,5 van de 5 (redelijk goed)