(Dit is een recensie van de finale van seizoen 2 van Banshee . Er zullen SPOILERS zijn.)
-
Als je het vlezige misdaaddrama Banshee van Cinemax in seizoen 2 hebt bijgehouden (en hopelijk ook), heb je waarschijnlijk gemerkt dat de show van aflevering tot aflevering er anders uitzag, klonk en zelfs anders aanvoelde dan de serie die of heeft je misschien niet als kijker verslaafd in seizoen 1. Het is pas maart, maar nu het tweede seizoen ten einde loopt, met de cruciale en mogelijk baanbrekende 'Bullets and Tears', heeft Banshee zichzelf gemakkelijk aan de top van de meest dramatisch verbeterde serie van 2014.
Om die hoogten te beklimmen, moest seizoen 2 in veel opzichten anders zijn dan zijn voorganger, maar merkbaar konden die verschillen echt geen drastische verandering teweegbrengen met betrekking tot het verhaal. De show is niet plotseling uit het diepe gegaan of vergeten dat het bedoeld was om een duizelingwekkende opeenvolging van buitensporige gevechten, shootouts en actiescènes te laten zien. In plaats daarvan is de serie, onder leiding van showrunner Greg Yaitanes, van een rechttoe rechtaan, door pulp aangedreven overdaad gegaan naar een genuanceerde, verleidelijk gelaagde en steeds substantiëlere serie die consequent vleziger karakteriseringen, verhaallijnen en uitvoeringen heeft opgeleverd waaruit hij kan putten. zijn vaak bebloede knokkels terug.
Het hele seizoen, Banshee heeft te maken gehad met de vraag wie de naamloze hoofdrolspeler van de show eigenlijk is - wat betekent: wie wil de man die Lucas Hood speelt zijn, nu hij ogenschijnlijk iemand kan worden? Hij is vrij om zichzelf te zijn, maar waarom blijft hij Lucas Hood zijn? Het antwoord op die vraag is meer dan de show in één seizoen kan beantwoorden, en het is meer dan misschien de show zou willen beantwoorden, gezien de kwaliteit van de verhalen die uit een dergelijk onderzoek naar voren zijn gekomen. De vragen die rond Hoods ware aard wervelden, hebben gemakkelijk de vragen over Hoods ware identiteit overgenomen. Het hele seizoen doet hij het sheriff-ding tot bijna ieders verbazing (of ze zijn geheim nu kennen of niet). Maar zijn tijd als advocaat is meer dan de clichématige "malafide agent die nog steeds resultaten boekt"; het'een echte vraag die graaft naar de fundamentele onzekerheid van identiteit, en de kneedbare aard van het zelf, gegeven de juiste omstandigheden.
Al vroeg in 'Bullets and Tears' ontdekt Carrie (opererend in Ana-modus) informatie over Hoods verleden die zelfs zij niet kende, wat haar ertoe aanzet de vraag te stellen: "Hoeveel levens heb je geleefd?" Hoods antwoord: "Geen echt." Het feit dat Hood belangrijke ervaringen heeft gehad die waard waren om een schuld te krijgen van een man genaamd Fat Al, voordat hij 15 jaar in de gevangenis doorbracht, samen met de mededeling dat hij dergelijke ervaringen niet opmerkelijk genoeg vindt om te rechtvaardigen dat hij 'levend' wordt genoemd is een belangrijke bevinding voor de steeds complexere puzzel die dit personage snel aan het worden is.
Dergelijke opmerkingen dragen alleen maar bij aan de groeiende legende van de man die momenteel achter het sheriffspeldje in Banshee staat. Het idee dat de realiteit van Lucas Hood - in zijn eigen ogen sowieso - iets van niet-entiteit is, een persoon in het bezit van talloze achtergrondverhalen, is zeker het onderzoeken waard. Terwijl zijn identiteit verschuift tussen twee polaire extremen, schijnbaar voorbestemd om op gespannen voet met elkaar te staan, heeft de serie bewezen, aflevering in en aflevering uit, dat er een evenwicht moet worden gevonden, een mechanisme dat wordt gebruikt dat die extremen integreert en ontdekt dat de midden is voor één keer de meest interessante plek om te zijn.
En naarmate het seizoen vorderde, werd het duidelijk dat Hood's grootste zorg niet het vinden van een manier was om Carrie / Ana terug in dit leven te krijgen, of om een vader te worden voor het kind dat hij nooit had gekend, maar eerder hoe zich te verzoenen. zijn gecompliceerde verleden met de persoon die hij geleidelijk aan comfortabeler wordt. In zekere zin is Hood Don Draper met een geweldige rechtse hoek, maar hij is ook Raylan Givens met een serieus identiteitscomplex. Hij is een man die zo goed is geworden in het naleven van een leugen, hij weet niet zeker waar de leugen eindigt en de waarheid begint. En veelzeggend, Hood is niet de enige die worstelt met een gebroken persoonlijkheid.
Halverwege het seizoen nam Banshee een esthetisch spannende omweg, grotendeels dankzij regisseur Babak Najafi, in de aflevering 'The Truth About Unicorns'. De aflevering bracht een heel uur door waarin de gecompliceerde relatie tussen Carrie / Ana en Lucas Hood werd beschreven. Het paar waagde zich diep in een "What If
? "situatie, alleen om te worden teruggetrokken door de moord op Agent Racine (Zeljko Ivanek) en het besef dat met Rabbit nog in leven, ze nooit een leven zullen hebben dat het waard is om geleefd te worden. Dit werd natuurlijk het pad waarop het seizoen zou uiteindelijk zichzelf vinden, ondanks de omstreden zaken van Hood met Kai Proctor, en de deal die hij sloot met Alex Longshadow.
Daarom is het sluiten van het boek over Rabbit en, in veel opzichten, Carrie en Hood, het beste wat Banshee had kunnen doen om het verhaal naar seizoen 3 te brengen. Rabbit heeft altijd gediend als een belangrijk onderdeel van de relatie Hood / Carrie, evenals hun individuele pre-Banshee-identiteiten; maar zoals alle goede televisieprogramma's aantonen, is de sleutel om het verhaal levend te houden: constante vooruitgang. Banshee had gemakkelijk nog een paar seizoenen uit Hoods geheim en zijn onsterfelijke liefde voor Ana kunnen melken, maar in plaats van het publiek te dwingen tot een nieuwe, langdurige confrontatie met hetzelfde probleem, besloten Yaitanes en mede-maker van de serie Jonathan Tropper om 'Bullets and Tears 'het toegangspunt tot een nieuwe verhaallijn die het verleden zo goed mogelijk heeft opgelost en tegelijkertijd zijn blik op de toekomst heeft gericht.
Het duo rondt de zaken overtuigend af door zich te concentreren op Carrie en Hood die de kerk bestormen. Konijn zit verscholen in zijn broer (Julian Sands). Maar in plaats van de zelfmoordmissie te veranderen in een langdurige, langdurige oefening in geweld, onthult de aflevering effectief de omstandigheden die de hoofdrolspelers in hun huidige hachelijke situatie plaatsen - die meer leest als het einde van een enorm hoofdstuk dan wat dan ook. En dankzij de tussenkomst van Job en Fat Al komen alle tegenstanders van Hood en Carrie om - inclusief Rabbit - maar zoals de vele epilogen van de aflevering suggereren, is Rabbit's dood en de afsluiting die daaruit voortkomt nergens aan het einde van het verhaal.
In plaats daarvan kijkt Banshee naar de toekomst door de bladzijden om te slaan waar het verhaal van Rabbit eindigt. Wanneer Hood en Carrie de stadsgrenzen van Banshee binnenrijden, blijft de camera aan zijn hand hangen en laat die van haar in de ruimte tussen hen in, die toevallig de voorbank is van de echte pick-up truck van Lucas Hood. Carrie keert terug naar huis, naar Gordon, terwijl Hood troost probeert te vinden in Siobhan en later door terug te keren naar zijn baan als sheriff - die uiteindelijk wordt opgeblazen door Deva die zijn kantoor binnen marcheert en hem aanspreekt als 'vader'.
Ondertussen eindigt het seizoen met de tragische en bloedige dood van Emmett en zijn vrouw Meg, maar ook met Rebecca's moord op de toekomstige Thunder Man, Alex Longshadow. De vergeefse aandrang van Longshadow dat hij de Thunder Man is, geeft Kai Proctor niet alleen zijn vrijlating uit de gevangenis, maar verwelkomt ook de nieuwste primaire antagonist van de serie, Chayton Littlestone (Geno Segers) - wiens aanstaande terugkeer naar Banshee genoeg is om iedereen op af te stemmen. seizoen 3.
Uiteindelijk deed 'Bullets and Tears' zijn naamgenoot zeker eer aan, maar het bracht ook een dramatisch verbeterde serie naar een nieuwe grens die er veel belovender uitziet dan waar het een seizoen geleden was gebleven.
_____
Banshee keert in 2015 terug voor seizoen 3 op Cinemax.